Goedemiddag, ik zit echt even met mijn handen in het haar.
Zo’n 2 jaar geleden had ik een groep konijnen van 4. 3 voedsters en 1 ram. (Twee koppels die ik samenvoegde). 2 voedsters had ik van iemand overgenomen omdat die verwaarloosd werden. Twee teddydwergen. Zij begonnen ineens heel veel af te vallen in een korte tijd en kregen urinebrand. Alle 4 werden ze toen behandeld tegen ecuniculi. Helaas sloeg behandeling bij deze voedsters niet aan en zijn ze beide heel kort na elkaar spontaan overleden. (Allebei nog erg jong dus ouderdom was het niet)
Mijn voedster en ram die ik dus al had bleven weer met zijn tweetjes over en vertoonde beide geen klachten. Nu sinds een tijd jawel… heeft mijn rammetje last van urinebrand en valt enorm af. Ondanks medicatie verbetert er niets. Hij vertoont netzoals de andere konijnen destijds geen andere klachten… Doordat zij ineens dood in hun ren lagen, zie ik het somber in. En ben ik nu op een punt gekomen dat ik denk, misschien is het gewoon klaar?
het voelt heel dubbel omdat ik ook vaak succes verhalen hoor en lees. Maar mede door mijn eerdere ervaring met ecuniculi ben ik bang dat ik hem ook binnen nu en een aantal weken dood moet aantreffen.
ik weet gewoon niet meer wat wijsheid is en wat wij moeten doen.
Buiten de behandeling met medicatie van ecuniculi voer ik hem ook bij, om wat meer aan te komen, maar helaas zonder enig succes.
Hij gaat niet zozeer verder achteruit, maar het verbetert ook niets… wanneer stop je er dan mee, ik ben altijd iemand geweest die doorgaat tot het einde, maar na de vreselijke ervaring met mijn andere twee konijntjes, wil ik nu het leed eigenlijk voor zijn.
Ik weet ook niet wat ik hiermee wil. Misschien tips? Succesverhalen?, een laatste redmiddel?
Ik zou mijn vriendje niet ‘zomaar’ willen opgeven maar mijn gevoel zegt echt dat het niet meer beter wordt.
