Lienappelsien

Lief dat je hem wel noodgedwongen hebt overgenomen. Hier vind je een lijst met goede konijnenopvangen: https://www.bunnybunch.nl/informatie/konijnenopvang-asiel-lijst Als je hem naar zo’n konijnenopvang brengt, wordt hij gecastreerd, gevaccineerd en wordt hij geplaatst bij mensen die een voedster hebben. Er wordt door de opvang ook eisen gesteld aan de grootte van het verblijf, dus hij zal goed terechtkomen 🙂

Bedankt iedereen. Jullie meeleven doet me goed 😘 Do doet het op zich goed, al vindt ze het wel saai zo alleen.

Bedankt. Het ging inderdaad vredig. En het is goed zo, hij was op en heeft een mooi en lang leven gehad.

Gisteren is Jerry dood gegaan 🥲 Ik heb in het forumonderdeel ‘konijnen overige onderwerpen’ een topic aangemaakt om er (uitgebreid 😶) over te vertellen.

Het forumonderdeel ‘De regenboogbrug’ is er niet meer, maar ik wil toch een topic maken om te vertellen dat Jerry er niet meer is. Gisteren is hij dood gegaan. Ik had hem al 10,5 jaar, dus hij is minimaal 11 á 12 geworden. Tot 1 á 2 jaar geleden was hij nog in prima conditie en merkte je eigenlijk niet dat hij al vrij oud was, al werd hij wel rustiger. 1 á 2 jaar geleden werd hij slechtziend en uiteindelijk blind door ouderdom, maar daar redde hij zich prima mee. Hij werd toen ook een oud konijntje in zijn doen en laten. Maar de laatste tijd was hij broos. Ik had al een aantal dagen of een paar weken het gevoel dat hij een eind op was, al was er niet iets concreets. Maandag was het koud en toen ik ‘s middags nieuw water in de waterbak deed (het was bevroren) heeft hij veel gedronken. Ter controle gaf ik wat brokjes, omdat het koud was en hij dus al broos was. Maar hij nam het niet aan. Niet goed! Maar het was ook hun slaaptijd, geen etenstijd en hij zou er de laatste tijd tijdens hun slaaptijd denk ik toch niet veel interesse in hebben om iets extra’s te krijgen. Ik overwoog om naar de dierenarts te gaan (wat ik normaalgesproken in deze situatie zou doen), maar ik had een aantal weken terug besloten dat ik hem niet meer uitgebreid zou laten behandelen. Hij oogde verder niet ziek en hupste nog even normaal door de ren. ‘s Avonds heb ik een ren in de schuur gemaakt en hem samen met zijn vriendin Do naar de schuur verhuisd. Bouwkachel aangezet, dus het werd er 12 graden. Ik wilde hem niet meer alleen naar binnen (in huis) halen. Vorig jaar heeft hij een aantal dagen alleen in de schuur gezeten ivm blaasgruis, maar toen zag ik dat hij door zijn blindheid veel moeite had met alleen zijn in een vreemde omgeving. En voor Do zou het nu natuurlijk veel te warm in huis zijn. Dus ik vond dit een mooie tussenoplossing. Hij voelde kouder dan anders, dus hij had zeer waarschijnlijk ondertemperatuur. Ik had het hondenhok in de ren in de schuur gezet met lekker stro erin. Voor de zekerheid heb ik hem pijnstillers en darmstimulans gegeven en een beetje dwangvoer waar hij op kauwde. Ik weet het, het is een beetje zelfdokteren, maar ik heb ervaring en wist vrij zeker dat de dierenarts niet veel anders zou doen. Zijn buik voelde soepel, maar ik voelde ook ergens iets hards in zijn buik… Een tumor? Zijn blaas vol blaasgruis? Je weet het niet. Zijn ademhaling was ook versneld. Hij plaste gelukkig nog wel. Hij knabbelde wat aan het stro en liep nog een beetje rond. Ze gingen even later knus samen in het hondenhok liggen. Kopjes naar elkaar. Ik heb nog een snuggle safe bij hem gelegd. Op de camera zag ik dat hij ‘s nachts een aantal keer had gedronken. Toen ik ‘s ochtends bij ze kwam heb ik hem weer medicijnen gegeven. Ik wilde niet dat hij (veel) pijn had. Zijn temperatuur voelde beter dan de avond ervoor. Ik dacht er aan om naar de dierenarts te gaan, dat zou dan zijn om hem in te laten slapen. Ik overwoog het die middag te doen, of anders de volgende dag (vandaag). Even kijken hoe het straks gaat dacht ik. Het voelde net nog wat vroeg. Toen ik later op de camera terugkeek en toevallig het geluid aan had staan hoorde ik dat een uur nadat ik bij ze was geweest stro in het hok bewegen en ik zag dat Do er ook naar had geluisterd. Ik dacht zou het dan? Ik ging vervolgens kijken en vond hem dood in het hondenhok… Ik heb hem in de tuin begraven (dat kon gelukkig toch met de vorst). 10,5 jaar geleden heb ik hem vanuit Binkies geadopteerd. Ze hadden hem op straat gevonden. Volgens mij hadden ze hem nog 2 keer teruggebracht bij zijn baasje, maar de 3e keer is hij in de opvang gekomen. Hij werd gecastreerd en gevaccineerd en ik heb hem aan mijn voedster Pluk gekoppeld die net haar vriendje Sonny verloren had. Wat was ze sip toen ze alleen was na Sonny’s dood. Pluk en Jerry zijn jaren erg gelukkig geweest. Ze waren dol op elkaar. Jerry was een behoorlijk dominant konijn, maar zolang er geaccepteerd werd dat hij de baas was was hij super lief voor de vriendinnen die hij de afgelopen 10,5 jaar heeft gehad. Pluk was overwegend langharig en hij genoot ervan om de lange haren van haar nek met zijn tanden te kammen. Op een gegeven moment heb ik mijn voedster Flodder aan het duo gekoppeld. Haar vriendje Bram was dood en ik had ondertussen meerdere koppels. Flodder en Pluk hadden eerder samen in een groep geleefd (waren ook moeder en dochter). Dit trio ging een half jaar goed en Jerry genoot duidelijk van zijn harem. Hij had het druk met ze te vertroetelen. Uiteindelijk klikte het niet meer tussen de dames en gingen Pluk en Jerry weer als duo verder. Op een gegeven moment werd Pluk erg ziek en moest ik haar in laten slapen. Ik ging met Jerry naar de opvang en ik koppelde hem aan Rosa. Ook met haar was hij erg gelukkig. Voor het eerst was hij met een geheel kortharig konijn samen, en met hangoren, en het was zo grappig om te zien hoe hij haar de eerste wasbeurt gaf. Hij was altijd gewend om de lange haren van Pluk, en ook van Flodder, met zijn tanden te kammen en daarbij zijn nek helemaal omhoog te doen. Dat probeerde hij de eerste 2 wasbeurten ook bij Rosa met haar korte haren, maar dat lukte natuurlijk niet. Na 1,5 jaar moest ik ook Rosa in laten slapen. Toen is hij gekoppeld aan Do. Ook dat klikte heel goed en ze zijn 4 jaar heel gelukkig geweest. Het was een leuk konijn. De eerste jaren noemde ik hem vaak stuntpiloot, omdat hij vaak stunts uithaalde die dan vaak net niet goed gingen. Tijdens het schoonmaken van de ren moest ik er op letten dat geen spullen even op elkaar zette of iets dergelijks waardoor hij onhandige stunts kon uithalen. Toen ik het dak van het hondenhok tijdens het schoonmaken een keer omhoog had staan sprong hij er vanuit de ren over de rand heen in, om vervolgens precies op het tussenschot te belanden. Gelukkig liep het goed af. Maar dat was een typische Jerry-actie. Toen hij en Pluk voor het eerst in de hoge ren kwamen keek hij naar de muur, maakte een heel hoge sprong, zette zich vervolgens tegen de muur af om nog een grote sprong te maken. Hij kwam echt heel hoog! Maar ja, de ren was overdekt. Qua gezondheid was hij heel sterk. Ik heb hem jaren geleden 1 keer ‘s avonds met buikpijn gevonden. Ik gaf hem medicijnen en de volgende ochtend was er niks meer aan de hand. Bijna 3 jaar geleden zijn zijn kiezen een keer geslepen omdat hij last had. Toen hij later op de dag weer thuis was, binnen vanwege de narcose, knapte hij razendsnel op. De volgende dag kon ik hem zonder zorgen weer naar buiten brengen. Dat was bij mijn andere konijnen, die vaak veel jonger waren bij een gebitsbehandeling, vaak heel anders. Vorig jaar werd er tijdens de jaarlijkse controle bij de vaccinaties blaasgruis geconstateerd. De dierenarts had een foto gemaakt. Een aantal dagen later zou zijn blaas gespoeld worden en had ik hem weer naar de dierenarts gebracht. Maar de specialist belde later dat hij het niet nodig vond en mocht ik hem weer ophalen. Verder heeft hij nooit iets gehad. Ik heb dus 10,5 jaar van hem mogen genieten. En hij heeft het goed gehad. Hij was het rood-bruine konijntje dat al jaren de foto van mijn schermafbeelding hier op BunnyBunch is. Hij was avontuurlijk, grappig, leuk en lief. Meestal kon ik hem tijdens het eten even aaien, en af en toe ging hij er lekker voor zitten om geaaid te worden. Hij was knap en tot hij blind werd had hij prachtige ogen. En hij was altijd samen met zijn vriendinnetjes 🥰

O, ik wist niet dat dat al zo was. Handig, exclusief voor ingelogden.

Dus nu is ze er niet meer… Sterkte

Jullie hebben inderdaad een moeilijke boodschap gekregen. ‘Fijn’ dat ze medicatie heeft meegekregen waarmee ze het nu redelijk doet. Dat geeft jullie tijd om de boodschap te laten bezinken, het samen te bespreken en daarna nog met de dierenarts te overleggen wat te doen. Het is voor jullie zelf belangrijk om het er met verstand én gevoel mee eens te zijn als jullie besluiten haar te laten gaan. Soms zegt je hoofd dat dat beter is, maar is je hart het er nog niet mee eens. Ik ben zo een keer na een moeilijk telefonisch overleg met mijn dierenarts toch nog naar de praktijk geracet om vlak voor sluitingstijd nog een medicijn op te halen. Dat mocht nog (we waren al 3 kwart jaar aan het behandelen en vielen van het een in het ander), al gaf de dierenarts aan dat hij zelf voor het konijn in te laten slapen zou kiezen, en dat begreep ik, maar dat kon ik niet… 1,5 dag later sloot mijn gevoel ook aan: zo kan het niet meer. Toen nam ik met veel tranen het besluit om hem die dag in te laten slapen. Het was erg pijnlijk, maar het was me toen helemaal duidelijk dat het konijn begon te lijden en ik stond volledig achter de beslissing. Sterkte met het maken van de keuze wat jullie gaan doen. Ik ben het met @Kolino eens dat in deze situatie elke keuze goed is. Let er wel goed op of ze niet gaat lijden.

Ik vind het ook een flink bedrag voor kiezen slijpen! Ik heb het bij meerdere konijnen laten doen, maar ik weet niet meer hoeveel het toen kostte. Het was in ieder geval minder, maar het is ook al een paar jaar geleden.

Ik wilde het niet zeggen, maar ik vrees ook dat dit een moeilijk verhaal wordt. En inderdaad, je doet zo je best voor haar!

Haar oog zelf puilt dus ook verder uit dan normaal? Oei, dikke kans dat er een abces of iets dergelijks achter zit, waar je dierenarts het eerder ook al over had. Heb je inmiddels al duidelijkheid of ze daar tijdens het trekken van de tanden iets van hebben kunnen zien? Abcessen zijn lastige dingen bij konijnen. Ik vermoed dat alleen trekken van tanden dan niet voldoende is, als het abces er dan nog steeds zit.

Ik doe vooral niets anders dan anders voor de konijnen. Konijnen zijn gewoontedieren, dus ik denk dat ik ze daar nog het meeste mee help. Er kan in principe geen vuurwerk in de ren komen (tenzij het door fijn gaas komt, maar die kans is heel klein), dus ze zitten veilig. Meestal kijk ik rond 1 uur of zo wel even hoe het met ze gaat, maar tot nu toe waren ze dan gelukkig vrij relaxt.

Fijn dat je nu weet wat er aan de hand is. Hoe denkt de dierenarts (top dat je nu een fijne had!) over de toekomst van je konijn? Als hij het afbouwen van de pijnstillers had en kijken hoe het dan gaat, was hij niet pessimistisch denk ik?

Naar dat je steeds niet terecht kon bij de dierenarts! Maar dankzij jouw doorzettingsvermogen kon je vandaag dus toch komen 💪 Ben je er nog iets wijzer geworden? Het is bij konijnen soms ook zo lastig om te achterhalen wat de oorzaak is (en dan nog de behandeling). Die onzekerheid over wat er nou is maakt het ook moeilijk. Want waar doe je dan goed aan. Mijn dierenarts zit eigenlijk altijd op 1 lijn met wat ik vind en wil. Het is fijn om dan even te sparren en samen een plan op te stellen. En ook dan is het soms onduidelijk wat er aan de hand is, maar dan voel ik me in ieder geval serieus genomen en weet ik dat er goed naar gekeken is met afgewogen keuzes om bepaalde onderzoeken wel of niet te doen. En ik weet dat ik ook weer terug kan komen als het konijn klachten blijft houden. Vervelend dat jij dit gevoel niet hebt bij jouw dierenarts en dat je je daardoor ook alleen voelt. Dat kan ik me goed voorstellen. Het is inderdaad fijn om er met andere konijnengekken op het forum over te praten. BunnyBunchers begrijpen dat het frustrerend is en zorgen geeft om een ziek konijn te hebben, zeker als de oorzaak maar niet duidelijk wordt.

Zielig hè. Ik heb het ook een aantal keer meegemaakt toen het maatje dood ging. Dan zie je heel duidelijk dat ze niet alleen horen te leven. Fijn dat jouw konijn daarna ook weer gelukkig was 🙂

Wat een griezelige opmerking van je collega. Sneu dat Milky sip is. Sommige konijnen kwijnen meteen weg als ze alleen komen te zitten, zo sneu. Nog even wachten op de afspraak voor de herkoppeling en hopelijk kunnen ze dan samen blijven. En zo niet, dan maar heel snel een afspraak maken bij een konijnenopvang…

Dat ze de blindedarmkeutels niet op eet is niet handig, maar voor nu niet het grootste probleem. Krijgt ze nog medicijnen? Daar kan het ook aan liggen, maar dan had je het al eerder verwacht. Wat zegt de dierenarts over de benauwdheid? Is er verbetering sinds er tanden of kiezen zijn getrokken?

Mooie foto. Ik zou het niet weten, maar het is inderdaad wel opvallend. Zeker als je het hiervoor nooit heb gezien en het nu nat blijft.

Hopelijk zet het inderdaad door! Succes!

Met het grote gewichtsverlies ondanks dat ze goed eet, en ook omdat ze zich had natgeplast zou ik zeker ook EC bespreken met je dierenarts. Het scheve oor past daar misschien ook bij. Een kuur fenbendazol/Panacur kan mogelijk veel doen. Meer informatie over EC: https://www.dierenkliniekwilhelminapark.nl/dierinfo/konijn/cuniculi.html

Het klinkt als een goed plan. Voor de geur hoef je geen nieuw verblijf aan te schaffen. Hoe groot was hun verblijf toen ze nog samen waren (en als ze straks hopelijk weer samen zijn)? Volgens mij heb je ooit een foto gedeeld, maar ik weet het niet meer. Ik vind het een goed idee om ze tijdelijk in de garage te zetten als ze terugkomen van koppelvakantie. Heb je een afspraak gemaakt over hoe lang ze op koppelvakantie mogen blijven?

Goed nieuws! Schrikken zeg

Oei. Succes met wachten op nieuws van de dierenarts. Maar wat goed dat je het zag en meteen contact hebt opgenomen met de dierenarts.

Fijn dat de castratie achter de rug is en ze genoeg hersteld is om naar buiten te kunnen. Het is verstandig dat je de herkoppeling in dit geval pas over een week of 6 gepland hebt. Ze is nu gecastreerd, maar het duurt een aantal weken voor de hormonen een beetje op orde zijn. Mica is nu dus weer terug in haar buitenverblijf. Maar heb je het verblijf intussen ook verplaatst? Eerst stond het vlakbij de ram, maar dat verkleint de kans op een geslaagde herkoppeling. Ik zou ze nu echt ver uit elkaars buurt zetten, en ook ver uit elkaars buurt houden. En dus ook niet de een los laten lopen en dan dicht bij de ander laten. Ze moeten nu echt ver uit elkaar blijven, zodat ze elkaar zoveel mogelijk vergeten. Dan kan over een aantal weken de herkoppeling, op voor beide konijnen onbekend terrein, een soort frisse start zijn. Als ze elkaar nu blijven zien dan heb je grote kans dat ze het gaan uitvechten zodra ze weer bij elkaar kunnen bij de herkoppeling. Daarom moeten ze elkaar nu vergeten, dan wordt het weer een vrij nieuwe koppeling. Misschien heb je het al zo aangepakt hoor, maar dat is me niet duidelijk. Het zou natuurlijk super zijn als ze over een aantal weken weer een gelukkig koppel zijn. De kans daarop wil je zoveel mogelijk vergroten.

Wat gek. Hopelijk verbetert het met de zalf.