Castraties voedsters, ervaringen etc

[Gast]

Hallo allemaal,

 

Wie hebben er op BB hun voedsters laten helpen, en willen hun ervaringen delen?

 

 

[Christaaa]

Er zijn al vrij veel topics hierover, dus misschien kun je even zoeken.

Ik heb zelf 1 gecastreerde voedster. Destijds gedaan i.v.m. Haar gedrag, via een opvang waar ze toch logeerde. Is me prima bevallen. :yes:

Zelf ben ik geen voorstander van preventief castreren om medische redenen, hoewel ik inmiddels wel inzie dat het minder ingrijpend is dan ik altijd dacht. Het blijft echter een operatie waarvan het nut (wat betreft langere overleving) niet bewezen is.

[Dollie]

Ik heb inmiddels zo'n 75-100 dames laten helpen en kan alleen maar zeggen dat het in mijn ogen niet bijzonder veel voorstelt. Ja, het is een zware operatie en ja, daar zijn ze even beroerd van. Het is bovendien een wat langere ingreep onder narcose, dus daar is altijd een kleine kans dat het niet goed gaat. Ik heb dit echter nog nooit mee gemaakt en ik heb ook nooit problemen ervaren met de nazorg/het herstel. Negen op de tien dames herstellen redelijk tot zeer vlot, zijn de eerste 24 uur wat sneu maar komen snel en goed weer op gang. Zeker de helft krijgt standaard géén pijnstilling, de andere helft wel. Dat is ofwel omdat ze aangeven dit nodig te hebben ofwel preventief bijvoorbeeld als ze samen zitten met andere konijnen. Voor mij is dan niet goed in de gaten te houden hoe het herstel verloopt (hoeveel ze eten etc) en dan voorkom ik liever dat ze toch pijn hebben doordat ik signalen mis. 

 

Dan heb je nog die ene over, dat zijn meestal oudere voedsters die dus sowieso wat meer moeite hebben met de narcose en die meestal ook baarmoederproblemen bleken hebben. Dit maakt de ingreep en het herstel wat zwaarder. Ze hebben wat meer pijn en zijn langer uit hun doen. Dit kan natuurlijk ook bij jongere voedsters, maar dat komt wel minder voor is mijn ervaring. 

 

Mijn idee is dat mensen het vooral ook als heel zwaar ervaren doordat ze er van te voren al enorm tegenop zien. Ze gaan allerlei maatregelen nemen, zoals uit elkaar halen van een koppel na de castratie en in huis zetten (vreemde omgeving). Het konijn wordt nauwlettend in de gaten gehouden en elke beweging (of gebrek daaraan) wordt geregistreerd en geanalyseerd. Ik denk dat je je gewoon moet realiseren dat het diertje een zware operatie heeft gehad en dat ze nu dus even pijn heeft. Daar kun je weinig aan doen, natuurlijk helpt pijnstilling maar het blijft gevoelig. Dat moet ook, want anders gaan ze over hun grenzen heen wat in het gunstigste geval meer pijn geeft, in het slechtste geval betekent dat er opnieuw gehecht kan worden. Ik doe zelf de eerste 24 uur in principe niets, ik kijk om de paar uur even hoe het er voor staat, ik bied diverse soorten voer/groente aan. Ik ververs dit regelmatig. Verder blijf ik gewoon van ze af. Niet gelijk dwangvoeren etc. Als je nooit eerder een voedster hebt laten castreren kan ik op zich wel aanraden om wel om de 12 uur pijnstilling te geven, het kan best moeilijk zijn om in te schatten wat 'normale' pijn is en wat niet. (Nog los van het feit dat ieder wezen anders om gaat met pijn en pijn anders ervaart.) Maar verder gewoon RUST. 

 

Ik maakte me zelf bij de eerste voedster ook enorm druk. Uiteindelijk heb ik, tegen mijn gevoel in, pijnstilling gegeven na 12 uur omdat dit 'van BB moest'. Ze is toen door het bovenste deurtje van de kooi gesprongen om bij haar vriendje te kunnen zijn (die had ik apart gezet, dat moest ook ) en dat zijn natuurlijk geen handige acties met grote buikwonden. Als ik er later op terug kijk dan realiseer ik me dat ik me echt overdreven druk heb gemaakt. Zo ook bij nummer twee, ik maakte me iets minder zorgen want ik wist nu wat ik kon verwachten, tenminste... dat dacht ik.. Toen ik haar ophaalde was ze dolblij om me te zien en wilde ze gelijk een snoepje aannemen. Zodra ze haar mandje uit was thuis begon ze te vreten en was ze blij om haar vriendje te zien. Ik heb me bijna afgevraagd of de wond op haar buik er soms op getekend was.. sindsdien heb ik besloten me er niet meer druk om te maken en tientallen voedsters later blijf ik daar nog steeds bij

[HJW]

Goed verhaal Dollie. Chance gaat over een paar weken ook onder het mes en hier heb ik wat aan. Hoewel ik zelf vrij nuchter ben vind ik het toch wel spannend.

[Gast]

Ik ben het er absoluut mee eens dat het in de meeste gevallen gewoon meevalt. Mijn voedster wilde niet eten en op dat moment was het echt heel spannend allemaal, maar achteraf viel het allemaal heel erg mee. Wat echter niet meeviel was de negatieve verandering in gedrag van mijn voedster. Ze was voor haar castratie een kreng en erg veel schijnzwanger, castreren was dus wel echt nodig. Na haar castratie werd ze een nog veel erger kreng, zo erg dat ik haar nog nauwelijks herkende.

Deze ervaring is natuurlijk een uitzondering, maar heeft er voor mij wel voor gezorgd dat ik alleen nog uit medische noodzaak laat castreren. Er is daarnaast te weinig bekend over de effecten van castratie bij voedsters, waardoor ik zelf nooit preventief zou laten castreren.

[Charita]

Ik lees ook even mee omdat ik momenteel aan het sparen ben voor de castratie van de meiden. Ze worden geholpen omdat het ten eerste natuurlijk 2 dames bij elkaar zijn en ten 2e er erg gesproeid wordt, met name door Kyra.

Ik ben dus ook wel benieuwd want ik zie er wel een beetje tegenop, hoe ga ik die pijnstillers bijv toedienen zonder ze op te tillen en op schoot te nemen, dat wordt nog wat.

Normaal gesproken zou ik ze niet laten helpen, maarja er wordt zo gehamerd op die baarmoederkanker vanaf 4 jaar en k denk dat t toch nodig is nu, want ik blijf schrobben en doen met dat gesproei

[Gast]

Ik weet dat er veel topics over zijn, en misschien had ik dat moeten vermelden, maar ik maak me zorgen omdat mijn dames halfwild zijn..Zodra ze even in een kleinere ruimte zitten zoals bijv een kooi gaan ze enorm knagen aan de tralies en stressen. Optillen of medicatie geven an sich zal al een risico worden, ze laten zich niet pakken. Fiona al wat beter en die komt ook naar me toe, maar Ilona moet niets van me hebben.

 

Ik ben overigens van plan naar Dierenkliniek Sint Michielsgestel te gaan. Die vind ik erg voordelig qua prijs.

 

Punt is dus voornamelijk dat ik ze inderdaad buiten wil laten zitten, maar ik krijg ze moeilijk te pakken als ik bijv pijnstilling moet geven. Als ze gaan springen e.d. lijkt mij dat niet goed voor de buikwond. Binnen kennen ze niet en in een kleinere kooi als hun verblijf raken ze gestresst.

[Djohn]

Hallo!  

Ik heb gisteren Star laten helpen. 

Ze heeft het perfect gedaan!

Ze heeft een pakje aan heel zielig eigenlijks maar het helpt tegen dat ze aan de wond komen. 

 

Ze had meteen de juiste temperatuur en at meteen! 

.

De keutels waren ook goed alleen ontdekte ik net wat dunne ontlasting dat stonk vreselijk. Zou kunnen dat de blinde darm keutels nat werden door het water bakje ernaast. of dat ze dat deed. maarja zou vast normaal zijn na zo veel stress... 

 

ik betaalde voor het broekje (Inclusief borg terug ervoor)  de sterilisatie, medicijnen, wondcontrole enzovoort. €132-,  De dieren arts deed het goed ze is levend en is al weer samen naast der partner. 

 

ik moet 6 dagen 2x per dag 0.8 ml aan star geven. qua medicijnen 

Moest wel wennen dat Spider eerst wou rijden schrok me kapot spoot het toen ik het nog eens zag op zijn rug  omdat ze haar zowat om ver had geduwd! . 

 

Nu gaat het gelukkig wel weer goed.  En liggen ze naast elkaar en gaan ze zo samen genieten van de 6 katten tunnels die ik net voor ze heb gekocht  

[Dollie]

Ik weet dat er veel topics over zijn, en misschien had ik dat moeten vermelden, maar ik maak me zorgen omdat mijn dames halfwild zijn..Zodra ze even in een kleinere ruimte zitten zoals bijv een kooi gaan ze enorm knagen aan de tralies en stressen. Optillen of medicatie geven an sich zal al een risico worden, ze laten zich niet pakken. Fiona al wat beter en die komt ook naar me toe, maar Ilona moet niets van me hebben.

 

Ik ben overigens van plan naar Dierenkliniek Sint Michielsgestel te gaan. Die vind ik erg voordelig qua prijs.

 

Punt is dus voornamelijk dat ik ze inderdaad buiten wil laten zitten, maar ik krijg ze moeilijk te pakken als ik bijv pijnstilling moet geven. Als ze gaan springen e.d. lijkt mij dat niet goed voor de buikwond. Binnen kennen ze niet en in een kleinere kooi als hun verblijf raken ze gestresst.

 

Mijn ervaring met half wilde voedsters is dat je ze na de sterilisatie best even in een klein verblijf kunt houden. Ik zou dit ook echt wel doen, omdat ze anders toch flinke risico's lopen met zo'n wond. Ze overleven het echt wel. Je hebt dan ook veel meer zicht en het kost weinig moeite om ze te pakken en medicatie toe te dienen. Wat ook weer stress scheelt, want eerst achter ze aan moeten jagen voor ze ze kunt pakken is ook geen pretje. Verder is mijn ervaring met half wild tot nu toe dat ze heel snel weer eten. Het instinct is zo sterk aanwezig dat ze zichzelf wel lijken te dwingen om gelijk weer te eten. Pijnstilling geven heb ik bij half wildjes nog niet hoeven doen. 

[Gast]

Oke, dankje. Is het verstandig deze pijnstilling wel te kopen?

[Dollie]

Ja dat zou ik wel doen want als je het wel nodig hebt en niet in huis hebt dan zit je, maar ik heb zelf tot nu toe goede ervaringen met half wildjes castreren. Eigenlijk het tegenovergestelde van watj e zou verwachten. 

[Gast]

Oke, dat dacht ik al maar dan vraag ik dat er inderdaad bij.

 

Ik dacht dat halfwildjes juist moeilijker waren

[Nemolientje]

Ik zou het zelf zonder medische redenen waarschijnlijk niet snel meer doen.

 

Nemo zou gecastreerd worden in combinatie met het trekken van haar tanden. Ze is voor de castratie overleden, na 2 tanden stopte haar hartje.

 

Muffin is ruim een maand geleden gecastreerd en word nu eindelijk pas beter. Er heeft vanalles tegen gezeten. (korte versie)

Na de operatie ging het goed. Ze had net als veel andere wat moeite met eten en ze was erg suf. Ze had er wel meer last van dan ik had verwacht en merkte dat ze erg veel pijn had. Daardoor zijn we op advies van de DA toch nog even met pijn stilling door gegaan. Bij de controle (na 10 dagen) was alles perfect dus hechtingen zijn er uit gehaald en het pakje mocht uit (deze hebben we aangedaan omdat wij mars niet bij haar wilde weg halen).

3 dagen later zaten we weer bij de DA omdat muffin snot had. Hier hebben we antibiotica voor gekregen en na een paar dagen ging dat al beter. Aangezien we toch bij de DA waren wilde ze nog even de wond controleren. Deze lag helemaal open, wij zijn ons echt doodgeschrokken. We hebben haar er nooit aan zien zitten maar het was gewoon echt een gat in haar buik. Ze was nog steeds niet lekker dus we hebben ook niet gemerkt dat het slechter met haar ging. Omdat haar weerstand niet goed was wilde ze haar niet weer onder narcose houden dus hebben ze haar gewoon daar gehecht. Muffin deed het geweldig dus daarna weer met pijnstilling naar huis en het pakje weer aan. Het heelde heel erg moeilijk en heeft wel even geduurd. Nu is de wond helemaal dicht maar zit er een soort "bultje" onder. Inmiddels weer 2 keer op controle geweest en deze trekt nu eindelijk weg. In die tijd heeft ze een 2e keer snot gehad en dus weer een antibiotica kuur. Dit is gelukkig ook weer over. Ze is eindelijk weer haar vrolijke zelf en haar karakter is er beter op geworden, ze is veel minder vel en is eindelijk zindelijk. We deden gemiddeld een weekje met 1 pakje dus ze heeft er in totaal 4 doorheen gehaald. Ze maakte ze helemaal kapot (bijten en trekken) en kwam er dan uiteindelijk uit als we haar even met rust hadden gelaten, ook Mars hielp hier braaf aan mee. Super schattig maar een dure grap haha.

Het is dat het niet anders kon maar ik raad echt niemand aan om de pakjes zo lang aan te houden, een week of 10 dagen is oke maar daarna ging er zoveel haar uitvallen en ze ging veel krabben en likken waardoor ze ook veel kale plekken kreeg. Gelukkig groeit dit nu allemaal weer mooi aan.

 

Wij hebben haar trouwens laten castreren omdat ze veel last had van haar hormonen en dit vervelend werd voor Mars, ons maar vooral ook zielig voor haar zelf.

 

 

[Iris Q]

Ik heb vorig jaar mei mijn twee voedsters laten castreren. Alles is goed verlopen. Ik heb ze laten castreren omdat ze heel erg op elkaar waren aan het rijden en het op een gegeven moment zoveel was dat het gewoon zielig werd. Na de castratie heb ik ze nog 2 keer zien rijden geloof ik. Het duurde wel even voor ze weer gingen eten maar met een beetje geduld lukte dit ook wel. Medicatie en pijnstilling geven was een ramp daar moesten ze na dag 1 echt niks meer van hebben, niet op appel of banaan, gewoon helemaal niet. Op het laatste heb ik het op hun achterpoten gesmeerd omdat ze dat dan toch meteen eraf gingen wassen. Ik ben heel blij dat ik het heb gedaan het gaat nu heel goed met ze.

[Stamper2011]

Ik heb inmiddels twee keer een voedster laten helpen. Beide keren omdat ze zo ontzettend veel last hadden van hun hormonen, dat het echt niet leuk meer was. Lizzy kon ik zelfs op een gegeven moment niet eens meer samen houden met mijn ram omdat ze eindeloos op hem bleef rijden en hij er zo gek van werd, dat het voor hevige vechtpartijen zorgde.

Lin heeft na haar castratie nooit geen last meer gehad van vervelende hormonen. Dat was echt meteen over. Zij heeft zich een dag beroerd gevoelt en daarna was ze vrij snel weer de oude. Lizzy had er wat meer moeite mee en om haar heb ik mij ook meer zorgen gemaakt. Het duurde vrij lang voordat zij weer zelfstandig ging eten. Ondertussen wou het maar niet lukken om haar te dwangvoeren en pijnstilling te geven. Gelukkig pakte ze het daarna toch vrij snel weer zelf op. Ik moet zeggen dat Lizzy nog wel vrij lang last heeft gehad van haar hormonen, maar wel minder extreem dan voor de operatie. Na een week of 5-6 was het uiteindelijk helemaal over.

Ik zou zelf nooit een voedster laten helpen, puur ter voorkoming van mogelijke baarmoederproblemen in de toekomst. Bij extreem hormonaal gedrag, ben ik er alleen wel een voorstander van. Het heeft hier erg goed geholpen.

[Charita]

Haha nu ga ik weer twijfelen met al die verhalen tja moet ik t wel doen als het alleen om sproeien gaat op t moment

[Sonja1990]

Hier 4 geholpen dames. 

3 van de 4 waren na de operatie alsof er niks gebeurt was(ik twijfelde even of ze wel geholpen waren gezien de horrorverhalen die ik had gelezen) en 1 van de 4 wilde niet direct eten. Zij had ook een heel dominant mannetje die ik helaas van haar moest scheiden na de operatie. Hij wilde teveel op haar rijden en dat vond ik geen goede situatie voor haar. 

Alle andere vrouwen zijn meteen teruggegaan bij hun mannetjes omdat die wel rustig waren en dat ging prima. Had wel het idee dat ze daardoor wat actiever waren en sneller weer gingen eten. 

[Dollie]

Lisa demonstreert weer hoe het 'mee valt', vanavond rond negen uur is ze onder narcose gegaan. Toen we rond half drie thuis kwamen begon ze gelijk al op kruiden te knabbelen ondanks dat er ook nog haakjes zijn weggehaald. 

[Charita]

En dit vind ik nou zo moeilijk, ik zeg ze sproeien alleen maar nog dezelfde avond wordt er weer gereden.

Leyla rijdt op Kyra, Kyra rijdt op Leyla, ze lopen weg van elkaar en het is klaar. Ze hebben nog nooit naar elkaar gehapt of echt lelijk gedaan, weglopen en het is klaar.

Over anderhalve week worden ze 1 jaar, wat is nou het meest verstandig.

Lekker zo laten want ze vechten toch niet en er is geen medische noodzaak. Of preventief doen omdat ze ooit zouden kunnen gaan vechten en het sproeien vervelend is.

Hier twijfel ik dus al een half jaar over en ik kom er niet uit. Ik dacht een beslissing genomen te hebben, maar dan lees ik die verhalen weer en denk ik: dat wil ik ze niet aandoen. Straks gaat het fout, etc

[Eefje]

Hier ook een gecastreerde dame. Ze is onder het mes gegaan omdat ze ontzettend sproeide en reed op haar vriendje. Ze heeft zich ongeveer anderhalve dag beroerd gevoeld, daarna begon ze weer zelf te eten en herstelde ze heel snel. Ik heb mijn koppel wel even uit elkaar moeten halen, mijn ram begon haar op te jagen terwijl ze zo zwak was. Ik heb ze een week uit elkaar gehad, na 20 min op neutraal terrein waren ze weer de dikste vrienden. Ze was meteen rustiger na de operatie, ze heeft niet meer gesproeid. Rijden doet ze nog heel af en toe, maar dat is van een heel andere orde dan eerst, niet zo obsessief, mijn ram vindt het nu ook helemaal niet erg. Ik ben heel blij dat ik haar heb laten opereren, er is veel rust nu in mijn koppel en achteraf vond ik het meevallen. 

[Gast]

Dankjewel voor jullie reacties!

 

Ik heb contact gehad met dierenarts Sint Michielsgestel (Marjolijn de Bont). Als ik ze beiden tegelijk laat helpen, kost me dit 88 euro per konijn met alles erbij.

Valt dus erg mee, die prijs.

Even sparen en dan hoop ik dat ik tegen de meivakantie een afspraak kan plannen, dan kan ik ze namelijk in de gaten houden (:

 

Ik hoop dat ik ze dan bij de controle kan laten enten, vind ik toch ook erg belangrijk.

 

En dan maar duimen dat ze niet teveel gaan stressen als ze binnen zitten. Ik zag op de webshop dat ze ook bach bloesem rescue hebben, zou dit werken vóór ze naar de dierenarts gaan en tijdens hun herstel? Ik heb dit altijd in huis voor mezelf en viel me nu ineens op.

 

Oh, en in het reismandje, kunnen ze daar samen in? Als ik ze op ga halen na de operatie?

[Charita]

Zoooo dat is goedkoop! Dan zit je dus op 176 euro. Ik heb laatst geïnformeerd en het gaat mij 275 euro kosten voor 2 dames en daar komt de pijnstilling voor thuis dan nog bij en dat schatte ze op 16 euro. Nou heb ik zelf carprofen staan dus als ze dat mee wil geven is het niet nodig in ieder geval 

[Gast]

ja, inderdaad, was ik erg blij mee! Niet dat ik niets uit wil geven, maar ben immers student dus als het goedkoop kan, graag. Al had ik het ook gedaan als het duurder was hoor, dan maar wat langer sparen!

[Christaaa]

Ik vraag me wel een beetje af waarom je het wilt laten doen.

In de situatie van Charita zou ik het wel doen. Als ik op de 1 of andere manier met een voedster koppel kwam te zitten, waarbij er toch wat onrust was, zou ik de gok op vechtpartijen niet willen nemen. Ook bij andere gedragsproblemen vind ik het een goede optie.

Bij jou lees ik eigenlijk niks van problemen. Ze hebben ook nog eens veel ruimte. Waarom zou je het laten doen, terwijl het ondanks de redelijke prijs, een flink bedrag voor jou is?

[Gast]

Omdat ik ze wil behoeden tegen baarmoederproblemen, en ze misschien straks wel met z'n tweeen komen. Buiten dat sproeit Fiona veel en ze jagen ook achter elkaar aan, de dames.

Nu zit ik iets beter, en ik weet niet hoe dat straks is qua geld, dus laat ik het liever nu doen.

 

Dus eigenlijk preventief voor baarmoederproblemen, en preventief voor evt gedragsproblemen die wel lichtjes te zien zijn, en misschien erger worden als ze met z'n tweeen zitten.