EC de laatste loodjes?

[Miss-kaatje]

Zoals sommige van jullie wel weten heeft mijn Suzie al heel lang EC. 

Tot nu toe is ze er altijd weer bovenop gekomen. De dierenarts gaf haar tot vorig jaar kerst. Maar ze is er nog steeds. Elke keer dat ik naar de dierenarts ging vond de dierenarts haar gedrag zo bijzonder goed dat hij haar nog niet wilde laten inslapen. Ondanks dat ze nog maar 800 gram woog en er niet uit zag van de plas. 

 

Suzie wilde en deed nog alles mee. Wel hadden we al besloten haar niet meer te dwangvoeren. Daar was ze te mager voor en als ze zelf aangeeft niet te willen, dan hebben we daar (hoe moeilijk ook) vrede mee. Maar ze eet als een bouwvakker! 

 

Gister ochtend lag ze op haar zij, roerloos midden in het hok. Dood dacht ik. Maar ze leeft nog. Gelijk begonnen met medicatie. Alhoewel ik twijfel of het gaat helpen. Ze kan niet meer echt overeind zitten en ligt nu letterlijk de hele dag in haar plas en poep. Vandaag lijkt het iets beter te gaan. Ze tilt haar hoofd op en ondanks dat haar achterkant schuin ligt, ligt haar voorkant rechtop. Maar ze kan geen seconde zonder hulp rechtovereind zitten. Wanneer ik haar overeind zet en met mijn hand ondersteun hupst ze naar de plek waar ze wil zitten. Maar ze heeft echt mijn steun nodig om te bewegen. 

 

Het lijkt geen EC aanval, ze trilt niet, is rustig, tolt niet. Ze lijkt moe en op te zijn. Het liefste hoop ik dat ze zelf opgeeft dan dat ik voor haar moet gaan beslissen. Maar zijzelf lijkt nog niet op te geven. Zoals ze nu is, kan het niet. Dit is geen konijnen leven. Ze heeft al zo lang gevochten! Maar wanneer moet ik de beslissing maken? Is er nog kans dat ze weer opknapt en wordt zoals eergisteren? Mager, hupsend op haar eigen manier, maar vol levenslust, energie, nieuwsgierigheid en speelsheid? Of is de ziekte na al die tijd nu echt te ver en moet ik haar rust geven in haar gevecht? 

[reusje1985]

Wat sneu

[Domino]

Helaas heb ik gisteren die keuze ook voor mijn konijn moeten maken. Hij heeft ook EC gehad en was daar goed van opgeknapt. Maar toch kwam er een probleem terug wat erg op een neurologisch probleem leek. Hij kon steeds moeilijker opstaan en zijn hoofd wiebelde veel. Leek wel parkinson. Maar hij liep nog wel wat rond en at nog goed. Tot afgelopen maandag.... hij wilde niks meer eten en ik had voor mezelf ook besloten dat als hij daarmee zou stoppen dat ik dan die keuze moest gaan maken. Ik heb hem nog 1 dag gegeven om te kijken of ie op zou knappen maar hij was juist achteruit gegaan.

Maar om die beslissing te moeten nemen als ze nog zo goed eten en vol levenslust zitten... moeilijk. Ik denk dat je voor jezelf een afweging moest maken. Ik heb de grens gesteld bij het niet meer willen eten. Maar mijn konijn was nog wel zindelijk.. heel veel succes met je beslissing.

[Miss-kaatje]

Vandaag de beslissing gemaakt. 

 

Ze was op, en zo moe!

Als ze dit al overleefd had (en die kans was klein) was ze hier niet beter uitgekomen. Ze had geen spieren meer en was zo mager, dat het nooit meer een konijn waardig bestaan zou worden. 

Vanavond naar de dierenarts geweest waar ze rustig is gaan slapen. 

Wouter is verdrietig en zit midden in zijn hok naar de deur te staren. Kijkt ons vragend aan als wij langskomen. Ondanks ons verdriet, zal hij de meeste verdriet hebben en zullen wij hem lekker vertroetelen. 

[SuzanneKnuffel]

Aaahw sterkte :(

[Pascale1987]

Heel veel sterkte. 

[reusje1985]

Sterkte!!!

[belleke]

Pffff wat sneu en triest ik wens jou heel veel sterkte toe.

Knuffels Belleke