Marjoleintje
-
Items
2.413 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
-
Dagen gewonnen
23
Berichten die geplaatst zijn door Marjoleintje
-
-
Ik heb diverse castraties onder plaatselijke verdoving gezien/bij geholpen, en alle konijnen waren zodra ze een beetje van de schrik bekomen waren (ze worden toch even vastgehouden natuurlijk) al weer lekker druk bezig met eten/graven/rondrennen/onderzoeken. Komt dus ook vast helemaal goed met Jef! Succes morgen!
-
Eens met bovenstaande reacties. Hoewel het nog wat moeizaam gaat, komt er ontlasting en is het maagdarmknaal niet (volledig) verstopt. Dus laxeermiddelen/darmstimulatiemiddelen kunnen dan zeker nut hebben!
Een maagoperatie is wat mij betreft echt het allerlaatste redmiddel. Bedenk ook; zolang er ontlasting is, is er een doorgang. En dan is de vraag wat een maagoperatie precies voor nut heeft.
Nadeel van een allerlaatste redmiddel is echter wel dat je het vaak pas inzet op - jawel - het allerlaatste moment, en dan de conditie van het konijn vaak al zo slecht is dat er eigenlijk nauwelijks kans op overleving is. (Been there..) Dus wat ik je wel mee wil geven; hou de komende dagen je konijn heel erg goed in de gaten - at doe je al, maar blijf echt de komende dagen scherp - en trek bij de kleinste achteruitgang gelijk aan de bel bij je DA. (Of een andere, met meer ervaring met konijnen als je dat liever doet.)
En gebruik AB alleen in overleg met de DA, als er duidelijk aanwijzingen zijn dat er een onsteking gaande is. Anders kweek je slechts resistente bacterieen.
Dikke knuffel voor Snoes! -
Zeker met het vreemde gedrag, inclusief het plukken van de afgelopen tijd, zou ik zeker even bellen met de dierenarts. Even overleg kan nooit kwaad.
Meestal is rode urine het resultaat van kleurstoffen in het eten (betacaroteen zorgt voor een dergelijke kleur, en zit in heel veel soorten groenten.) maar het kan ook iets zijn dat met de baarmoeder/hormoonhuishouding samen hangt.
-
Een van de redenen waarom veel dierenartsen dieren (of het nu om konijnen, katten of honden gaat) niet te vroeg willen castreren, is het verhoogde narcose risico. Jongere dieren zijn immers nog vol in ontwikkeling, wat extra risico met zich meebrengt. Maar wat te vroeg is, dat is altijd een beetje de discussie. In Amerika zijn er genoeg DA's die honden en katten al met 12 weken (!) castreren. (Ook de teefjes en poezen). Hoe vroeg ze konijnen al castreren weet ik niet.
In Nederland wordt voor konijnen (rammen) toch wel vaak 4 maanden als minimum aangehouden, en voor de voedsters 6 maanden. Tenzij dus een echt groter ras ivm met tragere ontwikkeling. Als het konijn verder gewoon in goede conditie is en de balletjes goed ingedaald zijn, dan kun je de DA gerust zijn gang laten gaan
-
Bij Diva zijn twee bovenste kiezen (eentje rechts en eentje links) verwijderd omdat er enorme abcessen boven zaten. De kiezen waren echt niet meer te redden.
Ik vreesde daarna wel voor problemen met de onderste kiezen, vooral omdat ze ook last van haakjes had. Daarbij was de DA toch ook een beetje huiverig voor het verdere verloop omdat Diva's hele gebit al niet zo denderend was. Maar na de operatie in november (2013) heeft ze tot haar overlijden in augustus (2014) helemaal geen last meer gehad!
Na het verwijderen van de kiezen at ze vrijwel gelijk na wakker worden weer, dus ik heb niet hoeven dwangvoeren. Wel ben ik voor de zekerheid overgestapt op Trovet, omdat ik hier wat goede ervaringen met dit voer ter verkoming/vertraging van de groei van haakjes had gelezen. Geen idee of het de Trovet is geweest of gewoon geluk, maar ze heeft toch nog een hele tijd zonder pijn geleefd! (Doodsoorzaak had niks met het gebit te maken.)
-
Ik vind het ook wel een beetje negatief en vaag klinken?
Het is me nu niet helemaal duidelijk waarom je dierenarts eigenlijk de handdoek al in de ring heeft gegooid?
Misschien toch nog een keer op de lijst kijken van dierenartsen waar leden hier goede ervaringen mee hebben, en om een '3rd opinion' vragen, mocht haar plasgedrag vreemd blijven ondanks de Panacur?
-
Heeft de DA je verteld waarom hij denkt dat ze het niet gaat redden? Heeft hij aangegeven waar hij denkt dat de klachten vandaan komen?
Want alleen ondertemperatuur is zover ik weet geen reden om gelijk maar alle hoop op te geven. Als er echt fikse ontstekingen of tumoren in de buik zitten is het wellicht een ander verhaal, maar die zijn zo te lezen niet gevonden?
Is je konijntje wel levendig? Eet en drinkt ze wel goed? Keutelt ze goed?Op zich is preventief tegen EC behandelen niet schadelijk (zolang je het geen maanden achter elkaar doet, en dan nog moet je het per geval beoordelen), dus kijken of met Panacur de klachten verdwijnen is naar mijn idee prima. Novacam wordt ook wel vaker gebruikt bij vermoeden van pijn en het is ook een ontstekingsremmer.
En het gebruik van AB is alleen zinvol als er sprake is van een (secundaire) bacteriële infectie. Dus bijvoorbeeld in het geval van een blaasontsteking kan dit nodig zijn. (Is er urine gestest? En is er ook goed naar de baarmoeder gekeken en gevoeld? Deze kan ook een bron vormen van infecties/tumoren e.d. )
-
Heel veel succes! Oscar had zich geen beter thuis kunnen wensen zo te lezen!
-
Ik ga in het advies mee om Dollie of Aniek te raadplegen.
Als ik even kijk op de sites van beide opvangen, zie ik dat Aniek door Farmarts gesteund wordt. Of ze daar ook met haar (opvang)konijnen naartoe gaat zou je even kunnen nagaan, ze lijken meer gericht op houders van vleeskonijnen. (Dus geen idee of je daar als particulier terecht kan.)
En Dollie gaat naar dierenarts Marieke Verwoerd van Dierenartsenpraktijk Ezinge.
Naar je gevoel luisteren is overigens nooit verkeerd. Evert-Jan van Wilhaminapark heeft wel 'DE' naam, dus als je er graag naartoe wil dan is dat echt prima, maar er zijn meer goede, (Zeer) konijnkundige dierenartsen. (Gelukkig wel!). Vandaar dat ik de tip om de bovengenoemde dames even te benaderen zelf ook zou hebben gegeven.
-
Absoluut de DA bellen. Als het een verstopping en/of gas is - en daar heb je best kans op - kan het zich enorm snel in negatieve zin gaan ontwikkelen. Nu is er misschien nog relatief eenvoudig wat tegen te doen, als je konijn straks echt lusteloos is, geen eetlust meer heeft en alleen maar kan liggen door de pijn is de prognose ronduit slecht te noemen.
Zelf zou ik vandaag nog bellen, want met gas kan het echt opeens binnen enkele uren afgelopen zijn. (En daarnaast is het gewoon ontzettend pijnlijk voor je konijn)
Een konijn met (mogelijk) gas is een spoedgeval!
-
Net een heel verhaal getypt, crasht mijn browser... Opnieuw typen dan maar.
Hoe zit dat eigenlijk qua resistentie bij bijvoorbeeld chronisch snot? Mijn Bram heeft chronisch snot en heeft eens in de zoveel maanden een kuur enrofloxoral nodig. Hij heeft ook een keer langdurig enrofloxoral gehad (30 of 40 dagen), maar op een gegeven moment deed het niks meer, het stagneerde. 'Normaal' niest en pruttelt hij wat, maar af en toe wordt hij heel ziek en heeft hij weer een kuurtje enrofloxoral nodig. Dit heeft tot nu toe elke keer geholpen om het te temperen tot het voor hem 'normale' chronische snot. Mijn dierenarts legde uit dat er door het chronische snot waarschijnlijk allemaal kleine holtes en vergroeiingen in het neusschot enz zitten en dat het daardoor niet meer mogelijk is om de bacterie uit te roeien. Op een gegeven moment broeit dit dan weer uit en wordt hij er weer heel ziek van. Maar tot nu toe heeft een kuurtje enrofloxoral dan toch weer geholpen, ondanks dat het het niet helemaal weg krijgt. Op een gegeven moment zal het wel niet meer voldoende zijn denk ik...
Als een van de achtergebleven bactieren gaat muteren - daar is een kans op, maar geen vasstaand gegeven, en kennelijk hebben eventuele mutaties nog geen succes gehad want anders zou de enrofloxoral nu geen verschil meer maken - dan heb je inderdaad kans dat enrofloxoral niet meer voldoende werkt, uiteindelijk. Een eerste gedachte zou dan zijn om nu gelijk maar zwaar geschut in te gaan zetten, maar als de bacterien al zo verspreid zijn en ook zo moeilijk bereikbaar zijn door die holtes, dan loop je juist de kans dat er straks weer een paar achterblijven, eventueel muteren en dan resistent worden tegen dat zwaarde medicijn. En dan heb je dus niks meer wat je in kunt zetten.
In dit soort gevallen - die al verder gevorderde snotpatientjes waarvan de ziektekiemen zo moeilijk bereikbaar zijn - is het daarom soms beter om gewoon met een middel 'laag' op de lijst te beginnen, en dan stap voor gstap zwaardere AB in te gaan zetten als dat toch nodig is.
(En verder gewoon heel goed letten op hygiene/ besmettingsgevaar, konijntjes met chronisch snot zijn tocht altijd een besmettingsbron.)
Maar als de bacterien goed bereikbaar zijn, dan kan het soms juist weer wel lonen er gelijk vol tegenin te gaan; ze geen kans te geven om zich te verspreiden en verstoppen op moeilijke plekjes. Wat dat betreft deel ik de mening van Aniek; bij beginnend/'makkelijk bereikbaar' snot bij konijnen zou ik liever iets zoals draxxin gebruikt zien worden dan dat gemodder met verschillende AB's die bij veel (niet alle gelukkig) konijnen zo weinig effect lijken te hebben. Gewoon een massalynch, want dan bouwt er zich ook geen resistentie op.
Met andere woorden; zwaar geschut is in mijn ogen echt prima om te gebruiken, maar eigenlijk moet je wel vrij zeker weten dat je er alles mee kunt uitroeien. Dan is er vrij weinig aan de hand. Hou je een paar verzetsstrijders over bij de vijand, dan heb je straks wel een probleem...
-
Dat lijkt mij sowieso het verstandigste Christa.
Ik had nog nooit gehoord van 14 dagen AB en pijnstiller na een castratie, (2x per dag ook gewoon), en hoewel ik het zelf een beetje overdreven vond, heb ik het gewoon braaf gedaan. Ik ken de DA die het voorschrijft, en dat is verder echt geen 'softie', maar hij wilde graag het zekere voor het onzekere nemen. Nouja prima, ik vertrouw hem wel want hij is verder wel kundig (ondanks dat we het niet eens altijd eens zijn ).
Mijn DA heeft bij de castratie van Otje en Tos ook geen AB meegegeven, alleen pijnstillers.
Sowieso kan ik Otje geen enrofloxoral geven omdat ze daar flinke gasaanvallen van krijgt.
Mijn DA is geloof ik ook niet zo van de AB mee geven, zelfs met pijnstiller zegt hij altijd alleen als het echt nodig is, niet zo maar gaan gebruiken. En eigenlijk sta ik daar wel achter. Je mag konijnen natuurlijk niet met mensen vergelijken maar we blijven allemaal zoogdieren, ik heb het met mijn moeder mee gemaakt dat ze een medicijnvergiftiging heeft gekregen doordat ze zo veel pijnstillers (paracetamol enz) slikte met het gevolg dat de paracetamol niks meer uithaalt nu en de dosis tramadol is sinds een paar maanden verdubbeld. Bij mijzelf werkt paracetamol overigens ook niet echt meer. Als ik daar na kijk vind ik het inderdaad niet verstandig om voor elk klein dingetje gelijk van alles je konijn in te gaan spuiten, stel op een gegeven moment heeft je konijn het echt nodig heeft het lichaampje er een resistentie tegen opgebouwd en haalt de medicatie niks uit. Maar goed waar je die grens dan legt is dan wel weer de vraag.
Ik haal dit even aan omdat de bactieren resistentie opbouwen, en niet het lichaam zelf. Dat is toch een belangrijk verschil omdat schadelijke bacterien niet altijd aanwezig hoeven te zijn in het lichaam. Roei je dus een complete groep bacterien in het lichaam uit (doormiddel van de juiste dosering AB/de juiste AB), dan wordt er ook geen resistentie opgebouwd. Een volgende groep bacterien kan dan gewoon weer net zo hard aangepakt worden door dezelfde AB. Blijft er echter een aantal bacterien achter en is het ook nog eens zo dat zij muteren - want ze moeten muteren om resistent te worden. Dat doen ze niet allemaal, maar hoe meer er achterblijven, hoe groter de kans dat het gebeurt - dan heb de volgende keer wellicht wel een probleem.
AB gebruik is niet per definitie slecht, eng of onnodig. Maar het juiste gebruik ervan is wel noodzakelijk, willen we over 20 jaar niet allemaal doodneervallen na een infectie met een bacterie .
-
2
-
-
@Sanne:
Diva na haar castratie ook niet, dat was bij een andere praktijk (maar ook geen pijnstilling, dus of dat nu echt een goed voorbeeld is...)
Waar Mara gecastreerd is schrijven ze wel vrij vaak AB voor na (vaak vrij intensieve) operaties, maar ze kijken wel goed naar de dosering en ze gooien de duur van de kuur soms ook iets omhoog. Ik weet niet precies wat de gedachte daar achter is, behalve natuurlijk het voorkomen van infecties. Het zal er misschien ook mee te maken hebben dat veel mensen al eerder stoppen met medicatie dan de dagen die je aangeeft. (' Ach, het gaat toch goed, kan wel...' ) Zou je minimaal 7 dagen AB moeten geven (i.v.m. resistentie) en je zegt dat ook zo tegen klanten, dan heb je bij veel kans dat ze al eerder stoppen dan die 7 dagen. Zeg je dat ze voor de zekerheid beter 10 dagen kunnen aanhouden, dan heb je een grotere kans dat die 7 nog wel gehaald worden.............Maar goed, het is altijd een beetje de vraag wanneer het nodig en wanneer onnodig is.
In principe zou als het correct wordt gedoseerd en lang genoeg wordt gegeven, geen tot minimale resistentie moeten opleveren. Maar ja, in de praktijk werkt het vaak anders door onzorgvuldig handelen (van zowel DA's als cliënten.)
En inderdaad nog niet te spreken van de (intensieve) veehouderij.
-
@Sanne:
Het liefst moet je operaties zo steriel mogelijk uitvoeren om onnodig AB gebruik te voorkomen, maar dat kun je natuurlijk niet altijd garanderen en een buikoperatie is wel echt een risico-operatie. (Daarbij heeft Mara vrij lang opengelegen omdat ze zoveel vet tussen de organen had. )
Je zou kunnen zeggen dat je zou moeten wachten tot er een ontsteking ontstaat en je dan pas met AB moet beginnen - niet altijd ontstaan er ontstekingen dus er is wat voor te zeggen - maar bij een buikwond is dat natuurlijk niet te zien. Misschien wel te voelen, maar dan heb je denk ik inmiddels al een doodzieke voedster/poes/teef/reu.
Ik zit nu alleen even te bedenken of de rammelaars en katers ook standaard AB meekrijgen...... katers in elk geval niet dacht ik......rammelaars ook niet zo snel geloof ik.... maar ik zal het volgende week eens nakijken/navragen! (Moet toch nog een apothekersopdracht doen voor stage, dus dan combineer ik dat mooi )
-
Ik zie het nog regelmatig gebruikt worden. Maar er zijn wel strengere regels; AB mag echt niet meer meegegeven worden zonder dat de DA het dier eerst gezien heeft (herhaalrecept mag geloof ik wel, maar echt als directe voortzetting van de behandeling en niet een jaar later omdat het de vorige keer zo goed werkte.)
AB resistentie is wel een groot probleem aan het worden, en daarom is het zo verdomd belangrijk dat als het voorgeschreven wordt, de juiste AB in de juiste dosering wordt voorgeschreven en niet zomaar in het wilde weg wat geprobeerd wordt. Er zijn natuurlijk wel infecties waarvan je weet wat je ertegen moet gebruiken hoor, maar bij twijfel zou er gewoon altijd een bacteriologisch onderzoek (BO) gedaan en een antibiogram (ABG) gemaakt moeten worden om te kijken welke bacterie het is en welke AB hier korte metten mee kan maken.
Oh, en ook erg belangrijk en wat echt een groot probleem is; mensen maken de kuur vaker niet dan wel af. Dat geldt eigenlijk voor heel veel medicatie, maar met AB is het echt, echt af te raden omdat je zo natuurlijk resistentie bacteriën kweekt. (Lang niet alle dierenbezitters hebben de mentaliteit van de meeste BB'ers wat dat betreft. Helaas.)
Ikzelf ga er dan zelfs zo ver in om flesjes met restjes AB* bij de apotheek (soms kan het ook bij de DA) te brengen, omdat het anders alsnog vrij en blij in het milieu terecht komt.(*Na Mara's castratie had ik een klein beetje over, iets van 0,5 ml terwijl ze elke keer 1,1ml moest krijgen. Dit laatste heb ik niet gegeven omdat de dosering anders te laag is - waar bacteriën erg blij mee zijn - en ze toch al 14 dagen had gehad, waar 7 minimaal was voor deze AB. )
Maar tja, het is een groot probleem dat steeds groter wordt. Uiteindelijk zullen er wel doden door gaan vallen, te beginnen met de dieren want er zijn nu al middelen die echt niet meer gebruikt mogen worden voor hen, en dat zullen er gaandeweg meer worden.
-
Olie...zegt mij niks, maar ik zal het eens vragen. Wellicht dat het een DA wel bekend voorkomt
Wat betreft het laxeermiddel; als alles echt al zo enorm gezwollen was door het gas en op knappen stond, had laxeermiddel misschien niet meer eens op tijd zijn werk kunnen doen.
En weetje, als een diertje zoveel pijn heeft, dan is narcose niet altijd de slechtste optie denk ik. Natuurlijk is het heel zwaar en alles of niets, maar komen ze er niet meer uit, dan is het een vrij rustige dood. Ze vallen in slaap, en daarna weten en voelen ze niks meer.
Had je geen operatie overwogen, dan had je hem misschien ook moeten laten inslapen of was zijn maagje/darmen geknapt, en dat laatste is enorm naar en pijnlijk.
Het zal wel even vreemd zijn met een nieuwe heer erbij. Maar goed dat je aan je Noedels denkt!
En herkenbaar hoor, dat het een beetje dubbel voelt.
Sterkte en succes met koppelen! (*gaat even op zoek naar dat andere topic * )
-
Hm, veel groenvoer kan de aanleiding zijn, maar eigenlijk betekent het dan wel dat er vaak al iets 'mis' was in het verteringssysteem, want een 'gezond' konijn kan normaal gesproken er goed mee overweg. Het is een beetje zoals bij mensen; de ene mens kan alles eten zonder ook maar ergens last van te hebben, bij een ander slaan de darmen op hol of steekt obstipatie de kop op. Laat ik het zo zeggen; je zou er normaal gesproken vanuit mogen gaan dat je groenvoer, en niet al te grote hoeveelheden fruit, zonder problemen kunt geven. ('Vreemde' soorten opbouwen is echter vaak wel handig, voor de zekerheid.)
Opereren is bij de ene DA gebruikelijker dan bij de andere. Sommige DA's willen er niet aan omdat het narcoserisico zo hoog is. Die proberen het dan met laxeermiddel/darmstimulerende/maaglegende middelen op te lossen. Wat nu de juiste keuze is, daar heb ik al een tijdje over na lopen denken na de dood van Diva:
Waar ik stage loop, proberen ze namelijk eerst het gas weg te krijgen met medicatie. Aan narcose/sedatie beginnen ze eigenlijk niet met een 'gaskonijn' . Waar ik met Diva terecht ben gekomen (spoeddienst, niet mijn eigen DA), heeft de DA eerst geprobeerd met een slangetje het gas uit de maag te krijgen*. De maag stond namelijk letterlijk op knappen. Zonder sedatie wilde dat niet lukken (helaas), dus hij heeft het geprobeerd met een licht roesje. Dit licht roesje is ze alleen toen nooit meer helemaal te boven gekomen. (Het plan was om na deze lichte sedatie, als Diva weer wat opgeknapt was, onder volledige narcose de oorzaak te gaan achterhalen middels een buikoperatie. Nog voor de operatie is ze overleden.)
Was het een foute keuze? Voor een verstopping veroorzaakt door bijvoorbeeld haren misschien wel, want door het roesje had ze een enorme ondertemperatuur, wat het lichaam natuurlijk ontzettend veel kracht kost. De maag/darmstgimulerende medicatie kreeg zo eigenlijk geen eens de kans om te beginnen met werken. Dus er is wat voor te zeggen dat opereren niet zo gangbaar is.
Maar, na sectie bleek dat dit eigenlijk de enige manier was geweest die had kunnen helpen; de verstopping werd veroorzaakt door een overontwikkelde en in kramp gesloten sluitspier (van de maag naar darmen). Dit is bij konijnen nog vrij onbekend, maar bij honden en baby's is er een remedie: het doorsnijden van deze spier zodat deze ontspant. Kortom; een buikoperatie.
Had ik in dit geval dus alleen medicatie gegeven, dan was de maag geknapt doordat deze steeds overvuld raakte en de medicatie niks aan die spier kon doen.
Het was een gok. In dit geval een 'goede' gok, zoverre je daarover kunt spreken als je bedenkt dat Diva het niet heeft overleefd. (En eigenlijk al niet had kunnen overleven.) En een gok, dat zal het met gas eigenlijk altijd zijn. Niet altijd is een operatie verkeerd, en niet altijd enkel medicatie.
Dus, echt, verwijt jezelf niks. Je hebt zo snel de DA gebeld, daarna is het eigenlijk maar keihard duimen draaien. Meer kun je echt niet doen.
*Het gas met een slangetje uit de maag proberen te halen is overigens iets dat in de ziekteleer van paarden veel voorkomt, heb ik mij laten vertellen tijdens de opleiding; laat je als DA een paard met gas naar de Universiteitskliniek gaan (omdat het je als DA zelf niet meer lukt), en je hebt niet geprobeerd het gas weg te halen op deze manier, dan is dat een vormfout en heb je het tuchtcollege op je dak. Mijn spoedda is een DA van de oude generatie, de veeartsen, en ik denk dat hij het daarom zo heeft aangepakt.
-
Heel veel sterkte!
Gas is afschuwelijk naar, (ik ben op dezelfde wijze mijn Diva verloren) maar het is niet iets dat jezelf kan/mag/moet verwijten!
Je hebt al heel snel de DA gebeld, dat is top en het enige wat je kon doen.En om je echt te overtuigen dat je de schuld niet bij jezelf moet zoeken:
Gas is een veelvoorkomend probleem dat heel snel en plotseling kan ontstaan. Er bestaat medicatie voor, maar als dat niet aanslaat zijn de prognoses al snel heel slecht.
Een operatie (om de oorzaak van bijvoorbeeld een verstopping die gas kan veroorzaken weg te halen, of een 'operatie' waarbij er onder sedatie met een slangetje geprobeerd wordt het gas en vocht weg te halen omdat de maag overvuld raakt) is eigenlijk het laatste redmiddel, echt alles of niets, en veel konijnen zijn dan eigenlijk al in zo'n slechte conditie door het gas geraakt dat ze niet meer door de narcose/sedatie heenkomen.Het is afschuwelijk naar, (ik ben op dezelfde wijze mijn Diva verloren) maar het is niet iets dat jezelf kan/mag/moet verwijten!
Gas kan om verschillende redenen ontstaan, maar vaak is de oorzaak onbekend. Groenvoer kan een rol gespeeld hebben als je bijvoorbeeld veel koolsoorten hebt gevoerd, maar als het konijn zelf bijvoorbeeld al een wat slechtere darmwerking en wellicht daardoor al een kleine verstopping had, dan kan dat natuurlijk ook mede de oorzaak zijn geweest, waar het normaal gesproken helemaal geen problemen had gegeven. Het kan ook een andere al dan niet aangeboren afwijking zijn geweest aan het maagdarmkanaal. Stress, verandering van omgeving, dat in de weg bleef zitten, iets anders 'geks'..... er zijn zoveel mogelijke oorzaken. Zonder verder onderzoek (sectie) is het eigenlijk niet te zeggen wat het geweest is, en met sectie eigenlijk nog niet altijd.
-
Een doorgesneden ooglid geen reden om snel een DA te bezoeken?
Absoluut wel! Al is het maar om het oog verder na te kijken op afwijkingen/trauma. Daarbij heeft een kat klauwen vol met schadelijke bacteriën, dus dit is zeker wel een spoedgeval naar mijn mening. (Spoedgevallen zijn niet altijd de dieren die bloedend en naar adem happend op de grond liggen. Glaucoom is bijvoorbeeld ook al een spoedgeval, omdat het binnen enkele uren onherstelbare schade kan brengen aan het oog. Om even iets te noemen.)
Het lichaam kan veel herstellen, en hadden we het over enkel wat geïrriteerd slijmvlies gehad dan was een bezoekje aan de DA op zondag misschien niet nodig geweest (hoewel ik vind dat ik dit eigenlijk ook niet mag zeggen, omdat je naar het hele konijn/dier moet kijken), maar dit vind ik absoluut wel een bezoekje 'waard' . Al is het maar om te bespreken of je konijn een antibiotica kuur nodig heeft.
-
Ik heb de twee topics van TS even samengevoegd.
-
1
-
-
Even overleggen met je dierenarts inderdaad. Novacam is weer anders dan Carprofen, en hoewel het best zou kunnen dat om de 12 uur geen kwaad kan, kun je beter maar even het zekere voor het onzekere nemen.
-
Heel veel sterkte met het verlies van Miffym Babette.
Je hebt werkelijk alles gedaan, en fijn dat je haar ook wat energie hebt kunnen meegeven.
Dat zal ze zeker gevoeld hebben!
Voel jezelf niet schuldig; nu voelt het misschien alsof je het net te lang hebt gerekt, maar anders had het gevoeld alsof je haar geen eerlijke kans had gegeven. Dit soort keuzes zijn zo moeilijk om te maken, en er is eigenlijk ook geen goed of fout. Want weet alles maar eens vantevoren.
-
Heel veel sterkte met het gemis van zo'n lief vriendje!
-
Fijn om te horen Bunnysgirl!
Ervaringen castratie voedster
in Gezondheid archief
Geplaatst:
Ik heb zowel Diva als Mara laten castreren. Diva was echt puur preventief, bij Mara speelden er ook wat hormonale problemen mee. (Cas had zo ongeveer geen leven meer..)
Natuurlijk ben ik me er bewust van dat ik nooit alle mogelijke ziektes/aandoeningen hiermee weg heb genomen. Diva is immers ook heel jong overleden aan iets waar geen castratie ook maar iets aan had kunnen doen. Maar ik zal nooit meer dat moment vergeten dat ik (tijdens een stage) een konijn helemaal heb kunnen ontdoen van de maden, er weer hoop leek te gloren, en de volgende dag toch uiteindelijk een spuit euthasol in haar buik gezet kon worden omdat de buik/baarmoeder een groot tumorpakket was. Dat vond ik zo triest toen, dat wil ik nooit bij mijn eigen konijnen hoeven doen. Dus vandaar dat ik ze altijd zal laten castreren, ook al weet ik dat ik daarmee niet kan garanderen dat ze langer leven.
Ik ben overigens niet bang voor nadelige gevolgen van castraties. Mensen hebben een ander hormoonsysteem dan konijnen, en leven ook langer. Ik denk dat veel aandoeningen toch wat meer tijd nodig hebben om te ontwikkelen dan de meeste konijnenlevens duren. (Ik denk hierbij ook even aan Tsjernobil; er kunnen daar dieren in goede gezondheid leven omdat ze niet oud genoeg worden om bepaalde aandoeningen te ontwikkelen.) En de verklevingen die heb ik gezien, werden toch veroorzaakt door tumoren. Wat niet betekent dat castratie ze niet zou kunnen veroorzaken (geen idee), maar dat durf ik wel tegen elkaar weg te strepen dan. Overigens is dat wegstrepen geheel niet wetenscappelijk onderbouwd hoor
Anderzijds, ik vind dat het een persoonlijke keuze is en ik kan me ook wel bezwaren voorstellen hoor. De operatie is best pittig en er is natuurlijk altijd een operatie risico. (Ja, beide worden meer dan eens overdreven/overschat, maar ik kan me goed voorstellen dat het meespeelt.) Maar, daarbij moet ik wel zeggen; bij mensen die zo goed zorgen voor hun dieren als veel leden hier, heb ik er wat minder moeite mee dat ze hun dieren niet laten castreren. Want die zien hun dieren elke dag en merken eigenlijk elke verandering wel snel op en grijpen dan in. Natuurlijk is dit geen garantie, want kanker is een absolute sluipmoordenaar, maar toch heb ik er dan meer vertrouwen in dan dat 'de buurvrouw op de hoek' haar konijn niet laat castreren. Want die geeft de beestjes misschien een keer per dag of per twee dagen te eten, ziet ze verder heel niet en gaat veel te laat naar de dierenarts ook al had ze toch wel het idee dat Binkie wat mager werd.
(Om maar even iets te noemen.)
Dus, tja, ik ben voor preventief castreren - mijn persoonlijke keuze! - maar als je dat liever niet doet, zorg dan in elk geval voor een heel goede verzorging, controleer je konijn regelmatig zoverre je dat zelf kan, laat je dieren regelmatig ook controleren door een goede DA, en trek op tijd aan de bel.