senioren Lazy en Mordecai koppelen

[hemmel]

Ik heb besloten mijn voedster Lazy  van 13 jaar binnen te huisvesten en de anderen buiten te laten. Nu moet ze natuurlijk een maatje en ik vond een oud dumpkonijn bij de opvang die heel rustig is.

Ik heb circa 15 keer konijnen gekoppeld, maar nog nooit zulke oudjes. Daarom wil ik mijn observaties delen.

 

Zoals ik al verwachtte, vonden ze alles goed. Ik zette ze in de koppelren, ze bekeken elkaar en verkenden de ren. Eten ging ook goed, dus na 2 uur gingen ze naar hun vaste verblijf.

 

Wat mij de eerste uren opviel was dat ze niet rijden. Ze duwen wel de neus in de rug, maar daar blijft het bij.

Het meest verbazend was de geregelde 'patstelling'. Beide konijnen zaten dan voor een minuut recht tegenover elkaar, neuzen tegen elkaar, allebei doodstil en gespannen. Dit heb ik de eerste dag veel gezien. Ze hebben ook een keer wang tegen wang in deze houding bevroren gezeten.

 

Pas na 3,5 uur begonnen er wat schermutselingen te komen. Het was steeds in een paar seconden over en er werden geen haren uitgetrokken. Het duurde even voordat ik doorhad wat er gebeurde.

Ik denk dat Mordecai slecht ziet of hoort. Als Lazy dat haar neus tegen hem aanduwt, maakt hij een luchtsprong, daarvan schrikt zij dan weer enorm, en dan rollen ze even en stoppen meteen weer.

[hemmel]

Dag twee begon met het goede nieuws van mijn man, dat Mordecai Lazy had gewassen.

Ze liggen languit maar apart, en wassen zichzelf opvallend vaak. Ik denk dat ik een rangorde zie waarbij Lazy in de toiletbak mag liggen en hij niet. Hij zit bij het hooi, aan de andere kant. En zij komt daar eten. Maar ik zie hem nooit naar haar kant lopen.

Ik laat ze voorlopig even op een beperkt oppervlak, want ik denk dat ze anders 3 meter uit elkaar gaan zitten.

[hemmel]

[Lappie2]

1 uur terug, hemmel zei:

Aguuut opa en oma Nijn 🥰 Ik hoop dat ze snel gewend zijn aan elkaar. Wat een poepies zo lekker mokkend naast elkaar. Precies zoals mijn opa en oma waren haha🤪😂

[happy211]

Wat een fijn topic, zo'n verslag van een koppeling met senior konijn! 

Hopelijk trekken ze snel meer naar elkaar toe en kunnen ze lekker samen gaan chillen.

Ik herken wel wat dingen van mijn ram die 9 is. Maar zijn vriendin is nog jong dus die dynamiek is heel anders.

[hemmel]

Lazy woonde met twee konijnen van 3 jaar en 2 jaar. Ik had wel rustige dieren gekozen en pas na castratie met haar gekoppeld. Ze was ooit de baas. 

Ik zag vandaag in deze nieuwe combinatie dat haar onderdanige houding van afgelopen jaar afwezig  is.

 

Zeven jaar geleden kreeg mijn ram een nieuw maatje, en hij kreeg een trotse uitstraling, daarna. Konijnen zijn echt met het ene maatje blijer dan met het andere.

[hemmel]

Dag 3. Geen liefde te bespeuren, maar als de een de ander aanstoot, wordt dat getolereerd. Ik heb de ruimte verdubbeld maar inderdaad: nu zitten ze nog verder uit elkaar. Maar ik gun ze de ruimte. Lazy vindt het nieuwe gebied gewoon eng. Ze is er langgerekt heel voorzichtig in geweest, en toen terug, lekker in het hooi gaan liggen. Ik ben wel blij dat Mordecai oversteekt naar de toiletbak. 

Hij is natuurlijk een onbekend konijn, maar hij is zindelijk en verdraagt goed groente. Wat hij niet kent, eet hij niet. 

 

Dat is een onderwerp waar ik zelden wat over hoor. Bij een koppeling heb je 1 nieuw konijn gekregen. Bij gesprekken over koppelingen gaat het altijd over 'wat vinden ze van elkaar?' En niet: wat vind ik van mijn nieuwe huisdier?

 

[hemmel]

Tenzij ze vechten. Dan is het nieuwe konijn stom.

[Lappie2]

Wat vind jij van de nieuwe opa? 

Hoe reageert hij naar jou toe? Is inderdaad ook niet onbelangrijk.

 

 

Over aanstoten gesproken. Ik was vanochtend voer aan het geven en een beetje aan het ruimen.. Kleine is de laatste tijd wat schuchter (kan komen omdat de buurman continu met een slijptol bezig is en raam staat open) .. Leeuw was achter Kleine en drukte zachtjes zijn neusje tegen zijn bibs en Kleine schoot een meter de lucht in en vloog de tunnel in 🙈 🤪 

[hemmel]

15 minuten geleden, Lappie2 zei:

Wat vind jij van de nieuwe opa? 

Hoe reageert hij naar jou toe? Is inderdaad ook niet onbelangrijk.

Mordecai doet elk uur een dutje, en ik moet afwachten of ik op den duur geïrriteerd raak daardoor. Mijn 'eigen' konijn vind ik aandoenlijk , als ze zit te dutten. Het is dus niet rationeel, wat ik vind.

 

Verder zit hij nogal onder de wondjes, in verschillende staten van genezing, waardoor zijn vacht slordig is en zeker zijn koppie minder lief is. Ik weet dat ik altijd over dat vooroordeel heen groei, maar nu vind ik het niet leuk.

 

Hij zit geregeld lekker met zijn tandjes te knabbelen dus hij vindt het fijn bij ons, dat vind ik dan weer erg leuk. Hij steekt meteen zijn neusje in mijn hand als ik in zijn buurt kom. Vasthouden laat hij toe, maar dat hoeft van mij niet. En hij is intussen actiever dan twee dagen geleden.

 

Ik ben vooral gefascineerd door feitjes: kan hij tegen lijnzaadbrokjes, plast hij op de bak, laat hij zijn lekkers afpakken, gaat zijn vacht glanzen, worden ze hecht, hoe oud gaat hij worden? Kortom, ook aan mijn kant meer interesse en minder affectie.

[bunnyempress]

1 uur terug, hemmel zei:

Dat is een onderwerp waar ik zelden wat over hoor. Bij een koppeling heb je 1 nieuw konijn gekregen. Bij gesprekken over koppelingen gaat het altijd over 'wat vinden ze van elkaar?' En niet: wat vind ik van mijn nieuwe huisdier?

 

Wij zijn met een gekoppeld stel begonnen, soort van. Diva Scarlett was zo kieskeurig dat de opvang vond dat wij haar een plekje mochten geven. Dan zouden ze intern verder koppelen en wij mochten onze top 3 geven. Lodewijk was mijn nummer 1. Ik vind ze beide heerlijk, maar Scarlett is wel echt mijn meissie, dat geef ik eerlijk toe. Lodewijk is een clown en ik word altijd vrolijk van hem. Ik vind het heerlijk dat hij nu ook echt geaaid wil worden enzo, maar hij kan zo oenig doen en daardoor maak ik me meer zorgen om hem. Vrij snel kwam ik erachter dat hij een aangeboren heupafwijking had en dat vind ik wel lastig. Op 1 of andere manier ben ik toch vrij snel bang dat het mis gaat met hem. Scarlett komt me ook echt zoeken als ik niet genoeg buiten ben geweest, dus ik ben ook echt haar mens. Ze reageert ook veel meer op mijn stem. Toen mijn vriendin vorig jaar een paar weekjes kom logeren had ze ook zoiets van: 'dat is echt jouw konijn hé?'. Ja, dat is ze.

[Lappie2]

Jaaa dat heb ik ook wel gehad..🙈

We hadden natuurlijk Lappie...Echt een gigantische knuffelkont. Niks was te gek voor hem om te doen. Geen angst, behalve voor zijn spiegelbeeld. We hielden enorm van hem ❤️

 

Toen kwam Kleine en dat was ook een knuffelkontje. Gekoppeld en syfilis, waardoor we continu heen en weer moesten naar de da en al dat oppakken om hem te kunnen verzorgen in zijn eerste maanden.. met medicatie etc maakte hem een stuk minder knuffelig naar ons toe. Met Leeuw knuffelt hij de hele dag door.🥰 Die 2 zijn zo hecht...om te 🤮. 😂😂😂

 

Leeuw...pfffffff dat was pittig. Onder de wonden, super slechte vacht, vreselijk dik en continu 💩 🥴

Met liefde voor hem zorgen maar niet van houden...

Kan hij daar tegen? Zijn we ondertussen ruim gepasseerd haha..hij kan bijna nergens tegen. 

 

Het houden van is dit jaar pas echt begonnen. Niet omdat hij nu een stuk beter is en echt veeeeel gezonder...maar omdat hij langzaam aan mijn hart in dook. Kleine duurde ook een tijdje voordat ik m binnen kon laten hoor.

Schuld van Lap 🤪

 

 

 

 

 

[happy211]

Ik kan ook echt aan alle konijnen wennen. Ik zou 2 konijnen van een kennis overnemen, maar was vooral voor een van de twee heel enthousiast. Helaas overleed zij, maar ik heb wel haar zus alleen overgenomen. Dat was Artemis, dus niet mijn eerste keuze maar wel heel snel echt mijn konijn. Toen mocht Artemis natuurlijk op date. Een hele duidelijke nummer 1 opgegeven en nog wat andere konijnen. Helaas, mijn smaak in rammen kwam niet overeen met die van haar, ze vond ze allemaal veel te eng (ik had vooral jonge en drukke rammen opgeschreven). Toen heeft de opvang een oenig sukkeltje erbij gezet, en dat ging erg goed. En dat was Apollo. Ik was blij dat Artemis een maatje had maar ik had in het begin echt niets met hem. Maar mijn hart is snel gesmolten voor hem. 

Vorig jaar overleed Artemis en moest Apollo gekoppeld worden. Ik ben voor de bangste, langstzittende, dikke voedster gegaan, terwijl er eigenlijk een ander konijn zat dat ik liever wilde.  En nu heeft Pandora ook een speciaal plekje in mijn hart. 

Als ze eenmaal een tijdje hier zijn, dan ga ik echt wel van ze houden. Dus ik ben ook niet meer zo kieskeurig welke konijnen ik adopteer, als het maar matcht. (Alleen geen langharige konijnen, ik weet van mezelf dat ik het vreselijk ga vinden om ze regelmatig te moeten borstelen.)

[To van de Veluwe]

2 uren geleden, hemmel zei:

Kortom, ook aan mijn kant meer interesse en minder affectie.

Super eerlijk. Mijn band is ook wisselend geweest. Op het vorige stel was ik heel gek. Dit stel heb ik aan moeten wennen en heeft best wel even geduurd. Nu  ken ik hun aardigheden en eigenaardigheden en vind ik ze wel leuk.

Je had het over rijden. De ram die ik nu heb, heb ik nog nooit op Rosie gezien. Dat ken ik ook niet. Bij vorige konijnen zag je dit regelmatig. Bij deze twee NOOIT.

[Evee]

Leuk koppelverslag!

 

Grappig dat je je afvraagt hoe het met de band tussen jou en het konijn zit. Ik heb echt niet met alle konijnen hier een goede klik gehad.

 

 

Voor mij is het vooral belangrijk dat het onderling tussen de konijnen goed klikt. Maar daardoor kom je soms wel thuis met een konijn waar je minder mee hebt. Toch horen ze er bij en leer ik ze ook altijd wel waarderen.

Hoewel ik soms ook best schuwe, van zich afbijten konijnen heb, waar ik echt wel minder mee heb, waarvan ik dan soms ook maar denk dat het goed is dat ze hier zijn, omdat het wel lastiger is een huisje voor dat soort konijnen te vinden. 

En vaak zijn dat dan wel weer de actieve konijnen waar je graag naar kijkt, zoals Sofie. Dat is gewoon een acrobatische dakhaas.  Maar aaien? Echt niet!