GSD

Ik heb wel met 2 andere dierenartsen gesproken uit deze praktijk, waaronder onze eigen. Beiden vonden het vreselijk. Maar ja ..... don't bite the hand that's feeds you..... Het vertrouwen in dierenartsen in het algemeen heeft dit persoon hiermee ook kapot gemaakt. Misselijke machtspositie heeft deze dierenarts in kwestie. 1 van de eigenaren die denkt boven wet en regelgeving te staan. Vooral het gebrek aan zelfinzicht en überhaupt gevoel te hebben voor andermans dieren en verdriet, zit me nog het meeste dwars. Het waren mijn dieren ! Onze gezinsleden ! En het feit dat een ander mens, een dierenarts notabene, daar met zoveel arrogantie, en weet ik wat er nog meer ontbreekt bij dit persoon, mijn dieren laat lijden en daar zo gemakkelijk bij weg stapt.....daar kan ik niet tegen. Ik ben niet van wraak zoeken maar wel van gerechtigheid. Ik ben allergisch voor onrecht. Ik zal deze momenten nooit weer uit mijn hoofd krijgen. Het onbegrip in haar ogen, van bijna een uur lang, terwijl ik zachtjes tegen haar praatte en zei dat haar maatje boven al aan het wachten was. Dat hij nu weer kon rennen en ze samen door velden vol van weegbree zouden sjesen. Het schuldgevoel van het niet ingrijpen raak ik ook niet kwijt. Ik heb tegen mijn partner gezegd dat het te lang duurde, maar die snapte niet wat ik bedoelde, en ik wilde geen scène trappen omdat ik niet wilde dat ze mij boos zou meemaken, terwijl ik zo graag wilde dat ze samen vredig heen zouden gaan. Ik ben zo woedend van onbegrip en zo verdrietig.

Ik kan het ook bijna niet opschrijven. Het was vreselijk voor mijn konijnen. Dit hebben ze niet verdient. Het enige wat ik wilde, is dat ze samen vredig heen zouden gaan. Dit was alles behalve snel, pijn en stress vrij. Ik ben na afloop gaan Googlen omdat het niet goed voelde. Het overschaduwd ook het hele rouwproces. Hier hebben beide konijnen een injectie met rode euthasol (20%) gekregen. In de gebruiksaanwijzing van dit middels staat, dat het niet beschreven, dat dit middel bij konijnen gebruikt mag worden. De blauwe euthasol (40%) mag bij konijnen gebruikt worden, mits ze eerst in slaap gebracht zijn. Het moet namelijk nogal branden in het lijfje, vandaar het pas in de buik geïnjecteerd mag worden na algehele sedatie. Mijn 1e konijn (de zwakste) was gelukkig binnen een paar minuten weg. Na 3 hikjes (later las ik dat dit happen naar lucht geweest moet zijn) zakte hij door zijn pootjes. Ook met 1 injectie rode euthasol zonder slaapmiddel. Mijn 2e konijn heeft tot 3 keer toe (om de 15 min) een injectie met rode euthasol in haar buik geïnjecteerd gekregen. Zonder slaapmiddel vooraf. Ze kon niet meer bewegen na de 1e injectie. Maae al die tijd bleef ze reageren op geluiden. Haar pupillen bleven op hun plek staan. Ze zweette bovenop haar neus (stuk vanaf haar oren tot haar neus). Ze bleef gefrustreerd en geïrriteerd zuchten. Dit deed ze wel vaker als ze het ergens niet mee eens was. Ze begreep het niet. Ik zat de hele tijd met haar op de grond. Na de 2e injectie heb ik haar maatje ook bij mij op de borst neergelegd. Zodat ze kon zien dat hij er niet meer was en ik hoopte dat ze los zou laten. Er werd niets uitgelegd. We werden steeds alleen gelaten. Ik dacht vooraf aan de telefoon alles goed door gesproken te hebben. Deze dierenarts volgde gewoon zijn eigen hoofd. Bij aankomst zouden ze allebei een slaapmiddel krijgen, zodat ze meteen in slaap zouden vallen. Mijn afscheid deed er niet toe. Als hun angst maar meteen weg zou zijn. Ze waren zo bang. Pas 2 min na de 4e injectie (heldere vloeistof) recht in het hart terwijl ze nog knipper reflexen had, plaste ze over mij heen en was het godzijdank voorbij. Inmiddels waren we bijna 1 uur verder. Mijn hart was en is gebroken. Ik zit er namelijk sterk aan te denken om er een tuchtrechtelijke zaak van te maken. Deze dierenarts (onbekende voor mij/wel eigen praktijk) heeft iets gruwelijks fout gedaan, naar mijn mening. Weigert ook enige medewerking of zelfs ook maar enige reactie te geven. Ik kan ook geen enkel wettelijk goedgekeurd medisch protocol vinden, die deze werkwijze beschrijft. Ik heb meerdere dierenartsen gebeld en gevraagd hoe euthanasie bij konijnen verloopt en welke middelen er gebruikt worden. Ik heb tot nu toe geen enkele dierenarts gesproken die deze werkwijze toepast zoals bij mijn konijnen gebeurt is.

Hoe de euthanasie rondom mijn konijnen is gegaan zit me niet lekker. Vandaar ik graag zou willen weten hoe het bij jullie is gegaan.

Het is een gevoelig onderwerp, maar ik zou graag willen weten wat jullie ervaringen zijn met euthanasie. Hoe is de procedure (verloop) bij jullie geliefde konijnen gegaan. Wat is er aan middelen gebruikt en hoeveel (verschillende soorten) injecties ? Is het gewicht van het konijn ook gemeten voordat het middel gegeven is ? Hoelang heeft het geduurd, en hoe was de begeleiding van de dierenarts hierin ?

Zeker weten 2 x daags de dubbele dosis (2 x 1,36 ml) en zeker weten het maatje mee behandelen. Ik ben zelf kortgeleden 2 konijnen verloren aan deze rot ziekte. Ik dacht ook dat het niet nodig was, zolang ze geen symptomen liet zien. Wat heb ik daar nu veel spijt van. Het is een hele zware strijd en met heel veel zorgen. Denk ook om het andere koppel. Het is mega besmettelijk. Neem idd dat behandelplan van het Wilhelminapark mee en blijf daar stronteigenwijs in. Qua dubbele dosering ben ik ook lijnrecht tegen mijn dierenarts ingegaan. Als eigenaar heb jij het immers het laatste woord. Helaas was het voor ons Vriendje niet genoeg. Hij ging na ruim 3 weken lang de dubbele dosis gehad te hebben, terug naar de standaard dosis 2 x daags. Na 1 week ging het opeens weer slechter met hem en kreeg hij een epileptische aanval. We hebben hem nog weer terug op de dubbele dosis gezet, maar we waren al te laat. Snuffie liet geen symptomen zien, totdat ze door had dat Vriendje niet meer kon. Toen ging het zo snel en was het slechts een kwestie van uren. Er is naar mijn mening nog niet genoeg kennis over e.c bij dierenartsen. Ik heb in mijn zoektocht voor hulp, genoeg verschillende dierenartsen gesproken, die te gemakkelijk over e.c dachten. Ik wou dat ik nog harder voor ze gevochten had. Ik zou zeker, met wat ik nu weet, mijn dierenarts gevraagd hebben om met het wilhelminapark te overleggen. Heel veel sterkte en succes

Het enige wat ik op dit moment kan delen, is dat Snuffie en Vriendje samen achter elkaar aanrennen bij de regenboogbrug. Vriendje was op. Het dapper ventje is in 4 dagen tijd zo hard achteruit gegaan. Het is mij een raadsel hoe deze rot parasiet door de meranox heen gebroken is. Ook Snuffie ging van niets naar snel. Althans ze heeft het erg goed weten te verbergen. Beiden waren in hun hoofdjes en ogen geïnfecteerd. Beiden hadden in een paar uur tijd witte lenzen. Snuffie had het ook nog in 1 oor. Snuffie zorgde echt heel goed voor Vriendje. Als Vriendje over zijn toeren was na zijn medicatie ronde, legde Snuffie haar hoofdje op zijn rug om hem te kalmeren. Ze hielp hem met wassen en activeerde Vriendje om te gaan eten. Vanaf het eerste moment dat ze elkaar zagen, waren het 4 oren op 1 vacht. Een gouden koppel. Ze hebben nooit geen ruzie gehad. Slechts af en toe waren ze het niet eens over de inrichting van hun huis. Dan lagen ze elk aan een kant van de kamer met de ruggen naar elkaar toe. Het proces er verder om heen moet ik eerst duidelijk zien te krijgen. Nu begrijp ik het allemaal niet. Verder kan ik mij hier nog niet over uitlaten. Zo zorg je 2,5 maand lang intensief voor Vriendje. En zo zijn ze niet meer op hun kamer en ligt Snuffie haar ontbijt van vorige week zaterdag nog op hun bord. Slechts een paar hapjes heeft ze nog gegeten. Het enige wat ik nog over heb, zijn uren aan videobeelden van de camera. Ik wilde eerder reageren maar ik kon het gewoon niet. Jullie leefden zo met ons mee en zijn zo behulpzaam geweest. Mijn excuses hier voor. Ik ben inmiddels kapot van onrecht, woede, onmacht, wanhoop, verdriet en schuldgevoelens. Het enige waar ik nu troost uit haal is dat ze samen zijn en samen blijven. Dat de stress en het lijden voorbij zijn. Ik hoop als ik alles duidelijk heb weten te krijgen, en Snuffie en Vriendje recht aangedaan is, ik jullie hun verhaal kan komen vertellen.

Vriendje heeft binnen 3 uur een zichtbare witte waas over zijn oog gekregen. Iets zegt mij dat dit echt niet goed is.

We wonen in Ter Apelkanaal. Ik heb noorder dierenkliniek in Veendam (afwezig wegens vakantie), sterkliniek in Emmen, zod in sleen al benaderd. Beide patientenstop. Assen is te ver weg om heen te gaan. Hij zal dat niet gaan redden. Deze hoge dosis stress zorgt voor een aanval. Dat is gewoon niet eerlijk tegenover vriendje. Ik geloof dat de dierenarts bij onze eigen praktijk (niet onze eigen arts) vriendje dexamethason heeft gegeven, omdat ik er om gevraagd heb en dat hij sws niet veel kans meer heeft en dit de laatste strohalm is. Mede omdat vriendje nog zoveel wil en laat zien. Of om van mijn gezeur af te zijn. Ik zie dat hij ook meer moeite krijgt met rechtop zitten. Hij wil wel gaan eten heb ik het idee. Maar op het moment dat hij het op wil pakken, draait hij zich om en gaat dan weer ergens anders zitten. Misschien wil ik te snel iets zien, misschien komt er geen verandering. Het niet weten maakt het zo lastig. Ik wilde hem zo graag een waardig einde geven, als het zo ver was. Gewoon hier in zijn eigen huis met Snuffie. Wat er ook in eerste instantie afgesproken was. Ziekte, vakantie, onderbezetting, kan niet in het weekend .....etc. Het wordt gewoon onmogelijk gemaakt. Geen enkele dierenarts wil of kan helpen om wat voor reden dan ook. Verder dan de assistente kom ik niet. Ik hoor mijn moeder al zeggen, het is maar een dier. Tuurlijk weet ik dat vriendje zijn doodsangst tenminste kan duren tot aan de eerste injectie. Maar in doodsangst kan dat moment erg lang duren voor Vriendje. Ik denk dat ik dan voor een moment ga kiezen als het donker, laat en rustig is. Ik betaal dan liever iets meer dan dezelfde stress van vanmiddag te herhalen met een volle wachtkamer en een blaffende hond. En tergelijkertijd voel ik me nu net een kleuter.

Hij heeft vanaf 9 mei, 5 dagen lang 2 x 1 ml gekregen, toen 21 dagen lang 2 x 1,4 ml meranox gekregen. 12 juni is hij terug gegaan naar 2 x 1 ml. Al die tijd heeft hij ook 2 x daags voor 6,5 kg metacam hond en 0,9 ml cisaral gehad. 20 juni is hij slechter gaan eten. 21 juni kreeg hij die epileptische aanval en sindsdien staat zijn linker achterpoot ook anders en plast hij daarover heen. Wat ik begrepen heb mag ik hem zelf niet spuiten. Ik wilde op dat moment geen stennis schoppen want vriendje moest daar weg. Hij bezweek daar bijna door stress. Hij zocht gewoon "hulp" bij mij, terwijl hij mij ook niet leuk vindt. Vriendje houd niet zo van mensen. Hij was aan het tandenknarsen totdat hij weer in het vervoersmandje zat. Daarnaast is het nog afwachten of het wel helpt. Ik zie na 6 uur nog geen veranderingen bij hem. Bij geen verbeteringen of veranderingen morgen, kunnen ze niets meer voor hem doen, heb ik er uit begrepen. Mijn eigen dierenarts is er helaas niet. De volgende konijnkundige dierenarts in onze omgeving is er ook niet. 2 andere praktijken hebben een patiënten stop. 1 praktijk zit gewoon te ver weg. Dat kan ik vriendje niet aandoen. En geen enkele dierenarts wil mij dexamethason geven, zonder hem zelf gezien te hebben. Wat best logisch is. Ook willen ze niet op huisbezoek komen wegens personeels te kort. Vriendje heeft geen slijm keutels meer gehad zoals op de foto. Ze zijn klein en iets plakkerig. Hij wil ook bijna geen eten, los van een paar sprietjes hooi en wat gedroogde weegbree. Ik geef hem om de 6 uur 10 tot 15 ml dwangvoer en Rehydration. Dat neemt hij wel. Ik weet verder niets meer te bedenken, voor wat ik nog kan doen of wie ik nog kan bellen en inzetten. Wanhoop begint inmiddels aardig op te lopen. Ik wil hem zo graag helpen maar stuit op een berg van onmogelijkheden. Het belangrijkste is dat het voor Vriendje te doen moet blijven. Bij mijn andere 3 dieren, 2 katten en 1 konijn voelde ik dat het tijd was. Dat het niet meer kon. Die hadden opgegeven. Nu heb ik het tegenovergestelde gevoel. Dan zie ik weer gedrag bij hem, dat hij nog niet op wil geven. Dan slikt hij een paar minuten lang zijn maatje weer. Iets wat hij in de weken hier voor niet meer deed. Of hij sjeest ineens een rondje door het verblijf. Hij is ook nog erg vinnig. Er zit nog behoorlijk wat pit in het beestje.

Het vermoeden is dat Vriendje heeft een aanval heeft gehad, omdat de dubbele meranox dosering terug is gegaan naar de normale dosering. 8 dagen nadat dat de dosering aangepast was. Er is nu ook een lichte witte waas te zien ver in zijn rechter oog. Hij heeft vanmiddag een dexamethason injectie gehad en de meranox is weer op de dubbele dosering gezet. Naast de meranox, metacam, cisaral en nu emeprid er bij, is het nu er op of er onder. Hij kreeg bij de dierenarts in de wachtkamer weer een kleine aanval door de stress. Zo jammer dat dierenartsen niet thuis kunnen komen in deze situatie waarbij stress het erger maakt. Het laatste poging/redmiddel is nu in gezet en nu is het afwachten of Vriendje gaat reageren op de dexamethason. En of 1 injectie genoeg is om hem een boost te geven zodat de meranox weer op volledige kracht gaat werken. Elke dag een injectie is geen optie voor Vriendje. Dat kan ik hem niet aan doen.

Vanmorgen ontdekte ik deze ontlasting bij Vriendje toen ik hem dwangvoer gaf. Hij eet af en toe wat hooi en wat blaadjes paksoi. Verder gaat hij buiten het zicht van de camera liggen, na uitgebreid in de lens te hebben gekeken.

Snuffie wordt niet mee behandeld omdat ze geen klachten of symptomen laat zien. Vriendje lijkt wel meer te drinken. Anders zie ik hem bijna nooit bij de waterbak. In de afgelopen 24 uur al 4 x. Snuffie heeft natuurlijk gezien wat er met Vriendje gebeurde. Ze heeft nu 3 x heel even naast hem gezeten, maar ze wast hem niet en gaat niet meer naast hem liggen. Kan ook even tijd nodig hebben vanwege de schrik misschien ? Tot aan de aanval waste ze Vriendje constant. We noemen hem al pater Vriendje omdat ze hem een kale plek op zijn hoofdje heeft geslikt. Totaal tegenovergestelde van hoe ze nu met hem omgaat. Vriendje zelf eet gewoon hooi en ligt veel. Dit doet hij al 2 vanaf dat hij begon te hinken. Hij wast zijn voorpootjes wel regelmatig. In de plasbak gaat hij al niet meer sinds hij meranox krijgt. Ik durf ook niet echt aan te dringen omdat de aanval kwam, nadat ik hem wat blaadjes paksoi wilde geven. Ik weet niet in hoeverre hij de associatie legt met mij en zijn aanval. Ik wil namelijk ook niets erger maken.

Hij weegt 1.7 kg en heeft in week 1, 2 x daags 1 ml gekregen. Daarna is dat verhoogd naar 2 x daags 1,5 ml ivm het advies om de dubbele dosis te geven in de eerste 2 weken. Sinds 2 weken krijgt hij 2 x daags 1 ml. Zijn gewicht is stabiel sinds hij cisaral krijgt. Onze eigen dierenarts is er morgen weer. Ik heb een collega gesproken. Ik zal zo bellen waar ik beelden heen kan sturen. De dierenarts kan iig thuis komen ivm Vriendje stress level, de warmte en dat hij last heeft van zijn evenwicht. Dat scheelt iig weer. Snuffie komt inmiddels wel weer bij hem in de buurt. Vriendje zelf eet hooi en kijkt me aan als of er niets gebeurd is.

Het ging best goed met Vriendje tot aan vandaag. Zijn linkerachterpoot geeft vanaf zijn knie geen reactie. Dus hij hinkt nog steeds op 3 poten, maar hij past zich goed aan. Hij at en waste hij zichzelf weer. Hij ligt wel veel. Hij gebruikt nog steeds Meranox, Metacam en cisaral. We dachten echt dat hij aan de beterende hand was. Tot aan vanochtend..... Hij had gisteren niet veel eten gehad, dus wilde ik hem wat blaadjes paksoi geven. Normaal reageert hij daar gelijk op. Nu niet. Ik wil weg lopen en hoor vervolgens lawaai achter mij. Zie ik opeens Vriendje in de rondte stuiteren. Over de waterbak heen, dus ook nog nat. Ik heb hem voorzichtig vastgehouden en daarna opgepakt en tegen mij aangehouden. (Ik weet niet of dat goed is, maar het was mijn eerste reactie) Het zag er doodeng uit. Als ik terug kijk op de camerabeelden zie ik dat hij begint met trillen, dan omvalt op zijn zij en dan in de rondte om blijft stuiteren. Het lijkt wel op een epileptische aanval met rond tollen. Hij heeft een poosje met rendier neusgaten stil gezeten, maar wast zich inmiddels weer. Snuffie was de afgelopen 2 dagen constant met hem bezig. Vanacht lag ze nog stijf tegen hem aan, met haar kop op zijn rug. Na deze aanval negeert ze hem volledig. Ze kijkt wel naar hem, maar komtniet in zijn buurt. Op het moment dat ik dit typ, sjeest Vriendje keihard rondjes door het verblijf heen om te willen spelen. Vriendje is sinds 9 mei aan de Meranox en hij was stabiel. Is iemand hier bekend mee ? Dat vriendje ondanks de meranox en weken stabiel geweest te zijn, nu dit opeens heeft.

Wij wonen in Ter Apelkanaal.

Mijn excuses dat ik niet eerder heb gereageerd. 3 dierenartsen hebben Vriendje inmiddels gezien en alle 3 voelen ze geen fracturen en zijn heup zit ook in de kom. Ze voelen ook spierkracht in zijn poot. Ze voelen minder spiermassa in heel Vriendje. Vriendjes is sinds zaterdag wel weer een stuk pittiger in zijn tegenstribbelen als hij zijn medicatie moet hebben. Hij gaat niet achteruit. We zien hem wel steeds wat eten. Peterselie lijkt hij lekker te vinden. De junior brokjes eet hij ook wel. Verder eet hij wat hooi en gedroogde pompoenstukjes, en vers groen voer, zoals paksoi, andijvie en witlof. Wel allemaal kleine beetjes. Zijn gedroogde weegbree en zijn meadow loops snoepje, waar hij gek op is, laat hij liggen. Zondag op maandagnacht, hebben we hem gewogen en hij was 5 gram aangekomen. Afgelopen avond (2 dagen later) was hij 30 gram lichter. 8 april woog Vriendje 2,7 kilo. (Hier kreeg hij 1 x daags 10 kg metacam hond) 14 april, 6 dagen later woog hij 2,4 kilo. (-300 gram/ gemiddeld - 50 gram per dag) (hier kreeg hij 2 x daags 6,5 kg hond) 9 mei, 25 dagen later woog hij 1,8 kilo.(-600 gram) (Hier kreeg hij naast de metacam, de meranox) vanaf 10 mei ook 2 x daags Cisaral) Vanaf 12 mei is de dosering van meranox naar 2 x daags 1,45 ml gegaan. 15 mei, 6 dagen later woog hij 1,805 kilo. (+5 gram) Dinsdag op woensdagnacht, 17 mei, 2 dagen later woog hij 1,775 kilo. (-30 gram) Ik heb Vriendje, woensdag, donderdag dwangvoer gegeven. Daarna zag ik hem steeds zelf eten. Nu hij weer 30 gram minder woog, heb ik hem een paar uur terug weer dwangvoer gegeven. Zijn tenen blijven krom staan/hangen aan zijn poot. Hij steunt er totaal niet op en sleept hem iets mee. Het is niet zo dat zijn poot compleet slap achter hem aan komt. Naar mijn idee ziet hij wel vanalles. Ze hebben beiden in de gaten, dat er iets nieuws staat. (De camera) Snuffie wast hem wel aldoor, en houd hem in de gaten. Zelf was hij zich net zo vaak als anders. Hij is nog steeds aan het hyperventileren als we binnenkomen. (Zo zielig) Hij ligt ook met regelmaat onder de warmtelamp. Wat zou er nou toch met Vriendje aan de hand zijn..... Is er iemand die hier iets van herkent ? Vriendje had enigzins overgewicht. Hij is nu weer net zo zwaar, als toen hij bij ons kwam wonen.

Hallo, Vriendje is ons konijn en woont samen met Snuffie. Vriendje hinkte in de nacht van 7 op 8 april opeens op 3 poten rond. Zijn linkerachterpoot bungelde er maar wat bij. Hij kon nergens van afgevallen zijn. We zijn op 8 april naar de dierenarts gegaan. Hij voelde verder geen bijzonderheden en kreeg ook een reactie van zijn spieren. Vriendje kreeg metacam mee naar huis, voor 1 keer per dag en we moesten het 5 dagen aanzien. Donderdag hebben we weer gebeld voor een afspraak. Er was geen verandering te zien. Vrijdag opnieuw naar de dierenarts. Deze keer was onze eigen (konijnkundige) dierenarts er wel. Deze dacht aan een zenuwbeschadiging door waarschijnlijk een verkeerde sprong. Vriendje at en dronk ook normaal en hij was gewoon zich zelf, los van het hinken. Metacam dosering veranderde in 2 x daags. Het leek er op dat hij zijn achterpoot beter neerzette. Afgelopen maandagavond zagen we dat hij opeens met zijn poot begon te slepen, en zijn tenen krom hield. (Net een paard in rust). Hij kon zijn evenwicht ook wat moeilijker bewaren, als hij zijn voorpootjes waste. Gelukkig hadden we al een afspraak staan bij onze vaste dierenarts voor de dag er na. Blijkbaar is Vriendje afgevallen terwijl wij hem wel zagen eten. We waren hier ook niet specifiek op gericht, omdat het immers om een zere achterpoot ging. Inmiddels kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Had ik nou maar beter opgelet. Er was ook geen eten blijven liggen. Ik zag wel wat kleine keutels liggen afgelopen weekend. Vriendje is best bang aangelegd en zijn vriendinnetje, Snuffie staat altijd vooraan. Omdat ik niet wilde dat hij door stress een verkeerde beweging zou maken, lieten we hem verder met rust. Hij moest ook al 2 x per dag medicatie hebben en daarvan begint hij al te hyperventileren. Onze dierenarts scheen met een lampje in zijn ogen en kreeg amper pupilreactie. Los van zijn slepende achterpoot, wankel als hij zijn voorpootjes wil wassen, en het afgevallen zijn, heeft hij geen verdere klachten. Hij heeft Vriendje meteen aan de meranox gezet. Vriendje weegt 1,8 kg en krijgt 2 x daags 1 ml meranox. 2 x daags metacam voor 6,5 kg hond. En ik geef hem 2 x daags 0,9 ml cisaral. We hebben vanaf woensdagavond in 1 hoek van hun kamer een warmtelamp gehangen van 60 watt. Daar ligt hij met regelmaat onder. We hebben een camera met detectie op de verschillende voerplekken neergezet. Die begint met opnemen zodra daar beweging is. Zo heb ik hem meerdere keren zien eten. Hij gaat niet achteruit. De metanox vindt hij echt vies. Hij begint al met hijgen zodra je hun kamer binnen komt lopen. Nu ik gericht ben op zijn eten, vraag ik me af hoeveel hij moet eten. Woensdagavond heb ik 20 ml critical care bij hem naar binnen gekregen. Donderdag heb ik zie hem meerdere keren (5 a 6 x) overdag, 3 a 4 stukjes groente eten. Dat bestaat uit blaadjes Witlof, paksoi en andijvie. Hij knabbelt wel op wat hooi, maar is ook niet echt een grote hooi eter. Ik heb verschillende smaken hooi gekocht. Donderdagavond heb ik weer geprobeerd om te dwangvoeren. Hij werkte nu niet echt mee. Later op de avond heb ik hem wat uit zijn voerbakje zien eten. En zojuist zag ik hem weer wat groenvoer eten. Eet vriendje nou genoeg of moet ik hem toch blijven dwangvoeren ? Hij raakt hier mega van in de stress. Morgen gaan we hem wegen. Ze krijgen Science selective 4+. Ik heb nu junior brokken besteld van hetzelfde merk. Die worden vandaag bezorgd. Wat zijn jullie ideeën en wat kan of moet ik nog meer doen ?