Miesaas
-
Items
682 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
Berichten die geplaatst zijn door Miesaas
-
-
Sodeknetter daar gaat je nachtrust...heb tot half 2 s'nachts met Chibi gezeten..Hij had een gasaanval en ik heb werkelijk geen idee waardoor! In ieder geval, meestal gaat dit na een dosis metocloral weer weg maar nu helaas niet. Dus ik heb hem in een deken gewikkeld en in mijn pyjama gepropt want hij was ijskoud. Ook zijn buikje gemasseert, dat vond hij wel fijn. Maar uiteindelijk was hij zo levenloos dat ik echt even bang was dat hij dood ging. Dus uit wanhoop heb ik infacol gebruikt. Daarna nog eventjes gemasseert en het gaat nu weer helemaal beter!
Als het echt allemaal niet had gewerkt was ik op zoek gegaan naar een da, dit is alleen erg lastig als het s'nachts is, je alleen thuis bent en geen vervoer hebt.
Daarom heb ik uit paniek maar zelf gehandeld.
Het gaat nu goed, maar toch zet ik even een wekkertje voor elk uur om te controleren.
Hoe kan dit nou zo plotseling? Hij heeft helemaal niets raars gehad! Gewoon wat hij altijd krijgt!
Man o man ik ben echt bekaf nu.
Maar ik ben superblij dat het beter gaat nu.
Nu hopen dat dat zo blijft!
-
Tja ik vind het zo erg, vooral voor haar. We kunnen gewoon geen oorzaak vinden, daar baal ik echt van.
Ik zal blijven zoeken naar de oorzaak, maar we zijn bijna bij het punt dat er niets meer te doen valt.
Dan ben ik bang dat ik, en ook Lizzie, het maar moeten accepteren zoals het is.
Zolang ze vrolijk is, binkies maakt en gewoon goed eet en drinkt...Tja.
Dan moeten we er maar mee leven dat Lizzie gewoon chronische blaasproblemen heeft.
Als dat betekend dat ik af en toe even (met gevaar voor eigen leven :he: ) met een washandje haar kont moet wassen,
maar ze verder wel gewoon vrolijk door kan leven, nouja, dan is dat maar zo.
Het had altijd erger gekund natuurlijk.
Toch hoop ik stiekem nog altijd dat er plotseling opeens een oplossing uit de lucht komt vallen.
-
:(Ze plast zichzelf er dus weer onder.
Ik zou ze volgende week laten enten, maar ik denk dat dat niet doorgaat.
Ze voelt zich overduidelijk ook weer minder lekker,
ze is knorrig en eet erg weinig hooi.
Ik weet het nu niet meer. Ik heb alles maar dan ook alles over voor haar, maar mijn eigen gezondheid gaat eraan onderdoor. Ik slaap slecht en ben de hele dagen met haar bezig, ik denk er constant aan. En het ging ZO GOED.
Ik heb er eerlijk gezegd weinig plezier meer aan, het is alleen zorgen zorgen zorgen. Ik heb alle diagnosen en behandelingen nu zo'n beetje gehad, er is verder niks meer wat ik kan doen. Ik voel me echt ellendig, heb het gevoel dat ik ieder moment kan barsten. :(
-
Ik zie zojuist dat mevrouw weer wat nattig is aan de achterkant.. Ik hoop echt dat het een ongelukje is, maar ik vrees het ergste. Als het nu WEER terugkomt dan weet ik het echt niet meer hoor. Ik heb echt het geld niet om dit om de zoveel maand opnieuw te doen. De panacur werkt echt goed, maar toch komt het uiteindelijk steeds weer terug, hoe kan dit nou steeds? Ze word totaal niet blootgesteld aan stress of wat dan ook. Als het nu weer terugkomt dan weet ik echt niet meer wat ik moet doen...
-
Ja, ik merk ook echt dat Lizzie veel beter in haar vel zit nu.
De binkies vliegen me om de oren, en ze ligt constant heerlijk languit te relaxen.
Ik hoop echt dat het nu zo blijft.
Ik zal de dierenarts even bellen, eens kijken wat hij ervan vind.
-
Chibi en Lizzie zijn beiden behandeld voor ec, en het gaat nu echt een stuk beter.
Naja, eigenlijk merk ik helemaal niks meer van de ec. (jeej!)
Geen plasjes meer op de grond, geen urinebrand, ze zijn beiden weer flink aangekomen.
Als ik terug reken, is Chibi vorig jaar november ingeent. (Lizzie begin dit jaar als het goed is)
Dus ik wou ze beiden binnenkort weer laten enten, ergens begin november.
Kan dat, of is dat niet verstandig?
Ze gaan in december/januari een week naar de opvang omdat ik weg ga,
en dan wil ik ze daarvoor graag ingeent hebben.
-
Achja...Chibi "knabbelt" ook weleens aan Lizzie. Zullen wel liefdesbeetjes zijn denk ik. :he:
Gaat het ook beter nu met de konijntjes tegenover jou?
-
Mijn konijnen waren alleen bang voor onweer de eerste keer dat ze buiten stonden en het onweerde.
Maar dat was ook zo'n heftig storm dat ik ze uiteindelijk naar binnen heb gehaald tot het over was.
Maar verder zijn ze nooit bang voor onweer.
Chibi is wel heel erg bang voor vuurwerk, dus ik blijf ook altijd lekker bij ze met oud en nieuw.
(vind het toch geen bal aan)
-
Mijn konijnen eten werkelijk alleen het duurste van het duurste hooi. Al het andere weigeren ze gewoon.
Achja, zolang ze maar hooi eten...xD
Heb je al weleens verschillende merken uitgeprobeert?
-
Wat bedoel je met bijten? Gewoon af en toe even een snauw geven of echt hard bijten met bijvoorbeeld bloed etc?
Het oppakken kan inderdaad een probleem zijn,
mijn konijnen vinden dit ook echt niet leuk.
Maarja, soms moet je wel (controle, dierenarts etc)
en dan merk ik echt aan ze dat ze even boos op me zijn
en me als het ware negeren. Maar dat is weer voorbij zodra ze iets lekkers krijgen, dan houden ze weer van me haha.
-
Fijn om te horen!
-
Til je ze misschien ook op? Dat vinden heel veel konijnen niet leuk,
en het zou best kunnen dat ze dan een beetje bang voor je zijn geworden.
Als je ze een tijdje weinig aandacht hebt gegeven moeten ze misschien weer wennen aan jou.
Dit duurt gewoon eventjes, maar als je geduldig en rustig blijft komen ze echt wel weer naar je toe.
Je hebt 2 voedsters, hoe zijn ze tegenover elkaar? Vechten ze weleens?
Het zou ook kunnen dat ze elkaar niet meer zo mogen (zie je wel vaker bij 2 voedsters of 2 rammen)
en zich daarom zo gedragen. Maar dat weet ik in jou geval natuurlijk niet.
-
Bij mij is het eigenlijk altijd een positief iets.
Chibi ligt heel vaak zo naast me, vooral als ik hem knuffel of kriebel.
-
Mengen met een fruithapje of met appelmoes,
vaak vinden ze dit erg lekker en zullen ze zelfs met alle plezier hun medicijnen nemen.
-
Het klinkt wel een herkenbaar eigenlijk xD
Mijn FH is ook één die bij me op schoot springt of zijn koppie tegen mijn hoofd aan drukt maar het vriendinnetje dat ik voor m heb gekocht blijft liever even op afstand tot ik haar eten neer heb gezet .. ik merk wel dat ze steeds dichterbij durft te komen, ze eet uit mn hand en laat zich dan wel aaien maar het is wel te zien dat ze dan heel stijf blijft zitten, ze stopt dan bijvoorbeeld ook met eten.. t is iig niet geweldig tussen ons nee maar goed, dan bedenk ik dat ze mijn vriendin ook niet hoeft te zijn, maar vooral die van mijn FH!
stapje voor stapje zal het misschien wel beter gaan met puk.. =)
In de eerste instantie was dat ook mijn gedachten. Zolang de twee konijnen élkaar maar mogen vind ik het best.
Maar nu begint Lizzie toch echt wel een beetje mijn vriendin te worden.
Een hele lompe vriendin, maar toch. Ik krijg veel meer contact met haar nu.
Geduldig blijven, en vooral niet Puk gaan pushen. Gewoon hem zelf laten bepalen wat hij wel of niet wil.
-
Je kan natuurlijk ook zélf appelmoes maken. :he: Dan zie je zelf hoeveel suiker erin gaat.
Dat is inderdaad ook heel handig. Ik bedacht me zoiets pas toen ze geen antibiotica meer nodig hadden.
Toen dacht ik opeens; he wacht eens even...ik heb ook een blender....:he:
Achja. Ze hebben er nooit iets naars aan over gehouden,
zelfs Chibi met zijn toch wel gevoelige buikje had er geen last van.
En voor mij was het erg prettig, ze vonden het zo lekker dat ze de spuit gewoon uit mijn handen trokken.
Zodra ik de spuit pakte stonden ze allebei om me heen te dansen.
-
Er zit redelijk veel suiker in ja, maar in overleg met de DA had hij gezegt dat een konijntje beter ietjes teveel suiker binnen kan krijgen dan dat hij zijn/haar antibiotica niet krijgt.
Ze hebben in al die tijd geen diarree of andere nare klachten gehad van de appelmoes, dus ik denk dat het reuze mee valt.
Ik had overigens van dat speciale biologische bla bla appelmoes, daar zit minder suiker en andere toevoegingen in.
-
Vandaag was het chibi die begon te stampen!
Ik heb het idee dat hij zelfs nog banger was dan lizzie.
Het was nadat ik ze eten had gegeven dus hij was klaarwakker en dus geen nachtmerrie.
Heb hem redelijk weten te kalmeren, hij is nu weer rustig.
Wat is dit nou aldoor, ik word er gek van.
Ik had het andere topic nog niet helemaal doorgelezen,
dat ga ik zo maar even doen.
-
Ik mengde het altijd met wat appelmoes.
Hier kwamen ze spontaan op mijn schoot springen voor de medicatie, zo lekker vonden ze het.
-
Mijn Chibi is ook zo'n konijn dat niet doorheeft dat hij een konijn is. Hij springt spontaan bij me op schoot voor een knuffel, of gaat languit in mijn nek liggen. Als hij ergens bang voor is kruipt hij naar me toe en sla ik mijn armen om hem heen. Hij kruipt dan echt helemaal in me haha.
Lizzie is, zoals ik al zei, een heel ander verhaal.
Ik vind het eigenlijk wel logisch dat je een grotere band hebt met het lieve knuffel konijntje dan met het konijn dat niet zo aanhalig is. Lizzie en ik zullen denk ik nooit diezelfde band hebben als dat ik met chibi heb, maar ik hou wel van haar en dat is het belangrijkste toch.
-
Er nog bijvoegend; Er is vast en zeker wel een match voor Puk.
Het is ook niet zo raar dat hij en zijn broertje niet zo close zijn, het zijn beide rammetjes he.
Misschien dat Puk met een leuk vriendinnetje erbij zelfs een heel ander konijn word, je weet maar nooit.
-
Misschien komt die band met puk nog...
Ik had hetzelfde met Lizzie, ik had in het begin zelfs het idee dat ze mij niet mocht.
Ze bleef het liefst zo vermogelijk bij me uit de buurt en vond mij totaaaaaaal niet interessant of leuk.
Maar ze komt nu steeds vaker naar me toe, en plaagt me af en toe zelfs een beetje.
Ze eet uit mijn hand en springt voor eten zelfs op mijn schoot nu.
Een knuffel konijn zal ze nooit worden, maar mijn band met haar begint nu echt te groeien.
Sommige konijnen zijn gewoon zo, net als dat sommige mensen dat ook zijn.
-
Hmm een nachtmerrie...daar heb ik helemaal niet aan gedacht.
Dat zou best weleens kunnen.
Een spin of enig ander insect was het sowieso niet
want ik ben doodsbang voor insecten en zorg er echt voor dat er geen een in mijn kamer komt. En als er wel 1 is dan leeft hij in ieder geval niet lang. Ik controleer mijn kamer 2 keer per dag op beestjes. :he:
-
Mijn konijnen hebben dat ook soms, dan zijn ze doodsbang. Durven ze niet meer naar je toe te komen en als je ze lokt uiteindelijk poot voor poot geen hups, en heel aarzelend, echt raar!
Jaa echt pootje voor pootje, heel voorzichtig.
Echt heel raar.
Chibi's nachtelijke gasaanval...
in Gezondheid archief
Geplaatst:
Het is de rest van de nacht gelukkig goed gegaan.
Hij sprong vanochtend weer lekker vrolijk rond en wou weer volop eten.
Toch snap ik niet wat er nu is gebeurt.
Chibi is sowieso heel gevoelig voor gas, dat heb ik wel gemerkt.
Maar juist daarom ben ik altijd extra voorzichtig als ik eten geef.
Ook is er geen reden geweest tot stress.
Ja, de inenting was stressvol, maar dat was al een week geleden.
Ja, het was echt een rare nacht.
Chibi lag half dood te gaan, en Lizzie was als een idioot binkies aan het maken.
Lizzie is niet echt een steun geweest voor Chibi vanacht. :he: