Oud bang konijn uit opvang socialiseren.

[Miss-kaatje]

Sinds twee weken heb ik mijn exram opnieuw gekoppeld aan een 6 jaar oude voedster uit de opvang. 

 

Zoals de meeste konijnen uit de opvang is er weinig bekend van het verleden van dit konijn. 

Ons valt op dat ze heel bang is. Ze zit de hele dag in haar schuilhok (wat nu de wc is geworden). Ze komt er eigenlijk nooit uit. Zelfs als wij haar eten geven komt ze er niet uit. Ze pakt wel voedsel uit onze hand. 

Heel soms zien we haar uit het hokje, maar als zij ons dan ziet springt ze heel snel weer terug. 

Ze hoeft van mij niet mensentam te worden, ik vind het al heel wat dat ze wel eten uit onze hand pakt. Maar ze moet wel wat gaan wennen aan beweging in huis aangezien ze binnen bij ons wonen. Ook zouden wij het wel leuker vinden om haar wat meer te zien. 

 

We proberen haar ook uit te dagen door speelgoed ed. in de kooi te leggen, maar deze vinden wij dan vaak de volgende ochtend terug in haar hokje. Van los rondlopen in huis heeft ze volgens mij ook nog nooit gehoord. 

Omdat zij zoveel in het hokje zit, doen de twee konijnen ook erg weinig samen. 

 

Onze exram is getraumatiseerd door zijn vorige mislukte koppeling. Wij wilde dus een rustige voedster die ons konijn wat met rust liet omdat hij zo bang is. Nu doen de konijnen eigenlijk niks samen en hebben ze dus geen speelmaatje aan elkaar.

 

Gezien haar gedrag vermoeden wij dat ze jaren in een kleine kooi ergens buiten achter in de tuin is gehouden en weinig mensen en ruimte heeft gezien in haar leven. Hoe zorgen wij ervoor dat ze wat meer los komt? Ze heeft hier de ruimte in haar hok, en ook in de rest van het huis, maar dit gebruikt zij niet. Ook vragen wij ons af of ze wel voldoende eet. Ze pakt eten aan, maar we zien haar niet eten omdat ze dan angstig weer terug in het hokje springt. 

Is het een idee om haar hokje eruit te halen zodat ze zich niet kan verschuilen? Of is dat heel cru en pakken we dan haar veiligheid af? 

Is het nog wel mogelijk om een 6 jarig konijn opeens een ander leven te geven dan ze gewend is? 

 

 

 

 

[Lienappelsien]

Wat sneu.

Staan ze in de woonkamer? Ik denk dat ik ze een tijdje (een paar weken misschien) op een plek zou zetten waar jullie bijna niet komen. Dus in een logeerkamer of zo. Ze is erg bang en lijkt rust nodig te hebben. Nu zijn ze dus nog niet toegekomen aan het koppelen. Ik zou ze dan echt samen met rust laten. 3 keer per dag bij ze kijken om eten te geven, water te verversen of hooi bij te vullen, maar ze verder echt met rust laten. Ik denk dat dat het enige is wat kan helpen.

Misschien is ze ook niet geschikt voor binnen in bijvoorbeeld de woonkamer, al is dat na 2 weken misschien wat snel om te zeggen. Als ze gewend is wordt ze misschien wat losser, al zal het waarschijnlijk altijd een schuw konijn blijven.

[Dollie]

Om eerlijk te zijn snap ik de keuze van de opvang om dit konijntje in huis te plaatsen niet helemaal. Sommige konijnen zijn daar echt niet geschikt voor. Een ander leven geven dan wat ze gewend zijn hoeft helemaal geen probleem te zijn, maar het moet wel bij ze passen. Het is op afstand natuurlijk heel lastig om echt conclusies te trekken, maar ik denk dat de kans groot is dat ze nooit echt gelukkig zal zijn binnen. 

[Renske34]

Wat ik uit ervaring weet, is dat het heel eng is voor een konijn om ineens in de woonkamer te belanden. Er zijn allerlei geluiden, denk aan deuren die dichtslaan, stoelen aanschuiven, stofzuiger, glas te hard op tafel zetten. Deze geluiden is ze niet gewend en kan dus hartstikke eng zijn. Ik ben het eens met Lienappelsien, om ze even tijdelijk in een aparte kamer (boven ofzo?) te zetten. Dan komen ze gelijk toe aan de echte koppeling en zal ze misschien meer toetrekken naar haar maatje. 

 

Dit heb ik destijds gedaan met mijn twee konijnen toen ik ze bij iemand bracht voor tijdens mijn vakantie. Hun huiskamer was zo anders en meer gehorig dat de konijnen de hele dag niet uit hun schuilhok kwamen. Toen ik ze daarna boven zette was er niks meer aan de hand. Geen harde geluiden en niet telkens vreemde mensen die in en uit lopen. 

 

Ook zou ik haar in het begin niet teveel ruimte gunnen. Zo'n woonkamer kan heel groot en bedreigend lijken als ze dit niet gewend is. Ik zou het stukje bij beetje opbouwen, telkens iets meer ruimte. Of zorgen dat er genoeg schuilmogelijkheden door de woonkamer staan, bijvoorbeeld af en toe een kartonnen doos. 

 

Ik zou overigens niet haar schuilhok weghalen, maar misschien een extra schuilhok toevoegen, eentje groter waar ze ook beiden in kunnen zitten? Dat ze in ieder geval durft te bewegen van schuilhok naar schuilhok, dat is al iets.

En bedenk, twee weken is nog niet lang. Er kan nog van alles veranderen. 

[Miss-kaatje]

De konijnen staan bij mij niet in de woonkamer. 

Wij hebben een niet al te grote gelijkvloerse woning. De eerste dagen hebben wij beide konijnen gekoppeld in de slaapkamer omdat dit de enige neutrale ruimte was voor ons konijn en omdat wij de konijnen dan 's nachts in de gaten konden houden. 

Tijdens de koppeling hadden ze nog niet echt een schuilhuisje, zaten we bij elkaar, likte elkaar en waren nog druk bezig rangorde te bepalen. De koppeling leek toen erg goed te gaan. Spikkel (nieuw konijn) was erg nieuwsgierig en leek al iets minder bang van ons te worden. 

Hierna hebben wij de konijnen verplaatst naar hun vaste hok (vernieuwd zodat ook dit neutraal terrein is). Dit is een een aparte kamer. Dus ze hebben wel rust. Maar als wij naar de wc gaan, de woonkamer uit, of naar de slaapkamer, lopen we langs hun kamer. Het hok wat ze hebben is 2,1 m2. 

Normaal gesproken lopen ze overdag los en komen ze dus de woonkamer in wanneer ze zelf willen. Spikkel doet dit niet en is nog geen stap het hok uit geweest. 

 

Het idee van een groter en tweede schuilhok ga ik uitproberen. Het hok is nog niet af. Maar wil de konijnen zo veel mogelijk met rust laten. Zal even kijken of ik wat leuke schuilmogelijkheden in elkaar kan knutselen. 

[Laniboekje]

Het kan natuurlijk ook gewoon alle verhuizingen bij elkaar zijn. Ik heb ooit ook twee konijnen van MP gehaald die alleen maar in een klein hok hadden gezeten met zijn tweetjes.

De brutaalste van de twee was heel ondernemend maar het andere konijn heeft volgens mij ook wel een week onbewogen gezeten. Meegenomen naar de DA want ik dacht haast iets neurologisch.

Kwam eruit dat ze blind was en dat ze echt tijd nodig zou gaan hebben om de wereld om haar heen te ontdekken op haar manier. Heeft maanden geduurd voordat ze echt sprintjes durfde te trekken maar nu is het alsof ze nooit anders gewend is.

Zeker is geduld een schone zaak.

[SuzanneKnuffel]

Ahw 'n blind konijn.. vind k echt zielig..

[Laniboekje]

Ahw 'n blind konijn.. vind k echt zielig..

Mja, anders dan dat ze wat voorzichtig rondhupst en af en toe ergens tegenaan loopt (als de kliko bijv. net anders staat) voelt ze zich wel prettig en veilig.

We hebben haar in ieder geval een heel beter leven gegeven dan dat ze had. Inmiddels al drie jaar bij ons en hopen op nog veel meer jaren.

[SuzanneKnuffel]

Ja.inderdaad zolang t konijn gelukkig is.. daar gaat t om he