Help - angstig konijn

[MissMarloes]

Hallo allemaal, 

 

Ik ben nieuw hier dus ik hoop dat het hier goed staat. 

 

Ik zit met het volgende 'probleem'... Afgelopen december heb ik een rescue konijntje van straat geplukt. Iemand had een bericht gepost op FB van een loslopend konijn en na wat navraag bleek dit konijntje al enkele maanden (!!) daar rond te lopen. Omdat het echt geen veilige situatie was voor haar met loslopende honden, auto's e.d. heb ik haar gevangen met behulp van een vangkooi. Ze bleek van niemand te zijn. 

Ondertussen zit ze bij mij in de garage met een hok met 2 verdiepingen. In het voorjaar gaat ze naar buiten en krijgt ze een vriendje en een grote buitenren op zand van ca. 3,2 x 2,5m. Echter hier komt mijn probleem... Ondanks dat ze lief is (ze heeft nog nooit gebeten of gekrabd) is ze erg angstig. Als ze beneden in haar hok zit, en ik heb boven iets lekkers (groentes of stukje fruit) zal ze niet komen. Als ik haar dan vervolgens beneden in haar hok iets aanbied, kan ik haar wel iets geven en ook aaien maar blijft ook dan bang. 

 

Ik verwacht dus dat als ik haar dadelijk buiten toegang geef tot een ren, ik haar nooit meer kan aaien of benaderen. Ze hoeft van mij geen knuffel konijn te worden, maar ik vind het toch wel wenselijk om haar te kunnen aaien en te checken. Daarnaast zou ik het ook heel jammer vinden als ik haar niet kan aaien of kroelen. Ik zou ze verder ook graag los laten in de tuin als wij erbij zijn, maar ook hier verwacht ik problemen met terug in het hok/ren. 

 

Tevens ben ik aan het uitkijken naar een gecastreerd mannetje die super super tam is, waar ik haar hopelijk mee kan koppelen. Ik hoop op die manier dat zij ook wat meer zelfvertrouwen krijgt richting mensen. 

 

Heeft iemand hier ervaringen mee of tips? Ik ben sinds ik haar heb aan het oefenen met vooral lekkere dingen, kruiden, groentes, zonnenbloempitten enz aan te bieden vanuit de hand, maar ik kan niet zeggen dat ik merkbaar verschil zie. Ik zou haar ook graag wat vaker los willen laten lopen maar ook hier heb ik het probleem dat ik haar slecht terug in het hok krijg (ik kan haar niet benaderen) en wil haar ook niet bang maken. Nu wacht ik tot ze vanzelf terug in haar hok huppelt maar zoals jullie wellicht kunnen begrijpen heb ik hier niet altijd de tijd voor. 

 

Heeft iemand hier wellicht ervaring in? Is er nog hoop dat zij nog minder bang gaat worden of is dit verloren hoop? 

 

Het gaat om dit princesje: 

 

2 maart 2022 aangepast door MissMarloes

[Kolino]

Wat een leukerd! Een van mijn konijnen is ook doodsbang bij mij gekomen, nu is het een echte knuffelkont, dus het kan, maar het vergt geduld. Hier duurde het een half jaar tot een jaar. Loslaten in de tuin zou ik met haar voorgeschiedenis niet zo snel doen. Een mensgericht maatje kan soms wel verschil maken, maar hoeft niet altijd zo te zijn. Het belangrijkste is dat ze het goed met elkaar kunnen vinden.

 

Als je de ren hoog genoeg maakt om er zelf in te staan/zitten, kun je verder gaan met oefenen om eten uit de hand te geven. Om wat meer zicht op ze te hebben zou je een camera in het verblijf kunnen installeren, zodat je ze in de gaten kunt houden en sneller afwijkend gedrag kan constateren. Stel dat ze bijvoorbeeld niet naar jou toekomt om te eten, of niks pakt als jij in de buurt bent, kun je zo wel checken of ze, als je eenmaal weg bent, gaat eten.

 

Ik denk niet dat het een verloren zaak is, maar dat je ook niet teveel moet verwachten. Laat het initiatief vooral bij haar, de meeste konijnen zijn behoorlijk nieuwsgierig van zichzelf. Ik snap dat het qua tijd niet altijd lukt en dat je jezelf dan een beetje aan haar opdringt. Meestal werkt dat averechts. Ga vooral door met oefenen hoor! Ook als ze straks met een maatje in een ren zit 🙂

[Eefje]

Het is wel goed om aan verwachtingsmanagement te doen. Minder bang zal ze met geduld en de juiste aanpak wel worden, maar dat wil niet zeggen dat ze dan wel geaaid wil worden. 3 van de 5 konijnen die ik gehad heb waren daar echt niet van gediend, maar tam waren ze wel. Brutaal ook. Maar aaien, nee joh, dan zijn ze echt verontwaardigd. Maakt ze niet minder leuk overigens, het is grappig hoe duidelijk ze dan zijn 🤣. 

[Miekmoek]

Wat fijn dat je haar hebt kunnen redden en dat je haar een fijn huisje kan geven met toekomstig vriendje! Ik denk ook dat je het heel veel tijd moet geven en eigenlijk dat je nu vooral nog niet moet aaien. Het kan zijn dat als je haar nu aait ze zo bang is dat ze van de schrik verstijfd blijft zitten. 

 

Als je de ruimte heb, kan je het beste een gewone puppy ren om het hok zetten zodat je in de ren kan gaan zitten. Pak er een boek bij of je telefoon en ga iets anders doen. Als ze komt kijken, kan je haar wat lekkers geven. Als je het zo aanpakt, gaat ze jou met lekker associëren. En pas als dit goed gaat kan je haar voorzichtig een aaitje geven en kijken hoe ze erop reageert. Maar dit kan erg lang duren allemaal! Succes! 

[Miekmoek]

Nog een toevoeging; je kan het beste naar een konijnen opvang gaan om haar te laten koppelen aan een leuk mannetje. Hier zitten allerlei leuke en ook mensgerichte konijnen tussen, ze zijn lang niet allemaal rescue, moeilijke of schichtig konijnen. Mijn koppel komt ook uit een opvang en zijn echt schatjes. Zie hier een lijst om er eentje uit te zoeken vlakbij je huis; 

https://www.bunnybunch.nl/informatie/konijnenopvang-asiel-lijst

 

[happy211]

Ik ben het eens met alle reacties hierboven en om nog even aan te haken op de reactie van @Miekmoek: juist bij een konijnenopvang kunnen ze je meer vertellen over het karakter van de konijnen en kunnen ze kijken welke het beste bij jouw situatie passen. En vraag ook vooral naar een konijntje van 1 jaar of ouder, daarvan is het karakter een stuk zekerder dan bij een jong konijn dat nog door de puberteit moet. Vaak laten ze op jonge leeftijd veel toe, maar krijgen ze in de puberteit meer praatjes en laten ze duidelijker weten dat ze niet of juist wel geaaid willen worden. Door voor een volwassen konijn te kiezen heb je meer zekerheid hoe hun karakter zich zal ontwikkelen.

[Bunny566]

Hoi,

 

Onze vorige voedster had ook een tijdje rondgezworven voor ze in de opvang terecht kwam. In het begin was het een heel angstig konijntje wat uithaalde met haar pootjes als je met je hand te dicht in de buurt kwam om bijv de etensbakjes te vullen. Ze moest (vanwege snot) een aantal injecties hebben en het was elke keer weer een uitdaging om haar te pakken. Vanwege haar felheid.

Nadat ze gecastreerd werd, was ze wel minder fel maar het is nooit een echt toegankelijk konijntje geworden. Later durfde ze wel een brokje aan te pakken uit de hand. En van mijn dochter accepteerde ze een kriebeltje op haar kop.

Mijn kinderen vonden het wel jammer dat ze zo was maar omdat onze ram wel van aaien en aandacht hield, was het ook niet zo erg. Qua loslopen in de tuin, zij ging meestal zelf weer terug in de ren en anders was het vaak voldoende als we in haar richting liepen.

Onze ram was een goedzak, die accepteerde veel van haar gedrag. Alleen als het hem echt te gortig werd, rende hij achter haar aan. Dat scheelde wel, een ram met meer pit had niet gewerkt.

Idd het veel tijd geven en je niet opdringen scheelt al. En een leuke ram die haar misschien een beetje kan laten ontdooien 😄
 

[MissMarloes]

Dank voor alle reacties! Leuk om te horen, de verschillende ervaringen.

 

Ik ben inderdaad op zoek naar een mannetje uit een opvang. Ik ben al volop aan het kijken, mocht iemand nog een leuke mach weten dan horen Snowball en ik het graag! We wonen in midden Limburg maar ben bereidt om een stukje te rijden (max 45min tot een uur). Ik heb zelf een zwak voor gevlekte hangoortjes die bij voorkeur een nieuwsgierige knuffel kont is, hihi. Dan heb ik er straks in elk geval 1 die zich graag laat aaien. En wie weet krijgt mijn voedster dan ook meer zelf vertrouwen. 

 

Een ren waar je zelf in kan staan gaan we trouwens niet maken, hij zal ongeveer knie hoogte worden, ca. 1m en wordt dan overdekt. Dus vanaf dat moment zal het oefenen met lekkers aannemen waarschijnlijk een stuk lastiger gaan worden. 

 

Heeft iemand trouwens ervaring met grasmat in de ren? Ik zou graag een stuk gras laten omdat ze zo verzot is op gras. Maar ik vrees dat dat met een totale oppervlak van ca. 3,20 bij 2,50 niet lang gras zal blijven? 

[Deeskuh88]

Gras blijft inderdaad niet lang gras, tenzij het wel een hele grote lap grond is, zodat het gras zich steeds kan herstellen. Een stuk gras in de ren is met echt gras bijna niet te doen. Tenzij het kunstgras is, maar dat zou ik voor geen enkel dier aanraden.

[MissMarloes]

Nee, kunstgras gaat het zeker niet worden. Dan gaan we het toch bij zand houden. Ik hoop dat ze straks zo tam gaan worden dat ze ook los in de tuin kunnen over een poosje. Kunnen ze daar lekker gras knabbelen.