Ga naar inhoud

Poll over gevolgend sterilisatie/castratie


Nimfee

Is het bij jou na de sterilisatie/castratie van je voedster goed gegaan?  

26 leden hebben gestemd

  1. 1. Is het bij jou na de sterilisatie/castratie van je voedster goed gegaan?

    • Voedster werd snel beter na de operatie
    • Voedster werd niet snel beter na de operatie
    • Anders...


Aanbevolen berichten

Hoi,

Ik lees steeds vaker dat het na de castratie/sterilisatie fout gaat met de voedster (misschien rammen ook nog?). Maar ik weet nu niet hoe vaak het wél goed gaat. Dus vandaar dat ik aan een poll dacht. Als dit overbodig is mag het topic wel gesloten worden :)

De opties:

- Voedster werd al snel beter

- Voedster werd niet snel beter

- Anders...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Minky is in september geholpen. Toen we thuis kwamen was ze al meteen goed wakker en levendig. De eerste dag heeft ze nauwelijks gegeten en hebben we haar een critical care gegeven. De tweede dag at ze al zelf groente en een paar biksjes. We hebben haar nog steeds bijgevoerd die dag. Vanaf de derde dag at ze eigenlijk weer helemaal zelfstandig en was ze weer helemaal de oude!

De hele ingreep is mij echt heel erg meegevallen.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Bij Draakje verliep het ook super goed. Eerste dag was ze eigenlijk al best actief en 's avonds at ze al wat andijvie en peterselie. 's Nachts hoorde ik haar weer wat groente eten. De volgende dag moest ik werken tot 4 uur, dus pas tegen 5 uur kon ik bij haar zijn (moest met de bus enzo). Ik zag een hele hoop keutels en ze had al haar biks & groentes op. Bij Draak ging het eigenlijk vanaf het begin al goed! (gelukkig).

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik mag maar 1 keer stemmen...maar er zijn door de jaren heen 2 voedsters bij mij gecastreerd. Moon recentelijk, en het herstel duurde 4 weken en dat kan ik niet bepaald snel noemen (dat heb ik ingevuld in de poll). Boeing al weer een jaar of 4 geleden en zij at en keutelde weer goed na 1 dag!

aangepast door FemkeS
was de helft opeens kwijt...
Link naar reactie
Delen op andere sites

Mijn beide voedsters zijn pas gesteriliseerd..

Dat is eigenlijk heel goed gegaan, keutelen en zelf eten meteen op de dag van de operatie nog.

Een week later toen ik moest stoppen met de pijnstillers heeft Bolletje een terugval gehad, ze at toen minder en had zichtbaar buikpijn. Dit heeft 1 dag geduurd.

Verder kan ik eigenlijk zeggen dat het bij mijn beide dames allemaal goed en makkelijk gegaan is..

Link naar reactie
Delen op andere sites

3 van mijn 4 voedsters waren heel snel weer de oude en zijn met 3 á 4 dagen weer naar buiten naar hun vriendje gegaan. Toen aten ze dus weer helemaal zelfstandig en waren ze van de pijnstillers af, en braken ze het hele binnenhok af.

Eén voedster wilde een aantal dagen niet eten, en haar heb ik ook een paar dagen moeten dwangvoeren. Ze was heel sip, en later bleek dus dat ze gewoon heimwee had naar haar vriendje... Toen ik haar naar een paar dagen/week maar bij haar vriendje zette, begon ze al de schade in te halen en te eten als een bootwerker!

Eén voedstertje van mijn tante, die bij mij geboren is, is na haar castratie helaas ziek geworden, omdat ze er een verstopping over heen kreeg. Dit had dus niets met de castratie te maken, maar ze was uiteraard wel verzwakt hierdoor. Eerst had ik haar er weer bovenop gekregen en was ze door de zware verstopping heen, maar helaas kreeg ze er na een dag meteen een tweede overheen, en die heeft ze niet overleefd...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Mijn beide voedsters zijn gecastreerd (wat niet in bovenstaande bericht te lezen is), alles is eruit gehaald en bij hun verliep het genezingsproces erg snel.

Over een paar maanden gaan Lilly en Jady ook onder het mes dus ik ben benieuwd hoe het gaat.

Ik rij overigens voor iedere operatie wel naar Utrecht omdat ik een goed gevoel heb bij dierenkliniek Wilhelminapark.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Francientje heeft het moeilijk gehad na haar castratie. Ze heeft er bijna een week over gedaan om weer de oude te worden. Het heeft twee en een halve dag geduurd voordat ze zelf weer ging eten. Heb haar al die tijd moeten dwangvoeren. Echt heel zielig. Zelfs mijn dierenarts had dit niet verwacht en had erg met haar te doen. Ik heb elke dag met hem moeten bellen over hoe het nu met haar ging en wat we verder weer voor haar konden doen. Het was een slopende week, dat weet ik nog wel. Ik heb zelfs even gedacht dat ze het niet ging halen. Maar laat je ondanks dit verhaal niet ontmoedigen om het niet te laten doen. Volgens mijn dierenarts was Francientje echt een uitzondering en kwam dit maar zelden voor. En nu gaat het prima met haar, ze is er zelfs erg van opgeknapt nu haar hormoontjes verdwenen zijn. Bij een eventuele volgende voedster zou ik het ondanks deze ervaring toch weer laten doen.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Toch jammer dat je dierenarts dit heeft gezegt naar alle eerlijkheid......het komt heel veel voor.....door diverse reden o.a geen voorlichting na zorg dierenarts of te laat ingrijpen bij niet eten of externe complecatie's.

( of je da doet het weinig dan komt het natuurlijk ook minder voor)

Maar ik zie en ervaar meer problemen bij voedsters kwa operatie dan de rammen.

aangepast door bunny ranch chanty
Link naar reactie
Delen op andere sites

Toch jammer dat je dierenarts dit heeft gezegt naar alle eerlijkheid......het komt heel veel voor.....door diverse reden o.a geen voorlichting na zorg dierenarts of te laat ingrijpen bij niet eten of externe complecatie's.

( of je da doet het weinig dan komt het natuurlijk ook minder voor)

Maar ik zie en ervaar meer problemen bij voedsters kwa operatie dan de rammen.

Misschien dat hij bedoelde dat het bij hem in de praktijk niet zo vaak voor komt. Ik vind dat ik over de nazorg en hulp van mijn dierenarts niks te klagen had. Hij stond er zelfs op dat ik hem elke dag even belde om te laten weten hoe het ging en gaf me voldoende advies en hulp als ik dat nodig had. Ik weet dat hij een konijnkundige da is omdat hij hier ook op de lijst staat van konijnkundige dierenartsen. Ik kon ten alle tijden langs komen als het echt niet meer ging of als ik het echt niet vertrouwde. Ik hoefde maar te bellen en het werd geregeld. Eerlijk gezegt heb ik nog nooit een dierenarts gehad die zo betrokken was.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .