Piku
-
Items
479 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
-
Dagen gewonnen
13
Berichten die geplaatst zijn door Piku
-
-
Bedankt voor de sterkte wens. Ja ik kan blij zijn voor de nieuwe liefde en dan denken aan hoe Muffin in elkaar gezakt op die röntgentafel lag en alsnog gaan janken. Maar dat wordt vast minder, het hoort erbij.
Ja klopt, het was meteen raak bij de eerste. Ik weet wel wat mijn guppie leuk vindt, haha. Al moet ik dan stoppen met hem zien als baby, hij is al 5 en zij is pas 2, dus nu is hij het oudje in huis. Maar in mijn hoofd is het nog een pukkie van 1.
-
Heel tegenstrijdig, maar dat is oké. Verdriet en blijdschap kunnen best om en om naast elkaar bestaan. Het is ook niet eerlijk als ik die witte weg ga zitten kijken, die kan er ook niks aan doen.
-
Ow ik krijg nu net nog een foto, kijk dan! 😍
Ik mag ze een dag eerder komen halen omdat het zo goed gaat, dus morgen heb ik weer mijn nijntjes terug.
-
3
-
-
Ja klopt, ze is toch 4 jaar bij mij geweest.
Ja ik ben zo opgelucht, het was zo'n sneu dood vogeltje in zijn upje (maar misschien projecteer ik wel een beetje hoor. 😛 ) Levendig was hij niet in elk geval, normaal liep hij te flikflooien met Muffin en met speeltjes te smijten, nu niet).
Ik denk dat ze echt rood rood zijn. Ja ik vind d'r heel leuk, ik val wel op apart en helemaal voor underdogjes heb ik een zwak.
-
En beginnen met vriendelijk aanbieden. Ik had de harses van Muffin al beet gepakt maar later bleek dat ze gewoon op me af kwam huppen en driftig het spuitje leeg lebberde.
-
2
-
-
1 minuut geleden, Miekmoek zei:
Ja de mijne eten ook wel ietsje minder als 't erg warm wordt, maar dan komen ze ook niet gulzig op de groente af. Brokjes blijven ze altijd erg goed eten. Almetal klinkt het verhaal van Suuzan voor mij wel erg alsof er iets met haar gebit aan de hand is.
Ja dat is waar, dan is de interesse over de gehele linie minder.
-
Die van mij aten de laatste tijd ook minder, maar dat deden ze altijd als het ineens een stuk warmer werd.
-
Dank jullie. Vrijdag had ik het er erg moeilijk mee. Zaterdag heb ik afleiding gezocht en kreeg ik de 1e foto's van de koppeling binnen. Monster lag als een verliefd sukkeltje tegen haar aan en ik smolt. Ik mis Muffin nog steeds heel erg natuurlijk, maar ik ben zo blij en opgelucht dat hij alweer een nieuwe liefde gevonden heeft.
-
7
-
-
Hoe oud is Misty en is ze geholpen?
-
Dank jullie.
Ik mag morgen meteen al komen daten met mijn gup. Veel sneller dan ik dacht. Heel dubbel want ik gun hem en nieuw maatje maar ik wil gewoon mijn Muffin terug en nu gaat Monster ook nog eens een week weg op koppelvakantie. Ik woon alleen en werk fulltime thuis dus dat wordt een rot week helemaal alleen thuis. Zonder Muffin en ook nog zonder Monster met een lege ren in de woonkamer. Maar ja no pain no gain. Hij zit al de hele avond stil in een hoekje en neemt af en toe wat hapjes andijvie, normaal verorbert hij die. Alsof hij denkt ik moet iets voor mijn Muffin over laten.
Ik hoop dat hij mijn smaak in vrouwen deelt. Het is een albino langzittertje van 2 jaar, gesteriliseerd (THANK god). Ze is nogal pittig en territoriaal, met die rooie oogjes erbij wilde niemand haar. Maar ik wel, Muffin was ook een pittige tante af en toe en Monster is diep van binnen zo zacht als een kopje cup a soup dus hopelijk kan hij haar pit wel waarderen. En anders wordt hij even elkaar getimmerd, rapen we zijn ego van de grond en zoek ik weer verder.
-
1
-
-
Ja een week had ik verwacht, ben ik zelf ook wel blij mee. Had niet persé zaterdag op de stoep willen staan (maar als ze toevallig een gaatje hebben ga ik wel). Ik zou voor hem wel blij zijn als we met een weekje al terecht kunnen. Monster kan niet zo goed alleen, dan keert hij in zichzelf en trekt de wereld aan hem voorbij. Om die reden is hij toen ook gekoppeld aan Muffin in het asiel. Ze waren los van elkaar binnen gekomen maar hij verpieterde en zij stopte met eten van eenzaamheid, dus zijn ze bij elkaar gestopt.
-
Dank je. Zo snel ja, zo ga je even voor de zekerheid langs de dierenarts en dan is ze een week later ineens dood.
Ik heb al contact opgenomen met een opvang voor een koppeling voor Monster. Heb er nog even geen zin in, maar als er een wachtlijst is kan hij er maar beter alvast op staan want die arme gup kan niet te lang alleen. Hij verpieterde in zijn upje in het asiel ook.
-
Dank je.
Ik ben er kapot van maar ja dat hoort erbij.
-
Laat het topic maar. Ik ben naar de dierenarts geweest, er is meteen een röntgen foto gemaakt en terwijl we die bekeken is ze overleden.
-
9
-
-
(Als een mod dit ziet, geef me maar een eigen topic hoor want ik loop nu wel erg te spammen hier).
Nou ja hitte...Het is binnen ergens tussen de 21 en 23 graden dus dat valt denk ik wel mee. Ik heb wel een icepodje gegeven maar die negeert ze (normaal gaat ze daar blij tegen aan liggen als ze het heet heeft). En pijn weet ik niet, ze knarst niet en krijgt nog pijnstilling. Ze deed het voor de operatie ook al.
Ik ga 12 uur weer terug naar de dierenarts. Ze eet nu helemaal niet meer op de kroontjes van aardbeien na en is weggekropen in haar nachthokje en daar zit ze maar.
-
1 uur geleden, Boefje zei:
Snap ik. Was die benauwdheid de reden waarom je naar de dierenarts ging? Zou het nog van de pijn zijn? Heeft de dierenarts haar luchtwegen niet gecontroleerd? Vreemd dat de dierenarts geen scan heeft geadviseerd voor die operatie. Je wilt toch wel weten wat er allemaal gaande is in dat lijfje voor je gaat lopen snijden. Ik begrijp dat je baalt en je alsnog zorgen maakt. Als ik jou was zou ik als ze nog benauwd is over een paar dagen toch voor een scan gaan.
Ja, ik vond haar gek ademhalen. Je ziet haar flanken en koppie mee gaan, heel diep ademt ze zegt maar. Maar niet met koppie naar achter en bekkie open bij iedere adem teug, en ze doet zoals ze altijd doet. Ze is heel levendig, vrolijk, eet graag. Maar zo gek ademt ze nu nog steeds. Ik hoopte dat ze gewoon buikpijn had ofzo. Misschien heeft ze dat ook wel nog. Ik moest het aankijken zeiden ze. De dierenarts zei dat een röntgen niet zoveel zou zeggen omdat je uitzaaiingen niet altijd kan zien als ze klein zijn. Misschien vond hij haar zo goed ademen dat hij daar niet direct aan dacht. Zijn 1e ingeving was ook allergie tot hij haar buik ging voelen. Ik ga denk ik die controle toch wat naar voren halen denk ik. En dan vrees ik het ergste.
Maar goed, ik kan er niks meer aan doen verder en heb echt mijn best gedaan, dus het zij zo en we moeten er maar mee dealen. Ik heb ben al zo lang geen konijntje meer verloren dat ik helemaal was vergeten hoe ongelofelijk *krulspinazie* dit is.
-
Op 17-5-2022 om 11:14, Boefje zei:
Gelukkig is alles goed gegaan. Wel heftig om te horen dat het zo'n grote tumor was en dat je nu eigenlijk niet weet of er uitzaaiingen zijn. Je zou alsnog een scan kunnen laten maken al weet ik zo niet wat de toegevoegde waarde ervan is idd. Alleen maar stress voor het beestje en spanning voor jou. Tenzij die uitzaaiingen ook nog te verwijderen zijn maar hoe ver wil je daar in gaan. Hopelijk knapt ze goed op en heeft de dierenarts alles weggehaald. Je zou nog kunnen vragen aan de dierenarts of hij of zij nog heeft gekeken voor uitzaaiingen tijdens operatie en hoe groot de kans is dat ze die heeft op plekken waar de dierenarts niet heeft kunnen kijken. Voor de rest maar gewoon het beste ervan maken en hopen dat het nu klaar is en ze nog wat
mooie jaartjes voor de boeg heeft.
Ja ik zou alsnog een röntgen foto kunnen laten maken...Maar eigenlijk had ik dat voor de operatie moeten doen. Ze ademt nu nog net zo gek als voor de operatie, dus dat baart me echt zorgen. Straks zijn het wel uitzaaiiingen en was die operatie voor niks. 😞 Zo stom dat het achteraf zo logisch is om een bepaalde stap te doen en dat je dat op dat moment gewoon niet ziet. De dierenarts vond het ook niet heel nuttig want kleine uitzaaiingen zie je toch niet zei hij. Maar misschien zit er wel een joekel daar. Het zou dan in de longen zitten, die zie je niet als je de baarmoeder eruit sloopt dus hij had het niet kunnen zien tijdens de operatie. Of het is toch een allergie...Dat kan ook nog natuurlijk. Maar die is dan ineens spontaan ontstaan in de afgelopen tijd, want die heeft ze nooit gehad. Over 7 dagen op wond controle, dus kijken maar wat de dierenarts dan zegt.
Ze eet weer goed nu, dus dat is een lichtpuntje. En verder maar afwachten denk ik...Maar ik baal hier wel van.
-
Dat is ook slim! Al krijg ik het spuitje vaak niet zonder bekvechten in enige proximiteit van de snoet.
Muffin is weer thuis, alles is goed gegaan. Ze is wel meteen haar huisje in gekropen, ze is zichzelf nog niet maar dat is wel begrijpelijk. Was een knots van een tumor, ik heb hem gezien. Al de hele dag loop ik tw twijfelen of ik niet toch eerst een röntgen foto had moeten maken, want stel dat ze wel uitzaaiingen heeft was alles voor niks...Maar goed, ik heb bar weinig aan die gedachten op dit moment en vertrouw maar dat de dierenarts een goede inschatting heeft gemaakt.
-
1
-
-
Jullie zijn allemaal briljant, met die pilletjes en medicijnen in lekkers verstoppen. En ik maar bekvechten om er een spuit in te krijgen. Ik ga dat proberen met Muffin als ze thuis komt van haar operatie vandaag, want ik vind het altijd zo zielig om zo'n ziek pukkie helemaal over de zeik te helpen.
Ik heb mijn konijntjes nu 4 jaar en ik ben 1x bij de dierenarts geweest met Monster omdat hij buikpijn had en nu 1x met Muffin voor haar baarmoeder. Met mijn vorige konijn ben ik er 1x geweest voor een ontstoken oogje en verder alleen op het laatst toen ze kanker bleek te hebben en ingeslapen werd. Maar er zitten ook brokkenpiloten bij, iemand die ik ken had een konijn met olifantentandjes, ontstoken baarmoeder, gebroken poot, miasis, de hele mikmak. Die was van goud door de hoge dierenarts kosten grapten we altijd.
Fijn dat het weer de goeie kant op lijkt te gaan Okki, de eerste hapjes zijn altijd het moeilijkste.
Muffin zit nu bij de dierenarts. Monster ook, die wordt gegijzeld daar als steun en doet alsof HIJ het slachtoffer is. Woest dat hij was de vorige keer dat hij mee moest voor steun, hij wilde mijn druifje niet eens meer aan pakken. Snoof eraan, draaide zich om en liep weg zo van "NEE. MET JOU DOE IK GEEN ZAKEN MEER". En Muffin was like "Ja nee jou mag ik niet meer-Oh eten? Jammie dank je, heb je meer? 😄" terwijl die bepoteld was door de dierenarts.
-
1
-
-
Ik geef Science Selective. Ik vind het belangrijk dat het goed gegeten wordt, ze moeten erop af rennen en het op schrokken, want dan kan ik het goed zien als er een keertje iets mis is.
Hobbyfirst (nieuwe formule) heb ik een keer geprobeerd, dat is het enige voer wat ze met geen teentje aanraakte. Dus die zak heb ik niet eens op gemaakt. Beaphar lusten ze ook graag, maar is iets duurder dan Science Selective. Ik heb ook een tijdje graanvrij gevoerd (Beaphar Nature als ik het me goed herinner), die aten ze wel maar wel met lange tanden. Dus toch maar weer terug naar Science Selective, ze doen het er heel goed op en vinden het lekker, dus ik ben er blij mee.
-
Oh mij was gezegd dat Cisaral een maagleger was en Laxatract een laxeermiddel. Ik weet niet waarom hij geen pijnstiller heeft gekregen.
Ik heb met meneer lopen bekvechten over de medicijnen. We verschilden van mening en ik eindigde onder de krassen en met medicijnen in mijn haar, maar het is me wel gelukt uiteindelijk. Muffin vond het maar stom dat zij niks kreeg, ze bleef maar voor mijn giechel kruipen zo van “ik wil het wel hoor?🥺“ Toen ging ik weg van huis en toen ik thuis kwam was hij weer als een malle rond aan het rennen omdat hij wist dat hij lekkers kreeg en dook zo bovenop het lekkers, dus weer helemaal de oude.
Ik ga hem nu maar kammen, kijken of dat helpt.
-
2
-
-
Nee, alleen dat Cisaral en Laxatract. De een leegt de maag en de ander brengt de darmen op gang. Dus dat probeer ik maar weer, vorige keer hielp het als een trein.
-
Hij eet weer niet. Zucht. Dan maar in de houdgreep en die medicijnen erin, heb ik ze niet voor niks gekocht. Misschien moet ik hem maar gaan kammen, al heeft hij daar echt een hekel aan.
-
Ja ik ben allang blij dat hij weer vrolijk is. Hij was echt ellendig vanochtend toen ik belde om half 11 en dat was hij nog steeds toen we weg gingen om 12.00. Ik had ook helemaal geen medicijnen in huis ofzo. Ik heb met hem afgesproken dat hij nu 20 moet worden. 😆
Spook heeft een scheef bekkie
in Konijnen gezondheid en voeding
Geplaatst: · aangepast door Piku
Hoi,
Sinds 2 jaar heb ik Spookje, een geholpen voedster van 4 jaar.
Een paar weken terug viel me op dat ze een scheef bekkie heeft, wat eerst niet zo was. Links een foto van een jaar ofzo terug, rechts een foto van een paar weken terug:
Ze trekt links op (voor ons rechts). Althans dat lijkt zo, ik heb gelezen dat een faciale parese )gezichtsverlamming) er ook zo uit ziet door verkorting van spieren of zo. Ze is levendig, eet als een malle gewoon alles zoals normaal, drinkt en plast niet meer dan normaal, geen geknars. Absoluut geen scheef kopje, omvallen of tollen. Ik ben naar de dierenarts gegaan, die heeft in haar oortjes, bekkie en oogjes gekeken. Ze zag niks geks, geen pijnreacties en aan de kiesjes ook zag ze ook niet echt wat: 'Een beetje onregelmatig maar niet genoeg om me druk over te maken, ze heeft wel voerrestjes in d'r bekje". Voor verder kijken zou ze een roesje moeten, maar dat vond ze niet nodig. Ze heeft voor 10 dagen Metacam meegegeven. Inmiddels is dat op (en zijn meerdere mensen enkele ledematen verloren...Ik snap nu waarom ze in het asiel Drakie heette want madam wordt een klein psychopaatje) en is er geen steek veranderd. Dus ik heb teruggebeld, maar volgens de dierenarts zou het misschien nog wel bijtrekken en anders blijft het maar zo (faciale parese, gezichtsverlamming). Ik heb een bevriende dierenarts (geen konijnkundige, aldus zijzelf) ook laten kijken (gewoon bij mij thuis). Die voelde een zeer lichte zwelling bij het opgetrokken deel. Zij stelde een Panacur kuur voor.
En nu ben ik in twijfel:
1. Dierenarts 1 volgen en het zo laten. Het zit me niet helemaal lekker dat er niet naar de kiesjes is gekeken, voor hetzelfde geld heeft ze wel pijn.
2. Dierenarts 2 volgen en Panacur geven. Ik weet niet hoe groot de kans is dat het E.Cuniculi is, ik vind het een erg atypisch symptoom als leek maar ik heb nog nooit met E.Cuniculi te maken gehad dus weet ik veel. Als Spook een makkelijk konijn was, zou ik dit gewoon proberen. Maar madam wil me echt dood vermoorden en ik woon alleen dus ik moet het dan alleen voor elkaar zien te krijgen. Heel stressvol voor haar en potentieel lethaal voor mij.
3. Naar dierenarts 3 gaan en de kiesjes laten nakijken. Als het definitief de kiesjes niet zijn, ben ik wat geruster dat ze in elk geval geen pijn heeft. Van mij mag ze een scheef bekkie hebben, zolang ze er maar geen last van heeft.
Ik neig naar optie 3. Wat vinden jullie? Zijn er nog andere opties die beter zijn?