happy211

Mijn hart breekt van zulk nieuws. Zou daar dan echt niets tegen gedaan kunnen worden? Of is het weer een kwestie van ingrijpen als het misloopt, ipv leed kunnen voorkomen. https://www.omroepbrabant.nl/nieuws/4514682/horrorfokker-jan-paridaans-handelt-weer-in-puppies-na-reeks-dwangsommen

6m2 is zeker ruim voldoende voor een koppel konijnen. Ze zullen zeker wel kunnen wennen en waarschijnlijk blij zijn dat ze veilig zitten niet constant alert hoeven te zijn. Het enige waar je nog wel tegenaan kunt lopen: misschien dat deze twee konijnen niet goed samen gaan. Eerst hadden ze natuurlijk veel ruimte om elkaar te ontlopen. Bij jou zullen ze wel iets meer met elkaar geconfronteerd worden. Maar ik zou zeker doorgaan met dit plan en als dan blijkt dat ze niet matchen kun je altijd verder denken.

Ik zie heel veel koppelingen als vrijwilliger in een opvang, en eens in de zoveel tijd zien we inderdaad een konijn dat echt zeer moeilijk te koppelen is. Castratie zou stap 1 zijn om te proberen dit op te lossen, maar je schrijft dat dat al gedaan is. Verschillende methoden proberen, koppelvakantie, split cage kopelen, etc. Heb je ook al gedaan. Als ik het goed begrijp is Fifi niet degene die zelf als eerste aanvalt, maar lokt ze het uit waardoor de andere begint te vechten, klopt dat? Je hebt al veel gedaan wat ik ook zou aanraden dus je bent al heel goed bezig geweest. Ik zou nog kunnen aanraden: wat voor karakter had jouw ram, dat dat uiteindelijk een goede match is geweest? Misschien kun je daar gerichter op proberen te zoeken? Misschien dat een koppelservice, dus niet via een opvang maar een bedrijf dat puur helpt met de koppeling nog kan helpen. Ik weet dat er een in Limburg zit (kan niet op de naam komen) of een consult met Bernize Muntz. Bij een opvang koppelen we veel konijnen maar daar zit soms het probleem, het is vrijwilligerswerk en soms hebben we het te druk om echt met 1 koppel uitgebreid te analyseren hoe we een goede match kunnen vinden na een aantal mislukte pogingen. Dit zou misschien een van de uitzonderingen zijn waarbij we ook bij de opvang het konijn alleen zouden uitplaatsen, als alle logische stappen al geprobeerd zijn en er al veel pogingen gedaan zijn.

Niet eten en snel ademen zijn voor mij wel tekenen om een koppeling te staken vanwege stress. Maar dat betekent niet dat het helemaal klaar is, in tegenstelling tot vechten waarbij duidelijk is dat het echt geen match is. Zet hem terug in zijn eigen hok en laat hem vannacht bijkomen. Let goed op dat hij weer gaat eten. Heb je een goede ruimte om de voedster vannacht ook apart te zetten dus niet in de buurt van de ram en ook niet in de neutrale ruimte laten? Begin morgenochtend vroeg in een lege neutrale ren, eventueel met een kartonnen doos als schuilhuisje maar geen spullen die ook maar enigszins naar hem of haar kunnen ruiken. 4 m2 is wel erg groot voor een koppelren, meestal wordt daarvoor 2 m2 voor gebruikt zodat ze wel elkaars aanwezigheid blijven merken en elkaar niet gaan ontwijken/negeren of bijvoorbeeld een deel van de ren toe te eigenen. Waarom ze nu ineens ze zich nu ineens zo dominant opstelde? Misschien voelde ze zich onzeker door de autorit? Hopelijk gaat het morgen wel goed na een nachtje rust. De opvang waar ik vrijwilliger ben is gestopt met speeddates, te vaak kwamen daardoor konijnen terug waarbij het thuis niet goed ging. En ook bij de koppelvakanties zien we wel dat het de eerste twee uur rustig kan zijn maar later in de middag toch vechten. Ik wil ook nog zeggen: 7 jaar is echt helemaal nog niet zo oud voor een konijn dat je je zorgen moet maken dat de stress van een koppeling niet meer aan kan. Dat zal voor hem hetzelfde zijn als voor de voedster van 5 of een konijn van 3 jaar. Tenzij het een groot ras is, dan is 7 wel erg oud. Maar middelgrote tot kleine konijnen, valt dat echt wel mee. Koppelen kan heel stressvol zijn en heeft wel wat risico's, maar zijn leeftijd is daar nu nog geen extra factor in als hij geen andere gezondsheidsproblemen heeft.

Fijn dat ze gisterenavond toch nog wilde eten! Ik zou inderdaad bij het baasje checken wat de geschiedenis, zijn er al vaker haakjes geweest, etc. Zodat je ook meer gerichte vragen kunt stellen als bezoek aan de dierenarts nodig is.

Toen ik op mezelf ging wonen en met een koppel konijnen wilde starten, ging ik op zoek naar leuke duo-namen, bijvoorbeeld uit films. Toen kwam ik uit bij Artemis en Apollo, een tweeling uit de Griekse mythologie. Toen Artemis was ingeslapen en we voor Apollo een nieuw maatje moesten zoeken, stond ik wel voor een keuze, ga ik door met dit Griekse/mythologie thema of zoek ik iets anders leuks. Maar ik ben heel blij dat ik het heb doorgezet met de naam Pandora en die past goed bij haar.

Hier zou ik me niet al te veel zorgen om maken. Soms wordt het karakter van een voedster wat milder na een castratie, bijvoorbeeld minder fel in de rangordebepaling, maar niet in zoverre dat het echt de bestaande rangorde heftig veranderd in een bestaand koppel. De operatie en de periode van herstel kan zeker een invloed hebben op de rangorde, maar het afnemen van de hormonen heeft niet zo'n impact dat het in een bestaand koppel problemen geeft.

2,5 is zeker nog niet te oud om een voedster te laten castreren. Als je de keuze hebt is voor 1,5 ideaal, maar het is niet zo dat het daarna niet meer kan. De opvang waar ik vrijwilliger ben laat alle voedsters castreren, en dat gaat 90% zonder problemen. Soms is het herstel wat lastiger en heel zelden gaat het mis als er echt problemen zijn. Bij oudere voedsters (4+ jaar oud) is vaak al wat onrust te zien, maar ook dan herstellen ze vaak goed van de castratie. Mijn vorige voedsters heb ik laten xastreren toen ze 4,5 was, en de baarmoeder was al onrustig, maar het herstel ging heel goed Als je niet via een opvang laat koppelen, dan zou ik eerst kijken of het een goede match is, en ze dan de tijd geven om een hecht koppel te worden, en dan na bijvoorbeeld een half jaar de castratie. Er zal weinig verschil zijn voor de operatie tussen 2,5 en 3-3,5 jaar, maar voor het koppel kan het wel veel onrust geven als ze nog niet hecht zijn. En heel praktisch wil je waarschijnlijk nog niet investeren in een castratie voor het koppelen als je nog niet weet of het een match is en wil je niet zo lang wachten tot ze volledig hersteld is dat je ram langer alleen moet zitten.

Een ren is voor de ziekenboeg het handigst inderdaad, ten opzichte van de hele ruimte. Zelf zet ik ze na een operatie altijd een paar dagen in de badkamer, maar ik snap dat niet iedereen (en hun huisgenoten) zo gek zijn. Als je echt twijfelt of hij eet en keuteld als hij samen zit met z'n maatje, dan kun je ze ook een uurtje gescheiden houden dat ze elkaar door het gaas wel kunnen zien, ruiken, in de buurt zijn maar dat je zeker kunt zijn dat de keutels van hem zijn en dat het eten dat je hebt weggelegd echt door hem gegeten wordt. Maar zelf doe ik dat pas als ik twijfel, als alles goed gaat dan laat ik ze samen.

Heel veel sterkte!

In dit artikel kun je meer lezen over de samenstelling van een brok en aan welke waarden een goede brok moet voldoen: https://www.bunnybunch.nl/informatie/voedingsbehoefte-van-een-konijn Dan kun je kijken hoe de samenstelling van de brok die je nu geeft is. Er zijn veel merken goede konijnenbrokken, daar is gelukkig steeds meer van op de markt. Veel daarvan zijn alleen online te krijgen. Goede merken die je wel in de dierenwinkel/tuincentrum kunt vinden zijn Science Selective en Beaphar, maar ik zou ook zeker online even rondkijken. Zo kun je bijvoorbeeld ook graanvrije brokken vinden, brokken die extra helpen tegen tandproblemen, etc. Maar ik ben het eens met de reacties hierboven: controleer eerst of er niets medisch aan de hand is.

Het gaat heel goed met Pandora en Apollo, het is echt heel rustig en ze zitten al vaak samen. Maar ze zijn er nog niet helemaal uit met de rangorde, ookal zie je niet het typische gedrag dat wij hier vaak beschrijven in de koppeling. Jagen en rijden gebeurd bijvoorbeeld helemaal niet, maar Apollo eist wel vaak om gewassen te worden, waar Pandora nog niet aan toe wil geven.

Dit klinkt als een mislukte koppeling, zeker nu hij er wonden aan heeft overgehouden. Dat hij zoveel meer ontspannen is zodra je hem uit de koppelren haalt, en dat hij nauwelijks heeft gegeten, geeft aan dat de stress veel te hoog zit en echt door de koppeling komt. Ik denk zelf dat je het beste hulp kunt inschakelen van ervaren mensen, bijvoorbeeld bij een konijnenopvang. Zij kunnen goed inschatten of het nog goedkomt met deze twee of dat het gedrag te heftig is. Dat is via een forum toch heel lastig als je het niet kunt zien. En als ze dan niet meer samen kunnen, dan kun je ze daar aan een nieuwe partner laten koppelen. Het is heel lastig, omdat het een jaar lang wel goed gegaan is, maar zo gaat het niet.

Wat een lastige situatie! Is er genoeg rust voor Knabbel om ook normaal konijnengedrag te doen? Eet hij nog goed? Wast hij zich nog? Of is het echt alleen maar uitgeput uithijgen van de koppeling? Een koppeling is stressvol, daar moeten bijna alle konijnen wel doorheen. Maar als het zo heftig wordt dat ze geen normaal gedrag meer durven, dan zou ik zeggen dat deze koppeling niet lukt. Zoals je de koppeling verder omschrijft, zou ik ze nog langer de kans geven. Het kan echt nog alle kanten op, ze zijn duidelijk nog druk bezig met de rangorde. Maar er is ook rust tussendoor waarbij ze kunnen bijkomen en er is nog niet echt gevochten. Het is nog niet te zeggen of het gaat lukken, maar het klinkt ook niet alsof het al mislukt is. Daarvoor is echt meer tijd nodig om te kijken hoe het verder uitpakt. Mocht het toch mislukken, dan zou je ervoor kunnen kiezen om het over 3 weken nog eens te proberen. Het duurt namelijk best lang voor de invloed van de hormonen weg is. Maar ook dan is er geen garantie dat het goed komt.

Is dit dezelfde antibiotica die hij al vaker heeft gehad? Bij antibiotica is het belangrijk dat je de kuur goed volgt, dus ik zou wel aanraden om dit toch met de dierenarts te bespreken.