Ga naar inhoud

Speedy valt erg af zonder aanwijsbare oorzaak

AnneGrootendorst

Door AnneGrootendorst
in Gezondheid archief

 Delen

Aanbevolen berichten

  • Reacties 81
  • Aangemaakt
  • Laatste reactie

Beste reacties in dit topic

Beste reacties in dit topic

AnneGrootendorst Wortelexpert

AnneGrootendorst

Geplaatst:
  • Auteur
Geplaatst:

Bedankt voor jullie medeleven. Ik heb net de AB opgehaald. Het zijn twee flesjes dus genoeg medicijnen te geven. De ene vindt ze echt heel vies dus dat wordt nog wat.. Gelukkig eet ze inmiddels ook weer, nog niet helemaal zoals we gewend zijn maar in ieder geval een stuk beter dan gisterenavond. Nu hopen dat de AB aanslaat, het kan nu in ieder geval z'n werk gaan doen. Goooooooo AB!

Link naar reactie
Delen op andere sites
Loesss Konijnoloog

Loesss

Geplaatst:
Geplaatst:

Jeej wat een ellende voor Speedy.

Ik ga ook heel hard voor jullie duimen dat ze op gaat knappen.

Echt vreemd dat het de ene keer weer goed gaat en dan ineens weer zo snel bergafwaarts.

En fruithapjes kunnen wonderen doen bij het verdoezelen van vieze medicijntjes.

Wortelhapjes werden hier niet gewaardeerd, maar perenhapje en gemengd fruithapje gingen er in een razend tempo in.

Link naar reactie
Delen op andere sites
AnneGrootendorst Wortelexpert

AnneGrootendorst

Geplaatst:
  • Auteur
Geplaatst:

attachment.php?attachmentid=61890&d=1342440826

Als een klein pluizig wit bolletje konijn kwamen we jou tegen in de dierenwinkel. Toen wisten we nog niet zo veel over konijnen en hadden we net Binkie gekocht. Mijn man was direct verliefd op jou en wilde je dan ook kopen als vriendinnetje voor Binkie. Ik wilde er perse eerst over nadenken maar nadat ik je gezien had was er geen terugweg meer: jij zou bij ons komen wonen.

De eerste avond waren mijn man en ik aan het bedenken welke naam bij je zou passen. Dat was nog een heel gedoe want we konden het maar niet eens worden. Totdat ik ineens bedacht dat je 'Speedy' zou moeten heten, dat vond manlief een goed idee en jij ook. Je rende allemaal rondjes door je kooi toen we besloten hadden dat je Speedy zou gaan heten.

We hebben je na een hele tijd gekoppeld aan onze Binkie. Dat ging verbazingwekkend goed. Helaas overleed Binkie de avond na jullie koppeling. Jullie hebben maar even van elkaar mogen genieten en ik hoop dat jullie elkaar zien daar over de regenboogbrug.

Inmiddels wisten we dat konijntjes niet alleen hoorde dus al snel kwam er nieuw vriendinnetje voor jou, Dribbel. Toen Dribbel oud genoeg was hebben we jullie gekoppeld. Dat ging ook weer perfect en jullie waren direct al heel close. Veel momenten heb ik van jullie genoten, samen knuffelend en lekker samen slapen.

Dit voorjaar ging het iets minder soepel tussen jullie en besloten we dat een mannetje jullie misschien wat nader tot elkaar zou brengen. Daarom kwam Bikkel bij ons wonen en ook bij die koppeling deed jij niet moeilijk. Toen er ruzie ontstond tussen Dribbel en Bikkel wilde jij je er wel even mee bemoeien maar verder vond je alles best.

Ongeveer een maand later kreeg jij je eerste 'aanval' zoals ik het noem. Je wilde niet eten en zat maar stil in een hoekje. Ik had dit nog nooit meegemaakt dus ging direct naar de dierenarts. Daar kreeg je een hele hoop medicijnen maar kwam er na een paar dagen bovenop. Het leek weer goed te gaan alleen bleef je maar afvallen.

We hebben nog drie keer zo'n aanval meegemaakt. Een keer heb je het maar net gered en heb je dagenlang gestreden tegen de pijn en je ziekte. Wisten we maar wat het was... Helaas brachten ook röntgenfoto's geen duidelijkheid en bleven we in het duister tasten. We pasten je voeding aan maar toch kreeg je weer een aanval. Gelukkig zag ik het tegenwoordig aankomen en had ik alle nodige medicijnen in huis. Daarmee was je meestal de volgende dag al weer jezelf. Wat was jij een sterke meid!

Na het vele dwangvoeren en medicijnen toedienen dacht ik dat je me wel beu zou zijn, maar nee jij wilde juist nog vaker bij me zijn. Zocht me altijd op en liep me overal achterna. Tijdens het koken moest ik altijd oppassen dat ik niet over je heen viel, je zat altijd vlak naast mijn voeten. Ging ik op de bank zitten, kwam je bij me zitten. Echt knuffelen wilde je niet, maar lekker aaien vond je heerlijk. Zolang je zelf mocht bepalen waar je ging zitten vond je het fantastisch om bij me te zijn.

Ergens leek het of je wist dat ik je wilde helpen. Je liet me alle verzorging doen en stribbelde nooit veel tegen. Je nam je medicijnen in alsof het een delicatesse was, hoeveel verschillende soorten je ook kreeg.

Je was in de afgelopen drie maanden bijna een kilo afgevallen. Je zag er zo mager uit, je vel hing overal aan je lijf, alsof het te groot voor je was geworden. Elke keer als ik je zag maakte ik me weer zorgen over je, of je het wel zou halen. Ik wilde zo graag vechten tegen hetgeen dat jou ziek maakte, maar ik wist niet wat dat was. Pas afgelopen vrijdag kregen we eindelijk het bericht dat een ontsteking je lever en nieren aantastten. Daarvoor hadden we besloten om te gaan starten met anti-biotica. Het zou een gok zijn welke het beste zou werken, maar we gingen er voor 100% voor en zouden jou beter krijgen. Eindelijk wisten we wat we voor je moesten doen!

Net alsof je zelf hebt gehoord wat je had, besloot je een uur na het telefoontje van de dierenarts te stoppen met eten. Ik gaf je direct weer medicatie en dat hielp een beetje. Je nam voor de nacht zelf wat brokjes en ging in ieder geval wat hooi eten. De volgende ochtend was je redelijk opgeknapt en at je weer wat met de rest. Nog niet van harte en nog niet veel, maar je at. De rest van de zaterdag was je slap en futloos maar je deed je best om wat te eten. Zondagochtend at je nog heel stoer mee met de rest maar ik zag dat het niet goed ging.

Je achterkant was helemaal nat. Overal hing het vel over je pootjes en je kon met plassen je kontje niet ver genoeg omhoog houden om dat niet nat te laten worden. Je hakjes waren een beetje kapot aan het gaan en je was erg lusteloos en slap. Mijn man en ik hebben je samen gewassen, dat liet je allemaal toe. Je stribbelde niet een keer tegen. Op dat moment wist ik dat het voor jou niet meer hoefde. Je lag daar zo zielig in onze armen en gaf geen kick.

We hebben meerdere uren op de bank gezeten met je. Lekker ingewikkeld in een handdoek lag je bij me op schoot. Je vond het best en wilde zelfs niet meer proberen weg te komen. Ik zag dat je steeds meer moeite had om je ogen open te houden en je je interesse in alles verloor.

Stiekem hoopte ik op een wonder, dat ik vanmorgen op zou staan en dat alles beter zou zijn. Helaas werkt het zo niet en zag je vanmorgen nog net zo ziek als gisteren in je kooi liggen. Je lag niet bij de anderen en wilde alleen gelaten worden. Het eten interesseerde je nog steeds niet en met dwangvoeren was je weer hartstikke slap. Ik heb de hele nacht liggen denken, wat nou toch het beste zou zijn voor jou.. Ik kon er maar niet uit komen en hoopte dat ik de beslissing nog niet voor je hoefde te nemen.

Vanmorgen moest ik toch onder ogen zien dat jij genoeg hebt gestreden. Dat jij genoeg hebt gevochten en dat als ik echt van je hou, je moet laten gaan. Je had er echt geen zin meer in, had de moed opgegeven en de levenslust verloren. Al die tijd heb je gestreden en gevochten, je bent zo'n sterke stoere meid. Het is gewoon niet eerlijk dat we het te laat wisten, want wat had ik je graag nog bij me gehad. Wat had ik graag nog jaren van je genoten.

We zijn met de moed in onze schoenen naar de dierenarts gegaan. Die heeft je nog onderzocht en hij gaf aan dat hij zou kunnen proberen om je op te lappen, maar wat was dan de kans dat je niet opnieuw ziek zou worden? Al die tijd ben je zo sterk geweest en heb je zo hard gevochten en overwon je steeds. Maar je was echt moe gestreden, je lijfje was op. Ik heb toen het moeilijke besluit genomen om je te laten gaan en je niet meer te laten lijden.

Je lag knarsetandend in mijn armen. Ik heb je allerlei lieve dingen toegefluisterd. Vol liefde omringt ben jij heel zachtjes ingeslapen, al na de eerste spuit. Je lichaam was zo zwak dat een tweede spuitje niet meer nodig was. Je was van ons heen gegaan...

Je bent een kanjer, een vechter en een doorzetter.. maar vooral mijn lieve kleine meid! Ik zal je ontzettend missen. Je hebt zo veel voor me gedaan en zoveel voor me betekend. Maanden lang was je een van de weinige redenen om uit mijn bed te komen. Je was er altijd als ik een knuffel nodig had en wist me op elk moment van de dag op te vrolijken. Jij bent echt een bijzonder konijn en ik zal je nooit vergeten. Je zit heel diep in mijn hart en komt daar nooit meer uit..

Dag kanjer.. rust zacht en speel zonder pijn met al je konijnenvriendjes...

Link naar reactie
Delen op andere sites
Niek Konijnoloog

Niek

Geplaatst:
Geplaatst:

Heel veel sterkte met het verlies van Speedy. Je hebt een heel mooi stuk over haar geschreven. Ze heeft het ontzettend goed gehad bij jullie. Ze heeft er alleen te kort van mogen genieten. Ze was een vechtertje. Een konijn om trots op te zijn.

Link naar reactie
Delen op andere sites
Domino Konijnoloog

Domino

Geplaatst:
Geplaatst:

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de anderen, wat een mooi stuk heb je inderdaad geschreven. Heel veel sterkte met het verlies. Je hebt gedaan wat je kon, haar lijfje was op en dat gaf ze duidelijk aan aan je. Je hebt de juiste beslissing genomen door haar te laten gaan, hoe moeilijk dat ook is.

Heel veel sterkte met het verlies!!

Link naar reactie
Delen op andere sites
Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
 Delen
Ga naar topic overzicht
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .

  I accept