pakyakker

Heel veel sterkte met het verlies van Artemis!

Mijn allerliefste❤️ Ze is inmiddels gecremeerd en ik heb de as weer thuis. Ik ben nog zoekende na een mooie asketting. Urn heb ik inmiddels wel een idee over. Ik ben echt gebroken. Alles in mijn leven draaide om Vlekje. Mijn hele dagelijkse routine was erop aangepast. Het is zo raar om thuis te komen en er zit geen konijntje op je te wachten. Het gevoel dat ik nooit meer likjes/kusjes van haar krijg en dat ik nooit meer voel hoe lekker zacht haar vacht was en dat ik heerlijk met haar kon knuffelen. Ik heb een mooi plekje gemaakt met haar voerbakje waar haar naam in staat, een rozenkwarts konijn, een lieve kaart die ik van een vriendin heb gekregen via de post, haar as en een foto van haar (zelfde als mijn profielfoto) en natuurlijk een kaarsje die ik nu dagelijks brand. Bijna mijn hele leven heeft om konijnen gedraaid en nu heb ik er geen meer. Mijn beste vriendje waar ik alles mee deelde en juist heen ging als ik verdriet had is er niet meer, wat dit verwerken helemaal moeilijk maakt. Ik heb nog een lange weg te gaan want het is echt een enorm verlies voor mij. Ik wil jullie bedanken voor alle tips en steun de afgelopen jaren/maanden. Ik ben heel blij dat ik deze community heb gevonden. Wat mij betreft kan dit topic nu sluiten.

Ik heb nu contact opgenomen met een urnenatelier. Ik ben benieuwd. Ik wilde sowieso een tattoo van haar dus dat staat ook nog op de lijst. En ik wil graag een ashanger aan een ketting zodat ik haar altijd bij mij heb.

Ik heb nog geen ervaring met zo'n groot verlies van een dier. Ik laat haar cremeren en wil graag haar as terug. Heb net voor altijd afscheid van haar genomen in het crematorium. Heeft iemand tips voor mooie urnen en assierraden? Vind het aanbod voor konijnen wel een beetje mager en wat er is vind ik niet heel mooi.

Dankjewel allemaal. Ze is vredig heen gegaan. Ze is bij mij thuis. Op moment van typen ligt ze op mijn schoot. Ze is nog zo warm en lief. Ik kan haar niet loslaten. Afgelopen maanden waren een rollarcoaster en nu is die tot stilstand gekomen. Nooit meer brokjes geven, nooit meer happy en zoemend op mij afrennen, nooit meer dat ze in de weg zit tijdens hok verschonen. Nooit meer likjes en knuffelsessies. Echt de pijn die ik nu voel lijkt bijna nog wel erger als toen mijn oma is overleden. Ze was echt mijn alles. Ze is mijn 3e konijn maar by far de meest speciale. Ik weet dat het goed is en dat ik haar het beste leven en zorg heb gegeven. Mijn schatje mijn babybeer. Lieve Vlekje ik ga je missen. *20-08-2014 ☆18-06-2024

Gebeld met dierenarts. Het is goed zo. We laten haar gaan. Ik wacht nu tot mijn moeder thuis is en dan gaan we.

Ik denk dat ze op is hoe erg ik het ook vind. Ze accepteert niks qua eten en tegen dwangvoer verzet ze zich lichamelijk maar ook dat ze de helft uit de mond laat lopen.

Ik vrees het ergste. Zie nog 0 verbetering. Over een uur maar weer een zakje dwangvoeren.

Terug van dierenarts. Die voelde dat er wel gas aanwezig was. Alles liep nog wel mooi door en darmen lagen niet stil dus dat gaf haar nog hoop op een goede afloop. Ze heeft injectie gekregen en we gaan 4x daags cisaral geven. Heb haar net ook gedwangvoert (d)? Idk d of t. Mocht er vanavond geen verbetering in zitten dan moeten we haar laten gaan. Gelukkig heeft wel dezelfde dierenarts dienst. Ik hoop dat er nog een kans is, de dierenarts was zelf ook wel hoopvol. Even afwachten dus. Ze verzette zich nog wel bij de dierenarts en bij het dwangvoeren dus dat is opzich wel positief. Zelf ben ik nu heel benauwd, want ben allergisch voor haar. Verbaasde mij ook dat ik wel met haar in 1 kamer heb geslapdn zonder benauwd te worden. Dus ik trek mij even terug en kan zij ook rusten. Ga ook even wat eten en kijken of ik nog wat slaap kan pakken want dat is ook niet veel geweest.

Heb 11:30 afspraak. Vannacht is er een klein stukje peterselie in gegaan en een plakje wortel. Verder weigert ze alles. Ik kan haar ook gewoon oppakken dan mag ik nooit, dus dat is al slecht nieuws. Ik ga zeker vragen naar maagontsteking o.i.d. Punt is wel dat ze bijna niet keutelt.. Als er echt meer achter zit en niks helpt ja dan is het gewoon haar tijd hoe erg ik het ook vind. Ik bedoel hoe ze er nu bij ligt dat is niet mijn Vlekje.

Het gaat echt heel slecht. Er is bijna niks ingegaan en ze is echt een zielig hoopje. Zo dierenarts bellen. Heb haar naar binnen gehaald en heb bij haar geslapen. Ik ben heel bang dat dit het einde is en dat kan ik echt niet aan. Mijn lieve babybeer. Dit is ook geen leven zo natuurlijk. Of het buikpijn of heuppijn is geen idee. Buik is wel wat hard maar normaal gezien is ze dan niet zo slecht.

Patroon proberen we nu bij te houden door een dagboek bij te houden. Vorige week voor de dierenarts was ik helemaal gestopt met pijnstilling en toen deed ze het heel goed. Had nog wel een klein pijn aanvalletje maar verder prima. Na de dierenarts is het dus alleen maar slechter gegaan. Maar gisteravond kwam ik haar nog groeten brengen en toen was ze wel weer happy en zat ze aan het gaas te krabben met haar poten van ik wil eten. Zoals vandaag vond ik haar niet perse slecht qua eten maar wel qua beweging. Alsof ze door een achterpoot zat. Zoals ik al zei op sommige momenten loopt ze wel alsof er niks is. Als ze zo blijft is het wel klaar. Maar als ze zo is als vorige week dan kan ze nog prima door. Het is echt verschrikkelijk zulke onzekerheid.

Pfffff krijg net appje van mijn moeder dat ze het niet vertrouwt. Sws sinds we naar de dierenarts zijn geweest vind ik haar slechter. Ik heb het idee dat ze zich daar pijn heeft gedaan met haar getrappel en daar nu last van heeft. Maar ze at nog wel, nu zegt mijn moeder dat ze peterselie ook niet eet. Ik ben op stage. Meestal na een paar uur is ze wel beter qua eten. Alleen dat ze nu veel slechter beweegt zit mij niet lekker. Aan de andere kant heeft ze ook weer momenten dat ik denk nu loopt ze wel normaal..

Is er hier iemand die Fibafirst voert? Zo ja mag ik tegen betaling een probeerzakje opgestuurd krijgen? Vind namelijk erg veel en duur om even te proberen. Zeker nu mevrouw opeens heeeeel kieskeurig is geworden. Wilde net ook dwangvoer voor haar klaar maken op een schoteltje. Gewoon om te kijken hoe ze daar op reageert. Zie ik dat alles al een jaar over de datum is.🥲🥲

Ze is naar een andere dierenarts geweest dan waar ze normaal naartoe gaat. Dit was dus een soort van second opinion. De dierenarts heeft haar lichamelijk helemaal onderzocht en heeft er ook een aantal bewegingstesten gedaan. Bij bij het voelen van de buik en de organen waren geen bijzonderheden ze voelde alles goed zitten en was allemaal normaal. De bewegingstesten waren een paar afwijkend. Vooral haar rechter heup en het hol of bol maken van de rug. Hierna hebben we haar grond gezet en moest ze een stukje gaan lopen. De dierenarts zag meteen al dat ze niet lekker bewoog. In combinatie met de bewegingstesten is besloten om foto's te gaan maken. Op de foto's was te zien dat ze artrose heeft in haar rechter heup en artrose heeft in de voorste ruggenwervels. Haar buik en andere organen die op de foto kon zien zagen er heel goed uit. Het is een lang consult geweest met veel wikken en wegen. Ik had vooral het doel dat ik niet wil dat zij onderliggend lijden heeft en daardoor geen kwaliteit van leven. Afgelopen week ging het juist heel goed met haar, was blij en at meer brokjes. De dierenarts zag ook wel dat zij nog veel tegoed is om te laten gaan. Ze heeft nog veel ondeugendheid en wil in zich wat al bleek tijdens het lichamelijk onderzoek en foto's maken wat ze echt niet toeliet. Daardoor is besloten dat we haar wel maximale pijnstilling geven en dat we de komende twee weken een dagboek bij moeten houden hoe ze zich gedraagt of ze pijn heeft, wat ze heeft gegeten en of ze blij was bijvoorbeeld. Zo probeert de dierenartsen kijken of er een patroon is tussen bepaald eten en gedrag of pijnstilling de dierenarts vond het niet ehtisch is om geen pijnstelling te geven Omdat ze toch wel duidelijk last heeft van haar rug en heup. Het is een heel lang verhaal maar ik ben blij dat ze eigenlijk inwendig nog best wel goed op wat artrose na. Het is even zoeken hoe we dit het beste kunnen behandelen of verlichten. Bij de dierenarts kwam ik er ook achter dat haar oog helemaal blauw was. Blijkbaar heeft ze in haar oog een beschadiging opgelopen. Gelukkig is dit wel het oog waar ze staar in heeft, ze krijgt hiervoor oogzalf. Een heel lang verhaal maar zoals ik al zei was het ook een heel lang consult en heb ik veel met de dierenarts gepraat. Ik ben blij dat zij zo duidelijk aangeeft dat ze echt nog heel goed is voor haar leeftijd. Bij elke medewerker die op de gang liep of in spreekkamer kwam was ze ook helemaal enthousiast van kijk ik heb hier een konijn van bijna 10 jaar. Echt heel grappig wel. Zo lange update maar nu zijn jullie weer bijgepraat.