Ga naar inhoud

Samiera

Members
  • Items

    1.283
  • Registratiedatum

  • Laatst bezocht

Berichten die geplaatst zijn door Samiera

  1. Ik heb mijn lieverd een maand geleden moeten laten inslapen, ze had ook Ecuniculi. Ze was pas 10 maanden, we waren er op tijd bij, maar de medicijnen sloegen niet aan, ik heb zelfs contact met Utrecht gehad, en die vertelde mij dat alles wat ik gebruikte, ook de hoeveelheden, klopte. Helaas werd het alleen maar erger, en heb ik een verschrikkelijke beslissing moeten nemen. Ik mis er elke dag, meer en meer.

  2. Hallo allemaal,

    Misschien een ontzettend nutteloze, domme topic.

    Maar ik ben gewoon zenuwachtig voor de castratie van mijn 2 lieve mannen!

    Hadden jullie dat ook? Ik vertrouw mijn dierenarts wel, daar ligt het niet aan.

    En ter info, wat was bij jullie de nazorg? Ik weet dat ze minstens 1 week op

    handdoeken moeten liggen. Van sommige heb ik gehoord dat ze ook nog

    medicijnen krijgen.

    Ben benieuwd naar jullie ervaringen voor & na de castratie.

  3. Nou, op de manier hoe hij aan 1 poot met zijn gehele lichaam aan het hekje hing, kon het niet anders dan KEI gebroken zijn, dacht ik zo..

    Als je het gezien had, durf ik erom te wedden dat je je rot geschrokken was. Maar hij is nog best wel schruw, dus heb sowieso nooit echt veel aan 'm mogen zitten. Ik heb 't wel n paar keer geprobeerd, dan zette hij toevallig zn poot op mn hand, en als ik dan wou voelen met m'n vingers, trok hij 'm wel weer terug. Vond het een beetje futteloos aanvoelen, maar het is niet dat 't aan zn lichaampje bengelt.. Met lopen hinkt hij maar af en toe gaat ie er wel gewoon op staan.

  4. Hallo allemaal,

    Mijn lieve stunt konijn, ging op het hok zitten, en viel, maar hij hing nog aan zn potje vast (met z'n hele gewicht). Ik heb meteen de dierenarts gebeld en die zei dat hij weinig kon doen, want mocht het gebroken zijn, is spalken niet mogelijk. Hij vroeg me of het pootje er los aanhing, maar dat doet ie niet.

    Ik had nog pijnstiller in huis van mijn andere nijn, en dat mocht ik van de dierenarts geven. Hij leunt af en toe wel op z'n pootje, en net was ie met beide poten even aan het graven in 't hok. Maar met lopen houd ie 'm eigenlijk telkens omhoog. Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken of wat ik moet doen, hij is nog maar 12 weekjes!

  5. Mijn dierenarts had het ook liever als hij 6 maanden is, dat ivm dat ze sterk genoeg zijn voor de narcose/plaatselijke verdoving (Net hoe jou dierenarts te werk gaat, en hoe jij het liever hebt). Verder kan het inderdaad al vanaf 3/4 maanden, eigenlijk, zodra de balletjes al ingedaald zijn en/of jij al begint te merken dat ie al echt geslachtsrijp is.

    :)

  6. Hallo allemaal,

    Ik weet niet of ik hier goed zit, denk het eigenlijk wel..

    Ik heb 2 rammetjes, Brownie en Hunter, Brownie is 15 weken en Hunter 11. Ik wil ze natuurlijk zsm laten castreren zodat ze uiteindelijk allemaal bij elkaar kunnen. Nu heb ik hier en daar gehoord en gelezen dat dat al kan als hun ballen zijn ingedaald.. Hoe zie ik dit? Kan ik dit zelf zien of moet de dierenarts hier na kijken? Ik heb al een afspraak vast staan op 30 november, maar als het eerder kan, zou dat natuurlijk wel fijn zijn. :$

    Iemand die dit weet?

  7. Hallo allemaal,

    Het is nu bijna 2 weken geleden, en heb eindelijk de moed om hier mijn verhaal te schrijven.

    Mijn lieve nijn, Hummeltje is de dupe geworden van de vreselijke ziekte van Ecuniculi! Na ruim 2 weken strijden, dag en nacht wakker blijven, handen vol met geld kwijt zijn aan medicijnen, hebben we er toch moeten laten inslapen op dinsdag 19 06 2012.

    Dit was de ergste beslissing die ik ooit heb moeten maken. Terwijl we vanaf dag 1 medicijnen hebben gegeven, Panacur, Metacam & Antibiotica heeft het geen baat gehad. Ze ging met de dag achteruit. In het begin viel alleen haar hoofdje af en toe om, de dag erna stond ie al daadwerkelijk een stukje schreef. Na nog een dierenarts bezoek, adviseerde ze ons om de dosis van de medicijnen te verhogen, en dat deden we!

    We hebben het nog een week aangekeken en het werd alsmaar erger. Ze begon nu ook contant rond te tollen en dat was voor ons, maar zeker voor haar, geen pretje! Alhoewel ze nog wel goed dronk en at. Ze gaf me zelfs nog kusjes, de arme lieverd. Omdat ik wist dat ze geen pijn had, was het voor mij heel moeilijk om op te geven, je blijft hopen. Ookal weet je in je achterhoofd dat het geen nut meer heeft.

    Ik geloof steeds meer dat dit de beste keus was, en ik mis er met de dag steeds meer. Ze is maar 10 maanden geworden en dat gun je geen enkel nijntje. Lieve Hummel, ik mis je zo!

    1504246_9c7bd0c95f.jpg

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .