VerzinZelfMaar

Ik hou er enorm goed in de gaten, maar ze gedraagt zich weer als zichzelf en eet voldoende hooi, als ze pijn heeft stopt ze wel weer of gaat ze zich weer raar gedragen, maar totdat zij er zelf last van heeft ga ik haar niet onder narcose laten brengen. En ik moet zeggen dat ik zelf ook niet echt weet of het de voortanden of kiezen zijn, misschien was ik iets te paniekerig tijdens de dierenarts afspraak om dat op te slaan 🙄🙃

Hier een foto van mijn Dotje (bovenop de ruif) en Droppie (en blijkbaar mijn gatenkaas-sokken)

Hoihoi, de pijnmedicatie is eraf sinds gisteravond, en ik ben vandaag(vlak voor sluitingstijd🤣) naar de dierenwinkel gehaald voor timothy hoor, en Dotje viel erop aan! Ze eet weer helemaal zelf🎊! Ik had eerst hooi van de supermarkt, ik heb geen flauw idee meer waarom ik die koos 1,5 jaar geleden, want ik wéét dondersgoed dat hooi het belangrijkste is, en ik neem het me zo kwalijk dat Dotje de dupe is geworden van die keuze, maar ik ben wel heel blij dat ze niet onder narcose moet om tandjes te slijpen.

Met Dotje gaat het ook al stukke beter, ze kijkt niet alsof ik haar probeer te vermoorden als ik met een brokje aan kom (voor de pijnmedicatie wel, arm dingske) maar ik durf het niet door de brokjes te doen, want ze eet ze niet allemaal op, maar met groentjes die ze lekker vindt valt het te proberen. Volgens mij is het novacam indd, ik vind het allemaal zo lang duren en ik vind het zo zielig voor haar dat ik na het geven van de medicatie gelijk kijk of er nog een dosis inzit, in de hoop dat het op is en weverder kunnen meg dit gedoe, zodat het zo snel mogelijk achter de rug is. DanielleV ja ik ook, maar ik luister gewoon naar de dierenarts, ik dacht sat die het wel zouden moeten weten

En medicatie op een andere manier, door de tandpijn weigerde ze de eten, en alleen met medicatie eet ze, en das (semi) vloeibaar, dus ik heb geen flauw idee hoe

Ik dacht dat dus ook, hoe kan ze dat zelf fixen als ze het zelf (slechte genen/whatever) heeft verpest, maargoed, ik vertrouw de dierenarts dan maar. Oei, dat die opleiding geen aandacht aan konijnen geeft wist ik niet, ik woon in Axel, Zeeland, weet je een goede dierenarts daar in de buurt?

Hoi, een hele vage titel sorry, maar het is een lang verhaal: Mijn lieve lieve Dotje stopte met eten.... Dus ikke naar de dierenarts, tandjes (klein beetje) scheef, en de dierenarts wilde proberen dat ze met pijnmedicatie het zelf oplost door voldoende te knagen ofzo (enige gaten in het verhaal komt door het feit dat ik geen dierenarts ben) dus ik elke ochtend en avond een spuit met pijnmedicatie in dr bekje, en kortgezegd: ze moet me niet meer! Haar extra aandacht geven gaat een beetje lastig gezien zij 'aan de mollige kant' is (wel nog 100% gezond hoor) en ik mijn andere konijn heb gediagnosticeerd met ADHD 🤣🤣🤣, en die mij dus altijd heel interessant vind voor een volle seconde na letterlijk elke beweging die ik maak( en dan half weg rent en bij de volgende beweging terugvliegt), en zij dat allemaal een beetje te druk vind en weggaat(hoewel ze echt heel vaak lekker tegen elkaar liggen, dus ze mag hem echt wel). Ik heb snoepjes waar ze helemaal dol op zijn, en zelfs daarvoor komt ze niet meer naar me toe(of rent in eerste instantie zelfs nog weg, terwijl ze normaal allebei op me af vliegen. Hebben jullie tips hoe ik met haar in contact blijf in deze periode, het is al 5 dagen ofzo, en er zijn er nog zeker 2 tot ik weer moet kijken of ze eet, en zo niet tanden slijpen en weer pijnmedicatie, dus weer verder met deze sh*t. Ik wil niet dat ze bang van me wordt, we hebben zoveel meegemaakt, ze hebben me zoveel beginnersfouten vergeven, dit verdient ze echt niet

Ja, het artikel was al gestuurd en heb ik al bekeken, en door die haken en ogen, het feit dat het geen crisis is, en dat het 3e konijntje niet van mij is heb ik besloten om als onervaren baasje hier niet aan te beginnen, ,eker niet als er andere opties (te zoeken) zijn. Dankjewel voor alle berichtjes!

Oh, nee, mijn konijnen zijn 100% kerngezond en hebben nog nooit iets gehad behalve een keer nagels knippen en heisa met Droppies lange vacht, ik ben gewoon in alle opzichten een stresskip🤣

Oh, wat een emotioneel bericht, dat was niet mijn intentie, ook ik heb het goed geregeld voor mijn beestjes: huiskonijnen kunnen 12 jaar worden, ik zit in eerste bachelor geneeskunde, 6 jaar studie en 6 jaar voor een (leuke) specialisatie, tot die tijd heb ik mijn apartementje, en (helaas) studielening. Ook ga ik niet al studerend aan kinderen beginnen. Ik plan alles tot op de letter of de cent, ik ben 20 jaar en gezond, ik weet natuurlijk wel dat niets zeker is in het leven, maar ik probeer wel te genieten van mijn beestjes, want alles wat ik heb kunnen regelen is geregeld, en dan probeer ik verder niet te denken aan alles wat nog niet aan de orde is. En ik snap dat een opvang een goede plek is voor bunnies, maar het eenzame konijntje hoeft niet vandaag weg bij wijze van spreken, ze hebben voldoende tijd om zélf nog een goed huisje te zoeken, dat bedoelde ik, ik zou er echt wel 3x over nadenken of het echt niet anders kan voor mijn koppeltje.

Mijn vader noemt Droppie "schaapje" omdat ie wit en langharig is met een bruine neus, oren en pootjes. En mijn broer noemt ze allebei kerstdiner (ik maak mezelf maar wijs dat het een grappige bijnaam moet zijn?)

Dotje en Droppie doen alles samen; samen liggen, samen spelen, samen slapen, samen ontdekken, samen buiten spelen, samen naar buiten kijken, samen hooi eten, samen stoute dingen doen (onder het uitschuifgedeelte van mn slaapbank), en samen mama de stuipen op het lijf jagen (ik ga er nooit aan wennen dat happy bunnies graag liggen alsof ze dood zijn)

Zeker dat artikel, en alle reacties heeft me wel redelijk bezorgd gemaakt, ik vond het zielig voor het eenzame konijntje, en dacht ik heb de ruimte, dus als Dot en Drop haar aardig vinden mag ze komen, maar er zit zoveel risico aan: mijn hart zou breken in duizend stukjes als mijn lieve Dotje en Droppie geen verliefd koppel meer zouden blijven als het mislukt, en ik las in dat artikel dat er bij een groepje altijd kans blijft dat het uit elkaar valt. En ik ben zelf een stresskip, heb autisme, en een studie geneeskunde, dus aan zo'n stressvol proces gaan we hier niet beginnen!

Aan Evee: het koppeltje is van mezelf, en een half koppel (andere overleden) van een vriend van een vriend. Zij willen haar niet houden (moet niet per direct weg hoor, en tis nu ook een beetje vaag aant worden, zeker met die eerste vriend als boodschapper😒), en ik heb een appartement, woonkamer 20m2, dus groot genoeg voor 4, maar geen manieren om die 2 koppels fatsoenlijk te scheiden, plus dan moet er nóg een konijn bij. Aan Irene: het is natuurlijk aan hun om te kiezen voor een opvang an niet aan mij, maar het beestje is gewend aan freeroamen in huis, en een opvang heeft niet zon grote ruimte voor 1 beestje, dus daar zou ik bij mijn Dot en Drop ook niet willen (ff voor de duidelijkheid: ze gaan nooit weg hoor, zij hebben hun forever home sws) En ik heb meerdere keren gelezen 'koppelen op karakter': dat is dus juist wat ik wil proberen, ik wil ze niet dwingen, als het niet kan ben ik verantwoordelijk voor mijn, en alleen mijn, konijnenkinders, dus zullen ze voor het andere konijntje zelf een oplossing moeten zoeken

Over 'afwijkend gedrag is reden tot alertheid' gesproken, ik heb de dierenarts gebeld bij de eerste nies van Dotje en toen Droppie 2 x achter zn oor krabde in plaats van 1, dus ik ben stresskip genoeg om altijd op tijd aan de bel te trekken🤣 (in het weekend is helaas de dierenarts dicht dus kom ik jullie lastig vallen🤭)