Milan lijkt angstig, wat heeft hij?

[PureHonesty]

Hallo allemaal,

 

Het is inmiddels alweer een tijdje terug dat ik hier iets geplaatst heb. Maar ik denk dat ik jullie hulp/mening wel een beetje kan gebruiken. 

 

Ik ben sinds 2 maanden eigenaresse van een lief NHD rammetje, Milan. Ik zag hem bij een opvang zitten en werd op slag verliefd. Zo lief en tam zoals hij zich daar liet zien. Voor hij in de opvang kwam zat hij samen met zijn broer en dat ging, natuurlijk, niet goed. Zijn broer heeft hem flink aangepakt en toen hij hier kwam wonen zat hij nog onder de wondjes. In de opvang zelf leek hij kwa gedrag nergens last van te hebben en kon ieder mens hem makkelijk benaderen. Kwam ook direct naar je toe als het hok open ging. 

 

Nu woont hij hier in de huiskamer, mag eigenlijk ieder moment van de dag los in huis en als het mooi weer is staat de achterdeur ook nog open en komt er dus een heel stuk tuin bij. Helaas is het nu al meerdere keren voorgekomen dat Milan zich schuilhield in de tuin en zich gewoonweg niet meer liet pakken. Buiten staat geen hok dus heeft hij wat nachten doorgebracht tussen het kleine beetje bosjes wat we hebben (tuin is volledig betegelt) Mijn zusjes krijgen hem met geen mogelijkheid binnen, mij lukt het dan vaak nog wel maar ik ben dan weer niet alle avonden thuis. Binnen is het helaas hetzelfde spelletje. Hij kan zelf zijn hok in en uit, dat wel. Er staat een soort van trappetje naast dus hij kan zo in en uit. Maar ik vind het zo jammer dat hij zo slecht te benaderen is. Ook als ik me heel klein maak, op mijn buik op de grond ga liggen rent hij angstig weg. Hij pakt wel eten aan, "snoepjes" en groenten. Als hij in het hok zit en je aait hem rent hij ook liever weg. Het komt maar heel af en toe voor dat hij zich echt laat aanraken. 

 

Gister is hij gecastreerd en komende woensdag haal ik een vriendinnetje voor hem op. Zij zal in het begin nog wel te jong zijn om bij Milan gezet te worden maar de komende weken komt ze ook in een "open" hok in de woonkamer zodat ze door de tralies wel kennis kunnen maken en om beurten los de kamer in kunnen lopen.  

 

Heel verhaal weer, mijn vraag is eigenlijk.. Waarom gedraagt Milan zich zo en wordt het beter wanneer zijn vriendinnetje in huis is? 

[Gast]

De eerste gedachte die in me op komt; hoe groot is het hok? Als dit een gewoon dagelijks hok is, is het logisch dat ie na een zee van ruimte weigert om terug te gaan. Zou ik ook doen. Idem met oppakken.

Het kan wel wat schelen als hij straks een maatje heeft. Maar het stukje ruimte en oppakken speelt ook wel mee als je het mij vraagt...

[PureHonesty]

Da's een hok van 1m20. Het ding is dat als hij zindelijk zou zijn hij niet eens per se terug hoeft in dit hok. Als hij zijn behoeftes maar in het hok zelf doet. Maar daar is meneer het ook niet echt mee eens. Al moet ik zeggen dat hij vandaag nog vrij netjes is. Heb wel gelezen dat hij misschien sneller zindelijk wordt als hij gecastreerd zou zijn omdat hij dan niet echt zijn territorium af wil bakenen. 

[Gast]

Dat is dus veel te klein. Ook voor hem en zijn vriendinnetje straks.

Geef hem een ren aan zijn hok/kooi, zodat hij zelf kan beslissen waar hij wil zijn, en het gedrag zal zo over zijn. Dat vind ik sowieso noodzakelijk voor 2 konijnen.. Die kunnen echt niet in een 1.20 kooi

[PureHonesty]

Hoe zie je dat voor je dan? Een ren om zijn kooi heen en hij wil wel terug, dat lijkt me sterk als hij, zoals je eerder aangeeft, geniet van alle ruimte in de kamer.  Hij mag een binnenkonijntje zijn die helemaal niet in het hok hoeft te zitten. Geldt ook voor dat meisje wat er straks bij komt. Ik vind het alleen jammer dat ik hem amper kan benaderen. Maar goed, als hij gelukkig door de woonkamer kan banjeren en dat dan betekend dat ik hem niet meer kan benaderen dan hem iets lekkers te geven dan kan ik daar ook mee leven. Een ren wil ik eigenlijk echt niet aan beginnen. 

[Gast]

Waarom MOET hij in zijn hok? Tenminste, dat lees ik, dat zeg je. Hij moet terug in zijn 1.20 hok. Omdat ie niet zindelijk is. Ja, dan zou ik ook wegrennen... Geen enkel konijn wil in een 1.20 hok leven.

 

Wie weet is het wel een konijn wat niet graag aangeraakt etc wordt. Maar als ik het zo hoor, oppakken, moet terug in zijn "gevangenis", ja, dan weet ik voor 99% zeker dat dáár de oorzaak zit.

 

Buiten dat, als je ze alle twee in dat hok wil proppen, heb je grote kans op ruzie. Zo'n kleine ruimte wekt frustraties op.

[Evee]

Als ik het goed begrijp heb je hem nu in een hok zitten, en komt er een vriendinnetje ook in een hok maar mogen ze als ze straks gekoppeld zijn samen in de hele kamer wonen 24 uur per dag?

 

Een konijn heeft minimaal 2 vierkante meter leefruimte nodig, voor een koppel moet je dus minimaal 4 vierkante meter rekenen, dit is ruimte die ze elke dag, elk uur tot hun beschikking moeten hebben.

 

Aangezien het een opvangkonijn is ken je zijn verleden niet. Misschien is hij bij zijn vorige baasjes wel ruw gepakt, of gepest door een kind, kat of hond waarvan hij schrikachtig is geworden. Tijd en geduld zijn de enige dingen die hem kunnen helpen hiervan af te komen. Benader hem rustig, ga rustig bij hem in de buurt zitten zonder dat je hem al te veel aandacht geeft, zodat hij went aan jouw aanwezigheid. Beloon hem met lekkere dingen, dat hoeft niet uit je hand te zijn, je kan ook lekker zijn bakje brokjes naast jou op de grond zetten en op een meter er naast een boek lezen of tv kijken. Als je dat regelmatig doet kun je steeds een stapje dichterbij komen. Daarna kun je starten met hem aaien, en daarna optillen. Het kan best dat het een half jaar of jaar duurt voor hij je voldoende vertrouwd om dit toe te laten.

[bob]

waarom wil je niet aan een ren beginnen? Dat deel begrijp ik niet helemaal. Ik heb een ren van 2 vierkante meter en hier gaan ze 's nachts of als ik niet thuis ben in omdat we ook nog een kat hebben. Dat gaat prima, ik geef ze voor het slapen altijd nog wat kruiden te eten dus dan weten ze niet hoe snel ze de ren in moeten rennen. 

[Marjoleintje]

Als hij altijd vrij door de woonkamer kan lopen, dan is het qua ruimte wel prima. Maar dan moet hij wel echt altijd los kunnen - 's ochtends, 's middags, 's avonds en 's nachts. Van opgesloten zitten wordt geen enkel  konijn gelukkig en daardoor ook niet vertrouwd met de omgeving.

 

Ik heb hier een konijn, Cas, welke toen hij bij me kwam vanuit de opvang heel niet bang was. Hij zat gerust op de stoelleuning naar buiten te kjiken, viel op de bank (soms zelfs tegen me aan) in slaap, sjeesde het huis door en mijn andere konijntje trok zich aan hem op, etc. Er is toen ik op vakantie was iets gebeurd denk ik - geen idee wat - waardoor er plotsklaps veel angst bij hem ingeslopen is. Het is nu echt mijn held op sokjes. 

 

Wat ik bij Cas merk, is dat hij maar af en toe alle ruimte gebruikt die hij hier krijgt. Belangrijker dan heeeel erg veel ruimte (wel voldoende ruimte houden natuurlijk, maar laat de tuin voorlopig nog even voor wat 'ie is zou ik nu als tip geven)  lijkt hij een paar fijne schuil/ligplekken in de kamer te vinden. Zo heb ik een grote rieten mand onder de salontafel staan, met een kleed er in, waar hij heel erg graag ligt. En in een hoek van de kamer heb ik een houten huisje staan, waar hij bovenin onder een afdakje kan liggen, en soms er ook in als het allemaal wat spannender is; tijdens het stofzuigen bijvoorbeeld. Dat geeft hem wel meer rust en minder de neiging weg te vluchten onder de bank of het bed. (Dat deed hij eerst, hij heeft echt weken/maanden voornamelijk op dergelijke plaatsen geleefd.)

Zijn nieuwe 'levensgezel' Mara heeft daarnaast geholpen om een groot deel van de angst weg te nemen. Zij is nergens bang voor, nieuwsgierig en Cas is van haar. Hij trekt zich nu enorm aan haar op. Dus ja, een vriendinnetje kan absoluut helpen. (Ik zou dan wel proberen een niet al te angstige vriendin te koppelen aan Milan, als dat lukt .)
Echter, bedenk je wel dat Milan waarschijnlijk niet 1-2-3 een enorm knuffelig konijn zal worden. Sommige konijnen worden het nooit (Cas moet ik ook nog altijd erg rustig benaderen, maar af en toe vindt ie het wel heerlijk om even lekker geaaid te worden. Het liefst samen met Mara) maar het kan soms ook gewoon 'even' tijd nodig hebben. Dat kan best een paar maanden duren, schrik daar niet van.

Oh, en; oppakken vinden konijnen echt doodeng. Doe het enkel in noodzaak. Liever lok je ze met wat lekkers ergens heen. Ze hebben meestal niet zo lang nodig om het geritsel van de biks-verpakking te leren herkennen

[PureHonesty]

Bedankt voor je advies Evee, je snapt inderdaad precies wat ik bedoel. 

 

Hij hoeft niet in een hok, dit is puur zijn toilet en de plek waar hij zich mag terugtrekken al zou hij dat willen. Hij hupt dan ook regelmatig in en uit. Tot eergisteren ging hij nog zijn hok in 's nachts en dat is inderdaad omdat hij nog niet zindelijk/is was. Maar gister is hij de hele tijd uit het hok geweest zonder zijn behoeftes te doen in de hoeken van de kamer en vandaag is er ook nog niet gebeurd dus ik heb er vertrouwen in dat we die stap verder kunnen nemen en hij vannacht weer niet in het hok hoeft als hij dat niet wil. 

 

De vragen die ik stel zijn inderdaad meer omdat hij zo angstig is soms maar met de tips van Evee kom ik zeker verder. 

 

@Bob, wij hebben hier ook een kat maar dat gaat gewoon goed. Milan was ze al gewend en is niet bang. Nala vind hem maar wat interessant maar wanneer hij te dichtbij komt springt ze de bank weer op. Verder zijn ze rustig om elkaar heen. Denk dat de reden waarom er geen ren hoeft te komen wel duidelijk is nu. Wanneer de zindelijkheid echt problemen gaat geven kan ik het natuurlijk altijd overwegen maar voor nu gaat het heel goed. 

 

Laat duidelijk zijn dat ik absoluut niet 2 konijntjes in dit hok ga "opsluiten".. 

[PureHonesty]

@Marjolein: Hij heeft gelukkig genoeg schuilplekken in huis gevonden. Zowel in zijn hok als daarbuiten. Hij ligt bijvoorbeeld vaak languit onder de eetkamerstoelen (staan in een hoekje van de kamer) of naast de bank waar ook een tafeltje staat. Ik heb daar sinds kort ook een kleedje liggen waar hij ook wel eens op wil relaxen. Dat vind de kat dan weer wat minder want die vind dat ook een leuk plekje. 

 

Hij is ook echt niet altijd angstig want als je een tijdje in de keuken bezig bent komt hij gezellig even kijken. Zit je op de bank tv te kijken hupt hij weer gezellig voorbij en je op de bank ligt staat hij op zijn achterpootjes eventjes bij je te kijken. Aanraken vind hij gewoon niet zo fijn dus wellicht inderdaad gewoon slechte ervaringen daarmee. 

 

Zoals ik het nu lees gaat zijn vriendinnetje hem ook wel positief beïnvloeden. Kan niet wachten op haar komst.  

[bob]

Mijn ogen vliegen echt bijna uit mijn hoofd bij het lezen over de kat. Ik vind het ontzettend risico vol om katten en (kleine) konijnen bij elkaar te laten als je er geen zicht op heb. Mag ik vragen waarom je dit doet?

[Evee]

Zelf heb ik ook zowel katten als konijnen los in huis samen gehad. De katten lagen tussen de konijnen te slapen. Babykonijntjes kunnen wel prooi zijn van katten, maar volwassen konijnen zullen niet door een kat worden opgegeten. Waar je wel voor moet oppassen is dat je kat de konijnen niet gaat pesten of treiteren, katten hebben scherpe nagels.

[PureHonesty]

Ik denk dat je dan eerst mijn kat moet ontmoeten. Er gebeurd hier echt niets hoor. Daarnaast is ze (bijna) altijd buiten als wij niet thuis zijn en wanneer ze binnen is slaapt ze 'n beetje. Nee, ik vertrouw de kat absoluut met Milan. Plus, de kat en Milan zijn bijna even groot. En wat ik al zei, ze loopt eerder voor hem weg dan dat ze iets met hem doet. 

[bob]

Bij mij is het eerder dat de konijnen de kat 'pesten'. Naar mijn inziens is het risico er altijd als je een roof en prooi dier bij elkaar zet. Snap niet waarom je dat risico zou nemen. Het hoeft maar 1 keer fout te gaan. 

 

edit: wanneer je kat buiten is als je niet thuis bent snap ik inderdaad dat de konijnen niet in een ren hoeven. 

[bob]

ontopic: bij mij was 1 konijn binnen ene dag al door de kamer aan het rennen en de ander moest zichtbaar een dikke twee maanden wennen. Ze is nu gecastreerd en ik merk dat ze wat rustiger wordt. Ik denk dat als er verder geen aanleiding is om schrikachtig zijn het ene konijn gewoon wat schrikkeriger is dan de ander. 

[Bammyflurry]

Misschien nog een punt van aandacht: ik lees dat je woensdag een (jong, baby? vriendinnetje) voor hem gaat halen waar hij over een tijdje mee samen komt te wonen. Dat is natuurlijk super fijn voor hem, want een konijn hoort niet alleen te zijn.

Maar het is vaak beter om een vriendinnetje voor hem te halen als hij zelf kan aangeven of hij het met haar ziet zitten. Dat is dus vanaf 2 weken na zijn castratie. En als je met hem naar een opvang gaat kun je hem zelf een dametje laten uitzoeken (na zelf een voorselectie te mogen doen). Dan weet je ook of het klikt. Dat is maar afwachten met een heel jong dametje waar hij nu nog niet bij kan en die nog veel kan veranderen qua gedrag als ze volwassen wordt. Een ander risico bij de aanschaf van jonge konijntjes is dat men niet altijd het juiste geslacht inschat.

[PureHonesty]

Begrijp ik wel hoor. Maar in mijn ogen is er niet echt een risico. Als ik het niet zou vertrouwen zou ik daar absoluut naar handelen hoor. Ik wil niet dat een van mijn dieren gevaar loopt. Daarom heb ik het ook vanaf het begin aangekeken. Alleen toen wij Nala aanschafte had ik ook een koppeltje konijnen, zij was toen nog een kitten en is er dus mee opgegroeid en Milan is ook al katten gewend. 

[PureHonesty]

Misschien nog een punt van aandacht: ik lees dat je woensdag een (jong, baby? vriendinnetje) voor hem gaat halen waar hij over een tijdje mee samen komt te wonen. Dat is natuurlijk super voor hem, want een konijn hoort niet alleen te zijn.

Maar het is vaak beter om een vriendinnetje voor hem te halen als hij zelf kan aangeven of hij het met haar ziet zitten. Dat is dus vanaf 2 weken na zijn castratie. En als je met hem naar een opvang gaat kun je hem zelf een dametje laten uitzoeken (na zelf een voorselectie te mogen doen). Dan weet je ook of het klikt. Dat is maar afwachten met een heel jong dametje waar hij nu nog niet bij kan en die nog veel kan veranderen qua gedrag als ze volwassen wordt. Een ander risico bij de aanschaf van jonge konijntjes is dat men niet altijd het juiste geslacht inschat.

 

Daar heb ik me ook mee bezig gehouden maar na verschillende mensen te hebben gesproken, zowel langdurige konijnenhouders, als fokkers en opvangcentra wil ik het toch op deze manier doen. Er zijn er al veel die mij hebben aangeboden te helpen wat ook heel fijn is. Ik weet dat jullie op het forum grote voorstander zijn van het adopteren van konijnen uit de opvang, wat ik ook altijd heb gedaan. Maar deze dame kwam op mijn pas dmv een vriendinnetje en haar laat ik niet gaan. Ik ken gelukkig ook genoeg succes verhalen dus ik heb er vertrouwen in. 

[Deem]

hi PureHonesty,

 

ik heb ongeveer hetzelfde hier, mijn konijntje zat in een redelijk klein hok in de opvang en hij was erg rustig. Hij lag de terugreis de hele tijd in mijn armen te knuffelen. Eenmaal hier aangekomen heeft hij de hele kamer tot zijn beschikking. Als hij in zijn ren zit kan ik hem zo oppakken om zijn gebitje te controleren of hem te wegen bijvoorbeeld. Echter wanneer hij uit zijn ren is, wilt meneer alleen maar buitenspelen en spurt hij keihard weg! Soms best frustrerend haha maar ben het nu gewend.

 

Ik denk dat Milan niet perse angstig is maar gewoon geen zin heeft om opgepakt te worden nu die aan het "buitenspelen" is en de gekste trucjes uithaalt om zich niet te laten pakken haha!

[Anjo]

Hij is ook pas net gecastreerd dus wie weet was hij in de woonkamer ook de boel aan het markeren . Ook niet zo'n vreemde gedachte. Een keutel hier en daar zal er altijd wel vallen hoor, daar zou ik wel rekening mee houden. En wie weet knagen ze ook wel een keer aan een plint of een tafelpoot, dat is wel een beetje het risico van konijnen binnen houden . Maar als je daar mee kunt leven en je kabels goed weg werkt is het ook wel heel gezellig natuurlijk.

 

Dat is ook weer een beetje het risico van een jong konijn ergens weghalen waarvan je het karakter niet kent, je hebt niet de garantie dat het met je eigen konijn klikt en misschien haal je er wel een in huis die helemaal niet zindelijk gaat zijn, overal aan knaagt etc en veel liever buiten is. Dat hoeft helemaal niet en er zijn ook genoeg konijnen die het prima naar hun zin hebben in huis hoor, maar ik zou het wel in je achterhoofd houden en eventueel een plan B bedenken voor het geval dat.

[PureHonesty]

Plan B is absoluut aanwezig. Ik heb de mogelijkheid om konijnen zowel binnen als buiten te houden en hoewel ik natuurlijk hoop dat dat echt niet nodig is zou een van de twee naar buiten kunnen. Daarnaast hebben we boven een knaagproof kamertje waar Milan eerst eigenlijk woonde. Maar omdat ik het zo gezellig vind dat hij beneden staat, en hij ook gewoon super gezellig is hihi, mag hij dus beneden. Er zijn dus uitwijkmogelijkheden. 

 

En als het een keutel hier en daar zou zijn zou je mij ook absoluut niet horen hoor! Maar als de complete keuken bezaait ligt nadat je 's avonds naar bed bent geweest en je je afvraagt hoe het komt dat er zoveel poepjes uit zo'n klein konijntje kunnen komen.. tja.. da's dan net iets ernstiger. Maar goed, hij is nu inmiddels dus gecastreerd en ik merk dat hij al iets rustiger is geworden. Dus wie weet gaat dit ook helpen met zijn zindelijkheid. 

 

Bedankt ook trouwens voor jullie adviezen! Ik begrijp bij de fellere reacties ook wel dat jullie natuurlijk het beste willen voor de konijn in kwestie. Dat doet me ook goed.