happy211

Ik kreeg op Instagram een advertentie voor een enquete van de universiteit van Kopenhagen over de lichaamstaal van konijnen. De enquête is ook in het Nederlands te maken. Mocht iemand interesse hebben, dan kan ik via pb de link doorsturen. Wel heel bijzonder dat zo'n Deens onderzoek ook gericht wordt op Nederlandse inzendingen, want het is bijvoorbeeld niet in het Frans of Duits ofzo vertaald.

Heel veel sterkte! Wat een vreselijk nieuws! 😢

Ik begrijp goed wat je bedoelt. Ik neemt zelf bijvoorbeeld geen hamsters, omdat die veel korter leven en je dan veel vaker afscheid moet nemen. Zo heeft iedereen een grens, aan de ene kant is er het plezier van het hebben van een huisdier, aan de andere kant zijn er de lasten van de dagelijkse verzorging, bij ziekte, het verdriet bij overlijden. Dat moet in balans zijn om het dragelijk te houden, en dat is voor iedereen anders wat plezier geeft en wat zwaar valt. Heel veel sterkte de komende tijd en laat het vooral weten als we je nog meer kunnen helpen.

Nog wat vragen die je voor jezelf kunt beantwoorden die misschien kunnen helpen bij het besluit: Waarom wil je liever geen tweede konijn? Heeft dat te maken met de zorg voor konijnen? Minder mogelijkheden om op vakantie te gaan? Toekomstplannen waar de zorg of huisvesting voor de konijnen een probleem zijn? Of gaat het om financiële redenen? Misschien ook de aanschaf/castratiekosten voor een nieuw konijn erbij? Wat is het verschil tussen haar alleen houden en haar een nieuw maatje geven en twee konijnen houden? Misschien blijkt uit deze vragen dat er weinig verschil is tussen het houden van 1 of 2 konijnen. Dat ze wel bij jullie een maatje kan krijgen. Of dat konijnen als huisdieren niet (meer) bij jullie passen en het beter is een nieuw thuis voor haar te zoeken. Hopelijk helpt dit je verder. Wat misschien ook nog handig is om te weten: Bij de meeste konijnenopvangen is het gebruikelijk dat een konijn na het overlijden van een maatje terug kan naar de opvang. Dan zou je nu wel een nieuw maatje voor haar kunnen adopteren, maar mocht zij overlijden, dan hoef je niet weer een nieuw maatje te zoeken. Dan kan hij terug naar de opvang, vaak met voorrang op de wachtlijst voor afstand en soms ook zonder afstandkosten te hoeven betalen. Dat is altijd te overleggen als je zou besluiten een nieuw maatje voor haar te adopteren.

Sterkte met het verlies van je konijn! Weet je waaraan hij is overleden? Voor zijn zusje is het wel het beste als ze een nieuw maatje krijgt. Dat hoeft niet direct morgen, je kunt hier echt wel even over nadenken. Alleen als je ziet dat ze echt wegkwijnt, stil in een hoekje gaat zitten, minder eten, etc dan moet er wel sneller een beslissing genomen worden. Anders zou je bijvoorbeeld kunnen zeggen dat je uiterlijk een maand de tijd neemt om de beslissing te maken en de stappen te zetten die nodig zijn. Ze is pas 5 jaar, dat is nog niet erg oud voor een konijn. Stel dat ze 10 jaar zou worden dan zou ze nog even lang alleen moeten blijven als dat ze met haar broer heeft samengewoond. Je kunt dit op verschillende manieren aanpakken: - je kunt een nieuw maatje voor haar zoeken. Het makkelijkst daarvoor is een koppelvakantie bij een konijnenopvang. Dan breng je haar weg, kies je wat geschikte kandidaten uit, en dan zullen de vrijwilligers de konijnen koppelen zodat ze met een goede match weer terug thuis komt. - Je kunt ook zelf proberen te koppelen door bijvoorbeeld een ram via marktplaats of een fokker te halen, maar dat kan een erg lastig proces zijn. Van beide opties kun je in dit artikel meer lezen: https://www.bunnybunch.nl/koppelen-van-konijnen/ Maar je hebt aangegeven dat jullie liever geen nieuw konijn willen. Dan zijn er twee manieren waarop je voor haar welzijn de beste keuze kunt maken: - je kunt haar afstaan aan een konijnopvang. Dan kan ze worden geadopteerd door mensen die een ram alleen hebben zitten. Zij zullen zij haar dan koppelen aan een nieuw maatje zoals hierboven beschreven. - je kunt zelf een nieuw thuis voor haar zoeken, via marktplaats of verhuisdieren.nl bijvoorbeeld. Dan weet je precies waar ze terecht zal komen. Maar dan zul je wel zelf de koppeling(en) met de potentiële partner moeten doen/regelen dat de nieuwe eigenaren haar kunnen koppelen met hun konijn. Als je wil dat ze een goed maatje krijgt, dan is er een kans dat het een flinke zoektocht kan worden voor je een match en goed thuis voor haar gevonden hebt.

Ik ben geen dierenarts en weet niet of vaccinaties precies hetzelfde werken als antibiotica prikken, maar voor zover ik het kan beoordelen is het wel erg vergelijkbaar. Dus ik kan je denk ik wel geruststellen dat de kans dat ze iets vitaals raken erg klein is. De prik gaat namelijk niet diep. Het gaat niet in het lichaam, maar in de huid. Je pakt een huidplooi en daar gaat de naald in. Als ze flink spartelen zal het dus eerder misgaan dat je bijvoorbeeld een bloedvat raakt. Niet de bedoeling maar ziet er door het bloed een stuk erger uit dan het is. Of dat ze door de plooi heen prikken en dus weer uit de huid zijn en de vaccinatie op de vacht terecht komt. Of dat ze in hun eigen vingers prikken. Er kan dus wel iets mis gaan wat niet de bedoeling is, maar gelukkig niet zo erg als de scenario's die jij in je hoofd hebt gehaald 😉 En ook dat zal allemaal wel meevallen, ze doen het vaker en dat gaat in de meeste gevallen gewoon goed.

Bij grote konijnen kan het inderdaad enorm lastig zijn. Wat kan helpen is haar klem te zetten met je benen. Ik hoop dat ik het goed uit kan leggen. Je gaat op de grond zitten met je knieën wat uit elkaar maar je voeten bij elkaar. De bedoeling is dat ze tussen je benen komt, maar niet achteruit kan kruipen. Dan heb je je handen vrij om goed haar hoofd vast te houden. Bijvoorbeeld met je ene hand haar kaak en met je andere hand het spuitje met pijnstilling. Nog handiger: als er nog iemand bij is, dat jij haar hoofd stevig vast kan houden en de ander het spuitje in de mond kan doen. Of wikkel een handdoek om haar heen met alleen haar hoofd erbuiten. Dan spartelen ze vaak minder en kun je beter mikken met het spuitje in de mond. Heb je behalve pijnstillers ook medicijnen gekregen voor de darmen, omdat ze al zo lang niets gegeten had? Heel fijn dat ze al wel weer begonnen is met eten! Mocht het echt niet werken, dan zou je kunnen proberen om de pijnstilling door een recovery papje te mengen en dat op een schoteltje aan te bieden, dus niet via een spuitje in de mond. Hopelijk is het dan genoeg vermengd dat ze het wel zelf opeet. Of met geprakte banaan?

Dat is toch wel een extra stap. Eerst de mand erop, dan op 0 zetten, dan konijn in de mand, etc. Maar je hebt gelijk over het limiet, daar telt het inderdaad niet voor mee. Die van mij bleven nooit netjes in het midden van de mand zitten.

Wat ik ook heel fijn vind aan een babyweegschaal ten opzichte van een keukenweegschaal is dat heel het konijn erop past en dat je geen extra gewicht van bijvoorbeeld een reismand heb. Stel je konijn is 2,8 kilo, en de reismamd is 1,2 kilo, dan komt dat boven het 3 kilo limiet van de weegschaal. En de reismand steekt ook flink uit, waardoor het gewicht ongelijk verdeeld is. Dan vind ik een tweedehands babyweegschaal het gemak echt wel waard.

Een afspraak morgenochtend is goed. Snot is wel iets waar je snel naar wil laten kijken, want hoe langer ze ermee rondlopen hoe meer kans er is dat de antibiotica niet genoeg helpt. Maar het is geen spoed zoals bijvoorbeeld niet eten of een wond die gehecht moet worden. Dus fijn dat je zo snel terecht kunt en niet bijvoorbeeld pas volgende week. Lijkt me fijn en verstandig om dit bij je eigen vaste konijnkundige arts te laten nakijken. Succes morgen!

Ik ben niet Evee, maar ik heb wel een tip. Ik heb de savic zephos 2, erg vergelijkbaar met de savic trotter 2. Die zou groot genoeg zijn voor 3 konijnen rond de 2kg. Als die twee van mij erin zitten dan zou er nog wel een derde bij passen. Artemis was natuurlijk een stukje groter, dus ik wilde dat zij ook languit in de box kon liggen als ze dat prettig vond. Het maximale gewicht wat die aankunnen is 7 kg. Als je wil kun je hem wel een keer lenen om te passen.

Als ze 10 weken zijn, dan zijn ze oud genoeg om bij de moeder weg te gaan. Ze hebben geen melk meer nodig en zijn genoeg gegroeid. Maar ze zijn nog steeds heel erg jong. Dan snappen ze het koppelproces nog niet, weten niet dat ze moeten rijden om te laten zien wie dominant is. En moet je voorstellen dat jouw ram wel op dat kleine ukkie gaat rijden, jagen, etc. Goed, zo klein zo het niet zijn als je voor een reus gaat, maar nog wel een echte baby. Dat instinct komt echt pas rond de 16 weken. Dat is zodat ze nog wel goed met hun moeder, broertjes en zusjes kunnen samengaan als ze zo jong zijn. En in de puberteit ontwikkeld zich dat nog verder.

Goed punt van @bunnyempress, dat het jonge konijn midden maart nog te jong is om te koppelen. Die rekensom had ik niet gemaakt. Dat verandert de zaak wel, want dan zit jouw konijn wel rond de 3 maanden alleen. Dat is wel erg lang.

Bij de konijnenopvang waar ik vrijwilliger ben wordt geadviseerd binnen een maand opnieuw te koppelen. Dan zou begin maart wel iets langer zijn dan een maand, maar ook nog wel te overzien. Is het eerlijk naar het konijn toe om hem/haar langer op een maatje te laten wachten omdat het baasje een voorkeur heeft? Tja, daar kun je iets van vinden. Maar in de praktijk zijn het jouw konijnen en moet het voor jou ook leuk zijn. En als er eerder een reus in de opvang beschikbaar komt kun je dat altijd nog proberen. Behalve hoe lang het konijn alleen zit, zit er nog een ander groot nadeel aan het plan: je haalt een jong konijn. Er bestaat een kans dat de koppeling met de puberteit alsnog mislukt. En je moet zelf de castratiekosten betalen. En je steunt een fokker terwijl er al zoveel konijnen in de opvang wachten op een maatje. Uiteindelijk komt het erop neer, wat weegt voor jou zwaarder, jouw voorkeur of het belang van jouw konijn? Neem je een risico met een jong konijn en wacht je langer maar dan heb je wel een reus of ga je voor een konijn uit de opvang dat veel voordelen heeft maar dan niet jouw eigen voorkeur in grootte/ras? Dat is wel een bewuste keuze die je moet maken met alle voors en tegens die erbij horen. Het zijn jouw konijnen, dus jij moet achter de keuze kunnen staan.

Heel veel sterkte!

Hoe klef een koppel kan zijn als ze maar het juiste maatje hebben. Ik maak het in de konijnenopvang wel eens mee. Een droomkoppeling noemen we dat, dat ze op dezelfde dag elkaar al wassen, of naast elkaar in het toilet of samen op het schuilhuisje gaan zitten. Of als we besluiten een lastige koppeling af te breken en een andere ram of voedster te proberen en dat gaat dan wel goed.

Je zou kunnen kijken of Google lens wel verschil ziet in de takken. Dan kun je op basis van een foto zoeken op het web naar resultaten, en dan kom je meestal achter de naam van een plant. Of het ook voor takken werkt, geen idee, maar het is het proberen waard.

Hoe reageert Nikki als een van de andere twee konijnen naar haar toekomt? Hoe reageren de anderen als Nikki naar een van hen toekomt? Ligt het echt aan de groep, dat dat te druk is voor Nikki, of is het gewoon echt geen match met de andere konijnen? Fijn dat het tussen Molly en Jos zo goed gaat, maar als ik het goed begrijp was dat eigenlijk niet een gewenst scenario, omdat je eerder aangaf dat Molly dan weg zou gaan en de ram aan Nikki gekoppeld zou worden. Als Nikki echt geen toenadering wil van Jos en het tussen die twee wel zo ontzettend goed gaat, dan zou ik overwegen om hen beide als koppel af te staan en Nikki op koppelvakantie te sturen. Want dan ligt het niet aan het feit dat het een groepskoppeling is, maar dan is het geen match met Jos. Tenzij je de mogelijkheid hebt om twee koppels te houden natuurlijk, dan hoeft Nikki alleen een eigen partner en hoef jij geen afscheid te nemen van Jos en Molly. Het is nog wel wat vroeg om dat te zeggen na 1 dag, maar als deze situatie na 3 dagen nog zo is en Nikki nog steeds niet eet als de anderen in de buurt zijn, dan zou ik de koppeling staken. De situatie is erg onhandig, dat ze steeds weer uit elkaar moeten. Ik begrijp dat het praktisch nu gewoon zo moet, maar zo wordt een moeilijke koppeling nog veel lastiger. Hoe gaan jullie dat morgen doen? Kunnen jullie er dan de hele dag weer bij blijven dat ze wel weer de hele dag bij elkaar kunnen?

In de meeste gevallen zal er een enkele dosis vaccin worden gebruikt. Dan wordt het flesje pas geopend als zeker is dat het konijn gevaccineerd kan worden en wordt het ter plekke bereid. Vaak plakt dan de dierenarts ook de sticker van het flesje in het vaccinatieboekje. Daarop staat welk vaccin het is en tot wanneer het flesje houdbaar is. Dan kun je het als baasje dus makkelijker controleren. Het probleem komt eigenlijk alleen voor als een dierenarts een grote hoeveelheid vaccin gebruikt, dus een grote fles waar ze meerdere konijnen mee kunnen vaccineren. Die mag niet te lang open blijven. Ik heb dit zelf maar 1 keer gezien: dat was bij een inentingsdag die georganiseerd werd vanuit de konijnenopvang (waar mijn eerste konijnen vandaan kwamen, dus inmiddels meer dan 15 jaar geleden). Toen wist de dierenarts zeker dat er genoeg vaccinaties gedaan konden worden op die dag voor een grote fles. Dus als je ziet dat er een grote fles wordt gebruikt, of als je de sticker niet in het boekje hebt, dan zou je het kunnen navragen wat de houdbaarheidsdatum is.

Rhd gaat inderdaad heel snel van de eerste symptomen tot overlijden. Sterkte, toch lastig als het ineens zo dichtbij komt (als in persoonlijk, gelukkig niet dichtbij als in in de buurt van jouw konijnen). Er kunnen zeker redenen zijn om een konijn niet te vaccineren, maar als het ook maar enigszins kan zal mijn advies altijd zijn, beter wel doen. Want àls ze ziek worden, dan ben je ze waarschijnlijk kwijt, zeker bij Rhd. En dan blijf je met het schuldgevoel achter.

Sterkte met het verlies van de ram. Waar ging het mis in de koppeling voor het viertal? Was dat tussen de twee rammen? Of ging het niet goed tussen de nieuwe ram en de oudste voedster? Als je besluit deze konijnen als drietal te willen koppelen, dan heb je twee keuzes: - je kunt alle 3 konijnen naar een konijnenopvang of koppelservice brengen. Dan gaan zij proberen of ze samen gaan met z'n drieën. Voordeel hiervan is, als het niet lukt, is er van de mogelijkheid om dan direct voor het overgebleven konijn een eigen partner te zoeken en dan ga je dus of met een fijn drietal, of 2 koppels naar huis. - je kunt de groepskoppeling zelf proberen. Hiervoor heb je een grote neutrale ruimte en veel geduld nodig. Groepskoppelingen duren vaak wat langer en zijn wat lastiger dan koppelingen met 2 konijnen. Hou er dus rekening mee dat ze bijvoorbeeld 2 weken op neutraal terrein moeten zitten. Verder zijn dezelfde dingen van toepassing als bij een "gewone" koppeling. Ik begrijp je keuze om terug naar een groep te willen gaan ipv 2 koppels. Het is wel goed om van tevoren na te denken over de risico's: - het kan zijn dat de relatie in jouw bestaande koppel verstoord wordt. Dat de voedster de andere ram leuker vind. Of zelfs dat het zo botst dat ze uiteindelijk allemaal alleen komen te zitten. Wat zou je doen in dat geval? Wat is je plan B? - drietallen zijn vaak minder stabiel dan een koppel. Vaak valt een konijn toch wat buiten de groep. Goed om hier alert op te blijven. In dit artikel staan algemene tips voor een koppeling: https://www.bunnybunch.nl/koppelen-van-konijnen/

Dan vraag ik me toch af, was het de bedoeling dat die rolstoel dan ook terug mee zou vliegen naar Nieuw Zeeland? Of was er nu ook iemand in Melbourne zonder rolstoel? Want daar heb ik ook wel vaker verhalen van gehoord helaas. Arm beestje. Zonder eten en drinken ook al die tijd waarschijnlijk. Hopelijk hebben ze dat toen het vliegtuig in Nieuw Zeeland is geland wel goed geregeld.

@Kimie wat handig dat jouw konijnen het zo duidelijk aangeven!

Ik zou inderdaad kijken of je een filmpje kunt maken om aan de dierenarts te laten zien. Ze is natuurlijk een echt dwergkonijntje, dus het zou ook met de vorm van het hoofd te maken kunnen hebben. Waarom alleen in de winter daar heb ik zo even geen antwoord op. Om je een beetje gerust te stellen, als ze dit elk jaar in de winter heeft, en Brownie heeft nooit ergens last van, dan is het onwaarschijnlijk dat het besmettelijk is, of dan is hij er gewoon niet zo vatbaar voor. Je weet het natuurlijk pas zeker als je bij de DA bent geweest, maar dat is mijn gevoel erbij.

Volgens mij heeft de dierenbescherming wel projecten om hierin te helpen als iemand de kosten niet meer kan dragen. Dat lijkt me een goede oplossing, dan blijft de dierenarts onpartijdig en kan er iemand ook op bepaalde voorwaarden bepalen of iemand in aanmerking komt voor hulp. Bij een eenmalig of tijdelijk probleem kan dan worden geholpen, maar als iemand structureel bijvoorbeeld geen voedsel kan betalen, dan kan er bemiddeld worden in afstand doen.