Eén keer meegemaakt, vorig jaar. Met onze voedster adopteerden we ook een rammetje (haar nestgenoot). Wist al vanaf begin dat er iets met hem was. Dierenarts om de hoek zag het niet in. Bij vaccinatie lag het niet aan hem, de voedster was te dik (was ook zo). Hij vermagerde, ga maar apart voeren zei hij. Meegebrachte keutels werden achteloos weggegooid. Tot het rammetje in zijn enthousiasme ergens tegenaan botste en er een kaakabces ontstond. Vanaf kaakabces hadden we een andere dierenarts in dezelfde praktijk maar door adviezen hier en van konijnenadvies Gelderland zagen we ervanaf om hem om de hoek te laten opereren. Afspraak voor Wilhelminapark stond al maar konijnenadvies Gelderland had heel lief haar dierenarts bereid gevonden om rammetje nog een beter werkend antibioticum in te spuiten.
Daar aangekomen was het een wereld van verschil. Een eenmanspraktijk op 18 minuten rijden. Niet een halfuur wachten maar meteen aan de beurt. We mochten zelfs voor een andere klant. Dierenarts wilde toch nog in zijn bekje kijken en het abces besloeg zijn halve bek. Hij werd onder narcose gebracht voor een gebitsfoto en zowel de dierenarts als de assistentes waren zo lief voor hem! Uit de foto's bleek dat de wortels van 3 kiezen helemaal krom waren aangelegd dus inslapen was de beste optie voor het arme ding. Hij was al onder narcose. Ze zei tegen mij "kijk maar even weg" en gaven me alle tijd. Het rammetje genaamd Pieter had gewoon zwakke genen, hij was ook de kleinste uit het nest
Na een paar dagen kwam er een veel sterkte kaartje met de gegevens die ze hadden. Ik had het dossier laten doorsturen door de dierenarts. Toen ik die belde om het door te geven kwam er een heel zakelijk "ik zal het doorgeven"
Sindsdien als er wat is gaan we de auto in. Niet meer om de hoek