Alle activiteit

Fijn dat er duidelijkheid is. Als er flinke artrose is zou ik wel pijnstillers blijven geven, zeker als je ziet dat er dan wel verschil is in wat het konijntje kan.

Wat fijn dat je nu weet wat er aan de hand is. Onzekerheid sloopt je. Een goed, meedenkend en luisterend dierenarts is zo cruciaal dat blijkt wel weer. Door combinatie 'onkunde' van zowel de dierenarts als mijzelf is Floor ook overleden namelijk. Ik woon in het (hoge) Noorden. Ik zit 183,5 km bij jou vandaan😊

Wat een mooie herinnering ook aan je jeugd! Een bijzonder konijn! Heb je nu Lexi nog?

HIj is 10 jaar geldig, maar de tijd gaat altijd harder dan je denkt. Ik duim dat je er snel vanaf bent.

Super fijn dat er een diagnose is @elliebel. Artrose is vervelend, maar je kan het wel leefbaar houden voor je nijn, dus dat is fijn. Ik hoop dat ze gauw weer goed en lekker eet. Op lange termijn novacam/metacam geven schijnt geen probleem te zijn, is er uit onderzoeken in de UK gekomen. Dat weet ik toevallig, want ik moet mijn jonge frutsel van rond de 1,5 jaar zijn hele leven metacam gaan geven. Hij heeft dus heupdysplasie (aangeboren afwijking) en is wel zwaarder (3,5kg), maar wij gaan dus over op Novacam paard binnenkort. Dat is vele malen goedkoper, want met 1 fles daarvan kan ik 180 dagen doen (a €57), terwijl ik met de hond 25 dagen doe met een fles (van €60). Omgerekend een besparing van €600 per jaar. Mocht je dus een basis dosering metacam/novacam moeten doen elke dag, dan zou je daar ook naar kunnen kijken. Verder hoorde ik over glucosamine voor artrose, maar daar heb ik geen ervaring mee.

Fijn dat je nu weet wat er aan de hand is. Hoe denkt de dierenarts (top dat je nu een fijne had!) over de toekomst van je konijn? Als hij het afbouwen van de pijnstillers had en kijken hoe het dan gaat, was hij niet pessimistisch denk ik?

haha grappig dat je echt dierenarts wilde worden! Ja, je moet er maar tegen kunnen hoor pff.. lijkt me ook lastig. ohh dan krijg ik idd wel wat meer bij mijn konijn naar binnen 🫣. Maar was nu vooral noodzaak, omdat ze echt niks at en zoveel afviel. Nu ze weer wat meer begint te pakken (en als haar keutels goed blijven), is 60-80 wel een goede om aan te houden, thanks. Had je opmerking trouwens ook nog meegenomen, dat ze wellicht ook slecht eet als bijwerking van de medicijnen (de antibiotica?). Zeker omdat ze dus verder juist weer levendiger is en het lijkt of de pijnstiller werkt. Dan is het niet eten best gek. Nouja, hopelijk krijgen we het opgelost met het plan in mijn vorige bericht! Meeega bedankt voor het meedenken!! @Lienappelsien wat fijn, dat klinkt als een hele fijne da!! Ze hebben me vandaag trouwens wel weer vertrouwen gegeven hoor. Maar ben misschien ook wantrouwig geworden doordat ik eerdere konijntjes wel ben kwijtgeraakt door geen prioriteit en te weinig kennis (bij andere artsen). God ik heb toch al wat verschillende da’s gezien hehe 😅. Naja, samen komen we er, dat blijkt hieruit. En ik hoop dat deze berichten weer iemand anders kunnen helpen.

Nou we weten het!! Ik was daar, weer een nieuwe arts en die wilde alles opnieuw horen. Hij nam het heel serieus en zei dat we inderdaad dan een foto kunnen nemen. Wilde hij van de tanden doen, dus ik gaf aan dat ik juist ook echt zijn poten wil zien. Uiteindelijk drie foto’s: schedel, middenstuk en poten. Wat bleek: mijn konijntje heeft flinke artrose, met nu meerdere ontstekingen bij de ruggenwervel. Een wervel was bijna dichtgegroeid in zo’n boogje, de rest gelukkig nog niet. dat klopt ook met mijn idee dat ik het gek vond dat mijn konijn ineens niet meer het hoge slaaphok in ging, terwijl ze daar altijd lag. Voor mij heeel gek. En dat ze na drie dagen pijnstiller ineens wel weer dat hok in ging. Maar net als wat jij zei @bunnyempress, pikten ze dat stukje juist weer niet op bij de da. we gaan nu het volgende doen: - belangrijkste: ze eet nu twee weken heel slecht en had weer diarree. Dus stap 1 is medicijn om de darmen te helpen, omdat het een vicieuze cirkel geworden kan zijn. De hoop is dat ze hierdoor weer zelf gaat eten. Zeker omdat ze verder levendig is. - stap 2, als ze weer eet, is metacam afbouwen en kijken hoe dat gaat. Verder: vlak hok, een schuur die tocht-, wind- en kouvrij is. En vooral lekker laten huppen overdag. Ik ga me ook eens verdiepen in natuurlijke kruiden enz. Zag al wat fora hierover op Bunnybunch. Om het positief te eindigen: ik zag net voor het eerst in twee weken weer haar normale keutels (ze bleef bij de da voor de foto’s vandaag en denk dus dat ze daar het medicijn al hadden gegeven bij dwangvoeren). En toen ik net wat appelschil en kruiden/groente neerlegde, dook ze erop!! Dat heeft ze twee weken niet meer gedaan. Nou ik ga me verder verdiepen in de andere fora 🤪. Maar ik heb positieve hoop voor mijn nijn en ben heel blij dat ze er nog is 😄. Thanks voor jullie lieve hulp, advies (heb alles ingezet bij de da haha) en steun!!! @bobbyonthefloor ik zat trouwens in Haarlem bij een da. Dat was qua konijnenkennis echt drie keer niks. Dus een konijntje overleden door laksheid en een konijntje doodziek, maar niet genoeg om geholpen te worden, terwijl een andere arts zei: doe normaal, die moet nu komen, en die moesten we die dag nog in laten slapen vanwege een heavy tumor. Mocht je in dezelfde stad zitten, dan pb me gerust.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn konijn Chucky is overleden (05-12-2022). Ik had me jaren geleden al bedacht dat wanneer hij zou overlijden, hij een eigen topic op de regenboogbrug zou krijgen, omdat hij zo'n bijzonder konijn voor mij was. Om die reden wil ik hem nu ter herinnering alsnog een plekje geven op Bunnybunch en zijn hoofdstuk hierbij 'officieel' afsluiten. Onderstaande tekst heb ik vorig jaar vlak na zijn dood geschreven, toen de emoties nog erg hoog zaten. Het is een behoorlijk uitgebreide tekst over zijn leven bij mij, maar in plaats van het aan te passen of iets nieuws te schrijven, vind ik het toch wel mooi om het in de 'rauwe' vorm te delen. Lieve Chucky, Ik had gehoopt dit stukje schrijven nog een hele tijd uit te kunnen stellen, maar helaas heeft dat toch niet zo mogen zijn. Lieve Chuck, jij bent zo speciaal voor mij (geweest). Mijn lieve maatje, mijn rots in de branding. Een van de weinige constante dingen die mij door veel moeilijke periodes en verschillende levensfases heeft gebracht. 9 jaar lang heb ik van je mogen genieten en ben je mijn steun en toeverlaat geweest. Ik kreeg je als cadeau toen ik 10 jaar oud was. Het meest dierbare cadeau dat ik ooit heb gekregen. Mijn ouders en ik dachten dat je wel een perfect schootkonijn zou worden, maar jij liet weten dat opgepakt en op schoot gezet worden echt niet je ding was. Dankzij jou heb ik veel geleerd over konijnen houden en verantwoordelijkheid. De eerste 2 jaar van je leven leefde je alleen, omdat ik (en mijn ouders) toen nog niet beter wisten. Wij tweeën hebben ontzettend veel tijd samen doorgebracht: samen in de tuin spelen of juist binnenshuis. Ik probeerde je trucjes te leren en je vond het ontzettend leuk om in de tuin te ravotten, de trap op en af te racen en stiekem de slaapkamer binnenglippen. Het kon ons niet gek genoeg. Ik bouwde hele parcoursen voor je en jij klom overal wel op, overheen of onderdoor. Ik heb zo ontzettend veel van je genoten als kind, puber en inmiddels als (jong)volwassene. Ik kan niet anders zeggen dat het ontzettend fijn is om op te groeien met een huisdier. Om beter voor Chucky te kunnen zorgen begon ik als 12 jarige informatie op te zoeken op internet en zo stuitte ik op Bunnybunch. Daar leerde ik onder andere dat konijnen sociale dieren zijn en altijd een konijnenmaatje nodig hebben. Het lukte me om mijn ouders over te halen om Chucky te koppelen aan een leuke voedster. Dat werd Lucky en ze zijn 4 jaar samen geweest. Ik was heel blij met mijn keuze, omdat ik zag hoe Chucky opleefde van het hebben van een maatje en twee konijnen die elkaar verzorgen en tegen elkaar aankruipen is gewoon prachtig om te zien. Toen Lucky overleed besloot ik om Chucky deze keer te koppelen aan een voedster uit een konijnenopvang. Bij de eerste kennismaking was het gelijk een match: mijn nieuwe konijn werd Sandy. Samen waren ze een ontzettend lief en energiek koppel waar ik ontzettend veel plezier aan heb beleeft. Toch heeft Chucky in 2022 heel wat meegemaakt. Hij is jarenlang alleen naar de DA hoeven gaan voor vaccinaties, maar de afgelopen 2 jaar had hij af en toe last van traanoogjes. Begin 2022 verergerde het aan een oog dusdanig dat de dierenarts kort daarna vaststelde dat hij aan dit 'slechte' oog glaucoom had en inmiddels blind was. Aan zijn andere oog had hij staar. In maart 2022 waren de oogklachten zo heftig dat hij meerdere keren per dag oogdruppels toegediend moest krijgen tegen de glaucoom. Dit was alleen niet haalbaar op de lange termijn. De optie om zijn slechte oog te laten verwijderen had de dierenarts al eerder genoemd als mogelijkheid. Ik vond het eerst een naar idee, maar omdat hij waarschijnlijk pijn had door de glaucoom, besloot ik om de operatie op korte termijn te plannen. Ik vond het erg spannend, een konijn van 8 jaar oud die onder narcose moest. Gelukkig was de operatie geslaagd en na een voor mij korte nacht (meneer kon flink lawaai maken toen hij weer was bijgekomen in mijn kamer) mocht hij de volgende dag alweer terug naar Sandy in hun buitenverblijf. Het litteken herstelde goed. De dierenarts had de plek op zo’n manier dichtgenaaid dat het net zou lijken alsof hij zijn oog gesloten heeft. Dit heef hij naar mijn mening prachtig gedaan. Al mijn andere zorgen over de operatie bleken gelukkig ook niet uit te komen, want meneer heeft blijkbaar inderdaad veel pijn en last van zijn slechte oog te hebben gehad, dus na de operatie knapte mijn ventje weer helemaal op en kwam hij ook weer aan in gewicht. Zo hebben Chucky en Sandy nog een aantal maanden fijn samen doorgebracht, totdat ik Sandy onverwachts moest laten inslapen. Een groot verlies. ‘Hoe moet ik nou een oud en halfblind konijn gaan koppelen?’ dacht ik bezorgd. Chucky alleen laten was sowieso geen optie, alleen moest de koppeldate door gezondheidskwaaltjes en verdenking van E.C. helaas bijna 2 maanden op zich laten wachten. Chucky was zichtbaar aangeslagen door het verlies van zijn maatje; hij was veel minder actief en had ineens veel meer last van zijn gezondheid. Waarschijnlijk hielp Sandy hem ook navigeren door het verblijf toen hij grotendeels blind was. Begin augustus was het eindelijk zover: hij ging op date bij een konijnenopvang en ja hoor: weer gelijk een match! Zouden het nou mijn matching skills zijn of is Chucky gewoon een lieve goedzak die met vrijwel elk konijn overweg kan? Waarschijnlijk het laatste. Een halve week later kwam Lexi bij ons wonen. Chucky knapte er ontzettend van op. Ineens waren de meeste gezondheidskwaaltjes over en zag hij er niet meer zo onverzorgd uit. Hij was weer energieker en zat duidelijk weer lekker in zijn vel. Zoals het vaker gaat met konijnen ging Chucky's gezondheid op 4 december plotseling achteruit en op 5 december is hij rustig overleden. Lieve Chucky, ik hoop dat je hebt genoten van de vele binkies en sprintjes die je door de tuin hebt getrokken en dat je ondanks de tegenslag toch een gelukkig en konijnwaardig leven hebt gehad bij mij. Rust zacht lieverd, ik ga je missen.

Naar dat je steeds niet terecht kon bij de dierenarts! Maar dankzij jouw doorzettingsvermogen kon je vandaag dus toch komen 💪 Ben je er nog iets wijzer geworden? Het is bij konijnen soms ook zo lastig om te achterhalen wat de oorzaak is (en dan nog de behandeling). Die onzekerheid over wat er nou is maakt het ook moeilijk. Want waar doe je dan goed aan. Mijn dierenarts zit eigenlijk altijd op 1 lijn met wat ik vind en wil. Het is fijn om dan even te sparren en samen een plan op te stellen. En ook dan is het soms onduidelijk wat er aan de hand is, maar dan voel ik me in ieder geval serieus genomen en weet ik dat er goed naar gekeken is met afgewogen keuzes om bepaalde onderzoeken wel of niet te doen. En ik weet dat ik ook weer terug kan komen als het konijn klachten blijft houden. Vervelend dat jij dit gevoel niet hebt bij jouw dierenarts en dat je je daardoor ook alleen voelt. Dat kan ik me goed voorstellen. Het is inderdaad fijn om er met andere konijnengekken op het forum over te praten. BunnyBunchers begrijpen dat het frustrerend is en zorgen geeft om een ziek konijn te hebben, zeker als de oorzaak maar niet duidelijk wordt.

Daar word je inderdaad triest van. Oh wat een knapperds zijn die laatste 2… 🫠 Het liefst zou ik ze allemaal ophalen, maar dat is geen doen.

Ja dat is een goeie. Ik zal morgen eens naar de huisarts bellen of zij kunnen zien hoe of wat. Ik ben er al meerdere keren voor gevaccineerd en ik weet de laatste keer dat ik iets had, het niet nodig was. Maar dat biedt geen garantie voor de toekomst..... Dank voor je tip.

Wanneer heb je voor het laatst een tetanusinjectie gehad?

Ik hoorde dat ze binnen een uur dood waren. Eerst het konijn dat buiten zat en later de konijnen binnen. Ze denken aan een virus. En vanwege de kosten worden de konijnen niet gevaccineerd.

Ik heb wel last van de vinger gekregen. Het is rood en het zweert denk ik wat. Maar eens zwarte trekzalf erop doen.

Klopt en ze hebben ook nog een verkeerde lekkernij en er staat: soms maken ze ruzie. O O O

Nee, dat vrees ik ook. Hopelijk komen ze toch goed terecht. Ik hoop dat ik met bunnybunch toch al heel wat konijntjes heb kunnen helpen aan een beter leventje. Dat is dan nog wel een troostende gedachte 🙂

Ik word ook altijd naar van die advertenties. Ik kijk er dus ook niet meer naar, want ik kan helaas toch niet alle konijnen redden. Ik doe aan bewustwording met mensen die ik spreek en hoop dat ik daar dan positief in bijdraag. Beter dan elke keer verdrietig zijn. Die mensen een bericht sturen dat ze de konijnen kunnen afstaan bij een goede opvang helpt toch niet.

Nou zit ik dus wat op marktplaats omdat ik wat spulletjes te koop heb. En de laatste tijd heb ik die plek wel echt gemeden, want heel gelukkig word je er toch niet van? Dan krijg je bijvoorbeeld van die suggesties voor producten... Dierenhandelaren, echt pure broodfok de eerste advertentie die ik zie. En dan staat een stukje verderop dit konijntje er op: https://www.marktplaats.nl/v/dieren-en-toebehoren/konijnen/m2050783820-konijn En ietsje verderop, nog twee gratis konijnen https://www.marktplaats.nl/v/dieren-en-toebehoren/pluimvee/m2052513781-2konijntjes Die redenen er bij.... om te huilen toch?

Klinkt alsof je moeilijke hooieters hebt. Het zou best kunnen dat het anders ruikt, heb je de hooiruif afgewasssen? Of dat de stengels niet naar hun zin zijn. Ik zou het e.e.a. op andere plekken leggen om te kijken of ze dan wel gaan eten. Ik heb er helaas weinig ervaring mee, want hier verslinden ze alles. Nieuw hooi is hooi wat ik heb aangeraakt of kom brengen, dus daar moet je op afstuiven. Maakt niet uit hoe lang het in de schuur heeft gelegen (hooibaal), of het oud hooi is dat ik aan het opvegen was (nat, inc. keutels e.d.) gewoon in zitten en eten. En als ik het niet buiten leg, dan gaan ze het zelf wel buiten brengen als ze daar zin in hebben.

Hooi van de boer werd hier genegeerd, dat was te zacht. Stugge lange stengels eisen ze, anders hoeven ze het niet.

O de mijne zitten al te piepen als een baaltje van een kilo 3 weken open is. Is te oud, eten we niet. Ik heb wel eens de 3 kilo baal gehad van wat jij geeft, maar dat was ook met lange tanden eten. Hooi moet gewoon vers zijn, anders hoeven ze het niet.

Ik wilde vroeger wel dierenarts worden 😉 Als ik niet zo emotioneel en gevoelig was, dan had ik het misschien wel gedaan. Maar ook ik heb wel mot met dierenartsen en het gekke is, als je daar in de stress staat vergeet je zo'n beetje alles, tenminste ik wel. Bij jouw konijn kan het zoveel zijn, je zult dingen uit moeten sluiten. Zodat je gerichten kunt behandelen. Hoe vaak dwangvoer je nu per dag, hoeveel ml per keer en hoeveel totaal? Ik heb een konijn met hetzelfde gewicht ongeveer, ik zit even te bedenken hoeveel ik daar in zou krijgen, 80ml denk ik. Met moeite 100. Als bijvoer probeer ik rond de 60 te zitten, bij dit formaat konijn. 60 moeten ze wel echt zelf nog dingen als groenvoer en kruiden bij eten. Het nadeel als je meer geeft is dat ze andere dingen niet pakken, omdat ze vol zitten en dan weet je dus niet hoe het met ze gaat. Wat ik dan vaak doe is 1 dag volop dwangvoer tot het konijn van kop tot staart gevuld is, natuurlijk niet overvol, maar eten in de maag en een darm die ook geheel gevuld voelt. Dan dwangvoer ik dus ook 's nachts. Daarna bouw ik af en kijk ik wat ze zelf doen. Zo hebben ze weer een buffertje en kan ik altijd weer opschroeven als ze niet willen eten. Dat ze zelf iets doet vind ik wel positief. Dan zit er nog vechtlust in. Ik zit nog te denken, heb je kruiden die eetlust opwekken? Hoe reageert ze op de fenbendazol? Je had ook antibiotica gegeven toch? Het was doxycycline toch? Had die niet als bijwerking dat ze eetlust verliezen? Bedenk ik me nu ineens. Hoelang ben je daar nu mee gestopt? Ik hoop dat je straks wat antwoorden krijgt hoor. Ik heb zelf een keer gehad dat een foto beoordeeld moest worden, door die man van wilhelminapark. In mijn herinnering hebben ze meteen met elkaar gebeld en onderwijl de foto's doorgestuurd. Dit was wel een paar jaar geleden, dus ik weet niet hoe het nu gaat. Je zou ook even kunnen informeren naar veterinaire radiologie specialisten.

Ik koop hooi per 20 kilo, en ik heb nog een halve baal, dus dat is het ook niet denk ik. Maar ik kom net thuis, ik doe de gordijnen open en wat zie ik: Blackie die hooi zit te eten alsof zijn leven ervan afhangt. Nu Tara nog. Het klinkt misschien gek, maar ik maak me over Tara niet zo snel zorgen. Ze leeft al 3 jaar in reservetijd, ze wordt zichtbaar ouder, dus ik hou er eigenlijk wel een beetje rekening mee dat ze misschien niet zo lang meer heeft.

Zal toch niet. Ik kijk nergens meer van op eerlijk gezegd. Geur van de nieuwe hooiruif? Ik zeg maar wat hoor.