Ga naar inhoud

Flapje DA - Het verhaal


Johanna9

Aanbevolen berichten

Hey iedereen,

Vanmorgen ging ik de konijntjes eten geven, normaal stormen ze daar allebei op af. Deze keer bleef Flapje rustig zitten, meteen wist ik dat dit niet goed was. Ik ging snel naar mijn vader en legde hem alles uit, en we besloten om de DA te bellen. Ik heb nog eens gekeken en ik kon haar gewoon aaien en oppakken! Zeker dat laatste had ze nooit toegestaan zonder te bijten. Ik heb haar nu in een reiskooitje zitten, en mijn vader heeft gebeld. De DA gaat pas om 9 uur open, en dan belt mijn vader nog een keer. Is het niet beter om naar een niet-KK DA te gaan? Heeft Flapje dan niet meer kansen?

Ikweet het allemaal even niet meer. :(

^Dit is de tekst die ik vanmorgen schreef.^

Om 10 over 9 kwam mijn vader me ophalen van school, en zijn we naar de DA gegaan. bij de DA hebben we even moeten wachten. De DA haalde Flapje uit de vervoersbox, en onderzocht haar. hij kwam tot de conclusie dat ze broodmager is geworden, en hij voelde een tumor in haar buik. Waarschijnlijk is het de mix van deze twee dingen die haar teveel zijn geworden. bij Flapje zat er ondertussen echt geen leven meer in, ze was door haar pootjes gezakt en lag een betje in een soort coma. De DA zei dat ze eigenlijk geen kansen op herstel zou hebben, dus heb ik besloten dat het beter voor haar was om haar in te laten slapen, het leek alsof het voor haar ook wel genoeg was.

Na het eerste prikje ging ze op haar zij liggen, en na het tweede prikje bleef ze nog doorvechten, mijn kleine vechtertje. Ze zag zelf ook wel in dat het genoeg was, en na een tijdje was ze weg. Ik heb haar toen mee naar huis genomen, en samen met mijn vader hebben we haar begraven. Lieve meid, je bent nu weer bij Flipje. Het is goed zo, mijn mooie meisje.

Straks maak ik een topic in de Regenboogbrug voor haar, dat medische gedoe post ik liever niet bij 'haar eigen hoekje'. EDIT: -Hier haar eigen topic.-

Johanna

aangepast door Johanna9
Link naar reactie
Delen op andere sites

Heel veel sterkte met het verlies!

Zo'n tumor is een sluipmoordenaar die je meestal niet direct opmerkt. Vorig jaar heb ik ook een van m'n konijnen zo gevonden. Ze zat al een tijdje onder het hok maar ze was altijd al wat teruggetrokken dus ik maakte me niet direct zorgen. (achteraf voelde ik me daar behoorlijk schuldig over)

Toen ik ze eten gaf, kwam ze ook helemaal niet, dat kon niet kloppen.... Ik haalde haar onder het hok vandaan en ze was al heel erg afgekoeld en toen ik bij de dierenarts kwam was ze ook al een heel eind weg.

De dierenarts heeft haar ook in laten slapen. Ze was helaas niet meer te redden.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .