happy211

Die gedroogde weegbree is inderdaad prima, die haal ik ook wel eens.

Ik vind dit een heel erg raar advies van de dierenarts! Of het EC is of niet durf ik niet te zeggen, maar het is 100% duidelijk dat er iets met jouw konijn aan de hand is en dat die door een dierenarts onderzocht moet worden. Was het een spoeddierenarts die je gisteren belde? Hadden die wel genoeg kennis van konijnen of is hun protocol: als een konijn niet eet dan is het spoed maar anders moet het maar wachten tot maandag hun eigen dierenarts weer open is?

@SandraB ik heb de link uit jouw bericht verwijderd, want het delen van links is tegen de forumregels. Ik zou wel heel voorzichtig zijn om dit aan jouw konijnen te geven. Eigenlijk alles wat er in zit, zijn ontzettende dikmakers. Havervlokken, erwtenvlokken, wortel, rode biet. Als je een konijn hebt wat moet aankomen, dan zou je bijvoorbeeld een klein theelepeltje per dag hiervan kunnen geven in combinatie met een verder goed gebalanceerde voeding. Waar ik me ook nog wel zorgen over maak zijn de maisvlokken, gepofte mais en cornflakes. Mais is niet giftig voor konijnen, maar ze kunnen het wel lastig verteren en dat kan darmproblemen geven. Dat er 3 soorten mais in zitten, dat vind ik toch best een groot deel van de mix. Ik zou dit zelf nooit kopen en als ik het zou krijgen zou ik het wegdoen of doneren aan de konijnenopvang zodat ze het kunnen geven aan konijnen die moeten aankomen.

Lastig dat je pas weer maandag naar de dierenarts kunt. Het lastige is dat zo achteruitgaan ook zeker bij het ziektebeeld van EC kan horen. Mager worden of problemen met de ogen zijn ook klachten die bij EC kunnen horen. En als het EC is, dan is het belangrijk om zo snel mogelijk te behandelen met panacur, want als je wacht kan er meer schade komen. EC kun je niet echt goed op testen, dus het advies is vaak, bij een vermoeden dan beter toch wel behandelen met panacur. Panacur is een ontwormingsmiddel dat helpt tegen de parasiet, dus geen heel zwaar medicijn met veel bijwerkingen, dus het kan over het algemeen weinig kwaad om de kuur te geven als het toch geen EC blijkt te zijn. Als jouw konijn zo achteruit gaat, dan kan het zijn dat er extra medicijnen nodig zijn bovenop de panacur, om de actieve ontstekingen te verminderen. Ik ben geen dierenarts, maar ik zou zeker niet stoppen met de panacur, want als het wel EC is en hij daardoor verslechterd, dan heeft hij het juist heel hard nodig. Maar met de extra klachten kan het toch nodig zijn om een dierenarts te spreken. Dus als hij stopt met eten, dan zeker naar een spoed dierenarts gaan. Maar het kan ook fijn zijn om te kijken of je morgen een dierenarts in de buurt telefonisch kunt spreken, om te kijken of er gevallen bekend zijn van een overgevoeligheid voor panacur die de extra klachten kan verklaren. Nog twee aanvullende vragen: Heeft de dierenarts een oorontsteking uitgesloten? Dat zou de scheve kop ook kunnen verklaren. Wat maakt dat jij het gevoel hebt dat het geen EC is?

Ik droog niets zelf. Wat ze uit eigen tuin krijgen, dat krijgen ze vers, en verder koop ik gedroogde kruiden.

Of er echt tests zijn weet ik niet, maar je kunt het aan het gedrag wel merken denk ik. Nu het vermoeden er is, zullen je misschien dingen gaan opvallen die het bevestigen of ontkrachten, zoals hoe snel ze op dingen reageren. Horen ze de deur opengaan of reageren ze pas als ze het zien of hun maatje zien reageren? Zelfde bij wat er gebeurt als je met een bakje snoepjes/brokjes rammelt? Qua tips denk ik vooral aan zorgen dat hij niet van je schrikt door je aanwezigheid op een andere manier merkbaar te maken. Dat hij jou/jouw handen aan kan zien komen, etc. En nu ik dit zo typ, ga ik zelf over mijn ram ook nadenken. Mijn voedster kijkt meteen op als ik de deur van het slot doe of opendoe, de ram niet. Hij is ook een hangoor, dus die zijn natuurlijk ook gevoeliger voor gehoorproblemen. En hij is ook veel rustiger, lijkt niet zo alert op de omgeving. Maar aan de andere kant heb ik hem nog niet zo lang, dus misschien is dit wel gewoon zijn karakter en herkent hij het geluid van de deur nog niet als een geluid dat eten kan betekenen.. Ik ga het in de gaten houden.

Fijn dat de verhuizing zo positief heeft uitgepakt, dat moet een opluchting zijn! Ik vermoed dat ze zich binnen toch veiliger voelen, misschien omdat ze geen stress meer hebben van die buurman?

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van jouw konijn! Het is heel verschillend hoe konijnen omgaan met het verlies van een maatje. Sommige konijnen gaan echt rouwen: worden wat lusteloos en eten en bewegen minder. Anderen lijken er minder last van te hebben en gaan gewoon door zoals altijd. Als je merkt dat jouw konijn lusteloos wordt, kun je twee opties doen. Het kan namelijk zijn dat hij erg opknapt van een nieuw maatje, vaak zijn zij er veel eerder aan toe dan wij. Ookal is ons verdriet nog groot, is het dan voor jouw konijn belangrijk dat je toch snel een afspraak maakt voor een koppeling bij een konijnenopvang. Maar het kan ook zijn dat hij nog rouwt om zijn eigen maatje, en nog niet toe is aan een nieuwe vriendin. Ze kunnen het ons helaas niet vertellen, dus dat is heel lastig onderscheid in te maken. Je zou hem een knuffel kunnen geven in de tijd dat hij alleen zit, sommige konijnen vinden het heel fijn om die dan te wassen en ertegen aan te liggen. Over het algemeen zou ik aanraden om binnen 2 maanden een afspraak bij een konijnenopvang te maken, maar het kan zijn dat hij het eerder nodig heeft. Zelf wacht ik 1-2 weken voor ik weer opnieuw koppel, dus eerder kan ook zonder dat het specifiek nodig is omdat hij lusteloos is.

Een konijn van 4+ is in mijn opzicht echt nog geen senior, tenzij je het hebt over grote rassen zoals Vlaamse reuzen of Franse hangoren. Dat is nog gewoon een volwassen konijn dat prima normale brokken kan krijgen. Pas als je merkt dat ze wat meer senior klachten krijgen, zoals lastiger op gewicht blijven, zou ik over ander voer gaan nadenken, maar dan zou mijn voorkeur uitgaan naar junior omdat daar juist meer voedingsstoffen in zitten voor de extra ondersteuning.

Als konijnen veel tollen door EC, dan kan het verstandig zijn ze wat kleiner te huisvesten zodat ze zich niet bezeren, bijvoorbeeld in een caviakooi voor binnen. Omdat het bij jouw konijn vooral komt door de stressreactie na de medicijnen, zou je hem bijvoorbeeld dan even in een reismand kunnen zetten net na de medicijnen, en die dan na 5 minuten weer open zetten zodat hij weer zelf naar buiten kan lopen. Dat je dus tijdelijk de reismand in het verblijf zet. Het is vervelend dat hij zo gestresst raakt van de medicijnen, maar hij heeft ze nu toch echt nodig, dus goed dat je wel doorpakt en de handdoek gebruikt.

@To van de Veluwe nee hoor, bij Artemis zag ik echt wel als ze in de rui was, allemaal losse plukjes op haar rug en kontje.

Pandora is ook flink aan het verharen, overal losse plukken. Het arme ding moet morgen op date met een bad-hair-day 😅

Heel veel sterkte!

Dit is allemaal normaal koppelgedrag, hoort er allemaal bij. Na een aantal dagen moet het wel allemaal wat rustiger en stabieler worden, dus geduld en dan komt het vast goed!

Ik koppeling regelmatig dingen zoals lijnzaadbrokjes en weegbree bij de konijnenopvang. Daar haal ik ook hooi en hennepvezel. Als ik brokken nodig heb, dan bestel ik die bij dtails en dan bestel ik ook kruiden mee. Ik ben daar wel tevreden over.

Het kan misschien ook helpen om van tevoren een afspraak te maken om te komen kijken of om foto's te krijgen. Misschien dat het gaas zo is dat ze er niet aan kan bijten. Ik weet bijvoorbeeld dat ze bij Knijn en ko in Bavel (bij Breda) echt heel fijnmazig gaas hebben en dat is alleen bij de deur, de rest zijn kunststof platen. Wellicht iets te ver rijden, maar misschien is er een opvang in de buurt die het ook zo geregeld heeft. Dan zit ze wel kleiner natuurlijk, maar is het tralieknagen beperkt.

Welkom op Bunnybunch, je bent hier zeker op het juiste adres om ervaringen uit te wisselen over jouw konijnen. Ik ben zelf wat minder bekend met megacolon (als in, zelf geen directe ervaring mee), maar heb je dit artikel al gevonden? https://www.bunnybunch.nl/megacolon-bij-konijnen/ Wat zijn dingen waar je tegenaan loopt?

@JokeC Artemis is vorig jaar overleden, ook op zeer mooie leeftijd, 10 jaar. Apollo's nieuwe maatje Pandora doet het wel goed. Zij waren niet heel klef, dus ze rouwt niet echt. Heeft wel kort aan hem gesnuffeld toen ik hem bij thuiskomst in ren legde maar vond het eigenlijk maar niets, veel stampen ook. Ik merk wel weer direct: een konijn heeft een maatje nodig. Ookal is ze niet ongelukkig, ze staat wel veel vaker op de uitkijk, ze was altijd al wat schuw en schrikachtig maar dat is nu nog meer. Zolang ze bij Apollo was heb ik haar zelden horen stampen (alleen als ik haar moest oppakken voor de dierenarts) maar deze week nu wel wat vaker. Ik ben benieuwd met welk nieuw maatje zij thuiskomt en hoe de koppeling gaat. De koppeling met Apollo was super makkelijk, de goedzak vond alles prima.

Hoe is haar ademhaling als ze gaat liggen? Is deze snel, dan kan dit wel een teken van stress zijn, dat is namelijk heel vermoeiend. Het kan ook zijn, dat ze zich in dat hoekje wel veilig genoeg voelt, maar niet in de ren bij de ram.

Hoe lang is de koppeling nu bezig? Met jouw vraag 'hoe lang kijk je het aan' kan ik zeggen, dat er na 4-5 dagen zeker wel iets verandert moet zijn. Is dat niet zo en blijft de voedster steeds schuilen voor de ram, dan zijn er de volgende stappen mogelijk: - liefst zou je de koppeling naar neutraal terrein verplaatsen, dan zijn ze gelijk qua territorium en kun je echt goed kijken of de konijnen qua karakter matchen. - is dat echt geen mogelijkheid, dan zou je kunnen switchen van ruimte, dus de voedster op het gedeelte van de ram zetten en de ram op de voedster. Laat ze dan 2-3 uur ongeveer apart op die stukken, en haal dan de scheiding weer weg zodat ze weer toenadering kunnen zoeken. De hoop is, dat dan de sterke invloed van het territorium dat de afgelopen dagen is gevormd, wat wordt afgezwakt, en ze minder op hun eigen helft blijven en meer daadwerkelijk de rangorde gaan starten. - Lukt het niet met 2-3 uur scheiden, rent de voedster bijvoorbeeld meteen weer naar de tafel wat haar veilige plek is, dan zou je ze een nacht gescheiden op de nieuwe helften gescheiden kunnen houden. Het is dus niet de bedoeling om ze constant te wisselen, maar wel lang genoeg aan 'hun nieuwe helft' kunnen laten wennen dat de territoriumdrift wat wordt gereset. Maar dus ook niet zo lang dat ze hun 'nieuwe helft' gaan claimen als hun territorium. Daarom is deze manier van koppelen niet aan te raden, het is ontzettend lastig om een gelijke basis te creëren waardoor ze een goede rangorde kunnen gaan opbouwen. Blijft de voedster zo angstig van de ram, blijf je het gevoel hebben dat je ze niet veilig samen kunt laten 's nachts, blijven ze langs elkaar heen leven op hun eigen helft, dan kun je niet spreken van een geslaagde koppeling, en dan zijn er weinig andere dingen die je nog kunt proberen, tenzij je de erg ouderwetse stress koppeling wil doen, wat ik absoluut zou afraden. Als je tot zulke heftige dingen moet overgaan, dan is het gewoon geen goede match en kun je beter beide konijnen een plezier doen en een andere partner proberen. Zeker met het warme weer op komst, wil je wel dat er morgen of vrijdag echt meer toenadering komt en rust voor de voedster. Als er zaterdag nog geen vooruitgang is geboekt, dan zou ik zelf ervoor kiezen om de koppeling te staken vanwege het weer. Koppelen geeft veel stress en dat is boven de 25 graden echt gevaarlijk. Heb je dit artikel al helemaal doorgelezen? https://www.bunnybunch.nl/koppelen-van-konijnen/

Je benoemt het zelf al, het is inderdaad een risico dat de twee konijnen die je nu hebt niet meer bij elkaar kunnen als je een groepskoppeling zou proberen. De rangorde zal bij introductie van nieuwe konijnen in de groep weer vanaf nul moeten worden opgebouwd en dat kan er voor zorgen dat jouw koppel minder klef wordt of zelfs helemaal niet meer bij elkaar kan. Hoe groot dat risico is, durf ik niet te zeggen, dat verschilt waarschijnlijk heel erg per konijn en koppel. Ik heb laatst een groepskoppeling gedaan als vrijwilliger in de opvang met een bestaand koppel, en hoewel je zag dat de ram regelmatig even bij 'zijn voedster' ging kijken, lag hij ook vaak bij de andere konijnen en zocht zij hem niet echt meer op. Als de groepskoppeling mislukt zou zijn, dan denk ik dat zou nog wel als koppel terug samen hadden gekund, maar de dynamiek was in de groep zeker anders. Op het begin van de koppeling was die voedster ook vrij angstig, en schrok ze ook regelmatig van 'haar ram' en ook 'haar ram' heeft tijdens de groepskoppeling op haar gereden om zijn positie te bevestigen. Hij was gelukkig wel de bindende factor in de groep, waardoor uiteindelijk iedereen gemoedelijk met elkaar om ging na iets meer dan een week. Hou er dus ook rekening mee dat je met een groepskoppeling veel ruimte en veel geduld nodig hebt, dit is niet in enkele dagen klaar en je moet zeker 4 m2 aan veilige, neutrale ruimte hebben waar ze langere tijd 24/7 bij elkaar kunnen zijn. Ik zou adviseren om de groepskoppeling, als je zou besluiten om het toch te willen proberen, bij een konijnenopvang te laten doen. Niet alle konijnen zijn geschikt in een groep en de karakters van alle konijnen moeten matchen. Zomaar ergens 2 Vlaamse Reuzen kopen en hopen dat die groepskoppeling werkt, is een te groot risico. Bij een opvang zijn veel meer mogelijke konijnen om uit te kiezen, dus is de kans dat er een goede groep komt een stuk groter. En ook daar is er geen garantie, als jouw konijnen te schuw of juist dominant zijn om goed in een groep te kunnen leven.

Je hebt het jezelf niet makkelijk gemaakt door op deze manier te gaan koppelen, maar het klinkt wel positief. Zoals je zelf al hebt gezien, hebben ze wel echt hun eigen plek met de kans dat ze doe gaan verdedigen als de ander daarop komt. Dat heb je de ram ook zien doen door het jagen, want eerst was natuurlijk het hele verblijf van hem, dus hij voelt het nog sterker. Nu je al zo bezig bent, kun je het beste ook zo doorzetten en niet te veel weer gaan veranderen. Uiteindelijk moeten ze aan elkaar wennen en het accepteren dat ze hun territorium(=het hele verblijf) samen delen. Zolang de voedster dus nog in haar eigen hoekje gaat schuilen, en zolang de ram nog achter haar aan jaagt als ze op zijn helft komt, dan is de koppeling nog niet geslaagd. Maar het klinkt wel voorzichtig positief. Ze hebben nog niet gevochten, zoeken voorzichtig toenadering, en de voedster lijkt wat minder bang te worden. Als jij denkt dat het veilig kan, is inderdaad de volgende stap om ze ook 's nachts bij elkaar te laten. Zolang ze 's nachts gescheiden blijven worden, blijf je houden dat ze ieder hun eigen kant hebben. Maar blijf goed opletten, dit zal nog wel wat tijd nodig hebben en kan ook nog helemaal mis gaan als de voedster meer gaat proberen en de ram daar niet mee akkoord gaat. Als je in de toekomst nog een keer moet gaan koppelen (of als deze koppeling misluk), dan werkt neutraal terrein wel echt het beste. Mocht je geen mogelijkheid hebben om neutraal terrein te maken, dan is een koppelvakantie via een konijnenopvang een goede optie. Dan zitten ze daar een aantal dagen op neutraal terrein, heb je zelf de tijd om het verblijf neutraler te maken en dan zijn ze al aan elkaar gewend als ze thuiskomen. Succes verder!

We hadden een afspraak om 11u bij de dierenarts. Gelukkig voelde ik me fit genoeg om mee te gaan, nog wel slap maar in ieder geval kon ik een half uur bij de wc vandaan blijven zonder problemen. Helaas ging het met Apollo steeds slechter. Ik had nog wat meer appel voor hem, maar van de 3 stukjes die ik hem om 10 uur gaf, at hij er maar 1 op en daar deed hij heel lang over. Hij was echt zeilig en er zat geen beweging in. In de auto ging het nog slechter, hij lag op zijn zij en ademde zwaar. Toen de dierenarts hem aanraakte om hem te gaan onderzoeken, piepte hij van de pijn. Hij was ook helemaal slap, zakte steeds verder weg. De dierenarts heeft de spuit klaargemaakt, maar het was eigenlijk al niet meer nodig, hij was al aan het sterven. Hij is 9 jaar oud geworden, waarvan hij 6 jaar bij mij heeft mogen wonen en 5 jaar met Artemis samen. Het afgelopen halfjaar was het echt een oud mannetje geworden, hij was blind geworden en verzorgde zich minder goed. Ondanks dat zei de dierenarts bij de controle dit voorjaar dat hij er nog fit uitzag voor zijn leeftijd. Hij heeft ook weinig gemankeerd in zijn tijd bij ons, af en toe wat last van haakjes op zijn kiezen. Hij heeft het goed gehad. Wat het precies was weten we niet zeker. De dierenarts vermoed iets neurologisch zoals een hersenbloeding omdat hij zijn hoofdje steeds liet zakken. Ik zei in de auto al tegen mijn man, toen ik Apollo zo zag liggen, dat ik rekening hield met het scenario dat we hem niet meer mee naar huis zouden nemen. Toen we daar aankwamen en hij zo zwak ademde was het duidelijk dat dat de uitkomst zou zijn. Ze heeft hem ook niet heel lang onderzocht, hij had zo veel pijn en was al zo zwak, dat inslapen de beste optie was. We hebben voor maandagochtend een afspraak gemaakt bij het crematorium.

Altijd leuk, een konijn dat op vrijdagavond stopt met eten 😞 en om het nog erger te maken, heb ik sinds vanochtend heftige diarree, dus kan ik eigenlijk het huis niet uit. Gelukkig nog wel twee positieve dingen: hij heeft net wel een stukje appel op dus is gelukkig nog wel voor iets over te halen en mijn dierenarts is op zaterdagochtend ook open. Maar ik vermoed dat het tandproblemen zijn, dat heeft hij al vaker gehad, en dat zullen ze pas maandag kunnen verhelpen.

Nieuw zand voor in de zandbak. Er was in de loop van tijd al redelijk veel naar buiten gewerkt, waardoor er weinig meer te graven was. Voor Pandora is het nu weer top graven, maar Apollo wordt soms wel bekogeld als hij op de verkeerde plek zit en ik moet weer een stuk vaker vegen. Maar dat hebben we er wel voor over natuurlijk. Ik heb het geluk dat ik wilgentakken bij mijn ouders uit de tuin kan halen, dus die hoef ik nooit te kopen, maar dat krijgen ze qua speelgoed wel vaak.