Na verlies van maatje eet voedster amper nog, tips?

[DebJj]

De titel is een beetje beknopt.

 

Twee weken geleden is ons rammetje Juul op 11 jarige leeftijd overleden, we hebben hem moeten laten inslapen omdat zijn lijfje gewoonweg op was. 

Hierover ben ik zelf natuurlijk erg verdrietig, maar mijn 9 jaar geschatte voedster Linn is echt heel erg van slag.

We hebben een nieuw maatje voor haar gezocht, ze accepteert hem wel maar blijft heel lusteloos en bijna depressief voor zich uit kijken. Hij zoekt haar op maar ze weet nog niet goed wat ze met hem moet. Ik tref ze wel vaker samen aan in hun hokje, maar ze zijn nog niet echt maatjes zeg maar.

 

Haar eetlust wil maar niet bijtrekken. Ze krijgt nu dwangvoer en ciseral. Ook hebben we vanuit de dierenarts pijnstilling/vitamine injecties gekregen en een antidepressiva in de hoop dat haar eetlust weer terug komt.

Ze eet heel slecht hooi, geen brokken. Krijgt critical care zo veel en vaak mogelijk als het lukt. Eet met momenten wel wat verse basilicum of peterselie. Soms wil ze wat selderij aannemen maar verder is haar trek gewoon weg. Vroeger was het een buldozertje dat als eerste de bak om gooide zo ongeveer om te eten te krijgen. At alles wat los en vast zat en at ook nonstop. 

 

De dierenarts gaf aan dat als ze niet gaat eten dat het na het weekend het eerlijkst is om haar te laten gaan. Haar lijfje heeft heel veel te lijden nu. Ze kunnen geen medische verklaring vinden. Tanden zijn goed, urine is goed, geen tekenen van EC. 

 

Hebben jullie nog ideeën of tips? Ik ben echt de wanhoop nabij. Ik wil haar niet ook nog verliezen.

 

[Evee]

Wat naar! Wat jammer dat het met het nieuwe maatje niet beter is, bij de meeste konijnen is dat namelijk wel zo.

Heeft ze wel afscheid kunnen nemen? 

 

Ik heb wel een vergelijkbare situatie gehad bij een kat, maar niet bij konijnen. Haar maatje overleed en ze had er zichtbaar last van. 

Bij haar hielp de antidepressiva wel goed, dat was zalf voor in haar oortjes. Ik moest juist mandjes en kleedjes met geur van de overleden kat laten liggen, zodat ze daar troost kon vinden.  Na een paar weken ging het gelukkig wel een stuk beter. 

 

Ik duim dat het goed komt en ze toch wat meer open staat voor de vriendschap van haar nieuwe maatje, en dat dat zorgt voor verbetering. Sterkte er mee!

[DebJj]

Ja hij heeft nog een aantal uren bij haar gelegen. Ze heeft hem gewassen, is naast hem gaan liggen en daarna is ze ook bij hem weg gegaan. Ik dacht toen zelf dat ze het wel besefte. Wil natuurlijk niet zeggen dat het accepteert. Want de eerste nachten heeft ze haar hok zowat afgebrokken uit frustratie/verdriet denk ik. Ik heb heel bewust het hok verder niet schoongemaakt inderdaad. Het dekentje waarin hij is ingeslapen ligt nog bij haar. Ook alle speeltjes etc liggen er nog. En haar nieuwe maatje is gelukkig zo vriendelijk dat hij totaal niet agressief of extreem dominant doet ondanks dat de geur van Juul nog aanwezig is. 

Ze krijgt nu antidepressiva in tabletvorm die ik ook onder het dwangvoer mag mengen. De dierenarts gaf het in haar mond en ze at het gelukkig wel op.
Ze is bijna 25% van haar lichaamsgewicht kwijt, ze is echt broodmager. Maar wat ik ook doe ik krijg haar niet aan het eten. 

 

Bizar wat verdriet kan doen, zelfs met diertjes.. 

Dankjewel voor je reactie!

[Kolino]

Ik denk dat je alles doet wat je kunt, met die antidepressiva zou ze wel eetlust moeten krijgen. Als dat niet het geval is wordt het lastig.

 

Ik weet niet hoeveel tijd ik het zou geven, zeker omdat je al een nieuw maatje heb geregeld. Misschien eens bij de opvang vragen, stel dat er een konijn zit dat beter matcht.

 

Kan me wel voorstellen dat de dierenarts het geen houdbare situatie vindt. Maar 2 zo vlak achter elkaar kwijtraken is onmenselijk.

 

Ik zat me ook af te vragen heb je misschien dingen die nog naar het oude konijn ruiken? Maar dat heb je dus zo gelaten.

 

Is er misschien iets met een van haar zintuigen aan de hand? Iets wat het nieuwe maatje niet oppakt in ondersteuning.

[DebJj]

Juul was slechtziend en Linn was juist zijn 'blindengeleidehond'.

 

De dierenarts heeft Linn binnenste buiten gekeerd zo ongeveer. Oogjes zijn oké, oortjes, tandjes, urine allemaal oké. Ontlasting is natuurlijk slecht, maar wat wil je als je niks binnen krijgt. 

 

Drie weken geleden had ze nog super ontlasting en was ze er echt nog voor Juul. Misschien mist ze dat ook, zijn steun zijn ofzo. 

 

Haar nieuwe maatje is wat zelfstandiger en levendiger natuurlijk dan Juul.

24 april aangepast door DebJj

[knaagjeknabbelsuddenly]

Wat een super vervelende situatie, ik heb verder geen tips, dat laat ik aan de experts over, maar ik wil succes wensen❤️‍🩹.

[Lappie2]

Zit met tranen in mijn ogen te lezen🥺 Wat een nare situatie zeg😔

 

Ik had 2 konijntjes toen ik een jaar of 8 a 10 was. Ze waren al heel lang samen. Helaas waren ze ontsnapt en was het mannetje onder een auto gekomen... En naast de weg zat Snuffel... Verdrietig hoopje ellende.

 

Mijn ouders hebben toen op de weg gestaan om auto,s tegen te houden en heb Snuffel gepakt en naast hem neergezet om afscheid te nemen. Het verdriet dat ik had om Mikkie was niks vergeleken met wat zij voelde. Daarna hebben we Mikkie begraven en Snuffel naar binnen genomen om flink te knuffelen maar ze werd nooit meer de oude... ze at nog wel , en zat veel bij ons, apathisch voor zich uit te staren ....(In die tijd een veearts die kwam kijken) maar paar weken later overleden door waarschijnlijk liefdesverdriet. 

 

Ik geloof echt dat liefdesverdriet en het rouwen haar fataal werden. En geen nieuw maatje die misschien het verschil kon maken en haar uit de depressie hielp. (Dit alles was zo,n 34 jaar geleden en ik zie het nog allemaal voor me😱) 

 

Hopelijk helpt de Adepresiva zodat ze nog een lang en gelukkig leven heeft met haar nieuwe maatje 🥰 Sterkte voor jou en beterschap voor Linn🤗❤️

24 april aangepast door Lappie2

[bunnyempress]

Wat enorm verdrietig. Sterkte met het verlies van Juul. ❤️

 

Het leest gewoon alsof je alles 100% goed hebt gedaan. Eigenlijk alles wat ze normaal  gesproken aanraden. Afscheid laten nemen. Steun aan de geur.

Snel nieuw maatje. En nu dan ook nog  extra DA bezoek inc. medicatie.

 

Het is echt enorm sneu dat Linn zo aan het rouwen is.

Als er echt geen verbetering blijft, dan zou ik het misschien aankaarten bij het asiel.

Misschien toch liever een ander maatje waar ze meer steun aan heeft? Of een dagje proberen om alles qua geur van Juul weg te halen?

Als je alle gebruikelijke dingen hebt geprobeerd en niets helpt, dan zou ik uit wanhoop maar de ongebruikelijke dingen doen.

Dit is echt ieder baasjes de nachtmerrie. 💔

 

[MarieElsa]

Ah jeetje, wat ontzettend verdrietig. Heel veel sterkte met het verlies van Juul. 

 

Ik hoop dat Linn er snel bovenop komt. Het klinkt alsof jullie al alles doen om haar erboven op te krijgen. Hoe reageert ze op jullie? Toen Elsa haar maatje kwijtraakte, haalde ze ook heel veel troost uit ons (naast haar nieuwe vriendje). Na een paar weken extreem aanhankelijk geweest te zijn naar vooral mij toe, was ze ineens weer haar normale zelf. Dat zou ik dus als tip misschien nog geven, zoveel mogelijk proberen bij haar te zijn (als jullie werk dat toelaat). Sterkte!

[bobbyonthefloor]

Ai wat verdrietig zeg allemaal. Veel sterkte wens ik jou/jullie.

[Lienappelsien]

Wat naar! Eerst Juul, en nu gaat het slecht met Linn. 
 

Ik heb wel meegemaakt dat het achtergebleven konijn sip was, maar zij knapte gelukkig helemaal op toen ze een nieuw maatje kreeg. Het is wel heel lief van Linn’s nieuwe maatje dat hij aardig blijft nu zij zwak is. Het is ook niet gek dat ze nog niet klef zijn, dat heeft vaak even tijd nodig. Maar je wil natuurlijk wel dat ze iets aan elkaar hebben. Ik vind het een goede tip om contact op te nemen met de opvang. Misschien kunnen zij nog meedenken en eventueel meehelpen met bijvoorbeeld proberen te koppelen aan een ander konijn waar ze misschien meer mee heeft. Maar daar moet ze dan fysiek nog wel toe in staat voor zijn…

 

Sterkte

[DebJj]

Even een kleine update...

 

Op dit moment eet ze vrijwillig broccoli, wortelloof, komkommer, basilicum en witlof. 

 

Brokken zijn nog steeds een no go. Hooi kan ik slecht meten. Het lijkt of ze stro eet maar voor nu ben ik daar wel blij mee, want vezels.

 

De critical care vind ze eigenlijk echt niet lekker, ze doet haar best om het niet op te eten zeg maar. Hebben jullie ideetjes om het lekkerder te maken? 

 

Dankjewel voor al jullie tips en sterkte wensen 🥰