Mordecai doet elk uur een dutje, en ik moet afwachten of ik op den duur geïrriteerd raak daardoor. Mijn 'eigen' konijn vind ik aandoenlijk , als ze zit te dutten. Het is dus niet rationeel, wat ik vind.
Verder zit hij nogal onder de wondjes, in verschillende staten van genezing, waardoor zijn vacht slordig is en zeker zijn koppie minder lief is. Ik weet dat ik altijd over dat vooroordeel heen groei, maar nu vind ik het niet leuk.
Hij zit geregeld lekker met zijn tandjes te knabbelen dus hij vindt het fijn bij ons, dat vind ik dan weer erg leuk. Hij steekt meteen zijn neusje in mijn hand als ik in zijn buurt kom. Vasthouden laat hij toe, maar dat hoeft van mij niet. En hij is intussen actiever dan twee dagen geleden.
Ik ben vooral gefascineerd door feitjes: kan hij tegen lijnzaadbrokjes, plast hij op de bak, laat hij zijn lekkers afpakken, gaat zijn vacht glanzen, worden ze hecht, hoe oud gaat hij worden? Kortom, ook aan mijn kant meer interesse en minder affectie.