Voedster is veel rustiger sinds ram er bij is

[Jip&Fiver]

Hallo, ik heb een vraag. Sinds mei vorig jaar heb ik een voedster: Jip. Omdat we het toch wel erg zielig vonden dat ze alleen was hebben we in de kerstvakantie een ram (Mo) geadopteerd bij de Dierenambulance. Jip en Mo kunnen het prima vinden samen, maar er zijn wel een aantal dingen waar ik me soms (een beetje) zorgen over maak.

Mo is ontzettend bang. Ik heb al van alles gelezen over hoe je z'n vertrouwen kan winnen, maar hij durft op geen enkele manier in de buurt te komen. Elke keer als ik bij het hok kom kruipt hij helemaal weg. Hij durft soms los te lopen in de kamer, maar ik hoef maar een vinger te bewegen en hij sprint als een gek terug zijn hok in. Als ik op de grond kom liggen voor het hok durft hij ook niet dichterbij te komen. Ik merk dat ik dit heel zielig voor hem vindt, en hoop dat hij minder bang wordt. Maar ik weet niet goed hoe ik dit aan zou moeten pakken.

Dan Jip. Voordat we Mo hadden was Jip altijd super levendig. Hupte door de kamer als ze los mocht, kwam veel bij ons zitten, was heel onderzoekend. Sinds Mo er is is Jip veel minder op ons gericht, maar dat is logisch. Ze is alleen wel veel minder onderzoekend geworden. Ook als ze uit het hok mag en rond kan lopen blijft ze veel in haar hok zitten, terwijl ze daar voor altijd er uit wilde en rond wilde lopen.

Kunnen jullie misschien raad/advies geven?

[Deeskuh88]

Ik zie dat hier nog niet op gereageerd is. Excuses! Ik heb dat ook gehad met mijn voedster Venco. Voor castratie was ze ontzettend ondernemend. Daarna totaal niet meer en heel bang. Ze had toen in de groep haar vaste maatjes, Pluis en Klene. Beiden leven niet meer, erg genoeg Venco nog wel. Nu is Venco meer en meer haar oude zelf aan het worden, met haar nieuwe maatje Prins. Ze trekt zich enorm aan hem op en hij lijkt het beste in haar naar boven te halen. Zij is nooit ongelukkig geweest, dus zelf heeft ze er geen last van gehad. Het bange geeft wel meer stress, maar het minder ondernemend zijn merkte zij niets van. Het is dus eerder een gemis voor de baasjes dan voor het konijn zelf. En wat betreft Mo.. Heel. Veel. Geduld. Laat hem zelf naar je toe komen door ergens te gaan zitten en bijvoorbeeld een boek te gaan lezen. Probeer brokjes of iets lekkers uit de hand te voeren. Niet te snel willen in elk geval! Het kan ook best zijn dat er niet meer in zit dan dit. En dat kun je dan eigenlijk alleen maar accepteren.