Konijn heel benauwd > schuldgevoel

[BounTwix]

Vorige week ademde een van mijn konijntjes ineens veel zwaarder en dieper. Haar neusje ging veel meer heen en weer en ik zag het aan haar ademhaling. Ze had het heel benauwd.

Ik ben naar de dierenarts geweest. Zij heeft geluisterd naar haar hartje en longen. Ze kon niet perse een oorzaak noemen. Bij een duidelijke longontsteking hoor je meestal meer een ruisje, maar nu was het heel licht en kon ze het dus niet met zekerheid zeggen. Ze kon niet echt uitgebreid onderzoeken, want haar tongetje werd al blauw. (Ook door de stress waardoor haar ademhaling ook nog weer sneller ging).

Ik kreeg antibiotica mee en deze moest ik voor 10 dagen geven. Als dit niet aan zou slaan, dan wist de DA het niet... dan kon het ook een andere oorzaak zijn, zoals een tumor die bij tegen de longen drukt bijv. Of toch iets met de circulatie. Dan zou het gewoon einde verhaal zijn.......

Vol goede moed begon ik aan de antibioticakuur. Deze ging er moeizaam in. Mijn konijn was zelfs te slim en gooide het ieniemienie kleine stukje pil (1/4 pilletje maar) eruit. Ik moest het dus anders toedienen, en in overleg met DA loste ik het op in water en gaf ik het met een spuitje. 

De dagen erna at ze steeds weinig. Ik moest elke keer echt iets voor houden en met veel moeite nam ze het dan aan. Af en toe een brokje of stukje wortel, banaan oid. Haar keuteltjes waren ook erg klein. 

Ook merkte ik dat ze steeds uit het hok wilde. En rustig in haar mandje wilde liggen. Ook als ik naar werk moest of naar bed, bleef ze voor het deurtje omdat ze eruit wilde, begon dan ook te knagen aan het deurtje. Als ik 's nachts ging kijken (want doodangsten dat ik haar 's ochtends dood zou vinden), dan zat ze precies nog zo voor dat deurtje van "ik wil eruit". Ze wilde misschien alleen zijn? Ook heb ik niet echt knuffelkonijntjes. Wat aaien is prima en ze zoeken wel m'n nabijheid (komen bij me op de bank of het kleed liggen), maar niet echt op schoot en na een paar aaien vaak wel klaar. Maar deze hele week kon ik haar gewoon blijven aaien en bij haar zitten, ze vond alles prima. Optillen ging ook zonder tegenstribbelen.

Na een paar dagen merkte ik ook dat ze wat kracht verloor. Mijn andere konijn vindt het nog al eens leuk om op haar te "rijden", en dan zakte ze door de voorpootjes. Ook met het springen terug in het hok (ze staan bij mij binnen), zakte ze tijdens de sprong door haar pootjes.

Het enige wat ik kon bedenken is, ze moet blijven eten!! Anders volgt een volgend probleem. En ze heeft de kracht nodig want het ademhaling kost haar al zoveel energie. 

Ik heb daarom, naast haar antibiotica, ook wat "dwangvoer" gegeven. (Wat opgeloste brokjes in water via een spuit).

De eerste keer ging dit goed, ze was daarna wel nog wat benauwder maar ze kreeg in ieder geval wat binnen.

Vrijdag heb ik het nog een keer gedaan, na het toedienen kreeg ze het ook weer heel benauwd. Na een tijdje zag ik haar ook echt met haar mondje open happen naar adem.

Diezelfde avond is ze doodgegaan... Ik was bij haar (wat fijn was) maar ik zag haar echt naar adem happen.

 

Nu volgt het volgende: ik voel me ontzettend schuldig.... ik kan alleen maar huilen en heb het gevoel dat het door mij komt.

Doordat ze dus nog benauwder werd door het eten. 

Heb ik het te snel gegeven? Te veel? Is het in haar luchtpijp en dus longen terecht gekomen?

Ik maak mezelf gek.

Ik wilde haar echt alleen maar helpen en wilde haar zolang mogelijk bij me houden door haar te voeden, maar heb ik hier wel goed aan gedaan?

De reden van de benauwdheid blijft onbekend. Ik hoop alleen dus niet dat ze door mij nu is gegaan......

Mijn hart breekt bij de gedachte.

[Suus1978]

Wat een verdrietig verhaal! Heel veel sterkte met het verlies. Ik denk dat er een serieus onderliggend medisch probleem was, het klinkt voor mij als een hartprobleem. Dat heb ik twee keer meegemaakt en benauwd en happen naar adem is precies wat dan gebeurt. Het is heel naar om mee te maken. De dierenarts had dat normaal gesproken wel moeten horen. Ik vind de antibiotica in pilvorm ook vreemd, dat is bij konijnen voor zover ik weet altijd vloeibaar. Was het wel een kundige/gespecialiseerde dierenarts? Het is helemaal geen gekke gedachte dat je een ziek konijn wilt bijvoeren, dat is meestal juist heel goed. Je bent naar een dierenarts gegaan en je hebt gedaan wat hij adviseerde, dus wees niet te hard voor jezelf. Ik denk echt dat er meer aan de hand was en als het al zo erg is, kun je soms ook niet zo veel meer doen. 

[To van de Veluwe]

6 uren geleden, BounTwix zei:

Doordat ze dus nog benauwder werd door het eten. 

Draai het eens om! Als ze benauwd was en je gaf geen eten? Wat zou er dan gebeurd zijn? Dan was ze ook doodgegaan omdat de darmen stil kwamen te liggen. Je hebt er alles aangedaan en nog heerlijk verwend. Ze bleef op je schoot en liet zich aaien. Jij kan er niets aan doen. Je hebt gedaan wat in je vermogen lag. Sterkte!

[Kolino]

Ik heb je bericht toch maar verplaatst, omdat het eigenlijk een gezondheidsvraag is, die niet goed is afgelopen. 

 

Heel veel sterkte met het verlies. Je hebt een boel vragen. Ik denk aan hartfalen. Ik zag Suus ook al reageren, dus ik kan haar verhaal alleen maar kracht bij zetten. De blauwe tong (zuurstofgebrek), het benauwde, je gevoel dat ze misschien in het eten gestikt is. 

 

Ik vind een pilletje ook een beetje raar, dat komt niet zo vaak meer voor. Dat roept bij mij ook wel vragen op over de dierenarts, was er niks anders voor handen, was die konijnkundig?  

 

Als het hartfalen was, dan had je konijn het nooit gered, wat je ook had geprobeerd. Wel mee eens dat er eten in moest. Wist je dat er dwangvoer bestaat? Dat is minder bewerkelijk, dan brokjes weken. Het kan wel verkeerd terecht komen, als je konijn niet slikt, of het verkeerd in de bek spuit, bijvoorbeeld. 

 

Wat maakte dat je niet opnieuw de dierenarts belde? Het klinkt echt heel rot om zo afscheid te moeten nemen. Ik lees wel in je verhaal terug dat je het goed meende, dat je echt wel goed wilde zorgen en voelde dat het mis ging. Door de voorpoten zakken, klinkt ook stress gebonden, als je konijn energie heeft gestoken in wegrennen of duidelijk willen maken niet opgesloten te willen zitten. Een andere verklaring is dat spieren en/of hersenen te weinig zuurstof kregen en daardoor de controle verloren werd.     

 

Zekerheid ga je nooit krijgen, of je moet autopsie laten doen, misschien dat er dan een antwoord gevonden wordt. 

[Marjoleink]

Zo te lezen heb je je best gedaan om je konijn zo goed mogelijk te helpen. Geen eten geven was ook geen optie.

De ellende met konijnen is dat ze niet snel laten zien dat ze ziek zijn. Als je dan wel iets merkt dan is het vaak meteen iets ernstigs.

Sterkte met je verlies!

[Linda20]

@BounTwix Jeetje wat een heftige situatie zeg! , moet vast schrikken zijn geweest. Zover ik het lees, heb je er echt alles aangedaan om je konijn te helpen en was het zoals andere hier ook zeggen een medisch probleem.  Helaas heeft jouw konijn het ondanks jouw zorg, het niet gered.  En zo te lezen,  was ze wel pittig genoeg om nog te knagen aan tralies,  dus voor zelfde geld, had ze dan wel gered.  Enige opmerkingen die ik heb, maar ben er niet bij geweest en weet niet hoe of wat, maar je zei wel dat het andere konijn het leuk vond op het andere konijntje te rijden,  (Dit is meer een tip en feedback, geen kritiek hoor), Maar als je konijn ziek is en niet zo sterk was en dit gebeurt, had je misschien even tijdelijk je zieke konijn ergens andere kunnen laten verblijven (Logeer hok ofz), dan was dat iedergeval stress minder voor je konijn. 

 

En geen idee in hoeverre jij je konijnen heb gecastreerd of gesteriliseerd en hoevaak rijden gebeurde, maar als ze niet gecastreerd of gesteriliseerd waren en het rijden gebeurde consequent, dan is dat voor beide konijnen een stressvolle situatie, en is t eigenlijk aan te raden om wellicht in vervolg je konijnen wel te laten steriliseren of te castreren. Als ze wel geholpen waren rondom hun sterilisatie/castratie, kan dekken ook andere betekenis hebben en was het misschien niet de perfecte match, en kan nogsteeds stressvol zijn.  (Maar ik heb dus geen idee hoe dat is geweest in jouw situatie en hoe het hiervoor ging tussen die 2) .  

 

Maar al om al,  heb je echt je uiterste best gedaan en is dit medisch onderligggend probleem geweest denk ik. Helaas kan dit denk ik bij ieder konijnen eigenaar gebeuren dat je konijn ineens plots ziek word, dat is als baasje je grootste nachtmerrie. Maar iedergeval super veel sterkte toegewenst en geef jezelf hier niet de schuld van, want je hebt gedaan wat je kon doen. En gecondoleert met je konijntje🥰