Rian

Ik kom dan uit de nachtdienst, ik hoop dat ik het bolletje binnen de lijntjes kan kleuren :-P

Tip: Baarmoeder eruit laten halen

Tanden slijpen is toch heel achterhaald of vergis ik me nu? Ik was in de veronderstelling dat lange tanden getrokken worden zodat het beestje er nooit meer last van heeft?

Kreeg je geen advies op de plek waar je het beestje gekocht hebt? Ze zal moeten overstappen van het voer dat ze daar kreeg en wat je nu gaat geven, als het om een fokker gaat zou deze je toch op zijn minst moeten adviseren hierin, alleen om te zorgen dat ze geen klachten krijgt van het overstappen.

Konijnen zijn groepsdieren en horen niet alleen te zitten. Dus of jij het daar nou mee eens bent of niet, het is zo 😉 Ze zal vast wel wat uitingen geven van konijnengedrag waaraan je denkt te zien dat ze gelukkig is, het is niet voldoende voor haar. Een jong dier huppelt en springt nou eenmaal graag. En hoe langer ze alleen blijft, hoe meer ze gedrag gaat laten zien waar jij niet blij van wordt. Uiteindelijk gaat ze hoknijd vertonen, grommen, je aanvallen en bijten. Typisch gedrag voor voedsters die alleen wonen. Dus... als zij blij wordt gemaakt en jij daardoor ook, dan is dat toch een win win situatie?

Sterkte! Niet leuk 😞

@CodyNL Nooit van gehoord dat narcose een trigger voor EC kan zijn! Dan snap ik dat je dat eng vindt.

Een konijn kan ook minder goed eten als hij niet lekker in zijn vel zit door bijv. eenzaamheid. Ik weet het niet zeker, maar Meros woont alleen? Zonder soortgenootje? Zou zomaar kunnen dat hij ineens bergen hooi gaat eten als hij een maatje krijgt dat ook lekker veel hooi eet! Ik begrijp overigens niet helemaal wat je bedoelde met een verdoving die een parasiet in zijn koppie kan triggeren, kun je dat uitleggen? Daar heb ik nog niet eerder over gehoord

Wij hebben altijd gewoon graszaad voor speelgazon. Toevallig is het nu bij de Action in de aanbieiding. M.i. hoeft dat niet biologisch te zijn, maar dat is je eigen keuze. Als je het zaait zou ik er wel een poosje gaas overheen doen, want voor je het weet hebben ze alles alweer omgeploegd en opgevreten 😉

Gisteren was het dan toch zijn dag. Na 12 jaar een heerlijk leventje te hebben gehad is Pooke gistermiddag rustig ingeslapen, in zijn eigen omgeving. Hij was al een tijdje een echte oude opa. Blind, wat moeilijker lopen, zichzelf moeilijk schoonhouden, het hoorde bij zijn leeftijd. In ons vorige huis, waar hij zo'n 8 jaar samen met de andere nijntjes genoten heeft van een heerlijke konijnentuin, heeft hij afgelopen najaar nog meegeholpen de beukenhaag op zijn eigen manier en op zijn eigen hoogte te snoeien. We vonden het wonderbaarlijk toen we hem met zijn 11 jaar nog op zijn achterpootjes bezig zagen al die takjes en blaadjes naar binnen te werken. Vorig jaar zomer heb ik hem een paar keer moeten redden van nare vliegeneitjes. Hij heeft ooit nog een keer een soort EC achtige aanval gehad, daar reden we dan in alle vroegte in het weekend, op naar de dienstdoende. In januari van dit jaar werd hij 12. We verhuisden en woonden een aantal weken in een vakantiehuisje, de konijnen buiten, maar hun mooie ren waren ze voor even kwijt. Die komt er weer aan hier, bij ons nieuwe huis. Pooke ging die laatste weken best snel achteruit. Rust roest, zei de dierenarts. En zo was het. Er kwam een bult boven zijn voorpoot. Een rare bult. Hij had er niet echt last van, want hij deed gewoon zijn ding. Waarschijnlijk was het iets kwaadaardigs. De dierenarts zei, "zo lang hij als een oud opaatje nog lekker achter de geraniums kan zitten, poept en eet, is het goed." We hebben hem nog in laten enten, want wie weet hoe lang hij er nog kon zijn! We wonen nu een week in het nieuwe huis en hij heeft nog heerlijk genoten van de zon, als het waaide richtte hij zijn kopje op en leek hij ervan te genieten. Hij hobbelde wiebelig rond op zijn nieuwe plek en at gras zoveel hij kon. Zo vaak zeiden we, hoe lang zou hij er nog zijn? Hoe vaak hadden we al gedacht "morgen zullen we hem wel een keer vinden". Gistermiddag leek hij te zeggen: het is goed geweest, ik ga nu. Zijn brokjes van de ochtend had hij niet meer helemaal opgegeten. Hij lag in zijn slaapverblijf langzaam te ademen en wilde niet meer opstaan, zijn kopje liet hij hangen. Ik heb hem binnengehaald en tegen me aan gehouden. Fiep kwam nog even snuffelen, want zij kende hem natuurlijk ook al sinds zij bij mij is. Het had niet mooier kunnen gaan, in mijn armen sliep hij in. Een stuip, een paar laatste ademteugen, en daar ging hij. Een mooiere dood kun je je niet wensen voor je dier. Het klinkt gek, maar hij zag er zo tevreden uit. Wat een geweldig manneke was hij. 12 jaar lang was hij mijn konijnenvriend, ik was echt gek op hem. Dankzij hem kwam ik hier op het forum en leerde ik Jeroen kennen. Jeroen heeft in de tuin onder een appelboom, waar hij zo gek op was, een kuil gegraven en daar hebben we hem weer teruggegeven aan moeder natuur. Verdrietig en mooi tegelijk. Rust zacht lieve Pooke, speel maar fijn in de konijnenhemel met je oude kameraadjes en weet dat wij je nooit zullen vergeten!