happy211

Succes @Okki! 🍀

Lieve leden, Komende maand neem ik een korte vakantie van mijn moderatortaken. Ik ga binnenkort trouwen en zit nu volop in de voorbereidingen, en ga daarna ook nog even fijn op huwelijksreis. Vanaf 15 juni ben ik weer op volle kracht aanwezig, maar ik verwacht niet dat ik jullie een volle maand kan missen, dus af en toe zul je me nog wel online zien.

Welkom op Bunnybunch! 🙂

Heel veel sterkte!

Ik heb jaren science selective gegevwn, maar ben vanwege de tandproblemen van Apollo overgestapt naar trovet.

Ik help als vrijwilliger in een konijnenopvang, en er komen soms wel konijntjes met snot voorbij. Ik heb er zelf twee in de pleeg gehad/nu in de pleeg zitten, en ze zijn altijd vrij lastig plaatsbaar. Ookal zijn ze ervan genezen, of hebben ze er weinig last van, mensen kiezen toch sneller voor een gezond konijn. Ik zou dus zeker een opvang in de buurt mailen met de vraag of ze een konijntje met snot hebben zitten en zo niet, hoe ze er mee om zouden gaan. Ik heb nog geen ervaring met een konijn met snot dat komt voor een koppelvakantie, ik denk dat dat toch wel een risico is omdat die in de opvang meer konijnen kan besmetten, dus ik kan mee voorstellen dat ze daar een andere aanpak voor kiezen.

Nog een aanvulling van hoe het per situatie verandert: Ik heb bij de castratie van Artemis ervoor gekozen ze wel direct uit elkaar te halen, omdat Apollo erg fel kan zijn rondom etenstijd, dus ik bang was dat ze als ze zwakker was niet de kans zou krijgen. Maar het opnieuw koppelen heb ik toen als erg stressvol ervaren, omdat ik nog weinig ervaring had. Als ik nu 3 jaar later in dezelfde situatie zou zitten, zou ik ze wel samen hebben gelaten, omdat ik weet dat Apollo behalve rond etenstijd echt een heel lief en zorgzaam maatje is, dus er nu wel vertrouwen in heb dat het goed blijft gaan. En kan ik ook precies zien welke keutels van wie zijn, dus hoef ik ze daar ook niet meer voor uit elkaar te houden.

Er zijn veel verschillende meningen omdat het vaak ook per situatie verschilt. Vanuit de opvang adviseren we altijd om beide konijnen mee te nemen naar de dierenarts en ze zoveel mogelijk samen te laten. Dan hebben ze steun aan elkaar en vermindert kans dat je daarna opnieuw moet koppelen. Maar zoals je in verschillende topics hier op het forum kan lezen, gaat dat toch ook vaak mis, dat de ram juist heel vervelend wordt omdat de voedster zwakker is. Dan kun je kiezen voor split cage, zodat ze minder eenzaam zijn (en dus hopelijk beter herstellen), maar dat kan ook juist weer zorgen voor frustratie. Je kunt ook kiezen, op het moment dat het samen niet meer werkt, om ze volledig bij elkaar uit de buurt te houden tot de voedster hersteld is. Maar dan moet je wel echt weer op neutraal terrein herkoppelen. Een voordeel van direct apart zetten is dat je veel beter in de gaten kunt houden hoe veel de voedster eet en keutelt. Een groot nadeel is dat je dus soweiso opnieuw op neutraal moet koppelen. Als je ze zoveel mogelijk samen laat en het gaat goed, dan is dat voor de relatie tussen de konijnen de beste optie. Maar het gaat helaas niet altijd goed. Jij kent Punky en Bess het beste, dus maak een inschatting op basis van wat je hier hebt gelezen en wat met jouw ervaring het beste lijkt. En ben erop voorbereid dat er eventueel toch een andere oplossing moet komen als de eerste aanpak niet goed blijkt te werken.

Het is fijn dat hij er weinig op reageert. Als hij er niet zo van onder de indruk is en het tot op zeker hoogte wel toelaat, dan is de kans groot dat het wel goed komt. Is er een aanleiding te vinden voor het vele rijden? Wissel je bijvoorbeeld veel van ruimte door ze soms los te laten lopen? Of zijn er nog andere konijnen in de buurt, waardoor ze het gevoel heeft haar dominantie te moeten bevestigen? Ik zou proberen de omstandigheden zo stabiel mogelijk te maken, dus bijvoorbeeld even een week of 2 niet los laten lopen. Hopelijk wordt het dan sneller rustiger. Is de voedster gecastreerd? Zo niet, dan kan dat ook nog verschil maken. Als de koppeling goed blijft gaan, dan zou ik er nog wel even een maand of 2 mee wachten tot ze iets stabieler zijn geworden voordat je haar laat castreren, want het kan wel weer voor extra onrust zorgen.

Gemaaid gras kan inderdaad zorgen voor gasbuiken, als ik het goed heb door de manier van afsnijden komen er dan bepaalde sappen vrij die kunnen gaan gisten in de buik. Dus ook als je het direct geeft nadat het gemaaid is.

Artemis heeft dit altijd wel een beetje, maar dan wast Apollo het gewoon netjes weg en ze heeft er helemaal geen last van. Haar traanbuis is een keer doorgespoeld en toen dat niet hielp, kreeg ze oogdruppels. Het is nooit helemaal weggegaan, en verder is ze helemaal gezond, dus echt kwaad kan het niet volgens de dierenarts. Het valt vooral op bij stress, dan is het wat erger dan normaal, en vaak zijn dat alleen de dierenarts-bezoekjes en dan is Apollo ook te gestresst om het te wassen, dus valt het ook meer op.

Welkom op Bunnybunch! 🙂

Ik ben ook een instagram-account begonnen: happy_foster_bunnies

Ik bewaar ze nu nog in mijn make-up tasje. Ik heb bijna geen sieraden want ik draag elke dag dezelfde. Dus nu heb ik alleen een ring en een ketting in dat tasje zitten. De ring kreeg ik op mijn 18e verjaardag en droeg ik dagelijks, maar werd vervangen door mijn verlovingsring. De ketting heb ik ook jarenlang dagelijks gedragen, maar ik heb vorig jaar voor mijn verjaardag een ketting met konijnenoortjes gekregen, dus die draag ik nu altijd. Misschien dat ik binnenkort wel een sierradendoosje aanschaf, dan kan mijn verlovingsring er ook bij als die vervangen is door mijn trouwring, en ook de ketting die ik bij mijn trouwjurk aan ga doen. Die zijn iets te waardevol (emotioneel dan toch) voor in een tasje 😅

Ik wilde als kind altijd al graag konijnen. Ik was altijd zo jaloers op vriendinnen die wel een konijn hadden. Ik heb spreekbeurten gehouden over konijnen, alle boeken uit de bibliotheek gelezen en zelf ook een paar gekocht. Maar mijn ouders hadden (en hebben nog steeds) niets met dieren en wilden het niet. Toen ik op mijn 12e ziek werd en vaak naar het ziekenhuis moest, heeft mijn oma mij een konijn voor mijn verjaardag gegeven als troost. Haar broer had regelmatig een nestje van zijn konijnen, dus ik mocht er daar gratis een van uitkiezen. Ik koos het kleinste konijntje uit het nest, met een mooie gevlekte vacht, en noemde haar Happy. Ik wist wel dat konijnen beter samen konden leven, maar wist ook dat dat bij mijn ouders sowieso niet ging gebeuren. Gelukkig kon ik mijn oudere zus er ook bij betrekken en voor haar verjaardag een half jaar later vroeg ze ook een konijn en kon ik mijn ouders overhalen voor een koppelvakantie. Een aantal jaar heb ik geen konijnen gehad omdat ik uit huis ging om te studeren, maar toen ik in 2019 een bezichtiging had bij een huis met tuin, wist ik dat er nieuwe konijnen moesten komen. Het begon weer zo ontzettend te kriebelen! Ik hield de site van de opvang al wekelijks in de gaten voordat we überhaupt de sleutel hadden. Ik geniet nog elke dag van ze, en heb intussen 3 verblijven in de achtertuin, 1 voor mijn eigen koppel en 2 voor pleegkonijnen.