Hoe zie je dat een konijn gelukkig is als die alleen is?

[LiesbethBlacky]

Klopt helemaal dat dat een broodje-aap verhaal, maar voor die dierenarts zal het wel (qua inkomsten) beter zijn. Hoe meer huisdieren, hoe meer dierenartsbezoeken hij krijgt!

Die van ons zijn afgelopen maart geholpen voordat ze 1 jaar werden. één van hun had al last van wat hormoontjes. Het is sowieso beter om vrouwtjes voor hun eerste jaar te steriliseren, vanwege de opkomende hormoontjes. 80% van de voedsters krijgt baarmoederkanker op latere leeftijd als ze niet worden geholpen vanwege die razende hormoontjes door hun lichaampje. Dat is wat onze dierenarts heeft verteld over nestjes e.d.

Ik zou ook inderdaad ook gewoon wat andere dierenartsen raadplegen. Dit is wat onze dierenarts tegen ons heeft verteld..

Bij mijn honden was ik gelukkig ook bij een goede DA terecht gekomen.

Die zijn na hun eerste keer vuil staan gelijk geholpen en zijn gelukkig oud geworden

En zoveel commentaar dat ik kreeg, want ons Floortje was toch zo'n mooie hond, dat ik er geen nestje mee wou ... Sja, nee, honden genoeg die nieuwe thuis zoeken

Ons Rosalie zal ook geholpen worden hoor. Zij is wel ergens tussen 2 en 3j, dat weten we niet zeker. Maar toch, het is zeker nog niet te laat.

Ik heb aan de DA even gevraagd hoe dat nu precies zat qua castratie (ik verkies om alles eruit te laten halen, geen last van baarmoederhals kanker, geen hormonen meer, geen kans op borstkanker etc) van een konijn tov hond / kat.

Zij zei me dat de kans op kankers en andere nare gevolgen van géén castratie 90% hoger was bij een konijn dan bij een hond / kat.

Eerst twijfelde ik nog of ik wel zou laten castreren, zware operatie ten slotte en veel geld en onze Blacky is ook al gecastreerd.

Maar na het gesprek met de DA en wat ik ook op het net kan vinden, is mijn besluit toch gemaakt; binnen het jaar zal ons Rosalie toch de operatie ondergaan, zodat haar levensverwachting hoger kan zijn.

Jammer wel dat er nog steeds zoveel broodje-aap verhalen zijn over dieren die maar eens zouden moeten dekken of gedekt worden.

Net zozeer hoor je het bij mannelijke dieren: laat ze een keertje dekken en de 'zin' is over... Nu, niet dus!!

Laat een niet gecastreerde hond maar es toe een teef te dekken en je zit met misery hoor! Liever voorkomen dan genezen.

Kan me zo voorstellen dat het bij een konijn dus net hetzelfde is.

Heb met katers eveneens mogen merken dat de ongeholpen gevallen die eveneens de kattinnen bezochten, meer onhandelbaar waren, dan de niet geholpen katers die nog nooit een kattin hadden gezien.

Dus nee, niet es ff snel laten dekken, gaan de hormonen er wel uit, hebben ze het ook es een keertje gehad en floep, weg probleem...

Ik heb er alleen maar meer problemen door gezien.

Zou zelf ook altijd mannetjes laten helpen, vanwege hun problemen met de hormonen. Lijkt me niet alleen vervelend voor baasje, maar ook voor het dier zelf!

Heb zo ooit es een verschrikkelijk hitsige reu mogen meemaken en ocharm, er was niks mee aan te vangen, hij wou alleen maar dekken! Kon je dus niets mee!!

Onze Blacky na de castratie heeft ook een opspeling van de hormonen gehad en 't vent rook ons Rosalie aan mij en oh zo verliefd hij was en wat hij toch maar graag es een keertje gereden...

Gek werd het dier ervan en voor ons was het evenmin prettig.

Eveneens weer territorium afbakenen, sproeien, plassen, keutelen, kinnen, noem maar op, verliefde rondjes lopen, boos zijn op mij omdat ik hem niet kon geven wat hij wou terwijl ik toch zo lekker naar een vrouwtjes konijn rook...

Ben blij dat hij gecastreerd is en ondertussen van zijn hormonen minder last heeft..

Ik zou zelf voor een vrouwtje ook niet kiezen om een snel nestje te hebben.

Zeker niet als er al iets van gedragsproblemen zijn.

Ik ben met mijn gat in de boter gevallen met ons Rosalie! Een vreemd konijn, totaal ondervoed en super gestresst dat mij toch zo mega vertrouwde en alles gewoon heeft toegelaten.

Maar ik heb al die tijd ook heel wat bijgelezen over nestjes, hier op het forum heel wat leed zien passeren en dan denk ik...voor het goed van het dier moet je het niet doen, want die hebben er vaak meer last dan deugd van!! En voor het zelfde geld wordt je voedster een agressieve beschermende mama en kan je niet eens in de buurt van het nest komen, verandert ze gans van karakter en wie weet ontwikkelt ze dan nog eens een blijvende gedragsstoornis!

Ik zou niet weten wat ik had moeten doen als Rosalie zo beschermend had geweest naar de jongen of als ze net té gestresst had geweest en ze zou verwaarloosd hebben en wat nog meer, doodgebeten ofzo.. Brr, al dat leed zeg!!!

Nuja, ik zou gewoon ff een andere DA raadplegen, al je vragen en zorgen er op afvuren, vertellen wat andere mensen je vertellen, wat je op het net vind en wat je DA je aangeraden heeft en of dat wel klopt ja dan nee.

Wat betreft het gelukkig zijn van konijnen:

Ik mag er nu een hoop van 9 aanschouwen (mama + 8 jongen) en inderdaad, er zijn er bij die zo graag bij mij op schoot komen en wat minder naar de rest trekken, er zijn er bij die haast niet van elkaar te scheiden zijn, er zit groot verschil op.

Ze laten elk wel zien dat ze erg gelukkig zijn.

Ik zie onze Blacky toch net iets minder gelukkig / gerust zijn, hij zit alleen momenteel en ik zal opgelucht zijn als hij straks toch een konijnenvriendje heeft.

Ik kan het momenteel dus wél vergelijken en dat met een hele hoop konijnen met verschillende karakters.

Zelfs mama konijn is gelukkiger met het gezelschap van haar babies dan toen ze in't begin was, toen ze nog apart van onze Blacky zat zonder nest.

Het is gewoon anders. Niet dat ze toen per se miserabel was inderdaad, maar anders. Nu hebben ze inderdaad steun aan elkaar en bv als er eentje schrikt vanuit het niets, maar een ander weet allang dat het geen erg is, zal de rest ook bijdraaien en terug komen knuffelen.

Dat vind ik een super mega groot voordeel aan hen samen.

Ze leren veel van elkaar en wat de ene eng vindt, overwint ie makkelijk door dat de andere het niet eng vindt etc.

Hehe, hele uitleg

[LiesbethBlacky]

Ik denk dat Bram niet doodongelukkig op dit moment is, denk dat ie een prima leventje heeft, maar ik gun hem het aller aller beste dus daarom krijgt hij een maatje! Ik werk toch ruim 40 uur in de week en ben daarnaast ook wel eens van huis, dan heeft zo'n beesje toch een maatje nodig lijkt me. 16 mei is de castratie dus dan kan ik in juni op zoek naar een vriendinnetje

Onze Blacky is heus ook niet doodongelukkig, miserabel of ellendig. Integendeel, da's het zotste geval van allemaal.

Maar het valt wel op dat hij net iets minder zich uitleeft, nuja, zich anders gedraagt, dan dat hoopje van 9 van mij.

En dat hij al es vragend naar je toe komt en dan kan je niet geven wat hij wil... Je merkt dat, je voelt dat...

Als ik dan zie hoe gerust ons Rosalie kan liggen slapen als er een jong bovenop haar ligt, dat is super om te zien! Ze is meer gerust dan toen ze nog alleen zat. Dat verschil zie ik wel duidelijk.

Eveneens zoals ik hierboven al schreef, als zij nu bv schrik (ze krijgt meds, dus ik ben niet haar beste vriend), zal ze sneller weer terug komen, omdat er een boel jongen toch nog naar mij komen en tegen mama zeggen: hey, niks aan de hand, hier is alleen wat lekkers en geknuffel, kom maar af hoor!

Omgekeerd ook, schrikken er jongen, maar blijft mama gewoon heerlijk zitten, weer een signaal naar hen dat er niks mis is.

Qua spelen ook, wat ik niet aan hen kan geven, halen ze bij elkaar.

Ga maar es een binkie met je konijn doen! Je kan wat doen dat erop lijkt, maar is niet hetzelfde. Als ze daarentegen met zijn 8 het zot in krijgen, geweldig om te zien! Ik zou niet weten hoe ik DAT bij onze Blacky naar boven moet krijgen en onze Blacky houdt van binkies tot en met. Maar het verschil is er toch wel.

Het zit 'm in kleine dingen hoor.

't Is niet dat ik kan zeggen dat onze Blacky ellendig is, helemaal niet, maar als ik mag vergelijken, hij zou veel meer uit zijn schulp komen met een konijnenvriendje erbij.

Alles zou anders zijn, intenser. Het rusten is rustiger, dieper, ze zijn gewoon 'geruster' als ze bij elkaar zijn. Het spelen is intenser, ze steken mekaar immers aan.

Het komen knuffelen is gewoon enorm leuk als ze met elkaar zijn. Hoe ze ook daarin elkaar aansteken jou te komen besnuffelen, ontdekken en toch steeds weer dat stapje verder gaan.

Het is anders.

[Djohn]

http://tinypic.com/r/31616xe/5

[Djohn]

>http://tinypic.com/r/31616xe/5

Hier gaat mijn konijn dus in

Ik hoop dat hij in de ren mag... Anders vind ik het zo zielig!!!!!!

Even een pin er uit halen dan kan hij weer in de kooi of blijven in mijn kamer lopen! Handig hoor!

Groetjes Djohn

[Djohn]

Wie heeft eigenlijks ook zijn of haar hok zo met een ren er aan vast??? en heb je er foto's van????

Rick heb jij dat ook wat ik heb????

Groetjes Djohn

[Eefje]

Ik heb ook een hok met ren eraan vast, de ren is nu wat groter dan op de foto. In het topic 'huisvesting' en dan foto's van binnenhokken (of zoiets) kun je heel veel voorbeelden zien!

(als je de foto niet kunt zien, kijk even in mijn album. ik zit op de universiteit en de site wordt hier maar half weergegeven, dus kan niet precies zien of alles wel werkt..)

29 april 2013 aangepast door Eefje

[xILYx]

Ja, de foto is te zien!

En ik heb ook zo'n hok met een panelenren eraan vast, heb er nu even geen foto van..

[Oeps2012]

Die van ons hebben een ren aan hun binnenkooien

Twee hokken aan elkaar gemaakt en daaraan vast een ren met allerlei speeltjes. Genoeg om te vermaken.. en natuurlijk hebben ze elkaar ook nog.

[Djohn]

Ik heb deze schildpad gekozen voor mijn toekomstige konijn... Moet ik die ogen verwijderen??? Ze kunnen echt super lastig los komen xD Lijkt me niet.

Ik had ergens iets gehoord:' Als je er zelf eerst een lange tijd mee slaap. Dan zit jou geur er aan. De kans dat je diertje er aan gaat likken en als gezeldschap ziet is groot. Kijk maar eens als je je eigen knuffel aan je konijn geeft of een nieuwe. Dan zou hij voor je eigen gaan. Omdat jou geur er aan zit. Dit klopt toch?????

Uploaded with ImageShack.us

29 april 2013 aangepast door Djohn

[Djohn]

Ik heb deze schildpad gekozen voor mijn toekomstige konijn... Moet ik die ogen verwijderen??? Ze kunnen echt super lastig los komen xD Lijkt me niet.

Ik had ergens iets gehoord:' Als je er zelf eerst een lange tijd mee slaap. Dan zit jou geur er aan. De kans dat je diertje er aan gaat likken en als gezeldschap ziet is groot. Kijk maar eens als je je eigen knuffel aan je konijn geeft of een nieuwe. Dan zou hij voor je eigen gaan. Omdat jou geur er aan zit. Dit klopt toch?????

Uploaded with ImageShack.us

Ik weet het weer! Als je net een puppie hebt en dan een knuffel door het nest heen haalt met de geur van zijn of haar moeder dan voelt hij of zij zich veiliger. Dat werk volgens mij ook bij konijnen met mijn geur als baas. Dan kan hij wennen aan mijn geur! Wat een slim idee vind ik dit! ;D Is die misschien ook nog eerder tam!

Heeft iemand ook deze ervaring of ideeën er over?????

[Djohn]

Djohn als je een knuffel . Neemt die even groot als je konijn is vind je konijn het heel leuk om er mee te spelen.

Oke! Bedankt wat vind je van die knuffel die ik heb??? ( Zie boven)

Is het waar ze zullen er eerder mee spelen en zich beter op z'n gemakt voelen met je geur erop??? (Zie uitleg boven).

Groetjes Djohn

[Djohn]

Ik zie dat Lonja de vraag eigenlijk al beantwoord heeft maar inderdaad, lekker relaxed liggen is niet hetzelfde als 'niet gelukkiger kunnen zijn dan dat'. Hou anders gewoon eens op een briefje bij hoeveel tijd je per dag echt bij je konijn in de buurt bent en hoeveel van die tijd je echt aan fysiek contact met het konijn besteed. En leg dat lijstje eens naast de wetenschap dat een maatje 24 uur per dag beschikbaar is.

Konijnen die alleen zijn, hoeven naar mijn mening echt niet altijd hopeloos diepongelukkig te zijn. Maar hun levenskwaliteit kan wel flink omhoog door een maatje. Dat gun je de beestjes toch?

Als dit meteen kon.... Dan deed ik dit... Nu eerst een knuffel. hopelijk werk het als ik er eerst mee slaap.... Zou wel logisch zijn zie (Zie foto knuffel en uitleg knuffel).

[lucille]

Ik snap eigenlijk niet helemaal wat daar boven staat. Maar ik denk dat die knuffel die je hebt laten zien wel kan eigenlijk alle knuffels kunnen alleen vinden konijnen wat grotere leuker maar dat maakt niet uit wij hebben ook een kleine.

[Djohn]

Ik snap eigenlijk niet helemaal wat daar boven staat. Maar ik denk dat die knuffel die je hebt laten zien wel kan eigenlijk alle knuffels kunnen alleen vinden konijnen wat grotere leuker maar dat maakt niet uit wij hebben ook een kleine.

O dacht dat hij nog in pagina 8 staat. die uitleg

deze

Ik heb deze schildpad gekozen voor mijn toekomstige konijn... Moet ik die ogen verwijderen??? Ze kunnen echt super lastig los komen xD Lijkt me niet.

Ik weet het weer! Als je net een puppie hebt en dan een knuffel door het nest heen haalt met de geur van zijn of haar moeder dan voelt hij of zij zich veiliger. Dat werk volgens mij ook bij konijnen met mijn geur als baas. Als ik er eerst mee slaap en dan aan mijn konijn Dan kan hij wennen aan mijn geur! ls dit werkt dan is dit wel een super idee! Misschien word hij eerder tam!

Heeft iemand ook deze ervaring of ideeën er over????? Of zit ik fout met deze denk manier???

30 april 2013 aangepast door Djohn

[Djohn]

Hopenlijk begrijp je mij nu????Lucille??? hopelijk heb jij of iemand anders hier ervaring mee. Let maar eens op. Als jij jou eigen knuffel geeft waarmee je jaren mee hebt geslapen aan je konijn zou hij dat als maatje zien denk ik. Omdat jou geur zit erop. En als je een nieuwe knuffel hebt waarmee je niet hebt geslapen zou hij dat niet leuk of minder leuk vinden.

Heb ik hier gelijk in????

Een huisgenoot haar konijn doet niets met haar eigen knuffel maar dat van haar baasje wel! Die ziet ze als vriendje! Vandaar...

[LiesbethBlacky]

Djohn, ik weet niet of jouw idee werkt bij een konijn dat je geur niet kent.

Ik denk wel dat het werkt als je jouw konijn al hebt en het konijn erg aan je gehecht is. Dan lijkt het mij logisch dat het kalmeert van vertrouwde geuren om zich heen.

Zo heb ik ook het oude strooisel mee verhuisd toen ik ons Rosalie met nest naar de leefruimte verhuisde, zodat het niet allemaal vreemd was. Dat hielp erg goed; ze herkennen de geur en niet alles is dan vreemd.

Voor onze Blacky heb ik bij zijn castratie ook mijn trui meegenomen die ik daags voordien aan had. Blacky is ook erg gehecht aan me en een herkenbare geur doet dan inderdaad deugd.

Ik weet alleen niet of het helpt als het dier je nog niet kent!

Uiteraard zal de knuffel zowiezo een waardevolle aanvulling zijn. Dat zie ik bij alle konijnen hier de knuffels vallen serieus in de smaak hoor En de ogen, nee, geen schrik voor, die zijn groot genoeg, die gaat ie niet oppeuzelen Het zijn kleine prulletjes waar je bang voor moet hebben, dat ze die niet oppeuzelen en verstoppingen krijgen...

Langs de andere kant denk ik wel... Als de knuffel op zich aanvaard wordt door het konijn (wat wel zal lukken) en je geur zit eraan, kan het maar positief uitdraaien, niet?

De knuffel is een veilige thuishaven voor het konijn, dus aan iets positief gelinkt. Jouw geur zit eraan, dus als het konijn daarna jou ruikt, lijkt me wel dat de link gelegd kan worden met 'veilig', want dat kent het konijn van de knuffel.

Of het dan bijdraagt tot tammer worden? Dat kan natuurlijk!

Een nieuwe knuffel zonder je geur aan gaat ie echt niet minder leuk vinden hoor Alles nieuw is voor konijnen klaarblijkelijk heel erg leuk mag ik hier onderivnden. Dat hoeft echt niets te zijn waar al een geur van iets bekend opzit.

Kijk maar es wat ze leuker vinden, de doos waar hun of jouw geur op zit of die nieuwe doos.. Yup, die nieuwe doos die wordt van boven tot onder onderzocht en mee gespeeld en wat nog meer. Die is tijdelijk het allerleukste, tot ze dat weer beu zijn haha.

Dus, geen zorgen, je mag je konijn gerust 20 knuffels geven, het dier zal het niet beu gaan worden (tenzij zijn hok te vol ligt he haha).

Je moet je daar geen zorgen om maken.

Een favo knuffel kan natuurlijk naar boven komen.

Elk dier heeft zijn favoriete speeltje wel.

Ik wissel hier al es af in de speeltjes, maar de knuffels blijven liggen alsook de favo speeltjes.

En ik hervorm niet alles gelijk met alleen maar onbekend. Ik zet wat nieuw erbij, haal iets slecht (bv ondergeketeulde doos) weg, laat wat staan waar nog geur aanzit (zoals hun doosjes met hooi in, zolang die in goede staat zijn) en zo blijft alles intressant, bekend en tegelijk toch ook uitdagend en nieuw.

Ons Rosalie doet ook niet altijd veel met haar knuffel. Vlak voor haar bevalling ging ze die knuffel altijd wassen. Nu is het speelterrein voor de jongen en heeft zij gezelschap aan haar jongen, dus mss vandaar minder intresse in de knuffel.

Onze Blacky heeft zo zijn momenten dat die knuffel alles voor 'm is en andere momenten dat ie niet eens zou merken dat ie weg is.

De knuffel vervangt zeker en vast geen gezelschap hoor en zal een eenzaam konijn niet plots reuzegoed doen voelen.

Het helpt wel wat, maar is geen wondermiddel.

Ik hoop dat ik iets van je vragen wat heb kunnen beantwoorden

Effe wel toevoegen: dit zijn puur mijn eigen ervaringen op erg korte tijd met mijn vedetten hier in huis he Verder nergens op gebasseerd dan alleen wat ik hier mag zien.

[Djohn]

Djohn, ik weet niet of jouw idee werkt bij een konijn dat je geur niet kent.

Ik denk wel dat het werkt als je jouw konijn al hebt en het konijn erg aan je gehecht is. Dan lijkt het mij logisch dat het kalmeert van vertrouwde geuren om zich heen.

Zo heb ik ook het oude strooisel mee verhuisd toen ik ons Rosalie met nest naar de leefruimte verhuisde, zodat het niet allemaal vreemd was. Dat hielp erg goed; ze herkennen de geur en niet alles is dan vreemd.

Voor onze Blacky heb ik bij zijn castratie ook mijn trui meegenomen die ik daags voordien aan had. Blacky is ook erg gehecht aan me en een herkenbare geur doet dan inderdaad deugd.

Ik weet alleen niet of het helpt als het dier je nog niet kent!

Uiteraard zal de knuffel zowiezo een waardevolle aanvulling zijn. Dat zie ik bij alle konijnen hier de knuffels vallen serieus in de smaak hoor En de ogen, nee, geen schrik voor, die zijn groot genoeg, die gaat ie niet oppeuzelen Het zijn kleine prulletjes waar je bang voor moet hebben, dat ze die niet oppeuzelen en verstoppingen krijgen...

Langs de andere kant denk ik wel... Als de knuffel op zich aanvaard wordt door het konijn (wat wel zal lukken) en je geur zit eraan, kan het maar positief uitdraaien, niet?

De knuffel is een veilige thuishaven voor het konijn, dus aan iets positief gelinkt. Jouw geur zit eraan, dus als het konijn daarna jou ruikt, lijkt me wel dat de link gelegd kan worden met 'veilig', want dat kent het konijn van de knuffel.

Of het dan bijdraagt tot tammer worden? Dat kan natuurlijk!

Een nieuwe knuffel zonder je geur aan gaat ie echt niet minder leuk vinden hoor Alles nieuw is voor konijnen klaarblijkelijk heel erg leuk mag ik hier onderivnden. Dat hoeft echt niets te zijn waar al een geur van iets bekend opzit.

Kijk maar es wat ze leuker vinden, de doos waar hun of jouw geur op zit of die nieuwe doos.. Yup, die nieuwe doos die wordt van boven tot onder onderzocht en mee gespeeld en wat nog meer. Die is tijdelijk het allerleukste, tot ze dat weer beu zijn haha.

Dus, geen zorgen, je mag je konijn gerust 20 knuffels geven, het dier zal het niet beu gaan worden (tenzij zijn hok te vol ligt he haha).

Je moet je daar geen zorgen om maken.

Een favo knuffel kan natuurlijk naar boven komen.

Elk dier heeft zijn favoriete speeltje wel.

Ik wissel hier al es af in de speeltjes, maar de knuffels blijven liggen alsook de favo speeltjes.

En ik hervorm niet alles gelijk met alleen maar onbekend. Ik zet wat nieuw erbij, haal iets slecht (bv ondergeketeulde doos) weg, laat wat staan waar nog geur aanzit (zoals hun doosjes met hooi in, zolang die in goede staat zijn) en zo blijft alles intressant, bekend en tegelijk toch ook uitdagend en nieuw.

Ons Rosalie doet ook niet altijd veel met haar knuffel. Vlak voor haar bevalling ging ze die knuffel altijd wassen. Nu is het speelterrein voor de jongen en heeft zij gezelschap aan haar jongen, dus mss vandaar minder intresse in de knuffel.

Onze Blacky heeft zo zijn momenten dat die knuffel alles voor 'm is en andere momenten dat ie niet eens zou merken dat ie weg is.

De knuffel vervangt zeker en vast geen gezelschap hoor en zal een eenzaam konijn niet plots reuzegoed doen voelen.

Het helpt wel wat, maar is geen wondermiddel.

Ik hoop dat ik iets van je vragen wat heb kunnen beantwoorden

Effe wel toevoegen: dit zijn puur mijn eigen ervaringen op erg korte tijd met mijn vedetten hier in huis he Verder nergens op gebasseerd dan alleen wat ik hier mag zien.

Ja bedankt! Hier heb ik iets aan!

Heeft iemand andere ervaringen??? misschien averechts zelfs?????

[Eefje]

Wauw dat ze hier in blijven zitten! Hier zouden ze via de bovenkant van die kooien zo eruit zijn! Brave konijntjes heb jij

Die van ons hebben een ren aan hun binnenkooien

Twee hokken aan elkaar gemaakt en daaraan vast een ren met allerlei speeltjes. Genoeg om te vermaken.. en natuurlijk hebben ze elkaar ook nog.

[Lonja]

Je kan het gewoon doen hoor, wie weet heeft het effect, slecht is het in ieder geval niet. Je gedachtengang begrijp ik ook wel.

Toen mijn konijn gecastreerd werd vroeg de dierenarts ook een handdoek mee te nemen van het konijn zelf, die bij het konijn in het hok had gelegen en naar het konijn rook. Op het moment dat ze het kapje voor de narcose over de kop doen vinden konijnen dat heel eng, maar ze hadden gemerkt dat als ze dan de handdoek van het konijn zelf over de ogen leggen het konijn veel rustiger is.

Moet zeggen dat ik zelf, toen ik mijn eerste konijn kocht, dacht dat het misschien ook juist fijn was als hij iets had wat op een konijn leek. Ik heb toen een konijnenvacht (die heb ik van konijnen die geslacht zijn voor het vlees, die huiden met vachten worden weg gegooid) om een warme babykruik gewikkeld. Hij kwam net uit het nest met mama en nog 11 broers en zussen, dus ik dacht dat hij zich wel alleen zou voelen. Maar hij gaf helemaal niets om die kruik en dat konijnenvachtje.

[Djohn]

Je kan het gewoon doen hoor, wie weet heeft het effect, slecht is het in ieder geval niet. Je gedachtengang begrijp ik ook wel.

Toen mijn konijn gecastreerd werd vroeg de dierenarts ook een handdoek mee te nemen van het konijn zelf, die bij het konijn in het hok had gelegen en naar het konijn rook. Op het moment dat ze het kapje voor de narcose over de kop doen vinden konijnen dat heel eng, maar ze hadden gemerkt dat als ze dan de handdoek van het konijn zelf over de ogen leggen het konijn veel rustiger is.

Moet zeggen dat ik zelf, toen ik mijn eerste konijn kocht, dacht dat het misschien ook juist fijn was als hij iets had wat op een konijn leek. Ik heb toen een konijnenvacht (die heb ik van konijnen die geslacht zijn voor het vlees, die huiden met vachten worden weg gegooid) om een warme babykruik gewikkeld. Hij kwam net uit het nest met mama en nog 11 broers en zussen, dus ik dacht dat hij zich wel alleen zou voelen. Maar hij gaf helemaal niets om die kruik en dat konijnenvachtje.

Hey!

Oke bedankt voor het delen van je ervaringen.

Dat jij dat kunt konijnenslachten! Zou dat echt niet kunnen..... Als ik dat doe krijg ik groot schuld gevoel.... Het is wel een beroep dat je moet kunnen.... Ik ben er zeker ongeschikt voor!!! Maar hoe voel jij je als je een konijn slacht dan??? Ik bedoel het klinkt nogal dubbel. Je hebt een konijn en slacht een konijn.... Krijg je daar geen schuldgevoel van????

[LiesbethBlacky]

Hey!

Oke bedankt voor het delen van je ervaringen.

Dat jij dat kunt konijnenslachten! Zou dat echt niet kunnen..... Als ik dat doe krijg ik groot schuld gevoel.... Het is wel een beroep dat je moet kunnen.... Ik ben er zeker ongeschikt voor!!! Maar hoe voel jij je als je een konijn slacht dan??? Ik bedoel het klinkt nogal dubbel. Je hebt een konijn en slacht een konijn.... Krijg je daar geen schuldgevoel van????

Ik heb ook altijd dieren zelf gehouden om op te eten, omdat ik principieel anti dat grootproductie gedoe ben met dieren. Te kleine kooien , te snel opgefokt, geen dierwaardig bestaan, noem maar op.

Bij mijn kippen vond ik het nooit moeilijk, terwijl ik echt wel een kippenmens ben. Zo'n gek mens dat met de kippen op schoot zit, ze truckjes leert en noem maar op. Ze zijn voor mij dus geen ampetante beesten ofzo die puur om voeding dienen, ik hou echt van ze.

Wat het mij altijd makkelijk maakte, is de wetenschap dat mijn dieren van jongs af de zorg en liefde kregen die ze verdienden, de vrijheid qua leven zoals dat bepaald dier hoort te leven en dat ze ook bij het doden niet onnodig lijden.

Eveneens heb je dan wat gezonds op je bord waarvan je ook weet, dit dier heeft een goed leven gehad.

Heel anders dan wat je in de winkel koopt.

Mijn droom is nog altijd mijn eigen boerderijtje te hebben, met mijn eigen koe, varkens, kippen etc.

Fysiek en financieel kan ik dat echter niet aan, maar als dat ooit zou komen, ik zou niet twijfelen.

Het is ergens wel dubbel, omdat je hart en ziel stopt in die dieren, tenminste, ik toch.

En uiteindelijk moet je ze doden en opeten.

Maar goed, ik eet vlees en dan doe ik het liever zo, dan dat ik de massa productie moet steunen. Ik word misselijk als ik zie hoe die dieren leven! Als je dat al een leven kan noemen.

Dat maakt het draaglijk voor mij, doenbaar.

Weet je wat echter wel het gekke is? Ik lust dus heel erg graag konijn! Maar sinds ons Rosalie en Blacky hier zitten en ik met dat nest zit, heb ik dus bijna dagelijks nachtmerries dat de jongen voor de slacht zouden zijn!

Het idee alleen al, daar ga ik van over de nek..

Terwijl toch ook konijnen bij mij op de boerderij zouden wonen en voor voeding zouden dienen.

Om de één of andere rede zit het me momenteel niet lekker, het idee dat ook maar één van mijn konijnen als voeding zouden dienen.

Ik zou zelfs eerder mijn meelwormen opeten dan dat ik één van de nijntjes zou doden (worst case scenario genomen dat er bv morgen plots oorlog uitbreekt en je moet voor je eigen eten zorgen, wat gelukkig niet zo direct gebeuren zal, maar met dat idee spelend, zou ik dus nog eerder opteren voor mijn meelwormen de pan in te gooien dan een konijn te villen en bakken... ).

Een goede portie realiteitszin heb je daarvoor nodig.

En op voorhand weten waarvoor dat dier dient;

Ik had bij mijn kipjes ook wel es voor dat er toch een hen of haan bijzat die er tussen uit sprong en waar ik toch van ben gaan houden op een heel andere manier en dus niet kon doden. Die bleef dan om voor het nageslacht te zorgen.

Geen van de dieren heeft ooit wat tekort gekomen en allen hebben eveneens netjes ene DA gezien als er wat scheelde hoor

Er zijn mensen die niet kunnen houden van de dieren die om voeding dienen, maar bij mij is dat gelukkig niet het geval. Ik hou ook van hen.

Schuldgevoel krijg ik persoonlijk niet, omdat ik weet dat ik niet deelneem aan bv de plofkippen dan, de massaproductie etc.

Dat mijn voedsel dieren gezonder en gelukkiger leven dan eender welk dier dat je als lapje vlees in de winkel koopt. Ik voelde er mij net beter door, wetende dat ik gelukkige dieren had en dat ze nooit een dag hadden moeten lijden.

Zoals het eigenlijk hoort, want je hoort respect te hebben voor het eten dat op je bord beland, het zijn immers levende wezens.

En dat maakt dat ik me er goed bij voelde.

Ik weet niet hoe dat bij anderen gaat natuurlijk

[Lonja]

Hey!

Oke bedankt voor het delen van je ervaringen.

Dat jij dat kunt konijnenslachten! Zou dat echt niet kunnen..... Als ik dat doe krijg ik groot schuld gevoel.... Het is wel een beroep dat je moet kunnen.... Ik ben er zeker ongeschikt voor!!! Maar hoe voel jij je als je een konijn slacht dan??? Ik bedoel het klinkt nogal dubbel. Je hebt een konijn en slacht een konijn.... Krijg je daar geen schuldgevoel van????

Oh maar ik heb die konijnen niet zelf geslacht! Zeker niet. Ik wilde een keer zelf proberen vachten te looien op natuurlijke manier, zonder chemicaliën, en van veel dieren voor de slacht wordt de huid gewoon weg gegooid. Ik heb dus de plaatselijke poelier opgebeld en die verwees mij door naar zijn leverancier van konijnenvlees, een heel kleinschalige konijnenfokker hier vlakbij, zijn dieren zaten er leuk bij, hij had ook een weitje waar ze liepen en zo, en ik kreeg op afspraak zo een vuilniszak vol mee.

Hij gooit het anders gewoon maar weg.

Ik heb zelf nog nooit konijn gegeten, ik eet zelf bijna geen vlees, hooguit af en toe biologisch vlees. Als het aan mij lag mochten die konijnen gewoon blijven leven, maar nu zijn ze toch dood en dan kan je maar beter hun dood zo veel mogelijk nut geven door alles te gebruiken vind ik. Overigens is het heel veel werk die vachten te maken en is de vacht van een vleeskonijn niet zo geschikt om te bewerken, omdat ze vrij jong geslacht worden, terwijl de huid dan nog veel dunner is, dus konijnen zowel voor het vlees als de vachten houden is niet echt een mogelijkheid als je van beide goede kwaliteit wilt.

Toch heb ik nu een paar mooie vachtjes.

Verder zou ik ook graag mijn eigen dieren houden, en leren hoe je ze moet slachten, want inderdaad, dan weet je zeker dat het dier een goed en fijn leven heeft gehad. Dat vind ik een erg eerlijke manier van leven en dan weet je wat je eet. Dan denk je ten minste na voordat je een stuk vlees op je bord legt, en je weet wat er voor nodig was.

Helaas woon ik hier nu tijdelijk, dus ik kan niet echt dieren nemen, misschien moet ik over een jaar wel weer weg, en verhuizen naar een flatje of zo, dat schiet niet op.

Wel verbouw ik zo veel mogelijk mijn eigen groenten, mijn eitjes haal ik bij de buren die kippen hebben die in alle vrijheid rondscharrelen en daar haal ik ook mijn melk, dat vind ik erg lekker, rauwe melk, en die koeien hebben een goed leven. Ik weet waar het vandaan komt, ik zie die koeien iedere dag. Is een héle ouderwetse kleinschalige boerderij met maar 35 koeien. Het is zo'n boerderij uit een kinderboek zeg maar, met koeien, varkens, biggetjes die over het erf rennen, 3 ganzen (2 nu op het nest!), schapen, lammetjes, honden, poezen, 2 pony's, alles in hele oude houten stallen en zo, heel leuk. Helaas kan ik daar geen vlees kopen.

[Djohn]

Ik heb ook altijd dieren zelf gehouden om op te eten, omdat ik principieel anti dat grootproductie gedoe ben met dieren. Te kleine kooien , te snel opgefokt, geen dierwaardig bestaan, noem maar op.

Bij mijn kippen vond ik het nooit moeilijk, terwijl ik echt wel een kippenmens ben. Zo'n gek mens dat met de kippen op schoot zit, ze truckjes leert en noem maar op. Ze zijn voor mij dus geen ampetante beesten ofzo die puur om voeding dienen, ik hou echt van ze.

Wat het mij altijd makkelijk maakte, is de wetenschap dat mijn dieren van jongs af de zorg en liefde kregen die ze verdienden, de vrijheid qua leven zoals dat bepaald dier hoort te leven en dat ze ook bij het doden niet onnodig lijden.

Eveneens heb je dan wat gezonds op je bord waarvan je ook weet, dit dier heeft een goed leven gehad.

Heel anders dan wat je in de winkel koopt.

Mijn droom is nog altijd mijn eigen boerderijtje te hebben, met mijn eigen koe, varkens, kippen etc.

Fysiek en financieel kan ik dat echter niet aan, maar als dat ooit zou komen, ik zou niet twijfelen.

Het is ergens wel dubbel, omdat je hart en ziel stopt in die dieren, tenminste, ik toch.

En uiteindelijk moet je ze doden en opeten.

Maar goed, ik eet vlees en dan doe ik het liever zo, dan dat ik de massa productie moet steunen. Ik word misselijk als ik zie hoe die dieren leven! Als je dat al een leven kan noemen.

Dat maakt het draaglijk voor mij, doenbaar.

Weet je wat echter wel het gekke is? Ik lust dus heel erg graag konijn! Maar sinds ons Rosalie en Blacky hier zitten en ik met dat nest zit, heb ik dus bijna dagelijks nachtmerries dat de jongen voor de slacht zouden zijn!

Het idee alleen al, daar ga ik van over de nek..

Terwijl toch ook konijnen bij mij op de boerderij zouden wonen en voor voeding zouden dienen.

Om de één of andere rede zit het me momenteel niet lekker, het idee dat ook maar één van mijn konijnen als voeding zouden dienen.

Ik zou zelfs eerder mijn meelwormen opeten dan dat ik één van de nijntjes zou doden (worst case scenario genomen dat er bv morgen plots oorlog uitbreekt en je moet voor je eigen eten zorgen, wat gelukkig niet zo direct gebeuren zal, maar met dat idee spelend, zou ik dus nog eerder opteren voor mijn meelwormen de pan in te gooien dan een konijn te villen en bakken... ).

Een goede portie realiteitszin heb je daarvoor nodig.

En op voorhand weten waarvoor dat dier dient;

Ik had bij mijn kipjes ook wel es voor dat er toch een hen of haan bijzat die er tussen uit sprong en waar ik toch van ben gaan houden op een heel andere manier en dus niet kon doden. Die bleef dan om voor het nageslacht te zorgen.

Geen van de dieren heeft ooit wat tekort gekomen en allen hebben eveneens netjes ene DA gezien als er wat scheelde hoor

Er zijn mensen die niet kunnen houden van de dieren die om voeding dienen, maar bij mij is dat gelukkig niet het geval. Ik hou ook van hen.

Schuldgevoel krijg ik persoonlijk niet, omdat ik weet dat ik niet deelneem aan bv de plofkippen dan, de massaproductie etc.

Dat mijn voedsel dieren gezonder en gelukkiger leven dan eender welk dier dat je als lapje vlees in de winkel koopt. Ik voelde er mij net beter door, wetende dat ik gelukkige dieren had en dat ze nooit een dag hadden moeten lijden.

Zoals het eigenlijk hoort, want je hoort respect te hebben voor het eten dat op je bord beland, het zijn immers levende wezens.

En dat maakt dat ik me er goed bij voelde.

Ik weet niet hoe dat bij anderen gaat natuurlijk

Dat is wel echt een naar dubbel gevoel zeg! :(

@ Lonja ik voel me al schuldig als ik een spin dood maak! Laat staan een konijn!

[Lonja]

Eet je dan ook helemaal geen vlees? Ik maak ook nooit een spin dood, nergens voor nodig.

[Djohn]

Ik heb een nieuwe vraag! Ik heb een kleed gekocht. (Zie filmpje hok). Die heb ik bij de hema gekocht. Het was een waterafstotend kleed. Helaas was hij binnen 2 dagen stuk terwijl ik alleen de ren had verleept. Naar de andere kant! Waardeloos!

Nu wil ik een douche gordijn gebruiken. zodat als mijn konijn in de ren zit. Dat ik de plas er makkelijk af kan halen enzo.

Maar knagen de konijnen er niet snel aan is de vraag???????

Oja mijn begeleider keurt het goed dat het hok openblijft met de ren er aan vast! YES!