Suus1978

Heel veel sterkte!

Het Knaagspoor is het afgelopen jaar verbouwd en op zaterdag 7 september is er een open dag / heropening. Er staan ook allerlei kraampjes met producten voor konijnen en cavia's en andere leuke dingen, dus het belooft een leuke dag te worden! Op Facebook van het Knaagspoor staat meer informatie.

Ja, dat ben ik met je eens. Het is heel ernstig, zeker als het al verder gevorderd is.

Is zijn bloed ook al eens getest? Ik sprak net iemand met heel veel verstand van konijnen en het deed haar aan cushing denken. Dat is heel zeldzaam bij konijnen (volgens Google althans) maar oogproblemen, kaalheid en een verkleurde vacht zijn wel symptomen. Naast heel veel andere dingen natuurlijk, dus het zegt niets alles. Misschien zit je helemaal niet te wachten op deze tip nu je de afspraak al hebt gemaakt. Je hebt al zo ontzettend veel voor hem gedaan, ik wil het je absoluut niet nog lastiger maken 😞

Je hebt dus toch een afspraak gemaakt. Ik denk dat het verstandig is, maar het verdriet en de leegte zal er niet minder om zijn. Heel veel sterkte alvast!

In de natuur komen veel dieren ellendig aan hun eind. Vaak ook door tandproblemen waardoor ze niet meer kunnen eten en in feite langzaam verhongeren. Ontzettend naar, ik ben blij dat wij de mogelijkheid hebben onze dieren dat te besparen. Hoe verschrikkelijk moeilijk die beslissing ook is.

Ach, ik leef met je mee. Dit is zo moeilijk! Toen ik de laatste keer de da belde voor een laatste afspraak heb ik me letterlijk 2 seconden groot gehouden, toen barstte ik in tranen uit. Ik denk eerlijk gezegd dat ze wat dat betreft wel wat gewend zijn hoor. Maar het blijft ellendig. Sterkte!

Klinkt hartstikke goed voor een eerste kennismaking! Hou ons op de hoogte!

Wilhelminapark is inderdaad een hele goede kliniek. Het is misschien een goed idee om daar gewoon een afspraak te maken, niet om te amputeren, maar voor advies en een second opinion. Ze zijn ontzettend kundig en zullen er alles aan doen om het pootje te redden.

Een poot amputeren voor een ontsteking is wel heel heftig. Ontstekingen zijn meestal goed te behandelen, maar dat vergt wel de juiste medicatie en veel zorg en geduld. Wat bedoel je met "in Utrecht"? Bij de universiteit? En heb je zelf een konijnkundige da? Je kunt misschien ook advies vragen bij een konijnenasiel. Die maken zo veel mee met de dieren, dat ze vaak ook hele nuttige tips hebben. Veel succes en hou ons op de hoogte!

Zippi huisjes zijn misschien een alternatief?

Echt top gedaan! Was iedereen maar zo begaan met konijnen als jij ❤️ Misschien kun je gebruik maken van de hoogte en iets maken om te klimmen en klauteren. Dat maakt het verblijf niet groter, maar het zorgt voor wat extra afleiding.

Als ik het zo lees, is het twee keer fout gegaan omdat Fifi ontsnapt is en bij Sulvi terecht is gekomen. Het is niet zo gek dat er dan gevochten wordt als ze nog in koppeling zitten (van de schrik/stress). Misschien lukt het wel als ze op een normale manier kennismaken, de voortekenen waren best goed. Alleen moet het verblijf van Fifi dan wel 100% dicht en ontsnappingsproof zijn, want anders herhaalt dit scenario zich waarschijnlijk.

In de opvang krijgen konijnen met gebitsproblemen harde brokken (beaphar meestal) om de slijtage te bevorderen. Maar het is natuurlijk de vraag of dat hier een probleem is. Gebitsproblemen zijn lang niet altijd (goed) zichtbaar, vaak pas onder narcose of zelfs pas op foto's. Wilhelminapark in Utrecht is helemaal gespecialiseerd in dierengebitten, woon je daar misschien in de buurt?. Het zal niet goedkoop zijn, maar je weet dan wel wat er aan de hand is en je zit meteen bij de experts. Ik doe dat zelf altijd liever zsm i.p.v. als laatste optie. Dan ben je soms al maanden en heel da-bezoekjes verder. Geef je al die tijd hetzelfde hooi? Misschien vindt ze dat niet zo lekker of is er iets mis mee. Een nieuw pak of een andere soort doet misschien wonderen. Maar dat heb je zelf vast al geprobeerd 🙂

Ik heb nu twee tijdelijke cavia's, de kleinste is ook zo'n druktemaker. Het zijn twee beertjes, de kleine is het enige mannetje uit een nestje en hij moest dus na 4 weken apart. Hij vond dat vreselijk, probeerde uit zijn hok te klimmen om bij zijn familie te zijn. Echt heel sneu. Dus hij is gekoppeld aan een beertje dat ik al had na zijn castratie en ze zijn superleuk samen. Het is natuurlijk de vraag of dat goed blijft gaan, maar voorlopig zijn ze onafscheidelijk. Zodra hij een zakje hoort ritselen, gaat het alarm af. Ook het geluid van de snijplank op het aanrecht herkent hij inmiddels 😄