happy211

Krijgt hij ook pijnstilling? Vaak zie je dat dieren aan de hechtingen zitten als het zeer doet, dus met pijnstilling zou je kunnen kijken of hij er uit zichzelf al afblijft door de kap weg te laten als je in buurt blijft. Ik heb zelf een pleegkonijn gehad dat hechtingen had bij een oog, die had geen kap en heeft ook niet aan de hechtingen gezeten. Ook vanuit mijn ervaring als vrijwilliger bij een opvang bij verschillende konijnen hechtingen bij de ogen gezien zonder kap zonder problemen. Maar ik zou het wel uitproberen als je erbij kunt blijven, want als hij er wel aan gaat zitten is de kap natuurlijk een beter alternatief dan dat de hechtingen eruit gaan. Ik hoor ook wel eens over een opblaasbaar kraagje dat beter zou werken bij konijnen, maar dat gaat vooral over hechtingen op het lichaam waar ze aan bijten, terwijl hij nu ook niet moet krabben. Dus ik denk niet dat dat hier een oplossing is.

Ik tel lijnzaad snoepjes niet mee, die krijgen ze nu dagelijks als ondersteuning in de rui. Als de rui weer voorbij is, dan krijgen ze die nog af en toe als snack. Verder krijgen ze: - loops van science selective - graanvrije drops van JR farm - gedroogde kruiden zoals weerstandmix - knaaghout, vaak wilg uit de tuin van mijn ouders Van die dingen krijgen ze om de dag iets als extraatje, dus bijvoorbeeld ieder een loop of ieder een halve drop (volgens mij heb ik een andere versie in hartjesvorm, die vind ik nogal groot om ieder een hele te geven).

Ik zou denk ik geen medicatie doen, omdat hij wel een beetje uit zichzelf eet nu. Dan kan de dierenarts het beste zien waar hij gevoelig op reageert nu en kan die misschien ook medicatie toedienen die misschien niet kan in combinatie met een van de medicatie die je zelf zou geven.

Wie had gedacht dat je zo blij kon zijn met keutels hè?

Ik ben niet Marjolein, maar haak wel even in. Als je al wat medicatie in huis hebt en je wil eerst kijken of je ze zelf erbovenop kunt krijgen, dan zou ik wel altijd een dierenarts bellen voor bijvoorbeeld de juiste dosering en combinatie van medicijnen. Bij verstopping kan laxeermiddel bijvoorbeeld nodig zijn en bij diarree absoluut niet. Dit werkt vaak goed als je konijnen hebt die regelmatig hetzelfde hebben, dat je meteen kunt starten met medicatie als je de eerste symptomen ziet, dan zijn ze er vaak het snelst weer op. Zijn het gezonde konijnen die normaal nooit iets hebben, dan zou ik altijd langs de dierenarts gaan. Fijn dat ze intussen weer opgeknapt is!

Je zou ook kunnen proberen het dwangvoer-papje op een lepel of schoteltje te doen, misschien likt hij het dan zonder dwang op. Dan krijgt hij toch de extra ondersteuning zonder de dwang. Je kunt ook van science selective brokken een papje maken door de brokken te laten weken in kokend water (wel af laten koelen voor je het geeft 😉)

Wat ontzettend naar! Veel sterkte! Ik ken wel een konijn dat een zwaar allergische reactie heeft gehad op Duplo. Die zat in de opvang toen ik Artemis liet koppelen, dus wat de reactie precies was weet ik niet, alleen dat erbij stond dat hij dat nooit meer kan krijgen omdat hij eraan zou sterven. Ik heb ook regelmatig konijnen geprikt, en ergens lijkt het me sterk dat je een orgaan hebt geraakt. Qua plaats en hoe klein het naaldje is, etc. Hopelijk kan de dierenarts je daarin ook geruststellen. Is Kyra altijd onzindijk, ook als ze bijvoorbeeld naar een vakantieopvang gaan? Dan bied dat misschien nog hoop voor binnen. Anders een zeil dat goed schoon te maken is? Binnen lijkt me hierbij wel beter dan buiten inderdaad als de optie er is.

Vanuit mijn ervaring als vrijwilliger bij een konijnenopvang heb ik al veel verhalen gehoord over castraties van voedsters. In de volksmond wordt het bij vrouwlijke dieren vaak sterilisatie genoemd, maar de ingreep is daarbij ook castratie, namelijk het verwijderen van de baarmoeder in plaats van enkel afbinden van de eileiders. Ik ken voedsters die helaas door de narcose zijn overleden. Vaak bleken die dan onderliggende problemen te hebben, zoals bijvoorbeeld uitzaaiingen of een hartafwijking. Aan de andere kant ken ik ook voedsters met al tumoren in de baarmoeder, die zonder problemen herstelt zijn van de operatie en vanuit de opvang uitgeplaatst zijn bij een nieuw baasje. Het kan dus beide kanten op gaan. Maar als de onderliggende problemen dusdanig zijn dat de narcose een gevaar wordt, dan is nietsdoen ook geen optie. Ik ben geen dierenarts en zal niets zeggen over een diagnose. Twijfel je, dan kun je altijd een second opinion zoeken bij een andere dierenarts. Maar ik weet wel dat baarmoedertumoren erg vaak voorkomen en dat dat de reden is dat de opvang waar ik vrijwilliger ben alle voedsters preventief laat castreren.

Als het wel gas was geweest, wat heel aannemelijk was, dan was het precies goed wat je deed. Ik zou waarschijnlijk precies hetzelfde hebben gedaan met de kennis die je had. Ik snap de flashbacks, maar het komt allemaal wel goed 🙂

Ik heb het hele verhaal gelezen, wat een drama voor jullie en de konijnen. Ik kan wel wat mogelijke oorzaken bedenken voor alle dingen die gebeurd zijn, maar misschien zit je er helemaal niet op te wachten. Het is nu zo gelopen en je krijgt Nami helaas niet meer terug. Ik denk wel dat je de goede keuze hebt gemaakt door haar uit haar lijden te verlossen. Een spuitje bij de dierenarts zou natuurlijk fijner zijn geweest, maar beter dit dan langer lijden (vind ik persoonlijk, al zou ik het waarschijnlijk zelf niet kunnen doen). Ik vraag me vooral af, na dit hele verhaal, hoe kunnen wij je helpen? Wat zijn je vragen? Wat gaat er nu met Zoro gebeuren? Krijgt hij een nieuw maatje? Ik denk bovenal, dat jullie helaas ontzettend veel pech hebben gehad, en misschien een paar verkeerde keuzes, die soms goed gaan en in dit geval helaas desastreus. Sterkte met het verwerken van deze narigheid.