Knagen aan spijlen

[Bunny&Lotje]

Hallo allemaal,

 

Ik heb een vraag over het gedrag van een van mijn konijnen.

Het is een ram van ongeveer 2 jaar. 

Ik heb hem overgenomen van een stel die hem wegdeden omdat hij hun 3 jarige dochtertje beet.
Ook had hij veel stress daar omdat deze mensen een jachthond hadden.

Hij zat daar in een binnenkooi waar hij eigenlijk nooit uitkwam. 
Ik heb hem nu ongeveer 3 maanden en inmiddels is hij ook gecastreerd.

Omdat ik ook nog een voedster had die nog een maatje miste wilde ik hem aan haar koppelen.
Helaas is dit niet gelukt.
Ook kan hij niet met mijn andere konijnen overweg.
Vervolgens is hij een week of twee bij een vriendin van mij geweest in de hoop dat het wel lukte met haar konijn.

Maar helaas, weer niet.

Ook bij de konijnen opvang in de buurt lukte het niet om een 'match' voor hem te vinden.

Hierdoor woont hij nu dus nog steeds alleen. 
Inmiddels zit hij in een buitenhok. 

Het is een flink hok met twee verdiepingen met daaraan een ren van 2 bij 0,80.

Ook heeft hij veel (knaag)speelgoed en een speeltunnel. 
Helaas maakt hij hier allemaal geen gebruik van.

Het enige dat hij doet is knagen aan de tralies, uren aan een stuk.

Wanneer ik thuis ben laat ik de konijntjes afwisselend door de tuin lopen.

Als ik hem los laat lopen lijkt hij hier ook weinig plezier aan te beleven.

Hij komt dan uit zijn hok, strekt even zijn benen en begint direct weer te knagen.

Ik heb van die renpanelen staan voor mijn tuinplanten waar hij dan aan knaagt.

Hij lijkt weinig geïnteresseerd te zijn in de rest van de tuin.
Ik vind dit zo erg.. Het lijkt wel alsof ik dit konijntje nooit gelukkig wordt.

Als hij knaagt aan de spijlen doet hij dit ook zo hard dat ik hier soms wakker van wordt. (ik slaap aan de tuinzijde)

Is dit frustratie?

Ik weet echt niet meer wat ik nog kan doen voor hem...

Iemand tips?

 

Alvast bedankt

[Evee]

Konijnen starten meestal met tralieknagen omdat ze zich vervelen, omdat ze eenzaam zijn. Als ik het zo lees is dit een ongelukkig konijntje, helaas.

 

Dat kun je oplossen door hem te laten castreren (of is hij dat al?), koppelen aan een soortgenootje, voldoende ruimte te geven. Meer ruimte dan een standaard buitenhok dus, minimaal 2 liefst 4 of meer vierkante meter permanente leefruimte, waar ze altijd in kunnen. Loslopen mag er bij, maar ik zorg dat de permanente leefruimte groot genoeg is.

Ik geloof er niet in dat er konijnen zijn die "niet te koppelen zijn" Echt, voor elk konijn is er een match te vinden. Maar voor sommige konijnen kost dat wel meer moeite, en moet je wat verder en wat langer zoeken dan de lokale konijnenopvang. Kijk of er een opvang te vinden is waar je hem voor een koppelvakantie kan brengen, waarbij zij tijdens die periode op zoek gaan naar een partner. Een partner is iets waar een konijn veel tijd in stopt, is het niet met wassen en knuffelen met elkaar, dan is het vaak wel met in de gaten houden wat de partner aan het uitspoken is. Daarnaast moet je natuurlijk ook nog eten. Zo heel veel tralieknaag-tijd blijft er dan als het goed is niet over 😉 

 

Charlie, één van mijn konijnen, heeft ook een jaar in de opvang gezeten en had ook het label "moeilijk te koppelen". Ik geloof dat zij iets van 8-10 pogingen gehad heeft. Eén keer leek er wel een match te zijn, maar toen werden de nieuwe baasjes van Charlie bang, omdat zij agressief naar hen werd, ze kwam toen toch weer terug in het asiel. Uiteindelijk is ze eerst alleen tot rust gekomen bij mij, ik heb nog wel één koppelpoging gedaan in het begin, maar die liep op niets uit. Toen heb ik een (waarschijnlijk best wat ouder) rammetje kunnen vinden in een asiel in de buurt, koppelpoging gedaan, en het bleek echt goed te klikken. Harold is nu haar vriendje, echt een hele lieve, gemoedelijke, rustige ram. Ik vermoed alleen wel dat hij stiekem best oud is, maar ja, het is een dumper, dus geen idee. Later bleek dat Charlie blind is aan één oog en ze daarom vaak fel reageert. 

 

 In de praktijk is tralieknagen als ze zichzelf dat eenmaal aangeleerd hebben namelijk bijna niet meer af te leren. Het is dan een soort dwangneurose geworden. Soms kan vrij intensief (clicker)trainen of op een andere manier bezig met zo een konijn nog wel wat helpen, maar dan moet je er echt flink tijd in stoppen, dan kun je zoeken naar iets wat past bij jullie, dat je hem bezig houd met voedselverrijking (intelligentiespeelgoed), behendigheid, etc. Als dat hem ligt en je kan hem daar moe mee maken, heeft hij als het goed is daarna geen zin meer om te tralieknagen. Maar niet elk konijn wil dat en kan de aandacht bij training houden. Als het allemaal niet helpt, de ruimte en partner, en hij blijft dan nog tralieknagen, is er maar één oplossing: - een hok zonder tralies - . 

[Bunny&Lotje]

Hoi Evee, 

bedankt voor je reactie.

Inmiddels heb ik een oplossing gevonden voor de momenten waarop hij los mag lopen in de tuin.
Ik zet het stuk waar hij niet mag komen nu af met houten platen i.p.v. hekjes met spijlen.

Hierdoor kan hij niet meer knagen en trekken aan de spijlen en ik merk dat hij hierdoor al meer doet met zijn speelgoed en zandbak. 
Helaas begint hij er dan weer mee als hij terug in zijn hok en ren moet. (Ik durf de konijnen niet 24/7 los te laten in de tuin aangezien ik altijd erg veel bezoek van katten heb)
Het is nog ver weg maar in de kerst vakantie ga ik 10 dagen weg. 

Mijn zusje heeft aangeboden om voor de konijnen te zorgen maar ik heb besloten dat ik Ollie, het konijn waar het om gaat, naar de opvang breng gedurende mijn vakantie.

Hopelijk kunnen ze in die tijd een maatje voor hem vinden.