Ga naar inhoud

Herstel na sterilisatie?


mon

Aanbevolen berichten

Hangt heel erg af van de gebruikte narcose, is mijn ervaring. Een suf konijn gaat niet zo maar eten. Daarnaast is pijnstilling belangrijk. Zo'n buikwond doet natuurlijk zeer, en een konijn met pijn eet ook niet. Feline is met normale verdoving (wel een veilige combinatie) gecastreerd. Zij at dezelfde dag al wat en de dag daarna kwamen de keuteltjes weer, at ze steeds beter. Het is bij haar heel soepel verlopen. Bij Pip is gasnarcose (en enkel en alleen gasnarcose, niks om ze in slaap te spuiten) gebruikt. Toen ik haar kwam halen was mevrouw blij om mij te zien en ja hoor, snoepjes lustte ze wel! Of ze dan alsjeblieft ook nog uit het mandje mocht, want dat was wel heel weinig ruimte! Eenmaal thuis huppelde ze gelijk weer vrolijk door de ren, blij om haar vriendje weer te zien. Eten deed ze prima, ze wilde nog niet alles eten maar ze at wel hooi, groente, kruiden en brokjes, alleen ze was wat kieskeuriger, wilde bijv. alleen SS en niet de brokjes die ze normaal krijgt. Nou ja, voor één keertje vind ik dat best hoor. De dag daarna at ze eigenlijk alles weer.

Het kan een stuk heftiger zijn, houdt daar ook zeker rekening mee, maar dat heb ik (ook met konijnen in de opvang) nog niet meegemaakt.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Bij mij is het gelukkig ook alledrie de keren goed verlopen. Volgens mij kregen ze eerst een injectie om in slaap te vallen en de rest is met gasnarcose gegaan als ik het goed heb begrepen.

Babbel was volgens mij zo'n 2 jaar oud, Jet weet ik eigenlijk niet ik denk ook zoiets en Lizzy was 8.

Het belangrijkste is naar mijn mening een goede pijnbestrijding, dus de pijnstiller optijd geven en ze moeten snel weer gaan eten. Hoe eerder de boel weer op gang is, hoe beter.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hier liep het iets minder vlot.

Mevrouw is érg lang suf geweest van de narcose. Ze was 's ochtends geholpen en pas de volgende dag in de avond was ze pas genoeg wakker om te eten. Pas na 13 uur wilde ze een eerste voorzichtige hapje en dat was echt op het randje voor haar darmen. Daarna steeds om het halfuur een klein hapje gegeten... de volgende dag werd dat iets meer en heb ik dat afgebouwd naar om de driekwartier/uur. En dus pas tegen die avond begon ze echt te eten. (En dat voor een goede eter...)

Biks en hooi hebben minstens nog 5 dagen geduurd voor ze dat weer aan durfde te raken.

Ondertussen heeft mevrouw alle hechtingen, ook de onderhuidse, verwijderd na een paar dagen. Mevrouw lag weer compleet open en kreeg krammen er voor in de plaats met een pleister eroverheen. Daar hebben we het een paar dagen mee kunnen rekken, maar daarna begon ze daar ook aan te trekken. Ik heb haar dus erg goed in de gaten moeten houden, waardoor het een tweetal intensieve weken zijn geweest...

Verder (voorlopig!) geen last van échte complicaties gelukkig. Ze heeft nog wat knobbeltjes zitten en het is even afwachten hoe dat verder gaat ontwikkelen. De verwachtingen zijn positief in ieder geval, maar na alles durf ik nog niet vrolijk te roepen dat er een happy end is ;)

Ohwja, ze was op dat moment bijna 1 of net 1 jaar.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .