Konijn overleden en nu?

[myrt]

Hoi allemaal,

 

Ik ben zojuist terug gekomen van de dierenarts zonder mijn konijn. Ze is helaas bij de dierenarts plotseling overleden. Allebei mijn konijnen presenteerde gister met gasbuik dus met spoed naar de dierenarts gegaan, ze kon geen onderliggende reden vinden en gaf aan dat ze er eerst bovenop moeten komen voordat we weer verder kunnen kijken.

Mijn ram is na een nacht er weer redelijk bovenop gekomen, eet nog niet zoals hoort maar eet wel wat en heeft wel gekeuteld en geplast.

Dit was niet het geval voor mijn voedster, die is vandaag alleen maar achteruit gegaan dus weer met spoed naar de dierenarts. Het enige wat daar gedaan kon worden was onderhuids vocht toedienen en verder gaan met de dwangvoeding, pijnstilling, cisaral en emeprid. Toen ik de auto in stapte en de straat uitreed zag ik dat ze omgevallen was en het leek alsof ze aan het schokken was, met piepende banden terug gereden naar de dierenarts waar ze helaas is overleden.

 

Door dit alles voel ik me natuurlijk erg *pom-pom*, schuldig en verdrietig. Maar nu is haar broertje alleen, hij was niet mee naar de dierenarts omdat ik hem die stress niet wilde aandoen en ik dit natuurlijk niet zag aankomen. Ik weet niet zo goed hoe nu verder, hij heeft dus ook geen afscheid kunnen nemen en in mijn verdriet heb ik er niet aangedacht om mijn voedster mee naar huis te nemen. 

 

Ik ben nu niet in staat om na te denken over een nieuw maatje voor hem, het is allemaal pas net gebeurd en hij is zelf ook nog herstellende van zijn gasbuik. Tuurlijk wil ik doen wat het beste voor hem is maar hier heb ik nog geen ervaring mee. Wat moet ik verwachten in zijn rouwproces en wat kan ik doen om hem te ondersteunen?

Ze waren allebei bijna 5 jaar en zitten zover ik weet al hun hele leven samen, (met 2 jaar geadopteerd uit het asiel).

 

Bij voorbaat dank.

[happy211]

Allereerst heel veel sterkte met het verlies van jouw konijn!

 

Het is heel verschillend hoe konijnen omgaan met het verlies van een maatje. Sommige konijnen gaan echt rouwen: worden wat lusteloos en eten en bewegen minder. Anderen lijken er minder last van te hebben en gaan gewoon door zoals altijd.

Als je merkt dat jouw konijn lusteloos wordt, kun je twee opties doen. Het kan namelijk zijn dat hij erg opknapt van een nieuw maatje, vaak zijn zij er veel eerder aan toe dan wij. Ookal is ons verdriet nog groot, is het dan voor jouw konijn belangrijk dat je toch snel een afspraak maakt voor een koppeling bij een konijnenopvang. Maar het kan ook zijn dat hij nog rouwt om zijn eigen maatje, en nog niet toe is aan een nieuwe vriendin. Ze kunnen het ons helaas niet vertellen, dus dat is heel lastig onderscheid in te maken.

Je zou hem een knuffel kunnen geven in de tijd dat hij alleen zit, sommige konijnen vinden het heel fijn om die dan te wassen en ertegen aan te liggen. 

 

Over het algemeen zou ik aanraden om binnen 2 maanden een afspraak bij een konijnenopvang te maken, maar het kan zijn dat hij het eerder nodig heeft.

Zelf wacht ik 1-2 weken voor ik weer opnieuw koppel, dus eerder kan ook zonder dat het specifiek nodig is omdat hij lusteloos is.

[Evee]

Sterkte met het verlies. 

 

Voor nu moet je niets, als je even tijd nodig hebt kun je dat nemen.

 

Let wel goed op het overgebleven konijn. Ik vermoed dat je die goed genoeg kent om te kunnen inschatten wanneer je echt een nieuw maatje moet gaan zoeken. Binnen 2 maanden is meestal het advies, maar per konijn kan het verschillen. Sommige konijnen hebben het wel echt eerder nodig. Dan is het niet verstandig zo lang te wachten. Maar je kan dat zelf het beste inschatten. 

 

Hier staan ook veel tips in:

https://www.bunnybunch.nl/een-konijn-verliezen/

 

[Boris en Beer]

Ach wat een naar verhaal - heel veel sterkte met het verlies! ❤️

[Cheeta26]

Veel sterkte met je verlies!

[Lappie2]

Heel veel sterkte 🌈🖤🕯️

 

[Kolino]

Heel veel sterkte! Dat moet indruk gemaakt hebben.

 

Onderzoek ook de oorzaak! Als ze beiden betroffen zijn op hetzelfde moment, dan zou er sprake kunnen zijn van bijvoorbeeld parasieten of wormen. Het is belangrijk om de ram te behandelen, mocht dat de oorzaak zijn. 

 

Ik snap dat je nu niet in staat bent om goed na te denken. Voor de ram is rust, regelmaat en zich veilig kunnen voelen, belangrijk. Voor jou denk ik, verwerken wat er gebeurd is en de ram blijven observeren. Niet teveel storen, als hij dat niet gewend is. Wel zorgen dat je extra aandacht geeft, zodat hij niet weg zit te sippen. Misschien helpt het je om bijvoorbeeld brokjes uit de hand te geven, dan heeft hij contact en jij een controle moment. 

 

Je verhaal lezende, denk ik, begin bij de oorzaak. Ontlastingsonderzoek levert niet altijd informatie op, maar wie weet heb je een toevalstreffer.

 

Er zijn nog wat dingen die belangrijk zijn, om na te gaan: Hoe zag de ontlasting er de laatste weken uit, hebben ze misschien iets verkeerds gegeten, is er iets in de ren gewaaid? Er zijn zoveel mogelijkheden. Alles wat afwijkt, kan belangrijk zijn. Wat frappant blijft, is dat ze beiden dezelfde klachten hebben gekregen. Het kan nog toeval zijn, dat het weer toch de oorzaak blijkt te zijn. De temperatuur is in een keer flink gezakt, wat in theorie wel een gasbuik kan veroorzaken. 

 

Niet jezelf de schuld geven, hoor. Dat gevoel hoort er een beetje bij, daar kun je ook niet omheen, het hoort bij het verwerken. Onthoud daarbij het volgende: Je bent netjes naar de dierenarts gegaan, nog terug gegaan ook. Je kon niet meer doen! Ook al zal wat ik hier boven heb geschreven, het een en ander bij je op kunnen roepen. Ik zeg het niet om je schuldgevoelens aan te praten. Soms ben je niet bij machte om een konijn te redden, ook al heb je het volgens het boekje aangepakt! 

 

Over het afscheid nemen, in de natuur kan het ook gebeuren dat er eentje niet terug komt. Daar zullen ze ook niet altijd bij zijn. Konijnen die ziek zijn kunnen verstoten worden, zodat de rest meer overlevenskans heeft. Hij zal vast een paar dagen van slag zijn en misschien zoekende lijken, alleen als hij echt zit weg te sippen en z'n draai niet kan vinden en dat je het gevoel krijgt dat hij echt niet alleen kan zijn... Geloof me, dat voel je en dan zul je zelf ook over je eigen gevoel heen stappen, voor hem! Je klinkt niet als het type dat een konijn weg laat kwijnen. Voor nu sluit ik me wat dat betreft aan bij de rest.

[Marjoleink]

Sterkte!