Erelijst

Ik vertel jou hetzelfde wat ik mensen vertel die door omstandigheden het laatste moment hebben gemist bij het verlies van een dierbare of waar het laatste moment vervelend was. Het laatste moment voelt het zwaarst, want het is het aller-aller-laatste. En omdat het zo zwaar voelt, lijkt het het belangrijkste, maar dat is het niet. Wat het belangrijkste is, is het eerste gedeelte: 13 liefdevolle jaren. Dat pakt niemand je meer af. En die laatste paar uren zijn verdrietig, maar er staan duizenden uren aan liefde, plezier en zorg tegenover. Die zijn enorm veel belangrijker. Vergeef het jezelf alsjeblieft, dat je in het laatste stressvolle moment, menselijk hebt gehandeld. In het belang van Speedy, zodat hij weinig zou lijden, maar niet in het belang van jezelf, dat je even de tijd had om op adem te komen, en vrede te hebben met je beslissing. Heel veel sterkte.

Wanneer je dochter slaapt, dus je gauw even een lekkere XXL-knaagstick neerlegd voor je lieve konijnen. En je dan gebeld wordt, zodat je naar binnen rent. En je dan vergeet dat je dat ding buiten hebt neergelegd. En je dan 1,5 uur later herinnert, als je ze brokjes deel 2 gaat geven, en je ziet dat ze er nu niet echt op aanvallen. Oh ja, shoooooot! Nou ja, ze hadden dus gesmuld. Ff teruggekeken. Zeker 20 minuten voor Scarlett, Lodewijk iets korter, dus die zat sneller vol.

Weer zooooo,n schattig momentje vandaag❤️😍. Hij ligt heel vaak overdag in de tunnel. Maar dan languit. Vanmiddag ook en toen rolde hij zich helemaal op en lag een uur zo te pitten🥰

Wauw, bedankt voor je fijne, eerlijke en uitgebreide reactie. Dit geeft veel back-up voor het sterke gevoel dat ik inderdaad al had over het uit elkaar halen. We hebben ze net split cage gezet en nu al het gevoel dat er bij het zieke konijn meer rust is. Dan kunnen we nu gaan nadenken over hoe we het verder gaan aanpakken.

Hier heb ik regelmatig 2 konijnen voor de deur zitten rond etenstijd in de namiddag. Die kijken dan heel beledigd want als onze dochter nog slaapt moeten ze wachten 😓. Scarlett heeft ook al eens het bakje uit onze handen gegrist, om naar het hok te rennen en daar in haar eentje te gaan eten. Lodewijk bleef braaf rond ons heen en weer dansen. 😝 Ik kan me die toeren van jouw jongens dus levendig voorstellen 😂😂😂

Vandaag weer flink opgeruimd. Weer wat dingen op een andere plek gezet. Wc,s op een nieuwe plek en nieuwe bed en pyramide huis op de plek waar de toiletten waren. 1 tunnel achter de bank. Ze waren er zo blij mee dat ze kleine binkies deden en niks moest weg💪🏻😁 En toen kreeg ik bericht dat het voer van de jongens in de post automaat lag. 1 druk op de app knop en deur ging open. En direct weer dicht door de harde wind😒 Gelukkig kon ik m nog een keer open krijgen en wist nu welke deur het was zodat hij niet weer dicht waaide. Vervolgens 10 minuten aan het stunten geweest om die gigaaaa grote doos, een halve meter boven mijn hoofd, eruit te krijgen. Kon er geen vinger tussen krijgen en hij was zoooo zwaar😅 Maar na 5 gebroken nagels kreeg ik hem eruit gewurmd en met een harde klap lag hij op de grond. Helemaal vergeten dat ik ook 2 pakken chipsi zaagsel voor Jingles had besteld. 5kilo voer en 2 zaken zaagsel x 3,5kilo was wat te zwaar. Daarna koken en zei tegen mijn dochter dat we bijna kunnen eten. Nouuuuuuu dat woord ...Eten... ga ik vanaf nu niet meer hardop zeggen bij de jongens 🤐🤪 Kamer was te klein😂😂 Stel jonge dolle koeien door de kamer 3 uur voor hun etenstijd🤣 Geen gejaag maar rennen en binkies en overal op en af en haasje over met een lading Ninja moves om vervolgens abrupt voor hun bakje tot stilstand te komen. Ze keken zo zielig naar het lege bakje dat ik maar een paar brokjes uit de hand heb gegeven. Na ons eten heb ik 2 gaten gesneden in die giga doos en daar weer hun tunnel aan vast gezet. Ze vinden het geweldig.😍 Dat zijn die gebroken nagels dan wel weer waard😊

Ik heb het topic even een prominente plek gegeven, zodat het makkelijker terug te vinden is. Vergeten jullie je niet voor de 26e aan te melden!

Ik zocht via de zoekfunctie en hij zei dat hij dit topic niet kon vinden.. oei oei! Hier is de advent kalender al binnen voor mijn man. Echt super leuk ding. Mini grammafoon met 24 plaatjes van 1 minuut en 3 die je zelf in kan spreken.

Bij mij gooien ze ook al het hooi uit de ruif om de lekkerste sprieten te pakken. Als ik ze's avonds groente geef dan stop ik het niet bevuilde hooi gewoon terug in de ruif en daar eten ze gewoon van. Als ik het hooi weer aanvul 's avonds dan stop ik maar een beetje in de grote ruif en de rest in een kleine toiletbak. Anders wordt het hooi in de grote ruif veredeld wc-papier

Klinkt alsof je ervaring hebt!

Geef ze nog even, dan perfectioneren ze de techniek om met de voorpootjes door de tralies de blaadjes naar binnen te halen😅

Ik heb de hooiruif opgegeven😅 Gooi nu gewoon een lading hooi in de toiletbakken waar een mat onder ligt wat makkelijk schoon te maken is en ze doen maar. Net als cheeta kwak ik "het nog goede hooi" terug in de bak.

Ik denk dat er weinig aan te doen is. Is normaal gedrag.

🤣🤣🤣🤣 Zie het helemaal voor me😂😂 Kleine grijpt tegenwoordig een groot stuk karton en vliegt daarmee de kamer rond. Eergister deed hij het zelfde met dochters Halloween deken. Ze lag lekker op de bank en hij pikte de deken zo van haar weg😂😂 Clown 🤡

Ik was er ook niet gek op ze vol te proppen met antibiotica. De aerosol was om die reden een goede tussenoplossing! Was met iets natuurlijks en niet met medicijnen. Ongeveer 2x per jaar moest ik wel weer een kuurtje voor ze halen - vaak ook bij de overgangen. Ik gebruikte ook hennepvezel en legde het enkel in de toiletbak (grote kattenbak wel). Het hooi centraliseerde ik ook op één plek. Ik gaf ze Timothy hooi, dat was naar mijn gevoel minder stoffig, maar het is wel heel wat duurder. Wat het naar buiten doen betreft, mijn konijnen zaten sowieso in huis, maar zodra het temperatuurverschil tussen binnen en buiten niet meer te hoog was, gingen ze overdag wel gewoon lekker naar buiten. Ze werd daar zo gelukkig van dat ik het haar niet wilde ontnemen. Ik vond het ook eerst ontzettend sneu, al dat niezen, maar uiteindelijk kon ik dat wel relativeren omdat ze er doorgaans minder last van leek te hebben dan ikzelf. Ze was een vrolijk konijn en dat snot hoorde er nu eenmaal bij. Maak je niet te veel zorgen dus, je doet het vast supergoed!

Jonge konijnen moeten nog veel leren, en het eten van groente is daar een van. Ik zou het blijven proberen. Goede groente om mee te beginnen zijn andijvie, witlof en vers geplukt gras. Begin met 1 soort en met een klein stukje: ter grootte van een postzegel. Als ze dat goed eten en er geen diarree van krijgen, dan kun je een wat groter stukje doen en dat zo opbouwen. Kunnen ze bijvoorbeeld een half blad witlof op, dan kun je een tweede soort groente op dezelfde manier introduceren. Twee puntjes om op te letten: 1. gras moet echt vers geplukt zijn, niet gemaaid, want gemaaid gras kan zorgen voor gas in de darmen. 2. Fijn dat ze appel wel lusten. Hier zit alleen, net als in het meeste fruit, veel suiker in. Dus hou het bij een klein stukje, als snack, voor erbij, niet meer dan een schijfje per konijn. Jonge konijnen mag je wel veel meer brokken geven dan volwassen konijnen, dit hebben ze nodig om goed te groeien. Het beste wat je kunt doen, is de konijnen laten nakijken door een dierenarts (die kan dan ook meteen de geslachten controleren). Die kan vertellen wat ongeveer het volwassen gewicht zal worden. Op basis daarvan kun je gaan berekenen hoeveel brokken ze mogen. Je kunt ongeveer 20 gram brokken geven per kilo volwassen gewicht. Een konijn dat 2 kilo zal worden, mag als baby dus 40 gram brokken. Dat is genoeg voor ze om goed te groeien, maar wel minder dan onbeperkt, waardoor ze beter hooi leren eten. Dat is het belangrijkste dat ze dat nu goed aanleren, want hooi is het belangrijkste deel van de voeding van een konijn. Omdat jouw konijnen beide nog zo jong zijn, maak ik even de aanname dat dit jouw eerste konijnen zijn. Misschien vind je aan deze artikelen ook nog tips: https://www.bunnybunch.nl/tips-en-uitleg-voor-een-nieuw-konijn/ https://www.bunnybunch.nl/10-veel-gemaakte-fouten-bij-het-houden-van-konijnen/

- als ze niet op eten afkomen is het meestal foute boel. - als ik ze makkelijk op kan tillen, is dat vaak ook een teken van niet lekker voelen, normaal willen ze dat namelijk echt niet.

Had je deze tips en informatie al gevonden? https://www.bunnybunch.nl/groenten-voeren-aan-een-konijn/ Welke soorten heb je getest? Hoeveel biks geef je? Kan het zijn dat ze gewoon vol zitten en daarom weinig interesse hebben?

Allereerst heel wel sterkte❤️🌈🕯️ Wat je nu doormaakt is het rouwproces... Wat als? Kon ik niet beter...? Waarom? En verdriet. Je hebt alles heel goed gedaan met je 2 senioren 🤗 Wat een mooie leeftijd😍 Zelf ging ik hier ook doorheen met Lappie... Waarom niet eerder die spuit laten zetten...waarom niet extra geknuffeld... We missen hem nog iedere dag😢 Maar lachen ook weer als we foto,s en filmpjes terug kijken ipv huilen. Nogmaals sterkte. Ze zijn nu weer samen 🌈🐰❤️🐰

Een aantal jaar geleden had ik ook een konijntje met chronisch snot. Dat ging net zoals jij beschrijft; de ene keer was het weer erger dan de volgende keer. Als het heel erg was en mijn konijntje zichtbaar last had, ging ik langs de DA voor een antibioticakuurtje, dan werd het weer wat minder en ging het weer een tijdje beter. De beste antibiotica was voor mijn konijn eentje die enkel ingespoten mocht worden (ik weet de naam helaas niet meer). Ik deed dat zelf, thuis, na een snelcursus van de DA. 3x per week ging mijn konijn ook wel voor 10 minuutjes aan de aerosol. Dat hielp enorm om de ergste symptomen weg te nemen. Misschien kan dat dus een optie voor je zijn! (Is btw gewoon met een speciaal buisje aan een vervoerbakje dat je verder afdekt met een handdoek.) Mijn konijn bleef daar heel rustig onder.

Helemaal mee eens. Elke ochtend en avond ben ik blij dat ze eraan komen rennen. Het eerst teken is hier altijd: niet willen eten, wat voor lekkers je ze ook voorhoudt. Als ze een brokje weigeren, weet ik al genoeg: masseren, apart zetten etc.

Tamme konijnen zijn inderdaad 'zwakker' dan wilde konijnen, maar soms heeft een vergelijking wel zin om een beeld te krijgen van wat normaal is voor een konijn. Biologisch gezien behoren ze nog steeds tot dezelfde soort, dus kun je ook vergelijkingen maken. Je kan ze beter vergelijken met een wild konijn dan met een hond 🤪 Tot nu toe denk ik dat ze alleen in dat afgesloten zakje zijn uitgekomen (gelukkig ben ik zo slim geweest dat zakje dicht te doen🙏). Heb zondag bij beide koppels hun verblijf schoongemaakt en heb niets verdachts gezien. Ook aan de nijntjes zelf merk ik niets.

Konijnen leven in het wild in groepen. Omdat het prooidieren zijn, zijn ze altijd alert. Als een konijn alleen is, moet het dus altijd op zijn hoede zijn. Plus dat konijnen elkaar wassen op de plaatsen waar ze zelf niet bij kunnen. Jij kunt dat niet kunt vervangen en ik neem aan dat je er ook niet 24/7 bij kunt zijn. Dus ik ben niet zo onder de indruk van het advies van die dierenarts.

Op advies van de dierenarts hebben wij onze ram (met zijn vriendin) destijds een tijdje binnen gehuisvest, maar dat doen jullie volgens mij al... Ik moet er wel bij zeggen dat onze ram er gevoelig voor is, maar niet chronisch snot heeft. Toen er geen klachten meer waren hebben we de konijnen na ijsheiligen weer in hun verblijf buiten geplaatst.

Dag konijnenvrienden, Allereerst, dank voor jullie reacties en hulp op dit forum. Ik heb er vele jaren met veel plezier gebruik van gemaakt. Mijn konijnen kreeg ik op 9 augustus 2012 en helaas heb ik ze beiden dit jaar moeten laten inslapen. Bella werd 13 (24-06-2025) en Speedy haar broertje 13 jaar en 4 maanden (10-10-2025). We hadden eigenlijk het plan om ze tegelijkertijd te laten inslapen omdat ze altijd samen zijn geweest. Echter, op dat moment vond ik Speedy nog levenslustig genoeg, hoewel hij ook al een bijniertumor en artrose had. Later kreeg hij ademhalingsmoeilijkheden en piepte hij bij aanraking. Toen hij ook minder ging eten afgelopen woensdag heb ik gezegd, ik kijk het twee dagen aan en anders verlos ik hem vrijdag van zijn lijden. Speedy had namelijk al een verleden van gasbuik en dat wilde ik hem ook niet nog eens aandoen. Vrijdagochtend had hij wederom niets gegeten. Alleen brokjes met metacam erop at hij nog een beetje. Toch ging hij zich nog wassen en huppelde door de kamer. Dat maakte het extra moeilijk. Normaliter als Speedy gasbuik had, moest ik hem juist aanmoedigen om rond te lopen, zodat zijn darmpjes weer begonnen te werken. Ik maakte nog enige foto's met hem en was onbewust al bezig met het afscheid. Ook nam ik mee in deze beslissing dat hij vermoedelijk ook eenzaam was door het verlies van Bella enkele maanden geleden. Hij zonderde zich soms ook wat af, maar doorgaans kwam hij naast me zitten, maar niet meer zo intiem als vroeger. Ik denk dat hij dat door ongemak/pijn enigszins vermeed. Ik belde de dierenarts om 11:00 of ze plek hadden voor euthanasie. Ik zou 11:45 kunnen, ik was al blij dat ik zo snel kon komen, ik moest immers vroeg werken die middag. Toen bemerkte ik dat dit veel te snel was en schoot in de stress. Ik werd emotioneel en belde de de dierenarts of het wat later kon, dit werd om 12:00. Ik was bang dat het het weekend wellicht slechter zou gaan met Speedy en drukte daarom door. Achteraf had ik een dagje later moeten afspreken bij een dierenarts die op zaterdag open was, dan had ik alle tijd om fatsoenlijk afscheid te kunnen nemen. Speedy was nu van zijn laatste relatief vrolijk moment, huppelend door de kamer, direct in het transportkoffertje gezet en vervoerd naar de dierenarts. Mijn moeder ging mee, we waren erg overstuur en moesten al huilen tijdens de autorit, zij was ook gek op de konijnen. Speedy was normaliter al gestresst tijdens een autorit naar de dierenarts, maar dit maakte het er niet beter op. Ik denk dat hij ons verdriet en wanhoop ook gevoeld heeft. Normaliter gingen we altijd naar de konijnkundige dierenarts Frank Verstappen, maar kozen voor de euthanasie een dierenarts dichtbij, om de stress voor Speedy te verminderen. De dierenarts was lief en onderzocht Speedy nog even. Zij vond ook dat inslapen een goede optie was, gezien het gewichtsverlies, lichte staar en de artrose in achterpoot en voorpoot. Toen wilden ze Speedy weer in het transportkofferje zetten om een prik te geven. Ik gaf aan dat ik Speedy liever op het handdoekje op tafel wilde hebben. Het eerste spuitje werd gegeven en Speedy merkte hier nauwelijks iets van. We hadden een leuk gesprek met de dierenarts en het was inmiddels tijd voor het tweede spuitje. Zijn achterpoot trilde nog een beetje, vermoedelijk omdat daar de artrose heeft gezeten. Het bijzondere was dat Speedy na het inslapen totaal ontspande. Hij lag er vredig bij. Van de verkrampte spieren was niets meer zichtbaar. Hij leek weer een jong konijntje. Ik heb een foto bijgevoegd die ik in het crematorium gemaakt heb. Opzich ging dit allemaal goed, maar achteraf heb ik heel veel spijt dat het zo gehaast is gegaan. Daardoor heb ik slechts rationeel gehandeld en niet toegegeven aan emoties. Het ergste vind ik dat ik Speedy niet heb geknuffeld of vastgehouden tijdens de euthanasie. Ik was te overstuur en helaas vroeg de dierenarts niet of behoefte had om hem vast te houden. Speedy heeft in zijn laatste momenten alleen de dierenarts gezien en niet mijn gezicht. Dat knaagt erg aan me. Wij zaten op een stoel naast de tafel. 13 liefdevolle jaren waarin het alleen om zijn welzijn ging. En hij was er altijd voor mij, onvoorwaardelijk. Ik voel het zo dat ik hem tekort heb gedaan in zijn laatste momenten. Ik had hem rust moeten geven, knuffelen en kalmeren. Ik ben door alle emoties vergeten goed afscheid te nemen. Al met al was het een stressvolle ervaring en zit ik nu met veel emoties en spijt. Hebben jullie enig idee om hiermee om te gaan of hebben jullie soortgelijke ervaringen door het shockeffect? https://postimg.cc/3ygrzzVr https://postimg.cc/TLf2xCvW