happy211

Mijn ram eet na een gebitsbehandeling ook nog niet direct brokken, wel groente en kruiden. Dat duurt soms wel een dag of twee voor hij dat weer wil, en vaak pas na 5 dagen dat hij weer eet zoals vanouds en er weer enthousiast voor aan komt rennen.

Dit klinkt super. Dat achter elkaar rennen rond etenstijd gebeurt vaak, ook bij koppels die al langer samen zijn. Zolang het alleen bij rennen blijft, en het niet overgaat in rijden om dominantie aan te geven op dat moment, of knorren, ofzo, dan zou ik me er geen zorgen over maken. Als verder alles rustig is, rangorde bepaald lijkt, en ze veel bij elkaar in de buurt zijn, dan zou ik het wel aandurven om de overstap van neutraal terrein naar eigen verblijf te maken op een dag dat je er zelf veel tijd voor hebt. Maar van neutraal terrein meteen naar een hele studio, dat is een te grote stap. Je moet echt eerst beginnen met een afgezette ruimte van ong. 4 m2. En ook daar zou ik ze bijvoorbeeld een maand laten voor je ze onder toezicht een keer door de rest van het apartement laat.

Ik heb draaddikte 1,45mm, maaswijdte 19mm. Van de gamma.

Ik heb een losse panelenren, die gebruik ik als ze voor ziekte naar binnen moeten. Meestal is dat uiterlijk een week. Vaak maak ik dan een ziekeboeg in de badkamer, omdat we ook een kat hebben die in de rest van het huis komt. Als schuilhuisje gebruik ik de reismand. Als ze langdurige gezondheidsklachten krijgen, dan moet ik dan gaan zoeken naar een meer permanente oplossing en dat is tot nu toe (5 jaar heb ik ze al) nog niet nodig geweest gelukkig.

In theorie kan dit, maar het is wel een hele onderneming. Hoeveel ervaring heb je met het koppelen van konijnen? Want een groepskoppeling zou ik niet eens beginnen als je geen/weinig ervaring hebt. Een goede optie is om dit bij een goede konijnenopvang te laten doen. Zij kennen hun konijnen en kunnen wel inschatten of ze geschikt zijn voor een groepskoppeling. Waarschijnlijk zullen ze kiezen voor twee voedsters erbij, of een voedster en een ram. Nog een voordeel van een konijnenopvang: als het niet werkt, kunnen ze een andere voedster of andere opstelling proberen. Die optie heb je thuis waarschijnlijk niet. Het is wel aan te raden om alle konijnen te laten castreren voor een groepskoppeling. Wat is het grootste risico bij het plan om van een koppel een groep te maken? Er is een kans dat de koppeling mislukt met de nieuwe konijnen, èn dat jouw koppel door alle stress ook niet meer samen kunnen. Dus de vraag is altijd: wil je het riskeren om te stoken in een goed huwelijk?

In een konijnenopvang komt dat niet voor, maar als je particulier of bij een fokker gaat, dan kan het hypothetisch wel inderdaad. Dan moet je ze sowieso volledig gescheiden houden tot minimaal 15 dagen na de castratie van de ram en dat beide konijnen 20 weken oud zijn. Dan kun je gaan koppelen en hopen dat het een match is. Ik denk dat die kans 50/50 is, dat het even vaak goed gaat als niet. Stel dat het goed gaat, dan kan de voedster inderdaad vanaf 6 maanden gecastreerd worden. Of de konijnen daarvoor uit elkaar moeten hangt af van hun relatie. Sommige rammen zijn heel zorgzaam voor hun dame, anderen zien het als een kans om de rangorde opnieuw te bepalen en vallen de zwakkere voedster constant lastig. Bij een goede konijnenopvang zullen rammen altijd gecastreerd worden. Anders kunnen ze immers niet gekoppeld worden en een gespecialiseerde konijnenopvang zal nooit een konijn alleen uitplaatsen. Niet alle opvangen castreren de voedsters. Het is wel goed om preventief te doen, maar het is wel een grote kostenpost.

Ik denk dat de ideale optie is om iemand aan huis te hebben die voor de dieren zorgt, mits die persoon er genoeg verstand van heeft en 2x per dag kan komen. Dat is voor de dieren het prettigst, dan kunnen ze in hun vertrouwde omgeving blijven. Een andere goede optie is naar een pension/vakantieopvang brengen. Voor de dieren wel meer stress want nieuwe omgeving, maar dan worden ze in ieder geval goed verzorgd met veel kunde. Meenemen op vakantie zou ik zelf eigenlijk nooit overwegen. Het is voor de dieren niet prettig want nieuwe omgeving en waarschijnlijk veel minder ruimte. Voor jezelf ook niet prettig, want je hebt veel meer zorgen op vakantie. Stel dat ze door de verandering opnieuw de rangorde moeten bepalen of stoppen met eten, dan ga je zelf ook niet fijn een hele dag op pad. Bij een pension kan dat ook gebeuren, maar dan is er in ieder geval genoeg toezicht. En stel dat je ergens op een vakantiepark in the middle of nowhere zit, en je moet met spoed naar een dierenarts, lijkt me gewoon heel vervelend allemaal.

Banaan en appel krijgen ze bij mij wel regelmatig. Dat is het fruit dat ik zelf het vaakst eet, en dan krijgen ze ook een stukje, bijvoorbeeld een schijfje dat ze dan samen moeten delen.

Dit klinkt niet gek voor een koppeling. Het kan nog alle kanten op als de rangordebepaling eenmaal begint, maar dit is zeker geen abnormaal gedrag in een koppeling. Dit heeft gewoon tijd en van jouw kant geduld nodig. Als je merkt dat hij veel blijft schuilen, dan zou je na een paar dagen ook wat schuilmogelijkheden weg kunnen halen zodat je zorgt voor wat meer ruimte voor interactie.

Ik heb niet direct een antwoord, maar ik denk als ze echt bang zijn dat je dat wel zou merken inderdaad. Maar of ze het echt fijn vinden en als spelen zien, of dat ze het toch wel onprettig vinden maar niet direct echt bang zijn, dat weet ik eigenlijk ook niet. Misschien zou je eens kunnen kijken wat ze doen als je er niet naartoe rent als ze omkijken? Komen ze dan naar je toe? Gaan ze verder met hun eigen spel? Of gaan ze juist rustig rondscharrelen nu je ze niet meer achterna komt? Mijn gevoel zegt dat je niet moet rennen rond dieren, een groot rennend mens kan best eng zijn. Maar ze kennen jou goed en jij kent jouw konijnen het beste om hun gedrag te begrijpen.

Op deze lijst kun je beginnen met je zoektocht naar een konijnenopvang voor een koppeltje konijnen: https://www.bunnybunch.nl/informatie/konijnenopvang-asiel-lijst Ik werk als vrijwilliger bij een konijnenopvang, en de meeste konijnen die we hebben zijn erg jong, denk aan jonger dan 1,5 jaar. Als je een jong konijn wil, dan kan dat dus ook zeker via een konijnenopvang. Veel konijnen komen tussen de 6 en 12 maanden in de puberteit, en waar ze als jonge konijnen dan vaak nog samen gingen met 'broertje' of 'zusje', gaat dat dan niet altijd meer, waardoor ze vaak bij de opvang terecht komen. Konijnen hebben echt een eigen karakter en kiezen daarom ook graag zelf hun partner uit. Soms klikt het tussen de konijnen die wij voor elkaar uitkiezen, maar vaak genoeg wijzen ze onze eerste keuze af, en moeten we een andere proberen voor ze hun match gevonden hebben. En dat begint dus in de puberteit. Daarnaast hebben veel konijnenopvangen ook al volwassen koppels zitten, die dus als koppel worden afgestaan en al langer samen leven. Als mensen langskomen voor een koppel dan adviseer ik nieuwe konijneneigenaren, die dus nog niet eerder konijnen hebben gehad, om voor een bestaand koppel te gaan. De eerste periode van een koppeling, dus de eerste weken, is vaak nog erg onrustig en dat kan best lastig zijn als je nog niets weet van wat normaal konijnengedrag is. Dan is het wel fijn dat je dat kan leren met een koppel dat elkaar al goed kent. Dat is ook de reden dat ik zou adviseren om direct een koppel uit een opvang te adopteren, in plaats van eerst 1 konijn ergens te kopen, en die later bij de opvang te laten koppelen als die gecastreerd is/wat ouder is. Daarnaast zijn er zoveel foute praktijken en onkunde bij bijvoorbeeld fokkers en dierenwinkels, dat ik daar ook niet achter sta voor het kopen van dieren. De meeste handelen puur uit winstoogmerk en geven foutieve informatie, zoals @bunnyempress ook al aangaf. Dan denk je nu misschien, want een gedoe, al dat koppelen. Dat klopt wel, konijnen zijn niet de makkelijkste huisdieren als je het goed wil doen vanuit dierenwelzijn. Maar een konijn alleen houden, dat is echt geen optie. Ik hoor het bijna wekelijks, hoe een konijn lusteloos en stil wordt na het overlijden van een maatje, en hoe blij de baasjes zijn dat ze opnieuw kunnen laten koppelen. Ook al is voor henzelf het verlies van het konijn eigenlijk nog erg groot, ze zien dat hun konijn een partner nodig heeft. Ik merk het ook als ik foto's of filmpjes krijg van koppelingen die gelukt zijn. We verzorgen de konijnen in de opvang natuurlijk zo goed als we kunnen met de beperkte middelen en ruimte die we hebben, maar een eigen maatje bij een eigen thuis, dan zie je ze helemaal weer opleven. Er is niets mooier dan te zien hoe een konijn dat een tijdje alleen in de opvang heeft moeten zitten gewassen wordt door hun nieuwe maatje. Dus kijk vooral of er een konijnenopvang in jouw regio zit, en kijk even op de website. Vaak worden opvangen gerund door vrijwilligers, dus de konijnen die op de site staan is niet altijd up to date, maar het kan wel een beeld geven. Vaak moet je een afspraak maken om te komen kijken en helpen ze je dan ook verder met veel meer informatie.

Heel veel sterkte!

Dieren zijn soms zo goed in leren wat onze gewoontes zijn. Muffin zit vaak door het raam in de woonkamer naar me te kijken als ik in de achtertuin bij de konijnen ben. Blijkbaar doe ik altijd precies hetzelfde en weet hij dat ook al heel goed, want vandaag zag ik, zodra ik klaar was en terug naar binnen wilde lopen, dat hij me binnen bij de keukendeur zat op te wachten. Dus hij wist precies dat ik eerst bij mijn eigen konijnen ben, dan bij de pleegkonijnen, dan de schuurdeur dicht, en dan kom ik weer binnen.

Ik vier niet hun verjaardag maar de dag waarop ik ze gekregen heb. Vaak kies ik wel iets in thema, zoals speelgoed dat lijkt op een taartje of een slinger van groente, maar wel iets wat ze vaker krijgen of waarvan ik weet dat ze er goed tegen kunnen.

Het voelt nog niet als voorjaar. Ja, er staan al wat bloemen in bloei en de dagen worden langer, maar het weer is nog zo druilerig dat het nog niet zo voelt. Mijn konijnen zijn al wel in de rui, dus ze krijgen nu weer dagelijks een lijnzaadbrokje en wat extra groente (=vocht) om het haar allemaal wat soepeler door de darmen naar buiten te kunnen werken.

Oh dat is flink schrikken! Ik zou dit zeker, als je het wat hebt kunnen laten bezinken, terugkoppelen naar de arts die de eerste behandeling heeft gedaan. Dat ze weten dat het gebeurd is en daar eventueel hun procedures op kunnen aanpassen om te zorgen dat het niet nog een keer gebeurd bij zo'n behandeling, als dat mogelijk is dan.

Soms moet ik toch zo hard om ze lachen. Vanochtend stonden Artemis en Apollo erg bijzonder hooi te eten. Blijkbaar vond Apollo het hooi aan de linkerkant van de ruif het lekkerst en Artemis aan de rechterkant. Maar wie stond links en wie stond rechts? Juist, precies andersom. Dus Atemis over Apollo langs en hij eronder door, zodat ze toch bij het lekkere hooi konden komen 😅

Ik heb ook nog nooit zo'n lang stuk gereden, maar wel vaker een konijn voor die periode in een reisaanbod gehad voor verschillende redenen. Natuurlijk moet je het niet zonder reden doen, maar 2 uur in een reismand is niet erg. Ik weet niet hoe groot jouw reismand is, maar ik zou een normale reismand fijner vinden dan een stoffen. Ten eerste is het een stuk steviger. Ten tweede plassen en poepen ze wel eens in de reismand, zeker als ze er langer in zitten. Dan wil je niet dat de stof helemaal nat wordt. Een handdoek in de reismand kun je makkelijk uitwassen, maar een hele reismand is toch minder handig en als het in de bekleding van de auto komt al helemaal. Verder merk ik dat mijn konijnen het stuk voor en na de snelweg het meest vervelend vinden. Ik hoop dat je geen file hebt, dan zal het wel meevallen. Let er inderdaad op dat het niet te warm is en zet de radio niet te hard. Zorg dat ze gegeten hebben voor je ze in de reismand zet en doe er desnoods wat hooi in ookal eten ze daar waarschijnlijk niet van. Een waterflesje aan de reismand hoeft voor 2 uur niet, drinken kan dan prima wachten tot je aankomt. En ze hebben steun bij elkaar, dus het zal allemaal wel meevallen.

Dat is een heel vervelende situatie! Er kunnen verschillende oorzaken zijn. De voeding lijkt van wat je beschrijft in orde. Alleen van de koriander moet je niet te veel geven. De rui-periode is weer begonnen, dus dat kan er misschien iets mee te maken hebben. Of kan er iets in de ren vallen/waaien dat giftig is? Kunnen ze misschien ergens heel heftig van geschrokken zijn, zoals een kat ij de buurt van de ren? Soms kan erge stress ook gasbuiken veroorzaken. Verder zou een wormenbesmetting ook ervoor kunnen zorgen dat ze beide darmklachten krijgen. Kijk dus of je de oorzaak zelf kan achterhalen en breng anders wat ontlasting, bij voorkeur blindedarmkeutels, naar de dierenarts om te testen op wormen. Blijf Lola veel lekkere dingen aanbieden zoals de kruiden en groente die ze gewend is. Als je weet hoe het moet zou je haar temperatuur kunnen opmeten want bij verstopping/gasbuik raken ze vaak onderkoeld. En als ze na 4 uur na het laatste eten nog niet gegeten heeft, ga dan met haar naar de dierenarts. Als je jouw dierenarts belt, krijg je vaak een bandje te horen bij welke praktijk je terecht kan in het weekend.

Ik zou hiermee naar de dierenarts gaan. Ik vind het een logisch gedachte om eerst zelf wat schoon te maken en te kijken wat dat doet, maar als het dan na een aantal dagen nog niet over is en ze er duidelijk last van heeft dan zou ik het laten nakijken. Misschien is bijv. het hoornvlies beschadigd dat je niet zomaar zelf oplost. Het is jammer dat het nu vrijdag is, maar het is niet anders en dan kan dit wel tot maandag wachten denk ik.

Ik had eerst een ander bericht getypt maar dat was eigenlijk herhaling van wat anderen al gezegd hebben, daar kan ik me dus volledig in vinden. Ik denk dat je jezelf wat dingen moet gaan afvragen: - Hoeveel uur per dag ben ik overdag daadwerkelijk in de buurt/hou ik het konijn in de gaten? - waarom vertrouw ik dat het overdag wel goed gaat ookal ben ik niet in de buurt, maar vertrouw ik dat 's nachts niet? - wat weerhoud me om een verblijf te maken dat 24/7 veilig is? - kan/wil ik dit konijn bieden wat het nodig heeft met alle eerste levensbehoeften? (een veilig verblijf, een maatje, goede voeding, medische zorg indien nodig)

Ik heb zelf een aantal keer duplociline injecties gegeven bij pleegkonijnen, en ken vanuit de opvang ook dat het bij een behandeling van abcessen gebruikt kan worden. Maar het is wel een hele lastige situatie waar je in zit, dat alle andere opties tot toe niet of niet blijvend geholpen hebben. Ik heb verder geen advies voor je, het is te complex voor mijn beperkte kennis, maar ik wil je veel succes wensen! Mocht je besluiten het oordeel van je dierenarts te volgen, dan zou je bijv. Nog wel kunnen vragen naar pijnstilling om het ongemak voor Lio te verminderen.

Ja, hier wel inderdaad, viel me vanochtend op. Maar de lente komt er ook wel aan, er staan hier al veel bloeiende krokussen en narcissen.

Mijn mening is dat de enige reden om een konijn alleen te houden is dat het noodzakelijk is vanwege gezondheidsproblemen of ernstige gedragsproblemen. In alle andere gevallen is een konijn altijd beter af met maatje. Dus alleen contact met gaas ertussen is mijns inziens niet voldoende. Mijn advies zou dus zijn om hem af te staan aan een konijnenopvang, zodat hij daar weer gekoppeld kan worden aan een maatje.

Dan zit mijn gevoel toch goed. Fijn dat jullie meedenken 🙂