Hallo Kolino,
Bedankt voor je reactie.
Het is een bijna witte satijn NHD (frosted pearl). Ze is alleen veel te groot uitgevallen. Misschien is er vanwege de vacht niet helemaal verantwoord gefokt....
Ze lag gisteravond langgerekt onder in haar hok. Met verstijfd bedoel ik een soort van verkrampt, dus idd iets lichamelijks. (De DA zei idd destijds ook nog dat het iets neurologisch zou kunnen zijn, herinner ik mij nu.) Doordat ze zo koud en verkrampt zijn, lijkt het of ze al dood zijn als ik ze vind. Vandaar ook dat ik me dan wezenloos schik. Maar als je ze dan aanraakt, bewegen ze heel iets. Dit konijntje vindt het vreselijk om geaaid te worden, dus oppakken kan ik haar normaal al helemaal niet (doe ik ook niet). Maar als ze zo ziek is, kan ik alles met haar doen. Je kunt zien dat ze wel meekrijgt dat je haar oppakt of aanraakt, maar reageert daar dan amper op. Als ik op tijd ben hebben ze nog een slikreflex en kan ik nog voorzichtig medicatie en recovery geven. Na ongeveer een half uurtje knappen ze dan wonderwel op. Voorheen was het dan alsof er nooit iets is geweest. Gisteravond viel mijn man en mij op dat ze nog met haar oogjes kneep alsof ze nog pijn had. Uurtje later had ze weer aardig wat pretenties en gaf heel duidelijk aan dat ze niet blij was met het noodhok in de woonkamer.
Mijn dochtertje zei gisteren wat later op de avond: "Mama hoe heb je haar weer levend gemaakt." Om maar aan te geven hoe eng ze er dan even bij liggen als je ze zo vind. Vorig jaar was ik dus net te laat. Haar zusje had geen slikreflex meer (voorzichtig getest met een klein drupje pijnstiller, bleef in het bekje) en was echt helemaal koud en stijf (lijkt op lijkstijfheid alleen ademde ze nog, je zag haar neusje normaal bewegen, maar haar lipjes werden steeds blauwer). Daarna ging het snel. Kon de DA niet meer halen. Nadat ze dood was, werd ze slap.
Het apathische zou van pijn kunnen komen. Vraag is dan alleen pijn waarvan ... Ik dacht eerst aan iets met de darmen. Dat ze daar buikpijn van krijgt. Als ik ze zo vind, krijgen ze meteen medicatie en dwangvoeding van mij. Geen tijd te verliezen. Vrijwel meteen na de dwangvoeding keutelen ze ook. Niet veel, paar keuteltjes, maar toch... Ik vind ondanks dat ze zich zoveel haren uit trekt, geen haren in haar keutels of andere gekke dingen. Keutels zien er dan heel normaal uit. Toen ik vorig jaar daarna met haar naar de gespecialiseerde DA ging, hoorde deze wel darmgeluiden. Hartje klonk op dat moment goed.
Ze zit in een groot dicht hok en kan alleen eten en drinken wat ik haar geef. Toen ze klein was dacht ik eerst dat ze het van vers groen kreeg. Al ging het maar om heel weinig. Wat dan ergens ook wel weer gek was, want bij de fokker zat ze in een rennetje op t gras. Van paardenbloemen weet ik dat ze een paar blaadjes per dag verdraagt, dus die krijgt ze nu elke ochtend. Verder krijgt ze na wat puzzelen Supreme Selective voer omdat ze het daar het beste op lijkt te doen. Al een jaar geen 'aanval' meer gehad. Maar nu ineens toch weer zo'n aanval. Deze had ik even niet zien aankomen.
We hebben er destijds voor gekozen niet verder te onderzoeken, juist omdat het van alles kan zijn en er nog geen duidelijke aanwijzingen waren in welke richting te zoeken. (Als ik bij de DA ben lijken ze immers alweer opgeknapt.) En ik wilde haar ook niet onnodig in de stress jagen met allerlei onderzoeken, omdat ze zo al enorm gestrest word van aanraken. Dacht destijds: straks gaat ze me van de stress door alle gehannes (in de tansport box, in de auto, onderzoek DA) nog t hoekje om.
Lastige situatie dus. Vandaar dat ik me afvraag of en meer baasjes / vrouwtjes zijn die dit herkennen.
