Heimlich voor konijnen

[Ainariel]

http://www.bunspace.com/groups/topic?tid=9871

Ik kreeg net op een facebookgroep een link naar bovenstaand artikel.

Het is een soort van Heimlichmethode voor als je konijn zich verslikt in een brokje. Ik dacht: dit moet ook hier komen te staan want het lijkt me vreselijk te moeten toezien hoe je konijn stikt.

[Marjoleintje]

Goede link!
Ik hoop het nooit te hoeven gebruiken, maar laatst verslikte Diva zich hier in wortelloof en ik hield mijn hart vast. (Het ging gelukkig heel snel weer voorbij, want ik hoorde wat rare geluiden, keek, zag Diva een soort kokhalsbeweging maken en het was over. ) Nu weet ik in elk geval wat ik zou kunnen proberen!
 

[Syrabi]

Oh wat geweldig :O Ik wist niet eens dat dat kon!

Hopelijk ga ik het niet hoeven gebruiken. Heb alleen bij Ascorbine gezien dat hij kokhalste en aan het hoesten was, zo leek en klonk het. Maar dat kwam inderdaad ook weer snel goed.

Goede tip die hij ook geeft: eten niet op een grote hoop in een bakje doen, maar verspreid over de grond geven, zodat ze niet gulzig grote happen kunnen nemen en zich verslikken.

[asti]

Ik ben al meer dan tien jaar bedrijfshulpverlener (BHVer) en heb ook meerdere jaren training gehad in eerste hulp aan kinderen (EHAK) en wil hier graag wat opmerkingen bij maken.

 

Ten eerste... verslikken is wat anders dan stikken. Het makkelijkste om het verschil te weten is: zodra er nog geluid gemaakt wordt, is alles veilig. Hoesten, kuchen, rochelen... geluid betekent dat er lucht uit kan, dus ook in. Stikken kenmerkt zich door stilte en meestal ook meer paniek dan bij verslikken. Wanneer iemand (of je konijn) zich verslikt doe dan niets. Wanneer je op dat moment de techniek van het linkje toepast kan je het zelfs erger maken. Bij mensen kan je aanmoedigen (goed zo! Hoest maar goed door!), bij dieren kan je verder weinig doen.

 

Ten tweede... mocht er daadwerkelijk sprake zijn van verstikking dan moet je best wat kracht zetten bij deze methode. Wat je eigenlijk doet is zo hard duwen dat de luchtdruk in het lijfje het propje in de keel eruit perst. Denk aan een doedelzak... als je er op duwt komt er geluid uit. Zit iets verstopt, moet je harder duwen. Dit houdt ook in dat wanneer het lukt en er iets uitfloept, je kans heb dat je iets beschadigd hebt. Gekneusde of gebroken ribben komen vaak voor. Ga dus altijd naar de dierenarts (en met kleine kinderen naar de dokter) wanneer je succesvol een heimlich hebt toegepast. (Dit is niet erg! Beter wat beschadigd dan dood!).

 

Ten derde... als je een heimlich op deze manier toepast (komt erg overeen met hoe je babies vasthoudt bij een heimlich) let er dan op dat je het hoofdje ondersteunt zodat de luchtweg een zo recht mogelijke lijn vormt. Als je het hoofd slap/recht naar beneden laat hangen kan het propje nergens heen. Laat het lijfje dus op je onderarm leunen met de poten (of armen/benen) aan weerszijden en ondersteun met de vingers van die arm het hoofdje zodat het recht blijft.

 

Ten vierde... mocht het niet helpen en iemand (of je konijn) raakt bewusteloos, dan is dat niet persé slecht. Omdat bij bewusteloosheid de spieren zich ontspannen, komt de verstopping in de keel ook 'losser' te zitten. Bij mensen start je met reanimatie op dit punt... wanneer je op de juiste methode lucht inblaast heb je namelijk de kans dat het propje doorschiet een long in. Op dit moment kan er weer zuurstof in de andere long komen en is het grootste gevaar geweken. In het ziekenhuis kunnen ze dan het propje uit de longen vissen. Bij konijnen zou je in theorie dit ook kunnen proberen (net als bij babies), maar heel makkelijk zal het niet zijn. Waar je vooral op moet letten: blaas niet té hard, als lucht niet naar de longen kan dan blaas je het de maag in waardoor de patient gaat overgeven (wat weer in de longen terecht kan komen) etcetera. Blazen, ja, maar met zachte druk. Mocht het allemaal lukken: altijd hierna naar een (dieren)arts.

 

Sorry lang verhaal... vind kennis van dit soort methoden en vooral ook reanimatie erg belangrijk (werkhandicap )

[asti]

te laat om bovenstaand bericht te bewerken. Ik zie nu pas dat in het linkje 'centrifugal force' wordt gebruikt (dat is wat anders dan een heimlich). Wat ik uitlegde is wat je bij babies doet... met je onderarm het lijfje ondersteunen (je arm kan je laten rusten op een been als je zit of op een tafel, zolang het maar tegendruk geeft) en dan met je andere hand op de rug (tussen de schouderbladen) een klap geven totdat het propje eruit floept. Dat is de heimlich bij babies.

 

Wat ze hier bij het konijn doen is 'rondslingeren', grofweg gezegd. Het idee is dat door de middelpuntvliedende kracht het propje eruit wil (denk maar aan hard ronddraaien met een bal aan een touwtje en die dan loslaten... zit kracht achter). Ik weet niet of dit normaal is om te doen bij kleine dieren, mij lijkt het niet heel effectief en het risico op fatale beschadigingen best fors gezien hoe teer ook de nek en rug van een konijn zijn. Als je het beestje niet geweldig goed vasthoudt.... maar goed, ook hierbij geldt weer: beter wat proberen dan niks doen en het dier zomaar dood laten gaan.

 

Ik ga er vanuit dat geen van ons dit ooit hoeft te proberen, maar dan heb je nu in ieder geval twee methoden die je vanuit dezelfde basishouding kan proberen

[StamperPluis]

Ik heb zelf een konijn gehad die stikte. Ze raakte in paniek, waardoor ik bij haar ging kijken. Toen ik haar uit het hok haalde was ze al bewusteloos aan het raken. In m'n eigen paniek heb ik m'n vinger zijdelings achter in haar keeltje gestoken en toen een soort graaibeweging met m'n vinger gemaakt. Ik haalde toen een propje haar met hooi uit haar keeltje. De weg was weer vrij en ze kwam ook weer bij.

Ik zou zelf ook niet die heimlich methode bij mijn nijnen toepassen. Wat ik heb gedaan zal ook wel niet goed zijn geweest, maar ik moest snel handelen, en dit was het enige wat er zo snel bij me opkwam. Ik hoop het eigenlijk nooit meer mee te maken.

[asti]

oooh wat een geluk heb je gehad! Jemig wat zal dat schrikken zijn geweest... oef.

 

Goed punt inderdaad... als je iets kan zien zitten kan je proberen het te verwijderen. De kans is hiermee wel groot dat je iets verder en vaster de keel in duwt, dus probeer die afweging te maken.

[Ainariel]

Ik dat dat ze puur op instinct heeft gehandeld. Je brein gaat dan in een soort 112-stand en dan doe je automatisch dingen waarvan je achteraf denkt: hoe ben ik daarop gekomen?

 

Ik ga je uitleg nog een paar keer lezen, want ik vat m nog niet helemaal (ligt niet aan jouw uitleg).

[asti]

Zeker, in paniek weet je toch niet hoe je reageert. Ik las laatst ergens over een brandweerman die in zijn vrije tijd mee hielp met iemand reanimeren volledig van het padje af raakte. Misschien was hij nog erg onervaren of misschien had hij zijn  'werk' knop niet om kunnen zetten... maar het kwam er op neer dat hij een AED probeerde op te plakken bij een enorm harige man die alweer bij aan het komen was van flauwvallen. Gelukkig was er iemand anders bij die doorhad dat wanneer mensen praten alles wel weer goed komt Gossie.

 

Ik heb gelukkig nooit zelf hoeven reanimeren. Wel heb ik inmiddels zo vaak herhalingstrainingen gehad dat ik alle handelingen echt kan dromen. Je kan me midden in de nacht wakker maken en ik kan het zo vertellen/doen. Het engste dat ik ooit heb meegemaakt (toen ik nog op de groep stond) was een nieuw baby-meisje dat net bij ons was... ze was piepjong, net 14 weken denk ik. Ik had haar te slapen gelegd in de slaapkamer en ging na een kwartiertje kijken hoe het met haar ging. Ik kwam binnen en daar lag ze, ogen open met een glazige blik naar me te staren. Geen reactie. Wat er dan door je hoofd gaat.... meteen ademhaling gechecked (hand op haar buikje gelegd) en jahoor, mevrouwtje ademde gewoon. Wat denk je? Ze sliep wel vaker met de ogen open. Hallo paps en mams, dat had ik graag meteen geweten!

 

Ik kan dingen nogal met veel woorden uitleggen... als iets je niet duidelijk is moet je het zeggen hoor, dan probeer ik het anders te beschrijven...

[StamperPluis]

Ik heb van mijn vinger een soort haakje gemaakt, dus gebogen, als je begrijp wat ik bedoel. En toen aan de zijkant van het keelgat gestoken, dus niet in het midden. Daardoor kan je achter de verstopping komen, en toen de boel naar voren gehaald. Ja, er zit altijd een risico in dat je het verder duwt, maar goed, ik had toen niet de tijd om op internet na te zoeken hoe ik moest handelen. Wat Ainariel zegt, op zo'n moment ga je in de 112-stand. Ik had zoiets, beter iets doen, dan niets doen.

[asti]

Ja super... ik denk dat heel wat mensen gewoon in paniek waren verstijfd. Wat een mazzel heeft jouw nijntje gehad met een baasje als jij

[Zonnebloem]

Ik heb ook iets dergelijks meegemaakt, alleen liep het slecht af. Het konijn had hele hoge koorts en die wilde maar niet zakken. Ook na prikken van de dierenarts niet. Hij was doodziek maar had al zo lang niet gegeten dat ik wel moest gaan dwangvoeren. Tijdens het dwangvoeren stikte hij, hij slikte niet meer en de boel blokkeerde. Hij ging ontzettend spartelen en stierf. Het zou ook kunnen dat hij een epileptisch insult kreeg, dat was lastig te zien. En mijn vriend heeft hem idd 'gezwengeld', een instinctieve reactie. Dat hielp helaas niet. Maar ik zou het wel proberen in een andere situatie waarin het konijn niet doodziek is, zou best kunnen dat het werkt. En als je magere hein in de ogen kijkt, moet je toch iets.

[Domino]

Een tijdje geleden had ik dat met Amber, ze had al een brokje gepakt en sprong toen het hok in. Het viel me al op dat ze half in het bakje belandde en daarna niet meteen omdraaide om nog meer te eten. Ze liep naar de achterkant van het hok en op een gegeven moment sprong ze tegen de tralies omhoog. Toen ging er bij mij een alarmbel af dat dit foute boel was. Ik heb haar uit het hok gegrist en ze wilde weer terug springen, maar ik had in de gaten dat ze erin stikte. Dat moet gebeurd zijn op het moment dat ze in het hok sprong.

 

Je denkt het moet eruit, en het eerste wat in mij opkwam was om tegendruk te geven naar boven zodat het hopelijk er weer uit kwam. Ik heb een poging gewaagd, en dan niet bij haar ribben maar net eronder en op een gegeven moment kwam het eruit en kon ze weer ademen. Welliswaar enorm roggelend enzo, dus het was duidelijk nog niet goed, maar er kwam weer lucht in. Ondertussen de dierenarts proberen te bellen, maar als je zo in de stress zit is dat nog verdomd moeilijk. Kwam eerst op de site terecht, neeeee dat wil ik niet, ik wil bellen, toen de verkeerde aangeklikt. Even later was het gelukt. Ik kreeg de arts aan de lijn, helaas had mijn eigen dierenarts geen dienst dus moest ik een ander bellen. Maar hij vertelde me dat er niks aan te doen is en dat het zichzelf moet oplossen omdat het zo ontzettend klein is en je er niet bij kan komen. Nou daar zat ik dan met een konijnenmeisje wat naar adem zat te snakken. Maar gaande weg moest ze nog een paar keer ja.... hoesten of iets.. het leek erop laat ik het daarop houden. En langzaamaan werd het beter. Het was natuurlijk even flink geïrriteerd omdat er wat had gezeten wat er niet hoorde.

 

Uiteindelijk is het helemaal goedgekomen en wilde ze ook wel weer wat eten. Maar ze krijgt van mij nooit meer een brokje voordat ze in het hok is gesprongen.