Vera90
-
Items
22 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
Berichten die geplaatst zijn door Vera90
-
-
Ja thanks @Huiself ik heb mijn eigen DA uitgezocht op konijnkundig dus dat zit wel goed, hebben ook naar mijn mening achteraf hele goede nazorg verleend en ook goede toelichting kunnen geven op de problematiek bij Evi. Maar zo'n spoeddienst die je 's avonds belt... je weet nooit wie er uit de regio dienst heeft, en helaas was dat niet mijn eigen DA. Grote kans dat dit inderdaad geen konijnenspecialist was maar meer honden-kattendokter (zonder oneerbiedig te zijn!).
Balen dat het zo is gelopen. 😞 😞 -
Het is lastig inderdaad. Ik beschik zelf niet over die medicijnen die je noemt. Maar ik zit nu weer op zo'n punt van had ik zelf maar doorgepakt en 's avonds om 22:30uur nog tegen de DA gezegd dat ik per se wilde langskomen. Maarja ik ben geen dierenarts zelf dus ja ik weet het ook niet en ga af op wat men mij adviseert... Met eer en geweten gehandeld en gedacht 'zolang er voer in gaat, houd ik de darmen in ieder geval aan de gang'. Maar alles lag echt al stil.
@Huiself De DA heeft de volgende ochtend bij opname geen dwangvoer gegeven maar uitsluitend medicatie dus zij heeft wel goed gehandeld. Ik twijfel wel over het telefonische consult... maar het zoeken naar een schuldige gaat Evi niet terugbrengen helaas. Het is uitsluitend een uitweg zoeken in het verdriet. -
Oke gisteravond toch nog een keer de dierenarts gebeld om het hele verhaal nogmaals te horen. Het schuldgevoel is nu wel redelijk weg want de dierenarts zei dat het echt goed was dat ik was gaan dwangvoeren. Dat is nu eenmaal EHBO bij konijnies die niet eten.
Evi had heel veel gas ook in haar darmen en maag én dus een verstopping. Ze gaf aan dat het gewoon echt teveel bij elkaar was, maar ook de lichtelijke onderkoeling, lichte uitdroging en haar lever waren niet top. De vraag was echt of ze het had gehaald als ik de avond ervoor al met medicatie bij een DA was gestart. Het was too much bij elkaar. Echt bizar hoeveel er mis kan zijn met een beestje zónder dat je iets doorhebt. Het zijn echt meesters in het verstoppen van pijntjes en kwaaltjes.Puk gisteravond geknuffeld en wat lekkers gegeven haar ook in de ren losgelaten. Het gekke is dat ze eigenlijk gewoon heel opgewekt is. Binkies werden er meteen gemaakt en er werd lekker gerend. Het lijkt echt alsof ze er niet zoveel last van heeft, maar wat niet is kan nog komen. Had er gisteren nog een knuffel bij in gelegd zodat ze daar tegenaan kon leunen, maar daar werden meteen de oortjes vanaf geknaagd en was het meer een uitdaging om het ding te slopen... dus dat heb ik voor de veiligheid maar weer weggehaald.
We gaan het even aankijken met Puk en laten haar anders weer koppelen. Daarnaast proberen we ons eigen verdriet een plekje te geven.
-
@Evee je hebt gelijk dat het dwangvoeren dus inderdaad ook slechte resultaten kan opleveren. Daarom voel ik me dus ook heel schuldig want ik ben maar blijven voeren. Al moet ik zeggen dat er qua gram misschien max 5 gr in is gegaan...
Ik ben zelf ook geen voorstander van Olvarit en heb daarom ook juist bewust gewoon Science Selective opgelost in water. Advies van de DA in de avond was om ook 's nachts nog te dwangvoeren... maarja aan de telefoon is natuurlijk moeilijk vast te stellen dat het om een verstopping gaat ipv gas. Toen was er ook nog geen bol buikje, dat was pas 's nachts (en oh wat was ik trots en gelukkig dat het lukte 's nachts, but boy was I wrong...).
Hoe dan ook de situatie is heel verdrietig en jullie verhalen lezende vraag ik me af of het überhaupt anders was afgelopen als er eerder naar de DA was gegaan. Ik weet het niet.
@Marjoleink, goeie daar valt inderdaad iets voor te zeggen. Dan moet ik alleen wel even mijn verdriet opzij zetten en hierin niet laten meespelen dat ik het 'vervangen van konijn' vind maar gewoon kiezen voor wat het beste is voor Puk. -
Dankjewel voor jullie reacties, dat geeft wat steun! Het is ook zo lastig, konijntjes zijn zo ontzettend kwetsbaar...
Het is ook heel lastig, je doet wat je denkt dat goed is en ik heb echt het aller allerbeste voor met m'n beestjes, en dan dit! Er zijn zoveel konijnen die een slecht leven leiden en waar nooit wat mee is, en voor de mensen die het beste geven en willen lijkt het dan soms niet weggelegd....Vraag is nu wel of er nog een nijnie bij moet als maatje voor Puk? Normaal gesproken zou ik daar niet zo lang over nadenken en weet ik dat ze beter met z'n tweetjes kunnen zijn. Maar ik ben nu zwanger en de baby komt over 15 weken... ik wil wel dan beide konijnen (als het er twee zouden worden) genoeg aandacht kunnen geven (zeker in het begin als het nog een pril nieuw koppel is) en dat gaat even niet met een baby erbij. Dus ik denk dat het misschien over een half jaar ofzo pas wordt... maarja kan dat allemaal zo lang? Puk maar extra knuffelen ofzo?
-
Afgelopen maandag kwam ik thuis na mijn werk en viel Evi ineens niet meer aan op haar voer terwijl haar zusje dit wel deed. Oftewel bij mij gingen meteen de alarmbellen af. Even een uurtje geprobeerd met lekkers maar toen toch gelijk brokjes opgelost in water en gestart met dwangvoeren. Dat was een hele kus. 's Avonds om 22:00 ook weer dwangvoer gegeven, dat ging al beter en toch om 22:30u de DA gebeld. Ik moest voelen of er een ballonnetje in haar maag zat, dat kon ik niet zo voelen, maar de DA zei dat met dwangvoeren ik de nacht wel door zou komen (dus ook om 02:00u nog even dwangvoer geven). 's Morgens met veel zorgen weer geprobeerd om te voeren maar er ging echt niks meer in, ze liet het gewoon uit dr bek vallen en zat nog op dezelfde plek als die nacht. Om 09:00u eindelijk met spoed naar de DA. Die vond geen gas (gelukkig) maar wel een heel erg vol maagje... maar ook lichte ondertemperatuur en lichtelijk uitgedroogd. Kortom Evi moest worden opgenomen.
Na een röntgenfoto bleek dat ze geen nierstenen had maar uitsluitend een maagblokkade en darmen die niet meer functioneerden. Dus de DA is de behandeling opgestart met infuus, glucose, laxeerspul en warmte. Daar leek ze in eerste instantie van op te knappen.
Om 16:30u werd ik gisteren gebeld dat Evi heel benauwd was geworden van de enorm volle maag en toch was overleden. Echt zo super plotseling ineens. En het verdriet verscheurt me echt enorm... maar ik blijf vooral zitten met de schuldvraag.... "is het mijn schuld dat ze die enorm volle maag had en daardoor is overleden?" "had ik wel moeten blijven dwangvoeren?" De DA zei dat het misschien beter was geweest om Olvarit ofzo te dwangvoeren maar dat het dan nog niet was gezegd dat ze het had overleefd. Maar ik kan die gedachte maar niet kwijt dat ik haar dus gewoon heb overvoerd....
En daarnaast natuurlijk het verdriet dat ze er niet meer is... en haar zusje nu alleen is... en ze nog maar 3,5 jaar was....
-
Nou het laatste rompertje bleek uiteindelijk niet nodig te zijn. Alsof ze wisten dat ik weg ging. Als engeltjes hebben ze zich gedragen tijdens mijn vakantie. De wondjes zijn heel netjes aan het helen en ze krijgen zelfs al weer een beetje haartjes
Babyrompertjes waren inderdaad iets aan de grote kant. Kleinste (Puk) is 1,6 kilo en als ik lees dat @MichelleloveElmo haar konijn van 4,6kg er niet in past, denk ik dat Puk er ook uit was geglipt. Maargoed het is opgelost!
-
2
-
-
Heb begrepen dat de hechting heel kort is afgeknipt. Maar het kan dat die hechting de komende weken verder naar buiten gaat komen, en die lost in een paar weken op....
Heb ze gisteren beiden bevrijd uit dat shirtje. Een uitgebreide wasbeurt bij beiden was het gevolg. Puk deed het prima, wondje ziet er goed en rustig uit. Ze heeft er wat aan gelikt maar verder weinig interesse in.
Evi had haar hechting snel door en begon er weer gelijk aan te trekken. Dus zij moest haar gerafelde pakje weer aan.... het is zó frustrerend als je iets voor de bestwil van het konijn doet maar de nijnen er zelf alleen maar gestrest door raken. Je wil uitleggen dat het beter is zo maar ze begrijpen het natuurlijk niet....
Morgen gaan we op vakantie voor 4 dagen (gelukkig niet al te lang) maar ik kan de buren het niet aandoen om er elke keer naar te kijken, dus ga voor de zekerheid weer een nieuw shirt kopen zodat ze die 4 dagen door kan komen en die wond wat rustiger kan worden.
Thanks voor jullie steun
-
Jaa samen hoor! wat Evee ook zegt. Het liefst vervoer ik ook mijn nijnen samen. Het is al spannend genoeg en dan hebben ze in ieder geval nog steun aan elkaar. Mijn 2 konijnen gaan samen in een poezenreismand.
-
Geef je konijn anders wat (gedroogde) kamille. Daar worden ze over het algemeen wat minder gestrest van.
-
Het verhaal gaat nog even door. Net terug van de DA. Puk zag er goed uit en hechtingen gingen er vlot uit. Evi ook in principe prima, maar er komt een onderhuidse hechting naar buiten gepiept. Kortom, Evi mag haar pakje nog even aanhouden
arm schaap. Sowieso nog 1 dag en als ze eraan gaat plukken nog enkele weken tot de hechting is opgelost....
Niet. Te. Doen.
Ik ga me straks scheel betalen aan die Medical Pet shirts...
Wie duimt er mee dat ze er niet aan gaat zitten en ik dus geen MPS meer hoef te kopen?
-
Tja wat is de beste oplossing.... Denk dat dat per konijn wel verschilt omdat ieder karakter uniek is.
Ik heb dus voor een 2e keer Medical Pet shirts aangeschaft (die ze overigens op dit moment ook aan gort hebben getrokken). Maar had dus 2 setjes nodig om 11 dagen door te komen.Hoewel het echt frustrerend is om te zien dat ze zich kaal plukken bij de pootjes (door dat ze het shirtje kapot willen maken) heb ik daar wel voor gekozen uiteindelijk. Met mede de gedachte (zoals okki ook al zei) dat haartjes wel weer snel aangroeien.
Mijn ene konijn heeft ook al een keer een kaal voorhoofd gehad door overgrooming van de ander... en dat was in 2 weken weer aangegroeid. Dus ik heb me eroverheen gezet dat ze kaal werden en heb gedacht dat het belangrijker is dat ze niet aan de wond en de hechtingen kunnen komen.
Vanmiddag gaan de pakjes uit en de hechtingen ook. Een opluchting voor ons allemaal
-
@Okki Gaat goed met de dames! Ze knagen de rompertjes nog steeds helemaal stuk maar morgen gaan de hechtingen eruit dus het is nog heel eventjes doorbijten voor je (letterlijk dus :P)
Maar ze zijn superactief dus ze zullen blij zijn dat ze er dan vanaf zijn. Dan is ook de periode hokrust over en mogen ze weer los en rennen. Dat zal ook een opluchting voor ze zijn.
Hopen dat de haartjes snel gaan aangroeien op de pootjes haha!
-
1
-
-
En sowieso zou ik dat risico ook nooit zomaar willen nemen. Better safe than sorry!
-
1
-
-
Oja ter aanvulling, babykleertjes had ik eerst ook aan gedacht, maar die hebben geen gat bij de kont
dus dan kakken ze het hele rompertje vol 
-
1
-
-
Dank voor jullie reacties!
@Hangoortje: goeie tip die mouwtjes afknippen. Heb ik gedaan! Ze zijn nu begonnen aan de binnenkant van het rompertje helaas
maar het was even stil! En ik ga aan de slag met zo'n slinger.
@Sanne1993: klinkt ook goed! als ik dat eerder had geweten.... waar zou je die dingen kunnen kopen? en is dit niet heel onnatuurlijk voor ze (het gevoel dat ze stikken misschien?)
@Okki: moeten helaas nog even blijven zitten die hechtingen. geen idee waarom, heb de DA al gevraagd maar mocht er echt niet eerder uit. Verbaast mij sowieso toch wel hoeveel verschillende acties DA's uitvoeren als ik dat hier op het forum teruglees.... Eén hecht binnen, andere hecht met oplosbare hechtingen, weer een ander zoals bij jou mag eigenlijk na paar daagjes er al uit en bij ons dus weer anders....De nijnen zijn op dit moment rustig (ook een wonder)
nogmaals dank! ik ga knutselen met een voedselslinger
-
Hoi allemaal!
Mijn 2 voedsters zijn vorige week gecastreerd/gesteriliseerd en hebben daar hechtingen voor gekregen.
In de eerste 2 dagen begonnen ze (nadat ze waren opgeknapt) al fanatiek te trekken aan die hechtingen. Dus ik kon weer terug naar de DA en beiden kregen een mooi medical pet shirt aan.Opgelost zou je denken! Helaas heb ik 2 enorme eigenwijze nijnen die er hun levensdoel van hebben gemaakt om dat shirt uit te trekken.
Ze knagen er zo vreselijk aan dat hij niet alleen al kapot en gerafeld is (dat vind ik niet zo erg) maar af en toe (zeker nu die dus echt heel erg kapot is) glippen ze eruit.Met het knagen focussen ze zich voornamelijk op de openingen bij de voorpootjes, en met iedere knaag halen ze er ook haartjes uit.
Resultaat? 2 Konijnen met gerafelde shirtjes en 2 hele kale voorpootjes (die nu ook wat schraal beginnen te worden).Vanmorgen die shirtjes even uitgedaan om te kijken of ze nog steeds aan de hechtingen zouden trekken. Binnen 3 minuten was dat alweer het geval. Dus dat is eigenlijk geen optie.
Ik ga zometeen naar de DA om nieuwe shirtjes te kopen (weer € 30 :O) maar ik vind het echt heel moeilijk om lijdzaam toe te kijken hoe ze steeds kaler worden (DA zegt wel, beter kaal dan dat ze die hechtingen trekken dus dat is het enige wat mij overeind houdt
)
Hoe zijn jullie ervaringen na de castratie/sterilisatie en de MP shirtjes? Medestanders met kale konijnen? Of heb ik weer een uniek koppel?Ben heel benieuwd! Oh en afleidingstips voor de dames zijn ook heel erg welkom!
-
Bedankt voor de reacties! Denk dat ik ze inderdaad ga laten helpen. Ook met het oog op de toekomst....
-
Hmm vreemd asiel zei juist dat ze het een heel erg mooi en groot hok vonden maargoed.... ze mogen er overigens elke avond uit al dat maakt in dit verhaal nu niet uit. Ze kunnen trouwens prima rennen in het hok
Begrijp dat uit elkaar halen dus niet aan te raden is. Heb gezien dat ze elkaar vanavond wel aardig met rust hebben gelaten. Dus het lijkt goed te gaan.
Zijn 99% zeker 2 voedsters. Komen van konijnen asiel in Ridderkerk, kan er hopelijk wel vanuit gaan dat zij er verstand van hebben lijkt me
-
Tja wat is genoeg ruimte..., daghok is 1,50x0,70 en nachthok nog 0,50x0,70, dus totaal 2 meter bij 0,70m. Op zich groot genoeg voor 2 konijnen.... En als Evy dus in het nachthok zit met d'r nest kan Puk nog in het daghok rondrennen, staan, liggen, wat dan ook. Dus ja op zich genoeg ruimte denk ik
Alleen blijft Puk niet uit het nachthok weg. En dat vindt Evy niet zo fijn. -
Hoi allemaal,
Ik heb 2 jonge voedsters (zusjes) van de leeftijd van 8 maanden.
Nu is één van hen (Evi) sinds een dag een nest aan het bouwen (net terwijl ik natuurlijk bezig was met zindelijkheidstraining en geen bodembedekking had liggen... zul je altijd zien).
Het viel op omdat ze ineens veel in het nachthok zat en het hooi ineens 3x zo snel erdoorheen ging.
Nu zitten beide meiden gezamenlijk in een binnenhok maar ik vraag me nu af of ik de andere zus (Puk) in een apart hok moet plaatsen voor de komende 2/3 weken. Af en toe gaat zij ook het nachthok in en af en toe wordt ze eruit gejaagd door Evi (al mag ze er ook af en toe in blijven zitten...)
Kortom twijfel twijfel. Ik wil niet dat ze elkaar gaan verwonden oid.
Verder nog tips om deze periode zo fijn mogelijk te maken voor de (waarschijnlijk) schijnzwangere Evi? Hooi en bodembedekking inmiddels genoeg, dus ze kan bouwen tot het nachthok vol ligt :).
Bedankt voor de reacties!
Ik voel me schuldig!
in Gezondheid archief
Geplaatst:
Update vanuit deze kant, Puk doet het heel goed gelukkig! Dat geeft zo veel opluchting. Neemt niet weg dat ik uiteraard overweeg om er een pluis bij te zetten (na een succesvolle koppeling), maar het is fijn om te zien dat ze niet al in de eerste dagen wegkwijnt zonder Evi. Ze eet en drinkt goed, eet goed hooi, en poept en plast. Verder rent ze rondjes in de ren en maakt af en toe binkies. Ziet er voor mij uit als een blij konijn. En dat vind ik toch wel echt een enorme opluchting en wilde ik even delen :)