Ga naar inhoud

Wanneer is het het nog waard om te vechten..?


Clover

Aanbevolen berichten

Ik zit echt met een dillemma.

Spat, mijn oudste konijn (nog steeds jong hoor, 3 pas) heeft een bacteriele infectie gehad in haar centrale zenuwstelsel, waardoor haar achterhand niet meer helemaal functioneert zoals het zou moeten.

Ik heb hier al diverse keren voor bij de DA gezeten en ze heeft al 2 keer een medicijnenkuur gehad. ik houd haar dus goed in de gaten.

Haar handicap betekent in de praktijk dat ze af en toe omvalt, maar dat ze zich nog wel goed kan redden. Ze keuteld ook wat vaker naast haar bak en als ze onhandig als ze is, niet op tijd in haar bak kan springen, plast ze wel eens naast de bak. Ze woont samen met haar zoon en dochter in een mooi buitenverblijf, dus dat is allemaal gewoon leefbaar voor ons allemaal.

Nu is het echter sinds het weekend wel heel snel verslechterd. Ze komt bijna niet meer overeind uit zichzelf en ze wordt daardoor ook heel nat en vies. Ze trekt zich als het ware met haar voorpootjes vooruit. Echt een heel sneu gezicht. Zondag zag ik dat ze minder werd, maar toen kon ze nog wel overeind komen. Maandag ben ik meteen naar de dierenarts gegaan en heb een serie medicijnen mee gekregen. Hij heeft een beginnende blaasontsteking geconstateerd en uiteraard de verslechtering die ik ook al zag.

Ze kon in de praktijk wel nog hupsen, behoorlijk goed nog wel, maar wel heel wiebelig in haar achterhand, en ze houdt haar staart scheef.

Hij dacht wel dat er nog wel verbetering in kon komen als de medicijnen zouden aanslaan.

Het dilemma waar ik mee zit is misschien wel duidelijk. Hoe lang kun je aanmodderen en medicijnen blijven geven voordat het het niet meer waard is voor een dier.

Ze eet goed en ze is echt nog pittig genoeg in haar koppie. Ze is duidelijk gefrustreerd dat ze niet goed uit de voeten kan. ik leg haar 's avonds in haar nachthok en soms vind ik haar dan 's middags weeer buiten. (Daar heeft ze wel een plek van de grond af om te liggen)

Ik wil gewoon het beste voor haar en haar leven niet onnodig rekken. Daarentegen wil ik haar ook niet laten inslapen als er nog kans op verbetering in zit.

Ik wil dan ook deze medicijn-ronde afwachten en over een dag of 10 moet ik weer terug voor controle.

Maar wanneer kun je nu zeggen " dit is het niet meer waard" of " we vechten nog verder"

Ik vind dat zo een moeilijk punt nu. En ik heb dit al wel eerder gehad hoor, toen ze de eerste middenoorontsteking kreeg. toen was het een zielig hoopje konijn en daarna is ze echt weer een tijd goed geweest.

Wie heeft ervaring met zo een soort geval?

Zou ik echt nog kans hebben op verbetering? Of zou ze alleen maar slechter worden?

(De DA denkt van wel, maar ik zou graag ervaringen van anderen daarbij horen)

Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het ook even van me af tikken...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Inderdaad...en Clover, luister ook naar je gevoel. Ik denk dat je ook heel goed in staat bent om te weten wanneer het genoeg is geweest voor je konijn. Tuurlijk zul je er wel verdrietig om zijn maar het geeft wel meer een gevoel van: "Het is goed zo". Anders is een second Opinie misschien een optie?

Link naar reactie
Delen op andere sites

Nou ja over de diagnose kan ik je weinig zeggen want ik heb er ook geen verstand van maar ik denk dat je zelf op een gegeven moment wel door hebt wanneer het niet meer kan, het is wel te merken dat je er erg mee bezig bent in iedergeval. Ik denk dat je je gewoon moet afvragen of ze zo 'gelukkig' (weet niet of een konijn dat is) is en als niet, hoe groot de kans is dat ze ooit nog beter wordt.. En als ze pijn heeft, dan is de keuze snel gemaakt denk ik.. Heel veel succes en sterkte, ik hoop dat ze toch nog weer wat verbetert! :)

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik moet hierbij gelijk aan tijgertje en sir arthur denken.

Beide konijnen die beide heel graag wilden, maar wiens lichaam het opgaf.

Ik kan je alleen zeggen hoe ik mijn beslissing heb genomen.

Hoe moeilijk ook omdat ik zag ze wilden vechten, maar hun lichaam liet hun in de steek.

En toen het moment daar was wist ik het gewoon, ze vertellen het je als je goed luisterd.

Luister met je hart en ze zullen het zelf aangeven, hoe?

Elk konijn is anders en laat het je ook anders merken, maar geloof me je herkend het wel als ze het je zeggen

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

he ,kan me goed voor stellen dat je dit een heel lastig iets vind ,wij hebben dit met onze hond gehad ,wel een ander soort dier ,maar goed ,

hele moeilijke keuze ,je wilt je konijnjte niet kwijt ,en je ziet dat het wel wil ,maar vaak niet kan ,andere kant je wilt ook niet dat ze moet lijden ,

ook ik ben er van overtuigd dat je dit zelf wel weet wanneer die tijd daar is ,en dat je denkt dan genoeg is genoeg ,mijn konijn en ik hebbn gedaan wat we konden ,nu is het tijd voor rust ,

in ieder geval heel veel sterkte .

  • Bedankt 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoi Clover..

Wat kan een mens zijn grens verleggen hè...

Wat zou je tegen een ander zeggen als deze je dit verhaal vertelde..maar nu is het geen ander..Het is Spat.

Eerst schrik je als ze ziek worden...na een week ben je die aanblik gewend en zoals met alles wat daarna volgt.. ga je langzaam maar zeker je grenzen verleggen..

Tot je op een punt komt waarbij je inziet dat er zoveel meer 'verlies' is dan winst, dat er keuzes gemaakt moeten worden..

Waar eindigt een konijnwaardig bestaan....

Ik kan je alleen maar sterkte wensen bij die overdenking.....

Link naar reactie
Delen op andere sites

ik zou om een tweede mening gaan vragen bij een andere dierenarts. Vraag toch ook maar eens of het niet E.cuniculi is, bij deze ziekte wordt zeer vaak de verkeerde diagnose gesteld... en dan als het echt niet meer gaat... ik zit met hetzelfde, het is al gepland en al. zaterdag laten we hem inslapen... zijn lichaam wilt echt niet mee, het enige wat hij kan doen is liggen, en met zijn hoofd bewegen. Ik zie dat em het moe begint te worden maar toch blijft het vreselijk... we hebben echt alles geprobeerd...

  • Verdrietig 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

OOk bij mij gingen er gelijk gedachten uit naar EC.

Een verslapte achterhand is oa een teken van ec.

Ook laten veel Ec konijnen hun urine lopen wat weer in verband gebracht kan worden met de vastgestelde urineweg infectie...

Oook het feit dat het eens in de zoveel tijd terugkeert is typerend voor de ec parasiet.

E cunniculi is een parasiet en word vaak vor een virus of bacterie of hersenbloeidng aangezien.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik moet hierbij gelijk aan tijgertje en sir arthur denken.

Beide konijnen die beide heel graag wilden, maar wiens lichaam het opgaf.

Ik kan je alleen zeggen hoe ik mijn beslissing heb genomen.

Hoe moeilijk ook omdat ik zag ze wilden vechten, maar hun lichaam liet hun in de steek.

En toen het moment daar was wist ik het gewoon, ze vertellen het je als je goed luisterd.

Luister met je hart en ze zullen het zelf aangeven, hoe?

Elk konijn is anders en laat het je ook anders merken, maar geloof me je herkend het wel als ze het je zeggen

Dankjewel Mireille, hier heb ik echt iets aan. Hoe zielig ik het nu ook eruit vindt zien, Spat geeft duidelijk aan dat ze er nog zin in heeft. Als ik naar buiten kom, wurmt ze zich meteen naar me toe en vraagt om een aai en iets lekkers. Ze ligt heerlijk tussen haar kids in en wast Clover nog steeds.

Ik was haar regelmatig, omdat ze dat zelf niet meer goed kan en haar achterkant dan snel vies wordt. Vanmiddag waste ik haar weer en toen waste ze mijn arm ondertussen ook. Zo lief. Na het wassen heb ik haar lekker ingemasseert met baby olie. Haar huid heeft heel wat te verduren nu ze er steeds op ligt en haar vacht valt ook uit, dus alle beetjes helpen denk ik.

Ik heb ook een soort eigen fysiotherapie bedacht. Omdat ze niet zo sterk is in haar benen, kan ze niet zelf overeind komen. ik zet haar af en toe even rechtop op de tegels en dan kan ze even hupsen. Ze vindt dit duidelijk fijn. Ze kijkt heel alert en knapt er helemaal van op.

In het hok, wat ik nu lekker dik bedekt houd met russel bedding, kan ze zelf rondbewegen. Ze kan weer bij haar voerbak en bij de waterfles. Dat scheelt mij heel wat loopjes om haar even te voeren en te drenken.

De medicijnen die ze krijgt. Het was niet mijn bedoeling om de diagnose ter discussie te stellen. Ik heb vertrouwen in mijn dierenarts. Hij is zeer konijnkundig. Maar omdat het vragen opwekte zet ik het neer.

(Het gaat trouwens inderdaad om E-cuniculi)

- 1 keer per dag Panacur (Anti-parasitair)

- 2 keer per dag Sulfatrim (Antibioticum)

- En sinds zaterdag 1 keer per dag Dexamethason

Ze slobbert dit naar binnen als ik het met wat appelmoes en rosevicee meng en op een blaadje witlof spuit.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie reacties. Het is altijd fijn om dit soort dingen even te delen met konijnenmensen.

Ik houd haar goed in de gaten en als zij aangeeft dat het niet meer hoeft, maak ik er direct een eind aan. Voorlopig zit ze alweer naar me te kijken of ik wel even wil opschieten met haar avondmaaltje :-)

Als er nieuwe ontwikkelingen zijn, laat ik het nog wel even weten.

Groet,

Jouke

  • Vind ik leuk 1
Link naar reactie
Delen op andere sites

beste clover, zon beslissing nemen is echt heel moeilijk, helemaal als je verteld dat ze in haar koppie nog zo goed is.

Een ding wil ik je meegeven...een konijn is een zindelijk dier (al zal je dat soms niet zeggen...) voor een dier dat zindelijk is (ze doen het vaak op dezelfde plek), is zichzelf bevuilen echt rot, helemaal als ze het dus door hebben (goed in haar koppie is) zoals jij zegt..hoe moeilijk dit ook is, ga daar niet al te lang mee door, dit is mijn inziens niet dierwaardig.

Maar stop er pas mee als je er voor JOU gevoel (dus niet die van je vriend, vader, oma, moeder, vrienden etc.)`rust`mee hebt. Er komt echt een soort `knop`die omgaat, die tegen je zegt, nu is het genoeg..vertrouw daar op

Link naar reactie
Delen op andere sites

beste clover, zon beslissing nemen is echt heel moeilijk, helemaal als je verteld dat ze in haar koppie nog zo goed is.

Een ding wil ik je meegeven...een konijn is een zindelijk dier (al zal je dat soms niet zeggen...) voor een dier dat zindelijk is (ze doen het vaak op dezelfde plek), is zichzelf bevuilen echt rot, helemaal als ze het dus door hebben (goed in haar koppie is) zoals jij zegt..hoe moeilijk dit ook is, ga daar niet al te lang mee door, dit is mijn inziens niet dierwaardig.

Maar stop er pas mee als je er voor JOU gevoel (dus niet die van je vriend, vader, oma, moeder, vrienden etc.)`rust`mee hebt. Er komt echt een soort `knop`die omgaat, die tegen je zegt, nu is het genoeg..vertrouw daar op

Bedankt voor je reactie.

Ik had gisteren een beetje het gevoel van een inimini verbetering. Voor zover ik dat nog objectief kan beoordelen.

Na het eten laat ik haar steeds even in de ren lopen, zodat ze wat beweging krijgt. Haar rechterpootje doet niet lekker mee en dus kan ze vanaf haar rechterzij niet meer zelfstandig opstaan. Gisteren hupte ze zonder al teveel steun van mij in de rondte.

Ik geef haar nu sinds vorige week maandag de panacur. Eind van de week ga ik met de dierenarts overleggen of hij nog een stijgende lijn ziet. Als er geen verbetering meer in de planning zit (om het maar even zo te noemen), dan vrees ik dat ik toch de knoop moet gaan doorhakken. Ik vindt het inderdaad wel belangrijk dat ze konijnwaardig kan leven en alleen op je zij kunnen liggen, ook al ben je nog kwiek, is in mijn ogen eigenlijk niet meer konijnwaardig.

Maar ik houd haar in ieder geval goed in de gaten.

Ik vind het wel een fijn idee dat er van verschillende kanten gezegd wordt dat ik het aan haar zal zien als het echt genoeg is. Daar houd ik me een beetje aan vast op het moment.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Nou, gisteren vond ik haar juist weer slechter dan voorheen.

Haar rechterpootje wil niet meer mee en als ik haar overeind zette, moest ik haar zwaar ondersteunen.

Ze eet nog steeds graag en knuffelen is helemaal het einde, maar ik merk dat ze er wel moe van wordt.

Vanmiddag ga ik proberen om met haar naar de dierenarts te gaan (even kijken of de "konijnen-arts" er is) om zijn mening te vragen. Het is nu 9 dagen geleden dat ik met de panacur begon en ze is sindsdien verslechterd.

Als hij geen mogelijkheid voor verbetering ziet, denk ik dat ik de knoop ga doorhakken en haar ga laten inslapen.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Toen ik met Joy aan de panacur begon had ik ook het gevoel dat hij verslechterde.. Apart. Maar hij had waarschijnlijk ook geen ec, maar toch een hersenbloeding, zoals in eerste instantie gedacht. Maar je hebt hier niks aan want hoewel ik dacht dat het redelij kging is Joy toch nog vrij plotseling overleden.

Nogmaals, veel sterkte..

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik ga vanmiddag om kwart voor zes naar de dierenarts.

Hij heeft haar 9 dagen geleden ook heel secuur bekeken en kan nu goed zien of ze vooruit of juist achteruit is gegaan.

Ik merk dat ik zelf mijn grenzen heel erg aan het verleggen ben en ik wil niet oneerlijk lang haar leven verlengen.

Dus misschien ga ik vanmiddag zonder Spat weer naar huis...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .