Kroliki

Dank je wel allemaal 😢💔❤️‍🩹

Ik wil jullie allemaal bedanken voor de reacties. Flara is gisteravond overleden. Tot het moment was ze opgewekt en hupte ze rond, knuffelen met Siggy, etc. We moesten heel even weg en toen we thuis kwamen was ze al heel ver heen. Er was geen enkel teken dat dit onze thuiskomst zou zijn, anders hadden we het anders gedaan. Ze is in onze armen heen gegaan 😢 We gaan haar vandaag begraven op een plek dat voor ons speciaal is. De plek waar we haar hebben gevonden is onmogelijk helaas. Siggy was heel boos gisteren. Stampen, bijten en erg onrustig. Vanochtend was hij al iets rustiger 😢 RIP Flara ♥️💔❤️‍🩹

Zo „slecht” dat het de afgelopen dagen ging zo leeft ze ineens weer op 😕 Zaterdagochtend was het nog allemaal bagger en we moesten even weg. In ons achterhoofd hebben dat we niet een leuk beeld zouden kunnen hebben bij thuiskomst. Het was compleet het tegenovergestelde 😯 Weer rondhuppelen en tegen ons opstaan. Huppelde de kamer weer door. Niet 100% als voorheen en ze is nog steeds mager, maar een hele ommezwaai. Dit is onveranderd tot zover. Dus dit geeft veel twijfel. Moeten we voor een 2nd opinion? Ik was er helemaal klaar voor om haar in te laten slapen. Mijn partner niet. Heeft hij het bij het rechte eind gehad? Ja het is heel fijn dat we met z’n tweeën van de konijnen houden. Maar maakt het niet altijd even makkelijk 🤭

De DA heeft heel duidelijk aangegeven dat ookal zou ze opereren de kans dat ze dat overleven gaat een wonder zou zijn. En heel eerlijk, ik heb dr mee naar huis genomen om afscheid te nemen en ook voor mijn partner die niet mee was nr de DA. Het is zijn oogappeltje. Ik heb mijn hele leven huisdieren gehad en ook konijnen. Helaas daardoor ook veel afscheid moeten nemen. Wat ik lastig vind is dat ik in mijn eigen afscheidsproces zit en daarnaast mijn partner de ruimte daarvoor moet geven (die is alleen in de weekenden thuis) en hem in te laten zien dat het om haar gaat en niet om hem. Dit klinkt misschien hard. Lijden is het laatste dat ik wil voor Flara. Dat verdient ze niet 😢

Wat ik van de DA begreep is de pijnstiller hoofdzakelijk voor de artrose. Toch ben ik al afscheid aan het nemen. Ze poetst zichzelf en haar maatje nog zoals altijd maar de “bunhoek” is nu 1 groot toilet aan het worden. Sinds gisteren zag ik dat ondanks dat ze normaal eet en drinkt, haar keutels de grote van blindedarmkeutels krijgen. En wat mij opvalt is dat ze alleen nog maar in loaf-houding ligt als ze rust. Ze krijgt veel liefde van haar maatje gelukkig al zie ik ook dat die ook verward reageert (of zie ik dingen die er niet zijn 🤔) Ik ga er niet alleen over mbt de volgende stap. En omdat wij verschillend denken over dit soort dingen maakt het extra lastig.

Dank je wel. Een konijn is zeker meer dan een konijn. En nee, ikzelf ben niet Pools. Mijn partner wel

Ja, het zit in dr baarmoeder ☹️. voor nu (met pijnstiller) huppelt ze weer iets meer rond ed maar komt niet meer uit de “bunhoek” waar alles staat. Dus ik ben daar zelf ook veel voor knuffels. Ik vind het erg lastig om het juiste punt te zoeken want ik wil niet dat ze moet lijden.

Dat klopt Evee, Ik houd het nauwlettend in de gaten maar wil er niet aan denken dat er een moment komt dat er knopen doorgehakt moeten worden in het belang van Flara 😢

Dank je wel 🙏🏼 Ik verwen mijn dieren altijd al wel met gezonde snackjes ed maar nu gaat dit ineens veel bewuster. Ook heb ik gelijk wat praktische wijzigingen gemaakt. Het toilet heeft nu geen rand meer zodat ze er niet meer in hoeft te springen. Ik ben alleen een beetje aan het puzzelen hoe ik de ruimte waar eten en toilet is hygiënisch te houden aangezien ze “ongelukjes” heeft.

Met pijn in mijn hart vertel ik mijn verhaal en kan het nog steeds niet bevatten. Flara is een dump-konijn welke nu zo’n 5j bij ons woont (dus ws is ze minimaal 6j) en ons veel liefde geeft. Dagelijks denk ik er aan terug hoe we haar gevonden hebben en hoe iemand zo’n schat kan dumpen. Flara is blind door EC. Desondanks kan zij zich fantastisch redden. Ook de verhuizing een paar maanden geleden pakte ze heel goed op. Het ging niet zo lekker met haar de laatste tijd en had ik een afspraak bij de DA gemaakt. Woensdagochtend met spoed de DA weer gebeld omdat ze haar balans kwijt was. Ik kon gelijk langskomen. Helaas kregen we het schokkende nieuws dat ze niet lang meer heeft. We hebben pijnstillers gekregen. Flara kampt met 3 dingen volgens de DA, welke verbaast was hoe ze er gezien haar gezondheid erbij zat. 1) Artrose in beide knieën 2) EC verspreiding 3) kanker zo groot als een tennisbal De DA geeft aan dat gezien haar leeftijd en conditie, Flara een eventuele operatie niet zal overleven. Aangezien Flara nog wel eet, drinkt en “actief” is, hebben we pijnstillers meegekregen en het advies gekregen om na te denken over euthanasie zodat als ze verder achteruit gaat wij er “mentaal klaar voor zijn” zodat Flara niet hoeft te lijden. De pijnstillers neemt ze zonder gedoe. Drinkt het zo uit het spuitje alsof het een tractie is 😢 Flara gaf geen signalen als afwijkend gedrag, alleen werd ze dunner ondanks dat ze voldoende eten krijgt. Vandaar dat ik een afspraak bij de DA had ingepland. De meeste mensen in mijn omgeving snappen het concept “huis-konijn” niet, vandaar dat ik mijn verhaal hier plaats.