Marjoleintje
-
Items
2.413 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
-
Dagen gewonnen
23
Berichten die geplaatst zijn door Marjoleintje
-
-
@Sanne:
Diva na haar castratie ook niet, dat was bij een andere praktijk (maar ook geen pijnstilling, dus of dat nu echt een goed voorbeeld is...)
Waar Mara gecastreerd is schrijven ze wel vrij vaak AB voor na (vaak vrij intensieve) operaties, maar ze kijken wel goed naar de dosering en ze gooien de duur van de kuur soms ook iets omhoog. Ik weet niet precies wat de gedachte daar achter is, behalve natuurlijk het voorkomen van infecties. Het zal er misschien ook mee te maken hebben dat veel mensen al eerder stoppen met medicatie dan de dagen die je aangeeft. (' Ach, het gaat toch goed, kan wel...' ) Zou je minimaal 7 dagen AB moeten geven (i.v.m. resistentie) en je zegt dat ook zo tegen klanten, dan heb je bij veel kans dat ze al eerder stoppen dan die 7 dagen. Zeg je dat ze voor de zekerheid beter 10 dagen kunnen aanhouden, dan heb je een grotere kans dat die 7 nog wel gehaald worden.............Maar goed, het is altijd een beetje de vraag wanneer het nodig en wanneer onnodig is.
In principe zou als het correct wordt gedoseerd en lang genoeg wordt gegeven, geen tot minimale resistentie moeten opleveren. Maar ja, in de praktijk werkt het vaak anders door onzorgvuldig handelen (van zowel DA's als cliënten.)
En inderdaad nog niet te spreken van de (intensieve) veehouderij.
-
@Sanne:
Het liefst moet je operaties zo steriel mogelijk uitvoeren om onnodig AB gebruik te voorkomen, maar dat kun je natuurlijk niet altijd garanderen en een buikoperatie is wel echt een risico-operatie. (Daarbij heeft Mara vrij lang opengelegen omdat ze zoveel vet tussen de organen had. )
Je zou kunnen zeggen dat je zou moeten wachten tot er een ontsteking ontstaat en je dan pas met AB moet beginnen - niet altijd ontstaan er ontstekingen dus er is wat voor te zeggen - maar bij een buikwond is dat natuurlijk niet te zien. Misschien wel te voelen, maar dan heb je denk ik inmiddels al een doodzieke voedster/poes/teef/reu.
Ik zit nu alleen even te bedenken of de rammelaars en katers ook standaard AB meekrijgen...... katers in elk geval niet dacht ik......rammelaars ook niet zo snel geloof ik.... maar ik zal het volgende week eens nakijken/navragen! (Moet toch nog een apothekersopdracht doen voor stage, dus dan combineer ik dat mooi
)
-
Ik zie het nog regelmatig gebruikt worden. Maar er zijn wel strengere regels; AB mag echt niet meer meegegeven worden zonder dat de DA het dier eerst gezien heeft (herhaalrecept mag geloof ik wel, maar echt als directe voortzetting van de behandeling en niet een jaar later omdat het de vorige keer zo goed werkte.)
AB resistentie is wel een groot probleem aan het worden, en daarom is het zo verdomd belangrijk dat als het voorgeschreven wordt, de juiste AB in de juiste dosering wordt voorgeschreven en niet zomaar in het wilde weg wat geprobeerd wordt. Er zijn natuurlijk wel infecties waarvan je weet wat je ertegen moet gebruiken hoor, maar bij twijfel zou er gewoon altijd een bacteriologisch onderzoek (BO) gedaan en een antibiogram (ABG) gemaakt moeten worden om te kijken welke bacterie het is en welke AB hier korte metten mee kan maken.
Oh, en ook erg belangrijk en wat echt een groot probleem is; mensen maken de kuur vaker niet dan wel af. Dat geldt eigenlijk voor heel veel medicatie, maar met AB is het echt, echt af te raden omdat je zo natuurlijk resistentie bacteriën kweekt. (Lang niet alle dierenbezitters hebben de mentaliteit van de meeste BB'ers wat dat betreft. Helaas.)
Ikzelf ga er dan zelfs zo ver in om flesjes met restjes AB* bij de apotheek (soms kan het ook bij de DA) te brengen, omdat het anders alsnog vrij en blij in het milieu terecht komt.(*Na Mara's castratie had ik een klein beetje over, iets van 0,5 ml terwijl ze elke keer 1,1ml moest krijgen. Dit laatste heb ik niet gegeven omdat de dosering anders te laag is - waar bacteriën erg blij mee zijn - en ze toch al 14 dagen had gehad, waar 7 minimaal was voor deze AB. )
Maar tja, het is een groot probleem dat steeds groter wordt. Uiteindelijk zullen er wel doden door gaan vallen, te beginnen met de dieren want er zijn nu al middelen die echt niet meer gebruikt mogen worden voor hen, en dat zullen er gaandeweg meer worden.
-
Olie...zegt mij niks, maar ik zal het eens vragen. Wellicht dat het een DA wel bekend voorkomt
Wat betreft het laxeermiddel; als alles echt al zo enorm gezwollen was door het gas en op knappen stond, had laxeermiddel misschien niet meer eens op tijd zijn werk kunnen doen.
En weetje, als een diertje zoveel pijn heeft, dan is narcose niet altijd de slechtste optie denk ik. Natuurlijk is het heel zwaar en alles of niets, maar komen ze er niet meer uit, dan is het een vrij rustige dood. Ze vallen in slaap, en daarna weten en voelen ze niks meer.
Had je geen operatie overwogen, dan had je hem misschien ook moeten laten inslapen of was zijn maagje/darmen geknapt, en dat laatste is enorm naar en pijnlijk.
Het zal wel even vreemd zijn met een nieuwe heer erbij. Maar goed dat je aan je Noedels denkt!
En herkenbaar hoor, dat het een beetje dubbel voelt.
Sterkte en succes met koppelen! (*gaat even op zoek naar dat andere topic * )
-
Hm, veel groenvoer kan de aanleiding zijn, maar eigenlijk betekent het dan wel dat er vaak al iets 'mis' was in het verteringssysteem, want een 'gezond' konijn kan normaal gesproken er goed mee overweg. Het is een beetje zoals bij mensen; de ene mens kan alles eten zonder ook maar ergens last van te hebben, bij een ander slaan de darmen op hol of steekt obstipatie de kop op. Laat ik het zo zeggen; je zou er normaal gesproken vanuit mogen gaan dat je groenvoer, en niet al te grote hoeveelheden fruit, zonder problemen kunt geven. ('Vreemde' soorten opbouwen is echter vaak wel handig, voor de zekerheid.)
Opereren is bij de ene DA gebruikelijker dan bij de andere. Sommige DA's willen er niet aan omdat het narcoserisico zo hoog is. Die proberen het dan met laxeermiddel/darmstimulerende/maaglegende middelen op te lossen. Wat nu de juiste keuze is, daar heb ik al een tijdje over na lopen denken na de dood van Diva:
Waar ik stage loop, proberen ze namelijk eerst het gas weg te krijgen met medicatie. Aan narcose/sedatie beginnen ze eigenlijk niet met een 'gaskonijn' . Waar ik met Diva terecht ben gekomen (spoeddienst, niet mijn eigen DA), heeft de DA eerst geprobeerd met een slangetje het gas uit de maag te krijgen*. De maag stond namelijk letterlijk op knappen. Zonder sedatie wilde dat niet lukken (helaas), dus hij heeft het geprobeerd met een licht roesje. Dit licht roesje is ze alleen toen nooit meer helemaal te boven gekomen. (Het plan was om na deze lichte sedatie, als Diva weer wat opgeknapt was, onder volledige narcose de oorzaak te gaan achterhalen middels een buikoperatie. Nog voor de operatie is ze overleden.)
Was het een foute keuze? Voor een verstopping veroorzaakt door bijvoorbeeld haren misschien wel, want door het roesje had ze een enorme ondertemperatuur, wat het lichaam natuurlijk ontzettend veel kracht kost. De maag/darmstgimulerende medicatie kreeg zo eigenlijk geen eens de kans om te beginnen met werken. Dus er is wat voor te zeggen dat opereren niet zo gangbaar is.
Maar, na sectie bleek dat dit eigenlijk de enige manier was geweest die had kunnen helpen; de verstopping werd veroorzaakt door een overontwikkelde en in kramp gesloten sluitspier (van de maag naar darmen). Dit is bij konijnen nog vrij onbekend, maar bij honden en baby's is er een remedie: het doorsnijden van deze spier zodat deze ontspant. Kortom; een buikoperatie.
Had ik in dit geval dus alleen medicatie gegeven, dan was de maag geknapt doordat deze steeds overvuld raakte en de medicatie niks aan die spier kon doen.
Het was een gok. In dit geval een 'goede' gok, zoverre je daarover kunt spreken als je bedenkt dat Diva het niet heeft overleefd. (En eigenlijk al niet had kunnen overleven.) En een gok, dat zal het met gas eigenlijk altijd zijn. Niet altijd is een operatie verkeerd, en niet altijd enkel medicatie.
Dus, echt, verwijt jezelf niks. Je hebt zo snel de DA gebeld, daarna is het eigenlijk maar keihard duimen draaien. Meer kun je echt niet doen.
*Het gas met een slangetje uit de maag proberen te halen is overigens iets dat in de ziekteleer van paarden veel voorkomt, heb ik mij laten vertellen tijdens de opleiding; laat je als DA een paard met gas naar de Universiteitskliniek gaan (omdat het je als DA zelf niet meer lukt), en je hebt niet geprobeerd het gas weg te halen op deze manier, dan is dat een vormfout en heb je het tuchtcollege op je dak. Mijn spoedda is een DA van de oude generatie, de veeartsen, en ik denk dat hij het daarom zo heeft aangepakt.
-
Heel veel sterkte!
Gas is afschuwelijk naar, (ik ben op dezelfde wijze mijn Diva verloren) maar het is niet iets dat jezelf kan/mag/moet verwijten!
Je hebt al heel snel de DA gebeld, dat is top en het enige wat je kon doen.En om je echt te overtuigen dat je de schuld niet bij jezelf moet zoeken:
Gas is een veelvoorkomend probleem dat heel snel en plotseling kan ontstaan. Er bestaat medicatie voor, maar als dat niet aanslaat zijn de prognoses al snel heel slecht.
Een operatie (om de oorzaak van bijvoorbeeld een verstopping die gas kan veroorzaken weg te halen, of een 'operatie' waarbij er onder sedatie met een slangetje geprobeerd wordt het gas en vocht weg te halen omdat de maag overvuld raakt) is eigenlijk het laatste redmiddel, echt alles of niets, en veel konijnen zijn dan eigenlijk al in zo'n slechte conditie door het gas geraakt dat ze niet meer door de narcose/sedatie heenkomen.Het is afschuwelijk naar, (ik ben op dezelfde wijze mijn Diva verloren) maar het is niet iets dat jezelf kan/mag/moet verwijten!
Gas kan om verschillende redenen ontstaan, maar vaak is de oorzaak onbekend. Groenvoer kan een rol gespeeld hebben als je bijvoorbeeld veel koolsoorten hebt gevoerd, maar als het konijn zelf bijvoorbeeld al een wat slechtere darmwerking en wellicht daardoor al een kleine verstopping had, dan kan dat natuurlijk ook mede de oorzaak zijn geweest, waar het normaal gesproken helemaal geen problemen had gegeven. Het kan ook een andere al dan niet aangeboren afwijking zijn geweest aan het maagdarmkanaal. Stress, verandering van omgeving, dat in de weg bleef zitten, iets anders 'geks'..... er zijn zoveel mogelijke oorzaken. Zonder verder onderzoek (sectie) is het eigenlijk niet te zeggen wat het geweest is, en met sectie eigenlijk nog niet altijd.
-
Een doorgesneden ooglid geen reden om snel een DA te bezoeken?
Absoluut wel! Al is het maar om het oog verder na te kijken op afwijkingen/trauma. Daarbij heeft een kat klauwen vol met schadelijke bacteriën, dus dit is zeker wel een spoedgeval naar mijn mening. (Spoedgevallen zijn niet altijd de dieren die bloedend en naar adem happend op de grond liggen. Glaucoom is bijvoorbeeld ook al een spoedgeval, omdat het binnen enkele uren onherstelbare schade kan brengen aan het oog. Om even iets te noemen.)
Het lichaam kan veel herstellen, en hadden we het over enkel wat geïrriteerd slijmvlies gehad dan was een bezoekje aan de DA op zondag misschien niet nodig geweest (hoewel ik vind dat ik dit eigenlijk ook niet mag zeggen, omdat je naar het hele konijn/dier moet kijken), maar dit vind ik absoluut wel een bezoekje 'waard' . Al is het maar om te bespreken of je konijn een antibiotica kuur nodig heeft.
-
Ik heb de twee topics van TS even samengevoegd.
-
1
-
-
Even overleggen met je dierenarts inderdaad. Novacam is weer anders dan Carprofen, en hoewel het best zou kunnen dat om de 12 uur geen kwaad kan, kun je beter maar even het zekere voor het onzekere nemen.
-
Heel veel sterkte met het verlies van Miffym Babette.
Je hebt werkelijk alles gedaan, en fijn dat je haar ook wat energie hebt kunnen meegeven.
Dat zal ze zeker gevoeld hebben!
Voel jezelf niet schuldig; nu voelt het misschien alsof je het net te lang hebt gerekt, maar anders had het gevoeld alsof je haar geen eerlijke kans had gegeven. Dit soort keuzes zijn zo moeilijk om te maken, en er is eigenlijk ook geen goed of fout. Want weet alles maar eens vantevoren.
-
Heel veel sterkte met het gemis van zo'n lief vriendje!
-
Fijn om te horen Bunnysgirl!
-
Griep muteert continu ja
En als aanvulling op jouw verhaal:Antilichamen verkregen via de moeder (maternale antilichamen) werken inderdaad maar tijdelijk en doordat zij het 'vuile werk' op zich nemen, ontwikkelen de jongen op dat moment zelf geen antilichamen. Dus neemt de hoeveelheid moedermelk (met antilichamen) af, dan de bescherming die de jongen hierdoor hebben verkregen ook. Daarom moeten puppies en kittens al zo vroeg hun entingen krijgen. (En een booster, want je weet nooit precies wanneer de maternale antilichamen verdwenen zijn uit het lichaam, en daarmee of je eerste inenting al voldoende effect heeft gehad.)
Maternale antilichamen of antistoffen gemaakt door een ander ('serums' ) vallen onder passieve immunisatie. Het lichaam wordt er niet door getriggerd zelf antistoffen aan te maken, en dus is het effect maar tijdelijk.
Vaccinactie valt onder actieve immunisatie: er wordt dan een stof ingebracht (dood of verzwakt) waarbij het lichaam wel zelf aan de slag gaat om er een legertje tegen te bouwen. Ook als de stof verdwijnt en het legertje niet meer actief is, zijn er nog wel zgn. 'memory cellen' die onthouden wat ze moeten doen. Best kans dus dat als een dier (of mens) de eerste keer wat heftig op een vaccinactie reageert, de tweede keer dit niet of minder doet. Er ligt de tweede keer al een 'plan van aanpak' klaar namelijk, waarbij dat bij de eerste keer nog ontwikkeld moet worden.
En afhankelijk van de soort 'vijand' moet vaccinatie wel of niet herhaald worden om het lichaam weer een beetje te helpen herinneren hoe het allemaal ook alweer moest .
Ik heb geen idee of het kan, maar als myxomatose (in afgezwakte vorm ?) doorgegeven kan worden via de moeder, zou dat een natuurlijke vorm van actieve immunisatie zijn. En dan kunnen de lampreien inderdaad antistoffen aan gaan maken waardoor ze weerbaarder zijn tegen myxomatose.(plus natuurlijk wat jij, Lonja ook al zei; natuurlijke selectie helpt ook een handje. Survival of the fittest; overleving van degenen die zich het beste kunnen aanpassen.)
-
1
-
-
Wat jammer dat je zo weinig steun krijgt PukenQuinty, maar heel goed dat je gaat hoor!
-
Dit topic is bedoeld om je (eigen) ervaringen met myxomatose te kunnen bespreken.
Om je verhaal kwijt te kunnen; van het ontdekken van de ziekte tot het verloop, de (extra) verzorging die je hebt moeten geven of op dit moment geeft, tot de keuzes die je moe(s)t maken.
Je kunt hier ook om raad/ ervaringen vragen, en anderen een hart onder de riem steken. Mocht je verder echt de diepte in willen duiken en willen discussiëren over deze ziekte (bijvoorbeeld over de mogelijke varianten, de vaccins, etc.) dan is hier een apart topic voor: http://www.bunnybunch.nl/forums/topic/75774-myxomatose-discussietopic/ -
Is ook zo Dollie, dus die mag je ook gewoon erbij betrekken hoor. Absoluut
Het is meer dat eigen ervaringen m.b.t. myx (ook gewoon de klassieke variant) nu ook een eigen plekje hebben gekregen, voor wie er verder geen hele discussie omheen wil, maar slechts wat steun/raad/eigen ervaringen. Zeg maar meer lotgenotencontact
Ook in dat topic kan natuurlijk weer naar dit topic verwezen worden, als de mogelijk nieuwe variant (?) ter sprake komt. -
(Ik heb zojuist nog even de hele discussie over myxomatose naar http://www.bunnybunch.nl/forums/topic/75736-myxomatose/ verplaatst. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk berichten met sterktewensen/duimpjes voor TS hier te houden, maar sommige berichten waren een combi van sterktewensen en discussiepunten, dus die zijn wel verplaatst.)
-
Heel veel sterkte, met deze dappere maar moeilijke beslissing!
-
Ik heb even een heel grove bezem door het topic gehaald. Daarbij zijn er ook wat berichten weggehaald die op zich niet aanstootgevend waren, maar die wel onderdeel werden van de (offtopic) discussie. Dus mocht je opeens een bericht missen, dan weet je waarom
.En om zelf ook niet verder in het verleden te blijven hangen: Hoe is het met Witje Bunnysgirl? Als hij zuurstof heeft gehad, had hij het waarschijnlijk erg benauwd. Maar hopelijk is hij wat opgeknapt?
-
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt bunnysgirl. Hopelijk kunnen ze Witje helpen en knapt hij snel weer op. Succes!
-
Ik vind ook dat iedereen het zelf moet weten en de ingreep valt ook wel wat mee. Maar er wordt hier vaak geschreven dat het beter is, maar dat is dus noet bekend.
Die 'aangetaste' baarmoeder lees ik heel vaak. Maar wat dat dan precies is.... Het is volgens mij iets wat dierenartsen zeggen op wat ze zien met het blote ook. Maar of het een voorstadium van kanker is....
Ik bedoel: bijna elke vrouw heeft vleesbomen, wat goedaardige gezwellen van de baarmoeder zijn. Dat wordt vrijwel nooit kanker.
Preventief castreren is zeker te verdedigen. Maar het is geen feit dat het beter is.
Nee, met het blote oog kun je inderdaad niet stellen of iets tumorweefsel is, en/of het goedaardig of kwaadaardig is. Maar ook een verdikking of zelfs een van nature goedaardig gezwel (dat niet als 'doel' heeft alles te vernietigen bedoel ik dan) kan voor problemen zorgen doordat het organen gaat verdrukken. En een ontsteking is wel goed herkenbaar, en werkt in het hele lijf door, met alle gevolgen van dien.
En vleesbomen... ja dat zou misschien ook kunnen (eerlijk gezegd geen idee). Maar bij mensen is dit toch allemaal wat eenvoudiger te onderzoeken dan bij konijnen, dus daarom denk ik dat veel dierenartsen liever het zekere voor het onzekere nemen.
Maar inderdaad, (dier)geneeskunde is in die zin geen exacte wetenschap. Of het nu over castraties, chemotherapie, nierkatten of BARF gaat: iedereen heeft er zijn of haar eigen ideeen over
(En dat is vaak maar goed ook. ) -
Maarre, voor de duidelijkheid; ik vind dat iedereen moet doen waar hij/zij zich zelf prettig bij voelt!
Ik kijk iemand echt niet vuil aan omdat hij/zij een voedster niet laat castreren.
(Ik ga pas vuil kijken als iemand geen opname kosten meer wil betalen maar ook niet zelf wil dwangvoeren, want dan is het straks geen lief knuffelkonijntje meer dat zijn baasjes leuk vindt.......... /moesthetevenkwijt) -
Nouja, de hoeveelheden voedsters met aangetaste baarmoeders is wel aanzienlijk. Het zal misschien niet gelijk hun dood betekenen, maar het kan wel voor ernstige problemen zorgen.
En omdat ik zelf de risico's van een sterilisatie/castratie aanvaardbaar vind (even naar de operatie zelf gekeken), laat ik het dus wel preventief doen, zonder dat er sprake is van hormonaal probleemgedrag of kans op nestjes. Maar nee, het is geen garantie dat ze niet aan iets anders overlijden. In Diva's geval hadden achteraf gezien ook haar tanden en kiezen haar dood kunnen beteken. Maar tja, misschien hadden haar tanden verder geen problemen meer gegeven en was ze zonder castratie toch gestorven aan een ontsteking aan de melkklieren... je weet het natuurlijk nooit.
(Overigens, Diva's probleem in de buik heeft waarschijnlijk niks te maken gehad met haar castratie. Er was sprake van een over- ontwikkelde sluitspier, en dat is iets wat bij baby's (mensen) ook voorkomt. Bij mensen speelt een erfelijke factor mee, hoe dit bij konijnen zit is niet onderzocht, maar het is vrij zeldzaam. Kleine kanttekening: het was verschillende DA's onbekend maar niet iedereen gaat natuurlijk met zijn konijn naar DA en/of laat er sectie op verrichten.)
Bij poezen en teven is volgens mij wel wetenschappelijk aangetoond (sorry, op dit moment even geen bron voorhanden, behalve dan het woord van verschillende DA's ) dat castratie/sterilisatie een hoop (dodelijke) ellende kan voorkomen. En gezien de hoeveelheid teven die binnenkomt met een baarmoeder vol met etterende pus wil ik dat wel aannemen...
Dus ja, ik kan me voorstellen dat het ook voor konijnen ook heel wat risico's wegneemt. Niet alle, maar dat geldt voor poezen en honden net zo goed. -
Ik heb het ook preventief laten doen bij Diva. Echt puur om problemen met de baarmoeder en melkklieren te voorkomen. (Niet alleen tumoren, maar ook ontstekingen kunnen flinke ellende veroorzaken.) Het was best een pittige operatie, maar als je bedenkt dat Diva binnen 2 dagen weer rondhupte, goed te doen. Het kan soms iets langer duren hoor, maar hoe snel die diertjes herstellen is echt wonderbaarlijk!
Zodra Cas zijn nieuwe vlam Mara (in de opvang Lulu) nog wat meer is afgevallen, laat ik haar ook castreren. Om dezelfde redenen als ik toentertijd bij Diva had.
Wel moet ik er eerlijk bij vermelden dat Diva zonder castratie waarschijnlijk niet aan tumoren/ontstekingen overleden zou zijn; ze is door problemen in het maag-darmkanaal vroegtijdig overleden.
Baytril, wel of niet?
in Gezondheid archief
Geplaatst:
Dat lijkt mij sowieso het verstandigste Christa.
).
Ik had nog nooit gehoord van 14 dagen AB en pijnstiller na een castratie, (2x per dag ook gewoon), en hoewel ik het zelf een beetje overdreven vond, heb ik het gewoon braaf gedaan. Ik ken de DA die het voorschrijft, en dat is verder echt geen 'softie', maar hij wilde graag het zekere voor het onzekere nemen. Nouja prima, ik vertrouw hem wel want hij is verder wel kundig (ondanks dat we het niet eens altijd eens zijn
Ik haal dit even aan omdat de bactieren resistentie opbouwen, en niet het lichaam zelf. Dat is toch een belangrijk verschil omdat schadelijke bacterien niet altijd aanwezig hoeven te zijn in het lichaam. Roei je dus een complete groep bacterien in het lichaam uit (doormiddel van de juiste dosering AB/de juiste AB), dan wordt er ook geen resistentie opgebouwd. Een volgende groep bacterien kan dan gewoon weer net zo hard aangepakt worden door dezelfde AB. Blijft er echter een aantal bacterien achter en is het ook nog eens zo dat zij muteren - want ze moeten muteren om resistent te worden. Dat doen ze niet allemaal, maar hoe meer er achterblijven, hoe groter de kans dat het gebeurt - dan heb de volgende keer wellicht wel een probleem.
.
AB gebruik is niet per definitie slecht, eng of onnodig. Maar het juiste gebruik ervan is wel noodzakelijk, willen we over 20 jaar niet allemaal doodneervallen na een infectie met een bacterie