Marcovka2

Niet langer beschikbaar??

Gewoon stoeptegels leggen zou misschien nog wel een goed idee zijn, dan hebben ze dezelfde ondergrond als nu. Ik zal al te denken aan van die houten terrastegels, daar hebben ze er nu ook een paar van, en daar liggen ze vaak op. Is misschien toch wat aangenamer dan op de koude stenen 😁. Ik maak me ook het meest zorgen over de urine. Dat is toch een vrij sterk goedje. En als je dat laat intrekken weet ik niet of het er nog af gaat. Ze gebruiken nu de toiletbakken ook niet voor al hun behoeften helaas. Ik heb ze in het begin een tijd binnen gehad en de urinevlek op de muur was er niet uit te krijgen. Met het verven van de muren met latex moest ik er toch wel een paar lagen extra over aanbrengen, en het was daarna nog steeds zichtbaar.

Wat is de beste ondergrond voor een konijnenverblijf op een balkon? In mijn tuin maken konijnen er best een bende van, maar daar regent het en kun je het achteraf eventueel allemaal wegpoetsen. Maar op een balkon lijkt het me meer schade aan te brengen. En als je er iets onder legt, moet het ook kunnen ademen anders blijft het vocht eronder zitten en gaat het schimmelen. Ik wil nml gaan verhuizen maar niet later met een beschadigd balkon zitten.

Is het niet beter om ze zoveel mogelijk het natuurlijke dag-nachtritme te geven? Dus zo min mogelijk kunstverlichting? Alleen voor jezelf als je naar het verblijf gaat wanneer het donker is. En dan zou ik het licht niet pal naast het verblijf zetten. Konijnen hebben vrij lichtgevoelige ogen en kunnen de iris niet zo goed vernauwen als wij, dus als je plots het licht aan doet kan dit hinderlijk zijn voor konijnen. Zo doe ik het in ieder geval. Als ik in het donker naar het verblijf ga doe ik de verlichting onder de overkapping aan waardoor de tuin half verlicht wordt. dan zie ik voldoende details.

In mijn tuin ben ik ook zo uitgerend, maar voor een konijn is het wel uitdagender. Ik zal ze voortaan zelf gewoon laten uitrazen, misschien heeft het inderdaad meer invloed dan ik denk wanneer je af en toe te snel naar ze toe stapt waardoor ze weer gaan rennen. Ik let er sowieso goed op hoe ik hen benader. Dus ook niet zomaar mijn hand naar ze uitsteken om te aaien, maar heel rustig, vaak ook eerst laten snuffelen.

Ik denk dat je het je erger voorstelt dan het is. Meestal komen ze gelijk naar me toe rennen, ik kan het deurtje niet open doen zonder dat ze er met hun neus tegenaan duwen. Maar meestal krijgen ze dan ook iets lekkers 😁 Wanneer ik hun verblijf aan het schoonmaken ben, komen ze ook vaak onder me staan. Of onder mij zitten als ik op mijn hurken zit. Dus ik denk niet dat ze mij als een bedreiging zien.

Rennen is misschien het verkeerde woord, en dat het misschien het verkeerde beeld oproept. Het is meer naar het konijn toe lopen wanneer het konijn uit zichzelf al van de ene plek naar de andere rent. Niet continu erachteraan rennen, dat zou in mij ook niet opkomen. Ik zit dagelijks een paar keer bij ze. Dan laat ik ze uit hun kooi. Soms beginnen ze uit zichzelf rondjes te rennen, of 1 van hen doet dit. Daarbij overal overheen springen, onderdoor lopen, de kooi in, weer terug. Alsof ze hun energie even kwijt moeten. Dan sta je daar te kijken of je doe je wat actief mee. Zoals ik al zei let ik heel goed op angstsignalen. Ik zie die niet. Maar ik kan ze ook missen. Daarom vraag ik het hier. Ze zijn ook meer gestrest als ze achter elkaar aan rennen. Als ik een onverwachte beweging maak, zoals bijvoorbeeld hoesten/niesen, dan schrikken ze echt.

Dat wegrennen met binkies en schuddend kopje doen die van mij ook. Het ziet er speels uit. Als ze bang zijn vluchten ze in een rechte lijn naar de kooi en kruipen ergens onder. Dan hoor je ook de nagels harder over de stenen krassen tijdens het 'optrekken'. Dan blijven ze ook in de kooi. Ligt eraan of het even schrikken was, of dat een onbekend geluid aanhoudt (zoals een klussende buurman, blaffende hond of gillende kinderen in de straat). Maar het ziet er anders uit dan wanneer ik achter ze aan ren. Vanmorgen waren ze allebei in zo'n bui, misschien door het mooie weer. Als ze weg rennen, rennen ze ook weer terug naar mij en rennen dan langs mij of tussen mijn voeten door. Soms rennen ze in de kooi om even te kijken naar mij en rennen dan weer naar mij toe. Dus ik denk niet dat het angst is. Het is natuurlijk leuk om te doen met je konijnen, maar ook goed om ze af en toe eens te laten rennen.

Het komt regelmatig voor dat ik een soort spelletje met mijn konijntjes speel. Soms krijgen ze een paar gekke minuten en rennen ze rondjes door het verblijf. Dit komt ook regelmatig voor als ik ze los laat lopen in de tuin (in afgezet deel). Ik ren dan wel eens een beetje achter ze aan. Waarbij ze dan een stukje wegrennen, en dan omkijken, dan ren ik ernaar toe en rent het konijn weer een stukje weg. Dit herhaalt zich dan steeds. Ze maken dan ook sprongetjes. Met het rammetje gebeurd dit vaker dan het voedstertje. Ik vraag me af of het voor een konijn ook spelen is, of dat ze uit instinct wegrennen en het misschien zelfs als angst ervaren. Ik let er wel op niet te dreigend naar ze toe te rennen. Ik heb niet het idee dat ze bang zijn, want als ze ergens van schrikken rennen ze veel heftiger, en ook gelijk de kooi in waar ze zich veilig voelen. Ook kijken ze niet angstig en maken ze sprongetjes.

Ja zo fijn om ze weer te zien knuffelen en samen slapen. Je geniet er toch extra van als je weet hoe het was.

Ja gelukkig wel, net alsof er niets gebeurd is. Toen ze apart zaten gingen ze vrij snel weer hun kooi in als ik ze eruit liet. Als ik ze wilde aaien of spelen liepen ze weg. Nu komen ze zelf naar me toe en lopen ze continu rond me te dartelen. Ook met schoonmaken vh verblijf komen ze weer overal aanzitten 🙂

Hallo, even een update over mijn konijnkoppel dat ruzie kreeg. Het forum topic wat ik hierover geplaatst heb is inmiddels afgesloten: Even een herhaling in het kort: ik heb een konijnenkoppel (broer en zus), nu inmiddels ruim 3 jaar oud. Ik had ze zelf gekoppeld na de castratie van het rammetje (Milky). Ze zitten in een vrij groot verblijf in de tuin. Milky is een vrij rustig, stabiel rammetje dat heel snel bang is. Voedsterte Mica is vrij pittig, veel dapperder en aanhankelijker. Na 2 jaar een perfect koppel te zijn, kwam ik op een dag thuis en lag het hele verblijf overhoop en lagen overal plukken haar. Milky was helemaal gestrest en zat zielig in een hoekje te stampen met zijn voetje. Elke keer als Mica in de buurt kwam, rende hij angstig weg. Ik heb het nog een paar uur aangezien maar de situatie verbeterde niet. Ik heb toen besloten ze van elkaar te scheiden door het deurtje tussen de ren en kooi dicht te doen. Zodat ze apart even tot rust konden komen (dacht ik). Elke keer als ze elkaar bij de tralies zagen, begonnen ze naar elkaar te happen en krabben. Ik had toen de tralies afgezet. Na een paar dagen nog eens bij elkaar gelaten, maar ze begonnen gelijk heel heftig te vechten. Ik heb ze toen apart in een kooi gezet met een scherm ertussen zodat ze elkaar niet konden zien. Ondertussen advies inwinnen (hier en bij een konijnen gedragsdeskundige). Het advies was om het voedstertje te laten castreren en dan na 6 weken te herkoppelen. Het duurde wel een maand voordat Mica gecastreerd was. Daarna heb ik haar een weekje binnen gehouden en daarna hebben ze nog 6 weken apart gezeten. Dus in totaal hebben ze 3 maanden apart gezeten. Hun gedrag was in die periode erg veranderd. Ze waren continu gefocust op elkaar (ze konden elkaar wel horen en waarschijnlijk ruiken). Ze waren best wel vervelend geworden, niet geïnteresseerd in mij en begonnen steeds depressiever gedrag te vertonen. Vooral Milky zat de laatste twee weken alleen maar in zijn toiletbakje voor zich uit te staren. Hij kwam er alleen uit voor zijn brokjes of een snackje, maar ging dan weer terug daar zitten. Heel zielig. Ze probeerden ook van alles om te ontsnappen (wat ze voorheen nooit deden). Het was echt geen fijne tijd. In feite was ik mijn konijnenkoppel kwijt en had nu twee depressieve konijnen apart in een hok. Ik moest twee hokken schoonmaken, en ze om de beurt aandacht geven. Ook langer aandacht omdat ze normaal elkaar hebben. Maar zoals ik al zei, leek het wel of ze van mij ook niet veel meer moesten hebben. Alsof ze mij de schuld gaven dat ik ze niet bij elkaar liet. Het ergste is dat je het ze ook niet kunt uitleggen. Al die tijd wist ook niet of de herkoppeling zou slagen. Begin Januari was dan eindelijk het moment aangebroken en kon ik ze wegbrengen voor de herkoppeling. Ik mag denk geen reclame maken, maar ze worden daar in een koppelruimte gezet onder toezicht van een konijnen gedragsdeskundige. Je krijgt dagelijkse updates via Whatsapp. De eerste dag werden ze nog gescheiden naast elkaar gehouden, op de tweede dag werden ze bij elkaar gezet en de situatie ingeschat. Toen ze voor het eerst bij elkaar werden gezet was er wel wat spanning tussen die twee maar na een paar minuten lagen ze naast elkaar 😍 Dat was zo fijn om dat videootje binnen te krijgen. Maar dat was van korte duur en begonnen ze elkaar achterna te zitten. Ze werden toen weer gescheiden. De derde dag werden ze weer bij elkaar gezet en toen ging het beter. Volgens de gedragsdeskundige is Milky dominant en Mica accepteert dat. Ze zijn toen niet meer uit elkaar gehaald. Na 6 dagen kon ik ze weer ophalen en kreeg ik ze mee samen in 1 reismand. De gedragsdeskundige had vooraf niet verwacht dat Milky dominant zou zijn. Maar voorheen was dat volgens mij ook zo. Hij is erg rustig en teruggetrokken, maar als het nodig is zet ie Mica op haar plek. Thuis had ik hun oude verblijf weer opgezet zoals voorheen. Ik heb ze toen vrij gelaten met spanning. maar het bleef goed gaan. Eigenlijk was het net of er niets gebeurd was en lagen ze weer continu samen te knuffelen. Ook hun gedrag is vrij snel weer zoals voorheen. Ik zie het ook gewoon aan hun gedrag, ze zijn gewoon veel gelukkiger. Ze zijn weer nieuwsgierig, aanhankelijk, maken sprongetjes, en ze proberen ook niet continu te ontsnappen. Je kunt het zelfs aan de blik in de ogen en hun snuitjes zien (gezichtsexpressie, maar dan voor een snuit🫢). Hopelijk blijft het zo. Mica is misschien iets minder pittig nu ze gecastreerd is, maar nog steeds vrij pittig vergeleken met Milky. Ik had nog wel gevraagd of deze twee wel echt goed bij elkaar passen, maar volgens de gedragsdeskundige passen ze best goed bij elkaar. Om de een of andere reden kan ik helaas geen foto toevoegen vanaf mijn PC, wel een URL.

Milky (rammetje) doet meer binkies, Mica (voedstertje) doet meer aan rondjes rennen. Toen ze nog samen waren renden ze altijd rondjes achter elkaar als ik met voer kwam. Met kinnetje wrijven eigenen ze toch ook dingen toe? Dus ben je dan van haar 😁

Het valt mij op dat mijn konijnen vaak een sprongetje maken als ik ze uit hun verblijf laat en aandacht aan ze geef. Ze rennen dan vaak wat op en neer en maken sprongetjes. Dit zie ik ze niet doen als ze in hun verblijf zitten (terwijl ze dat wel kunnen qua hoogte). Ik interpreteerde dat ook als hun manier van blijdschap tonen dat ik bij ze kom zitten. Maar vaak rennen ze dan ook weer weg en hebben dan plots iets belangrijks te doen zoals hooi gaan eten of ergens aan knagen 😁 (ze negeren me dan een beetje). Dus het is lastig te interpreteren. Lijkt mij ook dat een ongelukkig konijn niet vlug sprongetjes zal maken. Mijn konijnen zitten nu tijdelijk even apart wegens ruzie onderling, maar dat ze toch sprongetjes maken vind ik wel fijn om te zien, want dat betekent waarschijnlijk dat ze over het algemeen niet erg lijden onder het apart zitten.

Als een konijn een sprongetje of binky maakt, is dit een teken van blijdschap. Maar betekent dit dat ze op dat moment blij zijn, of is het een teken dat ze over het algemeen blij zijn met hun leven?