bunnyempress

Helaas ging het vandaag weer fout bij Lodewijk. Dit jaar heeft hij een aantal keren gehad dat hij niet meer wilde eten. 2x ging het goed met wat pesten met peterselie, flink investeren in hem weer laten eten en wat masseren. Dan kwam er een grotere keutel uit en was het weer goed. Toen kwam hij niet voor zijn brokjes. Zo'n 9-10 weken geleden was het weer raak. Onze dochter was ook pas geboren, dus ik dacht ook dat de combinatie stress & uit de routine van medicatie, groenvoer e.d. Ik overleg met de spoed arts. Eerst thuis ciseral geprobeerd, maar het werd niet beter en het ging al richting 21.00. Mijn man met de konijnen naar de spoedarts, ik thuis met onze dochter en hem op de speaker. Lodewijk vocht injectie gehad, zijn temperatuur was hoog, verder primperan en ciseral blijven bijgeven. Vrij snel was hij al wel weer de oude. Toch medicatie doorgegeven. Gebeld met onze vaste dierenarts, laxamalt meegekregen als preventief middel. Idee was verstopping ivm de rui. Vanochtend voelde ik me niet zo lekker. Hij kwam gewoon brokjes eten om 8.30. Ik ging daarom rond 9.00 weer liggen, tot mijn man mij om 11.00 wakker maakte met de kleine en aangaf dat hij zijn medicatie (onderhoudsdosering Novacam) niet wilde. Wij terugkijken op de camera om 7.30 had hij nog wat hooi gegeten, maar vanaf 9.00 vond ik hem al pijn signalen vertonen. Baalde dat ik was gaan slapen. Gemasseerd en geprobeerd zijn medicatie te geven. Om 12.00 heeft mijn man het met dwang gedaan. Hij liet een keutel vallen, maar die was heel erg droog. Toen om 12.25 Ciseral en water in met dwang. De dierenarts was niet te bereiken. Uiteindelijk is mijn man met ze gaan rijden (bleek dat ze studie-dag hadden). Waterinfuus, prevomax injectie, novacam injectie en panacur erin om 13.00/13.30. Wat bleek: pinwormen. Dus de keutels die mee gegaan waren, bleken idd de oplossing te geven. Hoorden dat zijn maag vrij leeg was en idd ook gasvorming. Dwangvoeding erin. Dat het waarschijnlijk al een tijdje speelde, maar dat ze verwachtte dat hij een paar uur later wel weer zelfstandig zou gaan eten. Vooral hooi en groenvoer erin mikken. Ik vroeg hoe ernstig alles was, maar zij vond dat het allemaal prima was. Hij hield zijn temperatuur, hij had nu de juiste medicatie, hij zou nog wel wat last blijven houden van zijn darmen, maar verder geen gevaren signalen. Ik schreef gisteren nog: Kennelijk dus toch wat mis, ondanks dat hij wel voor eten kwam. Had ik maar... denk ik dan... Het is nu 17.07 en hij eet toch nog niet echt zelfstandig. Daarnet heeft hij wel wat wilgenblaadjes gegeten, omdat ik hem heb gepest. Heb de dierenarts omstreeks 16.00 weer gebeld. Advies dierenarts is: ciseral straks weer opnieuw gegeven en dan dwangvoer (4x per dag, 1,5 spuit). De angst slaat me om het hart dat ik ons ventje straks kwijt ben. Ik vind het zo erg. Het gaat ook altijd mis als ik zelf ziek ben, dus dat is echt *pom-pom*. Volgens de dierenarts kunnen we verder niets doen. Ik vind het moeilijk om in te schatten hoe ziek hij nu is. Aan de ene kant: hij houdt zijn temperatuur, hij wast zichzelf en beweegt. Aan de andere kant: hij eet nog nauwelijks. Is er nog iets wat ik over het hoofd zie? Primperan was niet noodzakelijk zei ze, en die fles heeft mijn man ook vandaag stuk laten vallen, dus sowieso kan ik dat niet geven.

Beetje jagen is normaal. Al kan ik me voorstellen dat het nu echt wel pittig voelt, gezien de historie. @Marcovka2 Zolang ze tussendoor maar relaxt met elkaar doen, is de kans dat het plotseling omslaat echt heel klein hoor. Scarlett is ook knuffeldiva. Die kende ik ook geen 24 uur en toen sprong ze al op schoot en wilde ze per se geaaid worden. Die smelt echt en gaat steeds dieper liggen. Leuk is dat hé? Dat ze zo genieten van je. Lodewijk wordt steeds aaibaarder dus had ik van de week ff een angst momentje. Aaien, helemaal plat liggen, ergens anders plat liggen en dan geaaid willen worden... en dan niet echt meer omhoog komen. Normaal is hij een spring in het veld en met dat stil liggen (ook al zag het er relaxt uit) kreeg ik een beetje angst vanwege die verstopping onlangs. Maar toen ik een takje afbrak kwam hij gauw aanrennen om de salie te komen eten, dus toen kon ik met een gerust hart de ren uit.

Volgens mij is iedereen het hier daar ook wel mee eens. Ik in ieder geval wel. Het is niet niets om opeens opgezadeld te zitten met een konijn met allerlei kwalen. Het kost enorm veel van je en dan was de koppeling ook nog niet eens goed. Ik weet hoe moeilijk het soms is om om te gaan met schuldgevoel (ik ben katholiek hé... dat zegt alles). Maar ik zei tegen mijn man destijds: je moet niet kijken naar al die zielige konijnen die je wel wil helpen en die toch blijven zitten, je moet kijken wat jij een konijn kan bieden. Daarom hebben wij niet gekozen voor het schuwe stel, want die konden we gewoon niet bieden wat ze nodig hadden. En jammer van die grote Vlaamse reus, maar achteraf is het beter dat Scarlett hem niet moest. Chippy had meer nodig dan jij hem kon bieden en dat is 100% ok. Want hij gaat straks naar iemand die hem wel kan bieden wat hij nodig heeft. Ik hoor graag veel leuke Borritt en Mica verhalen. ❤️

Fijn om te horen! En fijn om twee blije konijnen te zien, dat geeft toch weer een goed gevoel over de beslissingen die je hebt moeten nemen. Het kan ook dat de problemen zichzelf weer oplossen hé? Het is moeilijk te voorspellen wat er nu mis met hem was en wat er nu fouten van de vorige eigenaar, stress, teveel veranderingen, niet op zijn gemak met Mica e.d. was. Ik duim dat hij ook gewoon een gezond konijnen leven tegemoet gaat met een goed baasje én een leuk vriendinnetje. Als je ziet hoever leeuw van @Lappie2 gekomen is na zoveel overgewicht en echt foute beslissingen, dan heb ik echt wel hoop voor Chippy. Alleen is die investering hoog.. brr.. al die schijt opgeruimd moest worden, het wassen, het knippen van de vacht e.d. daar en in Chippy's geval waarschijnlijk handvoeren, tam maken, veel controle op gasbuik/verstopping en/of stress. Dan is het gewoon goed dat je daar niet voor gekozen hebt. Want als er wel onderliggend iets was, dan had je misschien de komende 1,5 jaar zorgen en alsnog geen gezonde koppeling en laat staan een gezond konijn. Die mogelijkheid is er namelijk ook nog.

Daar zou ik ook niet blij van worden. Maar als ze donderdag gecastreerd is, hoort ze na maandag hopelijk alweer medicatie vrij te zijn? Wij moesten 5 dagen pijnstilling geven, maar Scarlett deed het zo goed. Ze at al vanaf dag 1, dus geen dwangvoeding nodig en beet de spuit met medicatie gewoon weg op dag 3. Ik moest wel lachen, want de dierenarts zei al: we raden aan om 5 dagen pijnstilling te geven, maar meeste baasjes zijn blij als ze dag 3 halen. Dat is wel goed nieuws, want dan zijn ze goed opgeknapt. Wij hadden speciaal vrij genomen de dagen na de castratie om te zien of alles ok was. De bedachte datum hebben we niet gehaald - hormonen kwamen veel vroeger op dan dat de opvang zei (februari vs mei). Ik duim dat het ging met de medicatie zo op dag 5 en dat je lekker naar je werk hebt kunnen gaan.

Zag vanochtend konijnen-kont. Haha! Leuk ❤️

Het ziet er echt een stuk beter uit ❤️. Ik wens je een leuk, ontspannen, klef koppel met veel grappige, lieve, smeltende konijnen momentjes. De opvang is natuurlijk ook afhankelijk van wat het nieuwe baasje laat weten. Het kan dat Chippy wat is opgeknapt de afgelopen dagen, maar ook dat ze hopen dat hij minder stress ervaart met een rustig maatje. Uiteindelijk kan een konijn iets heel anders laten zien in een andere omgeving. Andere dieren ook trouwens. Ik las een paar dagen geleden het wat minder hilarische verhaal van iemand die op de goed opgevoede hond van een vriendin moest passen. Hond pieste overal in huis, blafte de boel bij elkaar en had iets stuk gebeten. Zij boos 😡 en vroeg zich af of haar vriendin haar had belazert. Nee, het was alleen eerste keer in nieuwe omgeving, dus tja, dan weet je ook niet hoe goed opgevoede dieren dan toch uit stress helemaal los kunnen gaan.

Ons jeugdkonijn kon inderdaad wel de trap op, maar niet af. Scarlett kan beide. Lodewijk vond af wel wat eng, maar deed het uiteindelijk toch. In de bak hoop ik niet mee te maken, maar onder schieten ze weleens. Alleen is de onze verhoogd, dus ik zou er zelf ook onder kunnen liggen met gemak. Dus die donderstenen heb ik er zo uit.

Ach, wat enorm verdrietig dat het toch zo is afgelopen. Heel veel sterkte de komende tijd. ❤️

Oh wat enorm fijn. Opgelost! Helaas kan ik de volle maan bips niet zien - ik krijg te horen dat ik geen toestemming heb.

Lief dat de assistente heeft gebeld. Elk herstel is de goede richting op. Als ze haar koppie weer recht weet te houden scheelt dat een hoop. Mijn eerste konijn heeft 2 dagen getold van de oorontsteking. Die zat toen in het hooi binnen in mijn monitor doos. Ik was 18 en hield hem scherp in de gaten. We waren zo blij toen hij weer normaal kon lopen. Dus tollen van oorontsteking kan idd echt wel en ook weer over gaan. Ik duim gewoon dat het een klap is geweest van de operatie en dat ze gewoon hersteld.

Ik blijf hier ook duimen. Heel fijn dat de DA de zorg op zich heeft genomen. Ik hoop zo dat ze zich er doorheen slaat. Net zoals Lio uiteindelijk. Dat zag er ook vaak heel zorgelijk uit, maar is toch heel goed gekomen.

Ik duimde zo hard dat het goed zou gaan met Leia. Wat een verdrietige berichten zo 😞

Jeetje, dat vind ik wel moeilijk hoor. Wij mochten bellen/mailen om te vragen hoe het ging. Ze bellen/mailen niet zelf, omdat ze ook niet weten of ze je kunnen spreken of niet. De vrijwilligers lieten weten dat om de dag bellen om te informeren normaal was en sommige mensen zelfs dagelijks bellen. Onze twee zaten er natuurlijk uiteindelijk bijna 3 weken, dus ze vonden het niet meer dan normaal dat ik wilde weten hoe het met ze was.

Denk dat het ligt aan het konijn. Lodewijk is gewoon een oen en die steekt dus idd overal zijn kop in en de rest ook. 🫣 Als hij in huis zit probeert hij zich ook altijd overal in of langs te wurmen. Scarlett zou dat echt niet doen, behalve als er iets heel lekkers ergens ligt. Dan worden er wel toeren uitgehaald met springen, trap lopen, bijna klimmen etc. Beide konijnen hebben vrij spitse kop, dus dan kan hij er op zich diep in en dan vind ik het ook met de ogen eng worden, als je bijv. zo'n metalen ruif hebt. Daarom hebben wij dat nog steeds niet. De ruimte tussen de spijlen is te groot als de hooi ruif groter wordt, en dat wil je juist met grote konijnen. Dus als je een goede oplossing weet, dan hoor ik het wel. Ik vind voor binnen die hooiruif van stof altijd heel lief, met van die gaten erin, dat lijkt me relatief ook veel veiliger. Maar voor buiten werkt dat natuurlijk niet.

Als het deze is of zo’n variant - daar zijn konijnen koppies in bekneld geraakt. Mij leek het ook handig, maar Lodewijk is zo’n onhandige druif dat ik het niet meer durfde nadat ik waarschuwingen had gelezen. Hij stak zijn kop namelijk helemaal het hek in (kan nu niet meer) en is toen ook bekneld geraakt. En hij is natuurlijk achter de boomstronken gedoken. De engerd.

We hebben twee extra camera's sinds kort. De ene noem ik de plee-cam.. maar zo mag ik hem niet noemen van mijn man. De "BunnyHouse" cam zit in het hok, zodat ik kan zien hoe ze keutelen. Verder hebben een bovenaf-view van zo'n beetje de hele ren (die hadden wel al, maar is vervangen door een betere camera) en de laatste zit op konijnen hoogte. De bedoeling was dat die laatste leuke filmpjes zou geven, maar ons gaas reflecteert, dus mijn man moet die nog ergens anders gaan hangen. Al zie ik Scarlett dus wel tegen het hek aan verlangend kijken naar de rest van de tuin. Nieuwe nachtzicht is ook stukken beter.

Tja, mijn DA zegt altijd dat konijnen sterker zijn dan je denkt. Dus ik duim gewoon dat ze straks medicijnloos verder kan. ❤️. Ik zou ook echt continue op de camera kijken hoor - mijn moeder grapt dat ik echt Big Brother ben geworden sinds we konijnen hebben. Vroeger keek ik nooit op mijn telefoon als ik met andere mensen was. Nu altijd ff konijnen-check.

Fijn dat ze thuis is - ik duim verder voor een voorspoedig herstel. Dat ze maar gauw haar eigen temperatuur kan houden en haar kopje weer lekker rechtop houdt.

Ik vind de verblijven bij het asiel in de buurt bij ons ook super klein, maar ze hebben daar een aantal renveldjes, waar de konijnen in mogen spelen/rennen. Dat doen ze dagelijks. Ik weet niet hoe het bij Knijn en Ko zit, maar ik hoorde dat het ook echt een goede opvang is. Dus kan me niet voorstellen dat ze ze daar niet op 1 of andere manier ruimte geven. Ik kan me voorstellen dat het soms ook wel beter dat ze het konijn in een kleine ruimte even observeren. Zeker met een konijn met een rugzakje waarbij ze zelf ook graag willen weten wat er nu speelt. En de meeste opvangen geven echt een konjin met een rugzakje niet mee aan mensen die er niet mee om kunnen gaan. Wij moesten een hele waslijst laten zien én wij werden ook geobserveerd toen wij de konijnen gingen observeren. Dus er wordt ook duidelijk gekeken hoe jij als baasje bent, welke vragen jij stelt, hoe jij een konijn benaderd. Na alles wat je hebt meegemaakt, ook met slechte eigenaren en slecht gedoe met koppelingen kan ik me voorstellen dat alles best heel gevoelig ligt. Je bent toch gehecht geraakt aan Chippy en je voelde je overduidelijk verantwoordelijk. Het loslaten lijkt me daarom ook extra moeizaam. Ik had een aantal konijnen niet eens in huis en vond het toch moeilijk om ze zo te zien. Dus ik heb de Vlaamse Reus waarmee ze Scarlett hebben geprobeerd te koppelen op de website en op Facebook gestalkt. Totdat ik bericht had dat hij een goed huisje had gevonden. Hij is ook niet meer terug gekomen naar het asiel, dus die heeft denk ik wel zijn forever home gevonden nu. Ook Emma & Dante een extreem schuw koppel wat ons is aangeboden (konijnkundig & rustig huis) heb ik nog lang gevolgd. Die waren weer opnieuw teruggebracht en zaten 200+ dagen in de opvang. Ik wist echt dat het niet ons koppel zouden zijn. Voor mijn man niet leuk dat zijn eerste konijnenervaring zou zijn met zulke intensieve konijnen, verder vond ik dwergen in de tuin niet zo handig én ik kon geen rustige tuin blijven garanderen. Mijn man vond het ook echt moeilijk om daar nee tegen te zeggen. Beide vonden wij het super super sneu.

Ach wat naar en heftig. Toe nou Leia, herstellen, eten, drinken, op temp blijven...

Dank je wel ❤️. De kleine heeft al behoorlijk wat konijnendingen, maar je kan ze nooit genoeg hebben toch? @mammafelina wat jammer dat je je handen vol hebt met zoiets pittigs. Ik hoop dat het allemaal voorspoedig verloopt. Hier blijft het helaas ook wat onrustig, al is mijn ene november/december ding omgezet naar januari. Ik blijf nadenken.

Tja, ze beslissen het zelf hé? Hier had ik de eerste winter medelijden met Lodewijk, die per se bij Scarlett wilde zitten en echt eruit zag alsof hij smolt in de regen. En dan toch als het te erg was maar naar binnen rende, om als het te lang duurde, toch maar weer naar buiten te gaan. Nu hij een dikkere vacht heeft, zit hij ook liever buiten. Alleen zit Scarlett vaak droog en hij niet, want dat past net niet. Mijn man wilde nog een nieuwe overkapping maken, maar dat is er niet van gekomen. Scarlett kan ook echt zichzelf laten verzuipen om mij dan guilt-trippy aan te kijken. 🙃.

Wat super fijn nieuws zo! Zet hem op Elsa. Misschien heeft ze besloten dat ze die supplementen niet meer nodig heeft, haha. 😅

Wisselen van territorium, dus af en toe samen of eentje eruit en dan erin, dat is heel lastig voor konijnen. Zeker als er nu wat onrust is in je drietal, kan het het verergeren. Wil je dus tijd spenderen met 1 van de drie, dan kan je dat het beste doen in de ren bij hen als dat kan. Ligt er natuurlijk aan of het hoog genoeg is dat je er bij kan zitten/staan. Hoe groot is de ruimte die ze nu hebben? Met een iets grotere ruimte kan het ook rustiger worden. Een drietal is sowieso het lastigste om te houden, omdat er vaak 1 konijn buiten valt en/of omdat de rangorde vaak moet worden herbevestigd. Voor wonkel is het niet goed dat er telkens haar uit de nek wordt gebeten. Zeker niet voor buitenkonijnen, want dan is de vacht enorm belangrijk. Rijden af en toe is niet erg, als er maar geen verwondingen bij komen en dat moet als het goed is dan snel weer over zijn. Het klinkt alsof Mochi Wonkel niet verdraagt en dan wordt het helaas niet beter. Ook tussen Mochi en Snuffy klinkt het niet alsof er veel duidelijkheid is in de rangorde, als er toch telkens gereden wordt. Ik neem aan dat snuffy is gecastreerd, want hij is een mannelijk konijn? Hoe zit het met de dames?