Ik vraag me af hoe je daar mee omgaat, een konijn dat NIET aangeraakt wil worden. Voor mij is dat een moeilijke, Kiki is een klein (letterlijk helft van Loebas) brutaal konijntje; wordt op alles boos, zelfs de bezem wordt dagelijks aangevallen; ze wil ABSOLUUT niet aangeraakt worden. Loebas mag niet in haar tipy, als de korrels niet op tijd bijgevuld worden zwiert ze de potjes in het rond. Ik vind het een heel leuk konijntje, net om dat fel gedrag misschien, en ze komt af, maar zelfs als het voor een rozijntje is, dan zie je aan haar snoetje hoe brutaal ze wel is, geef hier en snel lijkt ze wel te zeggen. Soms zou ik ze gewoon even willen aaien, gewoon met mijn vinger over haar schattig neusje gaan.
(ze bijt nooit, maar grollen en met haar voorpootjes krabben, dat voor het minste)
Gelukkige heb ik mijn lieve tedere Loebas, die durft wel eens met zijn tandjes pitsen als ik een boek lees, maar dat is om aandacht te vragen, omdat hij geaaid wil worden. Hij is niet altijd even slim, en Kiki maakt daar misbruik van, maar hij is zo ontzettend lief. Hij wordt zelfs graag op zijn buikje gekriebeld als hij op zijn zij ligt te rusten.
2 konijntjes, even oud, samen opgegroeid, en zo'n verschil
(Kiki is een meisje, gesteriliseerd, en Loebas een jongen, uiteraard gecastreerd, ze leven in mijn bureau 3 x2.5m thuis, omdat ik niet heel het huis konijnenproof kan maken)