Dilemma met 'lastige' voedster

[evadonatella]

Hallo allemaal,

Tijdje niet meer online geweest, maar ik loop tegen een probleem aan met mijn voedster Teddy.
Momenteel zit ze samen met Jip in een ren binnen. Ze hebben 2/3 van een slaapkamer voor zichzelf. Toch lijkt het alsof het niet groot genoeg is voor haar. Als ze zich gaat vervelen dan knaagt ze continue aan de renpanelen. Ze kan niet ontsnappen, want de renpanelen staan vast en de bovenkant is afgedekt. Dat hebben we al vaak aan moeten passen vanwege haar vele ontsnappingspogingen. Ook is ze vandaag begonnen met graven in de kattenbak. Niet erg prettig, want een ren vol vieze houtkorrels is niet zo leuk natuurlijk. Teddy graaft ook veel op de vloer en het liefste 's nachts. Ze lijkt of ongelukkig binnen of agressief/hormonaal, ik weet het niet precies. Zij en Jip zijn wel nog steeds dikke maatjes, maar ze is nu compleet het tegenovergestelde van Jip. Jip is zachtaardig en vindt alles wel prima. Hij maakt nooit herrie en graaft niet. Teddy is onrustig en zelfs Jip probeert haar steeds te sussen lijkt wel. Als ik haar gedrag zo zie dan denk ik echt dat ze het gelukkigst zou worden in een grote buitenren met veel graafmogelijkheden enzo, maar dat kan ik haar niet geven.

Nu wil ik dit graag oplossen, want ik kan me niet voorstellen dat Teddy op deze manier gelukkig is en om eerlijk te zijn ben ik er ook niet echt blij mee. Hier hebben we er al over nagedacht om Teddy te castreren. Dan zal ze niet die hormonen meer hebben en misschien lossen we het daarmee wel op.
Maar ik weet niet zeker of dit idee het wel op zou lossen. We hebben er namelijk ook over nagedacht om haar 'om te wisselen' bij de opvang met een konijn dat wat makkelijker binnen te houden is. Het liefst houden we Teddy natuurlijk en ik zou haar echt voor geen goud willen ruilen, maar ik wil ook niet dat ze hier ongelukkig blijkt te zijn.

We lopen hier een beetje op vast. Wat is nou wijsheid? Heeft iemand tips?

[Sanne1993]

Wat vervelend :(

Ik denk eerlijk gezegd dat de kans niet heel groot is dat het stopt na castratie, omdat het niet echt klinkt als een hormonaal probleem, maar ik zou het in dit geval zeker proberen. Het is natuurlijk zonde om een koppel uit elkaar te halen als er onderling niks verkeerd gaat. Ik zou herplaatsen dan ook echt als laatste optie zien. Mocht het na de castratie nog steeds niet beter worden denk ik wel dat je haar het gelukkigst maakt met een plekje ergens anders waar ze lekker naar buiten kan.

[nam_mkha]

Dit is geen oplossing, maar wat het graven betreft: heb je haar wel eens een grote bak met papiersnippers aangeboden? Misschien biedt dat tijdelijk wat soelaas.

[evadonatella]

@Sanne1993 Ja, daar was ik al bang voor. Ik wilde haar sowieso ooit al gaan castreren, dus dat gaan we dan maar proberen denk ik. Ik hoop gewoon dat het toch de oplossing zal zijn. Ik wil haar namelijk niet zonder proberen opgeven.

@nam_mkha Ik heb naar mijn weten alles al geprobeerd, jouw optie nog niet. Misschien is dat wel de moeite waard. Verder wel van alles geprobeerd, maar het lijkt toch alsof het haar niet interesseert.