Ga naar inhoud

Ukkie komt niet eten


BaasjevanBrownie

Aanbevolen berichten

Ik denk dat ik het erop zou gokken om te zien wat er gebeurt als je haar even met rust laat. Dus ook geen medicatie meer. Je kunt het altijd weer starten als het weer fout gaat. Mijn konijnen vertonen na 1 keer medicatie al de rest van de dag zulk gedrag en doen er dan een week over om zich weer zo te gedragen als normaal. 

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Aangezien ze actief is en keutelt en alleen wat minder eet dan normaal, denk ik dat ik hetzelfde zou doen als @Eefje

Dat het pijn hebben gehad, dwangvoeren en medicatie geven gewoon nu zorgt voor schuwer en angstiger gedrag, waardoor er minder wordt gegeten of in ieder geval, minder zichtbaar wordt gegeten. De hoeveelheid eten klinkt niet enorm als reden tot zorg en aangezien het asiel dit gedrag ook bij haar heeft opgemerkt, is rust misschien nu wel het beste.

 

Lodewijk heeft mijn man nu pas na ruim 6 weken vergeven voor het 2x daags optillen (medicatie gericht). Gelukkig werd hij niet schuwer met eten, maar wel duidelijk wegspringen/weglopen als je achter hem zat en zeker als mijn man wilde aaien. Eerst pakte hij hem op als hij zat te eten (want dan was hij afgeleid), maar zodra we zagen dat hij angstiger werd zijn we daar mee gestopt, omdat we ons dus ook zorgen maakten of hij dan nog wel zou blijven eten.

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik snap alleen niet zo goed dat als het angst is, ze ook buiten mijn aanwezigheid zulke kleine beetjes eet.

Ze heeft nu wel eindelijk haar hooikubus verlaten en zit bovenop de catcube met Brownie. Dat is wel positief denk. Sinds vanmorgen geen medicijnen meer gegeven. Ik denk een brokje of 10 op totaal en heb haar wat wortel en andijvie zien eten, maar het meeste heeft Brownie op.

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik denk dat het een cyclus is van natuurlijk instinct. Ukkie voelt zich niet zo lekker -> Ukkie voelt zich niet zo veilig -> Ukkie zonder zich af (natuurlijk instinct) -> Ukkie eet in afzondering/is minder assertief bij de etensbak (natuurlijk instinct ter bescherming tegen andere konijnen) -> Ukkie wordt stiekemerd met eten -> Ukkie wordt gedwangvoerderd en krijg medicatie en dus wel meer stress en dan herhaalt de cyclus zich -> Ukkie voelt zich niet zo lekker -> Ukkie voelt zich niet zo veilig -> Ukkie zondert zich af etc. etc.

 

Ik denk dat hoe actiever en beter ze zich gaat voelen, hoe sneller de kans gaat zijn dat je weer wat meer ziet met het eten. Het is alleen rottig, want als ze weinig eten, dan moet je juist dwangvoederen, maar als het dwangvoederen de cyclus in stand houdt, dan zie haar nooit eten, dus blijf je dwangvoederen etc. Daarom is de camera super fijn.

 

Dankzij het dwangvoederen gaan ze minder eten, want de buik zit al redelijk vol. Daarnaast zorgt het vaak voor kleinere keutels. Met stress kunnen ze ook minder gaan eten. Dus dan krijg je op een gegeven moment dat de stress en dwangvoerder zorgt voor minder eten en niet meer de originele problemen. Aangezien het asiel dit ook heeft gezien, is het aannemelijk dat dit aan de hand is.

 

Ik hoop dat je gewoon blijft zien dat Ukkie super actief is en keutels blijft vinden (goede signalen) en dat ze het stiekem eten gewoon gauw weer laat varen.

aangepast door bunnyempress
  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

40 minuten geleden, bunnyempress zei:

Ik denk dat het een cyclus is van natuurlijk instinct. Ukkie voelt zich niet zo lekker -> Ukkie voelt zich niet zo veilig -> Ukkie zonder zich af (natuurlijk instinct) -> Ukkie eet in afzondering/is minder assertief bij de etensbak (natuurlijk instinct ter bescherming tegen andere konijnen) -> Ukkie wordt stiekemerd met eten -> Ukkie wordt gedwangvoerderd en krijg medicatie en dus wel meer stress en dan herhaalt de cyclus zich -> Ukkie voelt zich niet zo lekker -> Ukkie voelt zich niet zo veilig -> Ukkie zondert zich af etc. etc.

 

Ik denk dat hoe actiever en beter ze zich gaat voelen, hoe sneller de kans gaat zijn dat je weer wat meer ziet met het eten. Het is alleen rottig, want als ze weinig eten, dan moet je juist dwangvoederen, maar als het dwangvoederen de cyclus in stand houdt, dan zie haar nooit eten, dus blijf je dwangvoederen etc. Daarom is de camera super fijn.

 

Dankzij het dwangvoederen gaan ze minder eten, want de buik zit al redelijk vol. Daarnaast zorgt het vaak voor kleinere keutels. Met stress kunnen ze ook minder gaan eten. Dus dan krijg je op een gegeven moment dat de stress en dwangvoerder zorgt voor minder eten en niet meer de originele problemen. Aangezien het asiel dit ook heeft gezien, is het aannemelijk dat dit aan de hand is.

 

Ik hoop dat je gewoon blijft zien dat Ukkie super actief is en keutels blijft vinden (goede signalen) en dat ze het stiekem eten gewoon gauw weer laat varen.

Dankjewel! Klinkt op zich aannemelijk. Hopen dat dat het is. Ze gaan na die emeprid natuurlijk al voor het eerst zelf eten, dus wie weet had ik maandag dan helemaal niet naar de da gehoeven en medicatie ophogen. Was het idd gewoon stress van het dwangvoeren. Da voelde immers al geen gas meer. En dat heeft natuurlijk nog meer stress veroorzaakt plus nog even uitgebreid voordoen hoe ik kon dwangvoeren. 
Ze is nu wel een stuk actiever en durft ook uit de hooikubus in mijn bijzijn dat ze op de catcube zit. Vannacht nog een stuk of 10 brokjes uit mijn hand op, maar het is nog niet als vanouds. Ik ben nu overal mee gestopt, dus hoop dat ik het vanaf nu beter zie worden. Ben blij dat @Eefje en jij me wakker hebben geschud, want ik stond hier echt niet bijstil. En zeker met dat verhaal van het asiel in mijn achterhoofd kan dat het best wel zijn. 🤞🏻 maar dan 

Link naar reactie
Delen op andere sites

Blij dat Ukkie weer meer actiever wordt. Eten is nog niet als vanouds, maar wel brokjes, groenvoer en waarschijnlijk ook ergens hooi. Als dit steeds meer en meer verbeterd ben je er hopelijk na deze week vanaf. Altijd fijn om een stijgende lijn te zien.

 

Op zich was het goed dat je naar de DA was geweest, want als daar iets voelbaars was geweest (meer gas, verstopping,  tumor e.d.) dan had je anders moeten gaan ingrijpen. Hoewel de prijs vaak niet mals is, geeft het wel rust en zekerheid als je dingen kan uitsluiten via de DA. Je behandelt heel vaak met gokken, omdat konijnen niet kunnen praten en er vaak ook maar gelimiteerd naar iets kan worden gekeken. Anders komt de narcose weer om de hoek en dat is ook pittig.

 

Het feit dat Ukkie vanuit stress minder eet of stiekemer eet, is nu iets wat je in je achterhoofd kan houden. Gaat het ooit weer mis met eten, dan weet je dus dat actiever zijn en evt. keutels leidender zijn dan wat je kan zien met eten.

aangepast door bunnyempress
  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ze keutelt wel weer?

 

Ik vind het ook verstandig dat je naar de dierenarts bent geweest. 
 

Ach, het is vaak zo lastig waar je goed aan doet. Bij de konijnen die ik heb gehad met verstopping duurde het ook meestal een week tot 10 dagen voor ik ze weer naar buiten durfde te doen en helemaal stopte met de medicijnen. En dan was het hopen dat ze buiten verder opknapten, maar dat deden ze dan gelukkig ook. Ze waren dan blij om weer lekker in hun vertrouwde omgeving en bij hun maatje te zijn en fleurden dan weer op. 
 

Het is vaak maar luisteren naar je gevoel en proberen. Dwangvoeren doe ik het liefst zo kort mogelijk, en ik doe het dan vaak ook minder aantal keren per dag en mindere hoeveelheid dan ik vaak lees. Ik heb ook altijd het gevoel dat je daar het probleem gauw mee in stand houdt, maar soms moet je wat, want als ze helemaal niks of vrijwel niks eten dan gaat het ook niet goedkomen.

Medicatie geef ik meestal wel langer. Als ze weer levendig worden dan stop ik inderdaad ook met pijnstillers. Cisaral of metocloral (emeprid) geef ik meestal langer, omdat dat de oorzaak aanpakt en ik de darmen aan de gang wil houden. Gaat het de goede kant op, dan verminder ik eerst 1 of 2 dagen het aantal keren per dag en dan stop ik er mee. 
 

Buitenom de verzorgmomenten zou ik ze zoveel mogelijk alleen (met z’n tweeën 🙂 ) laten. En dan op de camera in de gaten houden. Fijn dat Brownie zo lief voor haar is! Dat hij nu even meer eten krijgt is niet erg. Beloning voor zijn goede zorgen haha

aangepast door Lienappelsien
  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Misschien had Ukkie wel hetzelfde als mijn konijn, die had ik ook een keer naar de dierenarts gebracht omdat het gas maar bij de maag bleef steken en eenmaal bij de dierenarts was het (nagenoeg) weg. Alleen maar door de reis te maken. Toch is het goed om te gaan hoor, je kunt een beestje wat niet of nauwelijks eet toch niet zo laten zitten. Maar ik snap het gevoel van, was het wel zinvol? Ik heb toen ook een aantal dagen medicatie en dwangvoer gegeven, daar hoef je je echt niet schuldig over te voelen. Een bijna leeg spijsverteringskanaal is toch wel reden om in te grijpen. Helaas heeft het bij angstige konijnen wel zo zijn nadelen, die je nu ook ondervindt.

 

Ik hoop toch dat ze vandaag wat meer heeft gegeten.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ja het is zo lastig dat je niet weet waar je goed aan doet. Nu ben ik bijv. gestopt met de medicatie omdat jullie hierboven aangaven dat dat ook allemaal voor stress zorgt, maar dat voelt ook doodeng. Voor alsnog loopt ze vrolijk rond, ze heeft weer wat brokjes op en zit af en toe weer hooi te eten, dus ik denk dat het de goede kant op gaat en het goed gaat zonder medicijnen. Maar dat lees ik de laatste berichtjes hierboven weer en denk ik: had ik toch niet wat langer door moeten gaan met die darmstimulerende medicatie om de boel op gang te houden bij die kleine porties? 
Ook zit ik met de vraag of ik ze niet naar buiten moet doen, of ze niet sneller de oude is in haar vertrouwde omgeving. Maarja, dan heb ik geen zicht meer met de camera…

keuzes keuzes keuzes 🤷🏼‍♀️

 

Ben superblij dat jullie hier allemaal zo actief meedenken! Echt heel fijn 🙏🏻

Link naar reactie
Delen op andere sites

Voor wat het waard is: ik heb hier veel te vaak te maken (gehad) met gas en verstopping. Wat ik nu doe als er eentje zich niet lekker voelt is 1 keer de hele zooi aan medicatie erin en een paar uur afwachten. 9/10 keer lost het zich dan op en geef ik geen medicatie meer. Zijn ze binnen 4 uur niet een beetje opgeknapt dan ga ik pas dwangvoeren en medicatie herhalen. Afbouwen heb ik alleen bij Frits gedaan toen hij er langer mee zat en echt stilliggende darmen had. Bij de rest eigenlijk nooit.

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Het is ook lastig waar je goed aan doet, ik los het ook meestal binnen 3 a 4 uur op. Heb ook heel veel gas en verstopping meegemaakt, ik had een megacolon konijn, daar was het om de haverklap raak. Maar die was zo tam, de meeste medicatie kon je zonder hem op te pakken er in stoppen. Het konijn uit het bovenstaande voorbeeld  van de gasbuik is wel timide, maar niet zo angstig als Ukkie. Ik denk dat je moet kijken naar hoe groot het levensgevaar nu is. Gaat er eten in en blijft ze keutelen? Ik zat inderdaad ook al te denken, moeten ze niet naar buiten, maar dan mis je wel de cameracontrole. Dat maakt het lastig om te controleren of er vooruitgang is, maar die vooruitgang blokkeer je misschien ook weer door ze binnen te houden. Staan ze een beetje in het zicht (kun je ze uit huis zien) of moet je echt naar ze toe om te kijken hoe het gaat? Buiten dan bedoel ik. Normaal gesproken zou met een dag of 5 het gevaar geweken moeten zijn. Als ze dan nog niet normaal zijn, dan heb je verder onderzoek nodig. Ik denk dat Ukkie gebaat is bij een plek waar ze zich veilig voelt, dat je vanuit daar moet kijken of het zichzelf oplost of dat ze toch behandeld moet worden aan het gebit.

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ukkie heeft flink groentes op vanavond, zelfs in ons bijzijn, pakte ook weer pittig de peterselie uit mijn handen. Ze duwde ook wel even het stoffer en blik weg toen ik keutels op kwam vegen, dus ze is dus aardig aan het ontdooien.

Zit erover te denken om ze morgen weer terug naar buiten te doen mits ze goed ontbijt. 
Ongelofelijk, zit ik me druk te maken over  hardnekkig gas, wormen, te lange tanden en dan was het gewoon over gegaan in stress en daardoor niet eten. Toch wel handig om dan BB te hebben en te kunnen sparren! Ik heb gelukkig zelf weinig ervaring met zieke konijntjes.

Arme beestje, ik maar doorgaan met dwangvoeren. Ik hield het probleem gewoon in stand. Ik had toch beter moeten weten 😞 krijg er ook flashbacks van, maag draaide om toen ik het hier las 🫨

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Niet zo streng voor jezelf. Je bent menselijk, dus je doet het soms goed en soms fout. Wisten we maar vooraf wat de juiste beslissing was, dan was het leven een stuk makkelijker. En je hebt nogal wat voor je kiezen gehad zeg. Dus haal opgelucht adem dat ze nu eet, en ga jezelf geen verwijten maken.

  • Bedankt 1
  • Mee eens! 4
Link naar reactie
Delen op andere sites

Als het wel gas was geweest, wat heel aannemelijk was, dan was het precies goed wat je deed. Ik zou waarschijnlijk precies hetzelfde hebben gedaan met de kennis die je had. 

Ik snap de flashbacks, maar het komt allemaal wel goed 🙂

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

10 uren geleden, BaasjevanBrownie zei:

Ukkie heeft flink groentes op vanavond, zelfs in ons bijzijn, pakte ook weer pittig de peterselie uit mijn handen. Ze duwde ook wel even het stoffer en blik weg toen ik keutels op kwam vegen, dus ze is dus aardig aan het ontdooien.

Zit erover te denken om ze morgen weer terug naar buiten te doen mits ze goed ontbijt. 

 

Hopelijk heeft ze lekker ontbeten en wat onwijs fijn om te lezen dat Ukkie zo goed opknapt. You go Ukkie! Team Ukkie ben ik hier. Mijn man moet altijd lachen dat ik soms letterlijk achter mijn scherm konijnen aanmoedig. Maar vervolgens hoor ik hem vaak ook roepen: "Go <naam konijn>" nadat ik heb uitgelegd waar het over gaat.

 

Quote

 
Ongelofelijk, zit ik me druk te maken over  hardnekkig gas, wormen, te lange tanden en dan was het gewoon over gegaan in stress en daardoor niet eten. Toch wel handig om dan BB te hebben en te kunnen sparren! Ik heb gelukkig zelf weinig ervaring met zieke konijntjes.

 

Arme beestje, ik maar doorgaan met dwangvoeren. Ik hield het probleem gewoon in stand. Ik had toch beter moeten weten 😞 krijg er ook flashbacks van, maag draaide om toen ik het hier las 🫨

 

Hoe langer je ze hebt, hoe beter je ze leert kennen, hoe makkelijk het wordt om te gokken wat er aan de hand is. Maar het is en blijft een gok. Dat kan je jezelf echt niet kwalijk nemen. Het ene konijn reageert heel anders en heeft wat anders nodig dan het andere. Elk baasje twijfelt: doe ik hier wel goed aan. Zeker omdat er vaak tegengestelde belangen zijn zoals stress vs eten, buitenplezier met rust vs controle of ene konijn vs andere konijn.

 

Case in point:

Lodewijk had dus i.c.m. de rui, slepen met zijn staart en in het water zitten, uiteindelijk een dikke zwarte plek in zijn staart die hij niet meer schoon kreeg. Dat moest geschoren worden en toen bleek er ook een klein stukje huid wat rood te zijn. Ik voelde me vet schuldig, want natuurlijk gebeurde dit in de week dat ik heel ziek was en het super hard had geregend telkens. Normaal sta ik regelmatig de ren te vegen als er water blijft staan, maar toen natuurlijk niet. Vandaag komt iemand kijken waarom de stenen zo verzakt zijn, dus hopelijk hebben we dit probleem straks niet meer.

 

We moesten een week lang 2x per dag honingzalf smeren bij Lodewijks kont, maar na 2-3 dagen gaf het enorm veel stress, ik zag nauwelijks wat ik aan het doen was, mijn man zat onder krassen en toen hebben we het opgegeven. Dat was de goede beslissing, want zijn kont bleef droog, zijn staart bleef droog en het is gewoon goed geheeld. Maar als het anders was gelopen en verder was gaan ontsteken, dan had ik dus gedacht: *konijnendropjes*, had ik toch maar door behandeld want nu zit ik met een grote probleem bij de dierenarts.

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

2 uren geleden, bunnyempress zei:

 

Hopelijk heeft ze lekker ontbeten en wat onwijs fijn om te lezen dat Ukkie zo goed opknapt. You go Ukkie! Team Ukkie ben ik hier. Mijn man moet altijd lachen dat ik soms letterlijk achter mijn scherm konijnen aanmoedig. Maar vervolgens hoor ik hem vaak ook roepen: "Go <naam konijn>" nadat ik heb uitgelegd waar het over gaat.

 

 

Hoe langer je ze hebt, hoe beter je ze leert kennen, hoe makkelijk het wordt om te gokken wat er aan de hand is. Maar het is en blijft een gok. Dat kan je jezelf echt niet kwalijk nemen. Het ene konijn reageert heel anders en heeft wat anders nodig dan het andere. Elk baasje twijfelt: doe ik hier wel goed aan. Zeker omdat er vaak tegengestelde belangen zijn zoals stress vs eten, buitenplezier met rust vs controle of ene konijn vs andere konijn.

 

Case in point:

Lodewijk had dus i.c.m. de rui, slepen met zijn staart en in het water zitten, uiteindelijk een dikke zwarte plek in zijn staart die hij niet meer schoon kreeg. Dat moest geschoren worden en toen bleek er ook een klein stukje huid wat rood te zijn. Ik voelde me vet schuldig, want natuurlijk gebeurde dit in de week dat ik heel ziek was en het super hard had geregend telkens. Normaal sta ik regelmatig de ren te vegen als er water blijft staan, maar toen natuurlijk niet. Vandaag komt iemand kijken waarom de stenen zo verzakt zijn, dus hopelijk hebben we dit probleem straks niet meer.

 

We moesten een week lang 2x per dag honingzalf smeren bij Lodewijks kont, maar na 2-3 dagen gaf het enorm veel stress, ik zag nauwelijks wat ik aan het doen was, mijn man zat onder krassen en toen hebben we het opgegeven. Dat was de goede beslissing, want zijn kont bleef droog, zijn staart bleef droog en het is gewoon goed geheeld. Maar als het anders was gelopen en verder was gaan ontsteken, dan had ik dus gedacht: *konijnendropjes*, had ik toch maar door behandeld want nu zit ik met een grote probleem bij de dierenarts.

Haha leuk om te lezen dat je zo meeleeft met alle konijnen hier.

Dat is dus wel herkenbaar, die twijfel en afwegingen waar je goed aan doet. Lastig hè? Je wilt zo graag goed doen voor zo’n beestje maar weet het ook gewoon soms niet. 
Vanmorgen kwam ze wel eten (toen wij weg waren zag ik op de cam), maar nou niet bepaald veel, brokje of 5 denk. Maar gisteravond laat at ze dan wel weer een stuk of 10 brokjes uit mijn hand, dus snap er niks van. Ik houd ze toch nog maar even binnen, ook omdat ik vandaag weg ben. Spannend zat, maar zit nu (afgezien van het ziekenhuis bezoekje) al de hele week binnen Ukkie te observeren, moet er ook even uit 😅

Link naar reactie
Delen op andere sites

18 uren geleden, BaasjevanBrownie zei:

 

Arme beestje, ik maar doorgaan met dwangvoeren. Ik hield het probleem gewoon in stand. Ik had toch beter moeten weten 😞 krijg er ook flashbacks van, maag draaide om toen ik het hier las 🫨


Dat kan je echt niet met zekerheid zeggen hoor! Ze is in de loop van de dagen vooruit gegaan, en daar heb jij mede voor gezorgd. Wie weet wat er was gebeurd als je eerder was gestopt met dwangvoeren. Daarnaast is het ook geen exacte wetenschap. Er is vaak niet maar 1 juiste manier.
 

En wij geven tips vanaf een scherm (en allemaal net een klein beetje anders, want iedereen is anders en heeft weer verschillende ervaringen), maar jij ziet Ukkie en kent Ukkie. Dat moet je ook niet onderschatten. Je doet het hartstikke goed! 

aangepast door Lienappelsien
  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Neem jezelf niets kwalijk! Ik zou me ook vreselijk veel zorgen maken en iedereen weet hoe snel het kan gaan als konijnen stoppen met eten. Dus ik denk dat heel veel mensen exact hetzelfde gedaan zouden hebben. Het is voor een bezorgd baasje soms ook moeilijk om de positieve dingen te zien want je maakt je (terecht) zorgen, je ziet dat ze zich niet lekker voelt en je wilt er alles aan doen om je patiëntje op te lappen. Daarom is het zo fijn dat hier altijd mensen zijn die meedenken en soms met verrassende inzichten komen.

  • Mee eens! 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik sluit me er bij aan. Als ik je verhaal lees heb je haar echt niet overvoerd. Iedere dierenarts zou bij zo'n lege maag adviseren om te dwangvoeren. Konijnendarmen gaan verkleven als er geen voedsel meer doorheen komt, dus je moet iets. Dat Ukkie zo gevoelig is voor stress is dan wel een nare bijkomstigheid. Die balans tussen het leven van het konijn redden en hem/haar iets aan doen wat veel stress bezorgt is gewoon een hele dunne lijn. Je wil niet te weinig doen, maar ook niet teveel stress geven.

 

Hoe gaat het nu met eten? Hoe oud is Ukkie eigenlijk?

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .