Stamper2011
-
Items
2.425 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
-
Dagen gewonnen
3
Berichten die geplaatst zijn door Stamper2011
-
-
Bedankt voor je lieve reactie en geruststellende woorden.
Wat raar zeg zoals het allemaal is gelopen toen jouw voedster geholpen werd.
Daar ben je mooi klaar mee, zo'n dierenartspraktijk.
Gelukkig heb je inmiddels een dierenarts gevonden die wel konijn kundig is.
Ik ging eerst ook met mijn konijnen naar een andere dierenarts. Dat is alleen ook bijzonder slecht bevallen.
Zo kreeg ik daar de laatste keer dat ik daar met Lin (mijn vorige voedster) ben geweest, te horen dat haar gebit er keurig uit zag.
2/3 weken later constateerde onze huidige dierenarts dat zij enorme haken op haar kiezen had met als gevolg een hevige gasaanval waaraan ze helaas is overleden. Als die andere dierenarts beter zijn werk had gedaan, enorme haken ontstaan namelijk niet in 2/3 weken, was ze er nou misschien nog wel geweest. Dat geeft wel aan hoe belangrijk een konijn kundige dierenarts is.
Gelukkig hebben wij nou een dierenarts, met veel kennis en ervaring wat betreft de behandeling van konijnen en weten wij zeker dat onze konijnen daar in goede handen zijn.
Wat fijn dat Gijsje na haar castratie vrijwel direct weer zindelijk was, knuffelig, eigenlijk alles wat ze was voordat ze last kreeg van die vervelende hormonen. Bij mijn vorige voedster was dat net zo. Ik hoop dat het bij Lizzy net zo zal gaan. Ik mis namelijk de 'oude' Lizzy, het konijntje dat ze was voordat ze zoveel last kreeg van die vervelende hormonen. Ik had toen ook zo'n heerlijk lief, klef en verliefd stelletje. Onafscheidelijk, alles samen doen, lekker knus tegen elkaar aan liggen, elkaar steeds opnieuw wassen. Daar is nou niks meer van over, maar hopelijk komt dat wel snel weer.
Morgen is de grote dag, word ze geholpen. Ik heb inmiddels alles in huis wat ze lekker vind, op verse wilgentakken na maar indien nodig heb ik die snel genoeg in huis. Verder heb ik verschillende medicijnen en dwangvoeding in huis, voor de zekerheid wil ik alleen nog wel extra pijnstilling meevragen voor je weet het maar nooit.
Het enige waar ik nou nog tegenaan loop is dat ik niet weet of ik haar na de ingreep meteen weer bij haar vriendje kan zetten of niet. Bij Lin heb ik dat toen wel gedaan, dit leverde toen totaal geen problemen op. Stamper is een hele lieve, zorgzame en rustige ram die absoluut niet de behoefte heeft om te rijden en die vrijwel alles wel best vind zolang er maar niet op hem gereden word.
Ik weet niet hoe groot de kans is dat Lizzy na de ingreep weer op hem wil gaan rijden? Bij Lin was die drang na de ingreep meteen weg. Misschien moet ik het maar gewoon proberen en dan kijken hoe het uitpakt. Normaal gesproken kan Lizzy er altijd wel erg van genieten om lekker door stamper vertroetelt te worden. Ik hoop dat zowel de ingreep als het herstel daarna voorspoedig zal gaan en zal blij zijn als dit alles weer achter de rug is. Willen jullie voor haar duimen morgen? Waarschijnlijk zal het een behoorlijk zenuwslopend dagje worden. Dit soort dingen blijven inderdaad altijd spannend.
-
Hier in de omgeving kost het castreren van een ram minimaal 75 euro en voor een voedster betaal je al snel het dubbele.
-
Ik had ook niet verwacht hoor dat het verwijtend bedoelt was, de beslissing is alleen wel sneller genomen dan verwacht.
Inmiddels is er gewoon een grens bereikt.
-
Dat gaat inderdaad snel. Veel sneller dan verwacht. Ik denk alleen dat dit voor ons allemaal het beste is. Het speelt inmiddels al een aantal maanden, het is nou alleen zo erg dat het echt geen doen meer is. De situatie is voor ons allemaal compleet onleefbaar geworden. We zijn nou zelfs al op het punt beland dat ik beide konijntjes niet eens meer verantwoord samen kan houden. Op zo'n moment vraag je je toch af wat nou het beste is, het nog een aantal weken, misschien wel maanden aanzien in de hoop dat die vervelende hormonen op den duur toch weer wat af zullen nemen, of haar nou meteen laten helpen, zodat ze daarna weer vreedzaam samen kan leven met haar vriendje en die vervelende hormonen vergoed verleden tijd zijn. Persoonlijk denk ik dat de kan op herhaling zolang lizzy niet geholpen is, ook behoorlijk groot is. Toen Lin eenmaal op dit punt was beland, was er ook geen houden meer aan. Dit tot haar castratie want daarna was het klaar en was ze weer het lieve konijntje dat ze daarvoor ook altijd was. Die ervaring speelt natuurlijk ook mee. Daar komt bij dat ze bij ons in de woonkamer leeft. Wij krijgen zodoende zelf ook geen rust meer. Naast al het rijden, doet ze niks anders dan seksueel gefrustreerd rond rennen, overal stinkende keutels achter laten, bij de muren omhoog sproeien, overal plassen, alles slopen uit pure frustratie en ga zo maar door. Daar word je echt niet vrolijk van.
-
Wat fijn om te lezen dat jullie na de ingreep meteen jullie lieve zindelijke knuffelkonijntje weer terug hadden, dat voor en na de castratie een wereld van verschil was en dat alles zo voorspoedig is verlopen. Hopelijk zal dat hier net zo gaan.
Ik weet van onze dierenarts dat dit een ingreep is die zij met regelmaat uitvoeren, dat het nog nooit mis is gegaan, dat konijntjes er vaak al snel weer bovenop zijn en dat zij ook erg voorzichtig zijn met narcose en dergelijke. Ik hoef er gelukkig niet aan te twijfelen of ze daar in goede handen zal zijn. Ze zijn erg konijnkundig en weten precies wat ze doen. Toch blijf ik het erg spannend vinden omdat ze toch onder narcose moet en het best een pittige ingreep is. Het is toch altijd afwachten hoe het loopt.
Ik heb vanochtend meteen om 9 uur naar de dierenartspraktijk gebeld om een afspraak voor haar te maken, dan hebben we het maar weer gehad. Hoef ik mij er niet steeds meer druk om te maken en kunnen beide konijntjes hopelijk snel weer vreedzaam samen leven. Als ze niet zo extreem veel last had gehad van haar hormonen, had ik het wat langer aangezien maar gezien ik ze nou al niet eens meer normaal samen kan houden. Lizzy weet gewoon niet van ophouden en lijkt maar geen rust te kunnen vinden. Ik denk dat dit voor ons allemaal het beste is. Aankomende woensdag zal ze geholpen worden. Spannend!!! Ik ben nou al super zenuwachtig en zal blij zijn als het allemaal weer achter de rug is.
-
Inmiddels hebben wij de keuze gemaakt om Lizzy te laten helpen, het is zo niet leuk meer. Gisteren is ze opnieuw van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat alleen maar bezig geweest met op Stamper rijden. Ze bijt zich helemaal goed vast, klemt zich vervolgens ook nog eens goed om hem heen. Daarna is het rijden, rijden en nog eens rijden en is ze met geen mogelijkheid meer van Stamper af te krijgen. Stamper weer gek natuurlijk. Zelfs voor ons is het lastig om haar weer van stamper af te krijgen. Is het ook nog eens opletten dat wij zelf niet gebeten worden. Van het lieve konijntje dat ze altijd was is op het moment niet veel over. Ik heb ze gisteren meerdere keren noodgedwongen uit elkaar moeten halen en ook vannacht heeft ze apart gezeten. Zo nu en dan proberen we het alleen toch maar weer gezien Lizzy gek word in haar hok. Ze is zoveel meer ruimte gewend. Ik heb inmiddels een noodoplossing bedacht zodat beide konijntjes tot de castratie voldoende ruimte hebben maar Lizzy Stamper niet steeds meer kan terroriseren. Misschien dat ze dan ook weer aan hooi eten en slapen toekomen want zelfs dat zit er momenteel niet in. Zelfs met dingen die Lizzy normaal gesproken erg leuk vind en waarmee zij zich normaal gesproken altijd uren kan vermaken, is zij niet meer af te leiden. Ze heeft alleen maar oog voor Stamper en is nog maar met 1 ding bezig. Zodra ze haar hok uit mag stormt ze meteen op hem af, gaat dat staartje weer omhoog en begint de ellende weer, net zolang totdat wij het zo zat zijn dat ze weer apart word gezet. Het is dus echt geen doen meer zo. Ik ben zodoende bang dat er niks anders op zit dan ze tot de castratie uit elkaar te houden. Ik weet niet of ze na de castratie wel meteen weer samen kunnen of dat het beter is om haar dan ook nog een tijdje apart te zetten. Ik zou het jammer vinden als ik ze straks opnieuw moet koppelen, maar waarschijnlijk is dat niet anders.
-
Vanaf gistermorgen zes uur tot gisteravond half twaalf, heeft mevrouw vrijwel niks anders gedaan dan op Stamper rijden. Af en toe was het heel even rusten en dan begon de ellende weer. Gisteravond ging het er op den duur zo ongelofelijk heftig aan toe, dat ons huis te klein was. Stamper was er zo ongelofelijk klaar mee. Ik was bovendien bang dat er gewonden zouden vallen. Vervolgens heb ik Lizzy voor de nacht maar opgesloten in het hok en heb ik Stamper gewoon in de ren laten lopen. Kon iedereen even weer tot rust komen. Vanaf het moment dat Lizzy vanochtend weer uit het hok mocht, doet ze opnieuw niks anders dan rijden, rijden en nog eens rijden. Vervolgens is het weer vechten, vliegen ze weer door de woonkamer heen en is het huis opnieuw te klein. Dit is echt niet leuk meer en dit gaan wij ook niet lang volhouden. Haar hormonale gedrag is zo ongelofelijk extreem. Ze weet gewoon niet van ophouden. Als dit zo doorgaat, is de keuze snel gemaakt. Het is voor ons allemaal compleet onleefbaar op deze manier. Dit gaat veel verder dan alleen een beetje puberen.
-
Ik denk dat ik even afwacht hoe het de komende dagen/ week zal gaan. Blijft ze niks anders doen dan continu op Stamper rijden, dan denk ik dat we haar toch maar moeten laten helpen. Lijkt het vervelende hormonale gedrag toch wat af te nemen, dan kunnen we het wat langer afwachten. Ik zou het voor stamper er zielig vinden als hij wekenlang vrijwel constant seksueel word lastig gevallen. Hij word er nou al stapel gek van. Zelfs even rustig eten, drinken, slapen, op zijn toilet zitten zit er voor hem op deze manier niet in. Lizzy weet echt van geen ophouden. Ik wil ook niet dat er steeds ruzies/ vechtpartijen ontstaan, straks komt het nog zover dat ik ze niet langer samen kan houden. Stamper is een schat van een konijn die eigenlijk alles wel best vind, maar als er iets is wat je niet bij hem moet doen, is dat steeds op hem rijden. Dat vindt hij wel zo erg. Zo nu en dan vliegen de plukken haar in het rond en gaat het er best heftig aan toe. Dat terwijl ze normaal altijd zo'n leuk en heerlijk klef stelletje zijn. Als Stamper al dat rijden niet erg zou vinden, was het wat makkelijker geweest om te zeggen van ik zie het een aantal weken aan en dan zien we wel waar het schip strand.
Is het bij binnenkonijntjes ook zo dat ze vooral in het voorjaar last hebben van vervelende hormonen of is het dan vaak het hele jaar door? Zij krijgen immers niet zoveel mee van de verschillende seizoenen en weersomstandigheden.
-
Bedankt voor het delen van jouw ervaring.
Ik ben mij ervan bewust dat het niet door de castratie/ steralisatie komt dat Lin enkele maanden na de ingreep is overleden.
Dat heeft er alleen wel voor gezorgd dat ik zoiets heb van ik laat alleen een voedster helpen als het echt niet anders kan. Ik zou zo'n ingreep zelf niet laten doen puur ter voorkoming van eventuele baarmoederproblemen in de toekomst. Persoonlijk ben ik banger voor gas/ verstoppingen.
Fijn om te lezen dat jouw voedster inmiddels weer helemaal opgeknapt is en dat het zo goed uitgepakt heeft/ dat alle vervelende hormonale gedragingen nou weg zijn. Ik heb zelf ook het idee dat alles moeten slopen en steeds moeten graven, voortkomt uit pure frustratie. Ze lijkt zich totaal geen raad te weten met die vervelende hormonen. Ik heb haar zojuist even opgesloten in haar hok zodat Stamper even kan bijkomen. Ze gunt hem geen seconden rust, hij word er stapel gek van. Misschien dat ik toch maar een afspraak voor haar moet maken. Bij Lin heeft het toen wel heel goed uitgepakt. Ik blijf dit soort dingen alleen behoorlijk spannend vinden, want wat als ze niet uit de narcose komt of er ontstaan na de ingreep complicaties? Ik moet er niet aan denken om nog een konijn te verliezen. Ik vind het gewoon behoorlijk spannend. Ergens hoop ik dan ook dat het uiteindelijk toch niet nodig blijkt te zijn om haar te laten helpen, maar als het zo doorgaat zit er waarschijnlijk niks anders op.
-
Wat fijn om te lezen dat het inmiddels weer de goede kant op gaat. Dat lijkt me een hele geruststelling.
-
Hallo allemaal,
Onze Lizzy heeft sinds vanochtend vroeg ineens behoorlijk veel last van haar hormonen. Nou heeft ze daar wel vaker last van maar het is nog nooit eerder zo extreem geweest als vandaag. Stamper krijgt geen seconden rust. Ze probeert constant op hem te rijden, wat hij echt verschrikkelijk vind en waar hij doodmoe van word. Zelfs even rustig eten, drinken of op zijn toilet zitten zit er voor hem niet in. Het heeft inmiddels al voor de nodige vechtpartijen gezorgd.
Nou is het zo dat wij met Lin op den duur tegen precies hetzelfde aanliepen, zij wist ook van geen ophouden. Haar hebben wij toen laten helpen. Vervolgens heeft ze het nooit weer gedaan. Echt lang plezier hebben wij daar toen alleen niet van gehad omdat ze enkele maanden later is overleden aan een hevige gasaanval.
Als het niet anders kan, zullen wij Lizzy ook laten helpen. Wij kunnen daar alleen nou al tegenop zien. Zo'n ingreep is immers niet zonder gevaar. Je weet niet hoe ze reageert op de narcose en hoe het na de ingreep zal gaan. Daar komt bij dat je zo weer 150 euro verder bent. Gezien wij momenteel de ene financiele tegenvaller hebben na de andere, zitten we daar niet echt om te springen. Maar als het niet anders kan... Zo'n hormoon bommetje in huis is ook niks. Ik heb het behoorlijk met Stamper te doen maar voor haar zelf en voor ons is het natuurlijk ook niet leuk. Naast het feit dat ze steeds op stamper wil rijden, moet ze uit pure frustratie werkelijk alles slopen, laat ze overal stinkende keutels achter, plast ineens op plekken waar het niet hoort, moet ineens overal graven en lijkt totaal geen rust te kunnen vinden. Ook dit herkennen wij terug van Lin toen zij zoveel last van haar hormonen had. Dit gedrag was toen ook over na castratie. Al met al zou je dus denken dat er niks anders op zit dan Lizzy ook te laten helpen. Toch vraag ik mij nog steeds af of we het niet nog wat langer aan moeten zien en of dit gedrag echt niet uit zichzelf over zal gaan. Lizzy is inmiddels 8 maanden oud. Heeft al een aantal maanden last van haar hormonen maar tot nu toe was het voor iedereen nog wel leefbaar, tot nou.
Hoelang zien jullie vervelend hormonaal gedrag aan voordat jullie besluiten om een voedster te laten helpen? Kan dit ook een tijdelijke fase zijn? Of zal het vanaf nou waarschijnlijk van kwaad tot erger gaan? Ik moet zeggen dat ik het opnieuw best een lastig dilemma vind. Je laat toch een gezond konijntje een zware operatie onder gaan, wat niet geheel zonder gevaar is en wat bovendien aardig wat extra kosten met zich mee brengt. Ik ben benieuwt naar jullie ervaringen.
-
Wat balen zeg. Dit soort dingen zijn altijd zo naar. Nou maar hopen dat het weer helemaal goed komt met Floortje. Gelukkig is ze in goede handen. Ik zal voor haar duimen. Heel veel sterkte!
-
Hoe ziet zijn eetpatroon eruit? Hoe oud is hij? Is hij altijd al zo dun geweest of is het iets van de laatste tijd? Eet hij verder wel goed?
Zijn er geen problemen met zijn gebit? Ik denk dat het belangrijk is om de oorzaak van het te dun zijn te achterhalen.
Wat zegt de dierenarts ervan? Of ben je daar nog niet geweest?
-
Wat ongelofelijk balen dat het opnieuw helemaal mis is met Lizzie. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je inmiddels de wanhoop nabij bent. Helaas heb ik geen advies/ tips voor je, ik wil jou alleen wel heel veel sterkte wensen. Het is te hopen dat ze snel weer opknapt en dat het daarna gewoon goed blijft gaan.
-
Ik pluk wilgentakken gewoon zelf. Hier in de buurt staan een aantal mooie wilgenbomen.
Hoe verser de takken, hoe lekkerder ze het vinden. Bovendien scheelt het een hoop geld als je het niet in de winkel hoeft te kopen.
Hier krijgen ze ook regelmatig een keer een mooie wilgentunnel, die tunnels bestel ik bij zooplus.
-
Wat vreselijk! Heel veel sterkte met het verlies!
-
Wat goed dat Daantje zijn oog niet verder achteruit is gegaan en dat hij er zelf weinig/ geen last van lijkt te hebben. Houden zo!
Mijn ram kreeg vrijwel tegelijkertijd met Daantje ook witte vlekken in zijn ogen. Bij hem is de schade ook blijvend maar is het gelukkig nog wel wat verbeterd, met name bij zijn linker oog. Gelukkig heeft hij er ook nauwelijks/ geen last van.
-
Ben je inmiddels al bij de dierenarts geweest? Als hij niet eet, drinkt en keutelt lijkt het mij verstandig om daar toch even langs te gaan. Heel veel sterkte in elk geval. Ik duim ook mee.
-
Hier krijgen ze regelmatig verse wilgentakken, wilgentunnels, lente/weide rollen, kartonnen dozen om mee te spelen, een zelfgemaakte groente slinger, een zelfgemaakte hooibal met lekkere groenten erin, een snackbal of een koker die ze over de grond moeten rollen en waar vervolgens brokjes uitvallen, eierdozen met hooi en brokjes erin, eigenlijk van alles.
Hopelijk kan je hier wat mee.
-
Ahh oke. Vandaar dus. Laatst was er nog iemand op het forum die vertelde dat haar konijn carprofen drops voorgeschreven had gekregen bij snot. Toen hadden wij ook allemaal zoiets van carprofen drops bij snot? Maar dat is dus de reden. Weet ik dat ook weer.
-
Het zou heel mooi zijn inderdaad als de duplo aan slaat. Eerlijk gezegd vraag ik mij nog steeds af waarom jouw konijntje ook carprofen drops moet hebben. Is er meer aan de hand dan alleen snot? Heeft je konijn ook pijn? Dit gezien carprofen drops weinig/ niks zal doen bij snot. Het is namelijk een pijnstiller/ ontstekingsremmer. Ik snap het zodoende niet helemaal.
-
Verstandig dat je hebt besloten om over te stappen op injecties. Zoveel stress steeds, verergert het probleem waarschijnlijk alleen maar. Dat moet je ook gewoon niet willen. Ik ben benieuwt hoe het nou verder zal gaan. Heel veel sterkte in elk geval.
-
Ik moet zeggen dat ik 7 dagen met antibiotica behandelen als er daadwerkelijk sprake is van snot wel erg weinig vind of je moet er al heel vroeg bij zijn, dat het slechts om een wat vochtig neusje en af en toe een korte niesbui gaat. Komt er echt wit snot uit zijn neusje, dan zou ik toch zeker wel 14 dagen behandelen met antibiotica. Stop je te vroeg, dan is het binnen de kortste keren weer terug. Snot kan helaas behoorlijk hardnekkig zijn.
-
Lukt het zelfs niet als je het probeert met iets wat hij echt ontzettend lekker vind? Als het via zijn voeding niet lukt, ben ik bang dat er niks anders op zit dan blijven proberen om het met een spuitje toe te dienen. Je kan ook bij de dierenarts om injecties vragen.
Hoelang ben je inmiddels bezig met de kuur? Met antibiotica moet je namelijk niet te vroeg stoppen.
Hormoon bommetje
in Gedrag archief
Geplaatst:
Bedankt! Zelf vind ik het ook niet meer konijnwaardig op deze manier. Een beetje last van de hormonen oké, maar als het zo ongelofelijk extreem word dat iedereen er last van heeft en de situatie compleet onleefbaar word, dan is het toch wel een ander verhaal. Ze is gewoon echt met niks anders meer bezig.