Eefje91
-
Items
799 -
Registratiedatum
-
Laatst bezocht
-
Dagen gewonnen
2
Berichten die geplaatst zijn door Eefje91
-
-
Jaaaaaaaaa
.gif)
Goed te lezen dat ze is bijgekomen en dus ook weer gaat eten!
Konijnen kunnen ons een hoop stress geven, het is maar goed dat ze zo lief zijn!!!
-
Kun je proberen de pijnstilling op een aantal wilgenblaadjes te leggen? Of is dit geen doen?
Misschien trapt ze er dan in en krijgt ze zo pijnstilling binnen!
Appelmoes vinden konijnen vaak ook erg lekker, dus misschien kun je haar daar wat van geven gemengd met pijnstilling?
Ik dacht alleen ergens gelezen te hebben dat Lizzy niet van banaan of van wortelhap houdt en dus waarschijnlijk geen zoetekauw is… Jammer is dat zeg! Dit maakt het heel wat lastiger.
Het is zo'n klein dun spuit toch waarmee je de pijnstilling zou toedienen? Kun je dit echt met geen mogelijkheid heel snel in haar bekje steken en dan direct het spuitje leegspuiten?
-
Ik had ook een konijn zonder voortanden en ook nog eens haken op de kiezen!
Dit konijntje had ik opgevangen en voordat hij bij mij kwam werden zijn tanden altijd geknipt.
Onze dierenarts zei dat dat helemaal niet goed was en toen zijn de tanden operatief verwijderd en meteen alle haken van de kiezen gehaald.
Daarna was het weer een heerlijk blij konijn! Voor de operatie moest ik hem regelmatig dwangvoeren omdat hij niet at (achteraf weet ik dat dat van de pijn geweest moet zijn).
Na de operatie kon hij vrijwel meteen alles mee eten, alleen de groenten moest voor hem inderdaad in stukjes worden gesneden.
Hij knapte goed op en kon weer lekker konijn zijn
De haken op zijn kiezen zijn ook niet meer teruggekomen… (waarschijnlijk doordat hij eindelijk goede voeding kreeg, daarvoor kreeg hij onbeperkt gemengd voer en bijna nooit hooi…).
-
Interessant! Herken dit! Zit nu net in een fase voor het koppelen.
Heb twee konijnen (nog niet gekoppeld) ook bij elkaar in 1 ruimte.
En het lijkt beetje op hoe jij het beschrijft. Als ze allebei in hun eigen verblijf zitten, is er sowieso niks aan de hand.
Maar wanneer Guus losloopt en tegen Gijsje aan gaat liggen (ook door tralies heen), gaat Gijsje eerst even flink tekeer door te grommen en te krabben!
Guus trekt zich er echter helemaal niks van aan…
En wanneer Gijsje los loopt en bij Guus komt snuffelen, dan is ze poeslief! Niks aan de hand! En Guus maakt het nog steeds allemaal niks uit. Die lijkt juist heel graag bij Gijsje te willen zijn…
Bij mij is het zo dat Gijsje hier het eerste was. Dat is dus het konijn wat haar territorium zo sterk verdedigt.
Ik weet niet of dat bij jou ook het geval is? Dat je het ene koppel wat zo territoriaal reageert eerder in die ruimte had?
Heb je er weleens over gedacht om er een viertal van te maken?
Bedenk me ineens nog iets wat je misschien wel herkent. Beide konijnen waren helemaal zindelijk, doen alles op hun wc, ook de keutels. Maar Gijsje is dat dus verleerd sinds Guus in huis is. Ze keutelt en plast het liefste in de beurt van zijn verblijf!
Guus daarentegen is wel (nog steeds) helemaal zindelijk!
-
Goed dat ze wat heeft gegeten uit zichzelf! Nu gaat het zeker goed komen hoor!
Ook dat ze al best levendig is vind ik een heel goed teken. Dat was bij Gijsje niet zo na de castratie hoor. Die heeft heel veel uren eerst voor zich uit zitten staren en bewoog zich geen centimeter.
Lizzy zal vandaag langzaamaan wel weer meer dingetjes gaan eten. Voor nu is het goed dat ze in ieder geval iets eet
Pijnstilling is wel veel vloeibaarder dan dwangvoeding. Soms lukt dwangvoeren niet, maar pijnstilling toedienen wel. Het is waarschijnlijk een veel dunner spuitje die je ook nog in een keer helemaal leeg kunt spuiten.
Maar als je pijnstilling in injectie-vorm kan krijgen, kun je dat natuurlijk beter doen.
Succes weer!
-
Pfff wat een gedoe hè!
Probeer je vannacht ook zelf een beetje uit te rusten?
Lizzy zal vast steun hebben aan Stamper…
Ik vertrouw er nog steeds op dat het goed komt. Al vele verhalen gehoord van konijnen die niet wilde eten op de dag na een operatie. Natuurlijk altijd zorgelijk, maar bij iedereen die ik ken is het altijd goed gekomen! Lizzy is een sterk konijn hoor! Ze verzet zich zo hevig terwijl ze een zware operatie achter de rug heeft… Ben je dan sterk of niet? Ze heeft zo te horen een hele sterke 'eigen wil'.
Ze moet echt even bijkomen en weten dat alles weer goed is.
Ik vertrouw erop dat ze morgen zal eten!!
Laat het morgenochtend maar weten, dan kunnen we je helpen als het niet het geval is.
Ik duim nog steeds voor Lizzy! -knuf-
-
Heb je dwangvoeding gemaakt wat voor een groot deel bestaat uit iets zoets zoals banaan of wortelhap?
Je zal haar inderdaad het beste in een hoek van de kooi moeten drijven, en dan tegen de grond drukken en vasthouden. Heb je iemand die je daarbij kan helpen? Met z'n twee gaat het vast beter dan alleen.
Ik maakte me ook zo druk omdat een konijn haar darmen absoluut niet stil mogen komen te liggen… Toch is mijn ervaring na operaties (heb vier konijnen gehad en een aantal operaties meegemaakt) dat wanneer je ze met rust laat het herstel het snelste gaat.
Dan gaan ze ook het snelste eten.
Als je toch per se dwangvoeding wilt geven, zou ik het met twee personen proberen ipv alleen. Een iemand die haar goed vasthoudt (in de kooi is dan het handigste denk ik) en dan de ander die haar kopje een beetje tegenhoudt en de spuit met dwangvoeding geeft. Je weet wel hoe je moet dwangvoeren he? Altijd aan de zijkant van de bek, want als je het recht naar binnen spuit kunnen ze stikken…
Maar als ik je verhaal zo lees, begrijp ik dat je vaker hebt gedwangvoerd.
Verder vind ik dwangvoeren altijd heeeel erg vervelend en moeilijk om te doen, zeker bij Gijsje. Bij de 3 andere nijnen die ik heb gehad was een veel minder grote strijd…
Pfff wat lastig zeg!
Toch denk ik nog steeds dat ze vanzelf weer zal gaan eten. Ze is van slag door wat er vandaag met haar is gebeurd, ze moet ook bijkomen.
-
Ik moest trouwens een beetje lachen om je verhaal dat je mevrouw met wc en al in de meterkooi hebt gezet en dat ze die nu probeert af te breken -grin- :mdr:
Zou even aankijken of ze gauw wat kalmeert, en zo niet dan misschien toch maar weer eruit… Anders dan gaat ze misschien ook niet eten, omdat ze zich alleen maar druk maakt met hoe ze uit de kooi kan komen!
Je moet natuurlijk wel in de gaten kunnen houden of ze wat eet, en dat wordt wel lastiger wanneer ze bij Stamper zit.
-
Herken zo erg dat dwangvoeren niet lukt en dat je daarvan bijna in paniek zou raken...
Ik weet niet hoe belangrijk het is dat ze vanavond wat binnen krijgt.
Misschien heeft iemand anders hier een antwoord op?
Heeft ze wel pijnstilling gehad en heb je dat ook meegekregen?
Dat zou ik anders sowieso toedienen wanneer het al mag qua tijd.
Toch maakte ik me beide keren ook zo zorgen en beide keren zaten ze de volgende dag zelf hooi te eten en een tijd later ook weer brokjes en groente…
Dat ze heeft gekeuteld vanavond vind ik echt een heel goed teken!
-
Weet iemand misschien ook zo'n boer die hooi verkoopt in de buurt van Leiden???
Of een manier om erachter te komen waar ik zo'n boer kan vinden die niet al te ver weg zit?
Dat zou me wel heeeeeel veel geld schelen met die grote vreetzak (Vlaamse Reus) hier!
Gaan rustig een heleboel van die zakken kruidenhooi van de dierenwinkel per week doorheen door hem alleen al……
Gewoon hooi moet die niet zo!
-
Eefje: Ik heb echt van alles in huis waar ze normaal gesproken erg gek op is. Verschillende soorten groenten, kruiden en brokjes. Normaal gesproken is ze een eerste klas vreetzakje, is ze echt gek op eten. Maar nou moet ze er dus niks van weten.
Nou maar hopen dat dit toch snel weer komt want als ze niet uit zichzelf gaat eten en het dwangvoeren lukt niet, dan hebben we toch een probleem.
Guus is ook een eersteklas vreetvarken (haha) maar moest na z'n castratie ook niets ervan weten…
Ik zou haar even met rust laten en dan over een klein uurtje weer kijken of ze nog steeds niet heeft gegeten.
Dwangvoeren is ook erg lastig bij sommige konijnen! Ik heb daar zelf ook geen oplossing voor. Ze zeggen dat je konijn in een handdoek wikkelen dan helpt, en dat is deels ook zo want bij al mijn andere konijnen werkte het, maar bij Gijsje niet hoor! Ik zou echt niet weten hoe ik die ooit zou moeten dwangvoeren als het nodig is!
Toch heb ik er vertrouwen in de Lizzy vanzelf weer gaat eten. Ik ken je angst en het is heel lastig om je geen zorgen te maken (onmogelijk zelfs) maar probeer je toch zo rustig mogelijk te houden en vertouwen naar Lizzy uit te stralen. Ze zal weer gaan eten.
-
Ze heeft gekeuteld
Dat is echt al een heel goed teken!
Ook de dat ze heeft gedronken en zelfs een beetje actief begint te worden!
Dat was hier bij mijn nijnen de eerste middag +nacht niet aan de orde hoor! Vooral Gijsje lag er als een zielig hoopje bij en heb ik zelfs onder een warmtelamp gezet omdat haar temp zo laag was…
Ik vind het echt een enorm goed teken dat Lizzy enige activiteit vertoont!
Laat haar maar even haar gang gaan. Heb je wortelloof? Wat leg je voor haar neer om haar aan het eten te krijgen?
Lastig inderdaad met twee konijnen dat de ander het ook op kan eten… Misschien kun je Stamper een beetje op afstand houden als je Lizzy wat aanbiedt? Of is dat echt onmogelijk (kan ik me namelijk ook goed voorstellen, zou zelf niet weten hoe dat te moeten doen met die vreetzakken hihi).
-
Waren we tegelijk met reageren!
Als ik het zo lees is het inderdaad beter om Lizzy even apart te zetten voor een nachtje (en misschien morgen overdag ook nog). Dan kun je goed in de gaten houden of ze wat heeft gegeten (ook van de nacht als je er niet constant naast kunt zitten), en kun je ook zien wanneer ze weer begint met keutelen.
Dat ze nat is van de urine is ook niet zo handig… De wond moet natuurlijk schoon blijven. Ik denk dat je er helaas weinig aan kunt doen, behalve dat je haar op iets kunt laten wat de urine een beetje absorbeert. Zoals handdoeken of een vetbed zoals je zelf al zegt.
Ik hoor het graag of het dwangvoeren lukt of niet… Ik hoop wel dat ze wat binnen krijgt! Hou goed in je hoofd dat alle kleine beetjes tellen! Als je er maar 2 of 3 hapjes in krijgt, dan is dat even niet anders.
Of een uur ofzo dan maar weer proberen, dan krijgt ze misschien weer een paar hapjes binnen. Al die hapjes bij elkaar moeten er dan toch voor zorgen dat haar verteringsstelsel in werking blijft.
Maak je vooral niet te druk! Ik denk dat Lizzy dat aan zou kunnen voelen. Het is dus ook voor Lizzy beter als je nog steeds vertrouwen houdt en rustig blijft!
Het komt goed, het heeft alleen tijd nodig.
-
Fijn dat de operatie goed is verlopen!
Nu hopen dat Lizzy gauw gaat eten…
Guus heb ik precies twee weken geleden laten castreren en die heeft ook helemaal niet zelf gegeten tot de volgende middag…
Ik ben bij Guus toen ook rond 19u 's avonds begonnen met een wortelhapje te maken (dwangvoeding gemengd met Olvarit wortelhap) en dit ging er langzaam in. Volgende dag begon hij in de loop van de dag zelf weer hooi te eten en wortelloof.
Heb je wortelloof in huis? Of iets anders waar ze dol op is? Misschien iets waar ze niet te veel moeite voor hoeft te doen om te kauwen?
Guus ging zelf de Olvarit oplikken uit een schaaltje na een poos.
Van Gijsje kan ik me nog herinneren dat ik haar met veel moeite twee keer heb kunnen dwangvoeren op de avond. Maar dat waren maar kleine beetjes, want ze liet het overgrote deel uit haar bekje lopen…
Naast dat ze er warrig uit zag van de operatie, zat ook heel haar kinnetje toen nog onder de dwangvoeding… Zag er sneu uit.
Ik maakte me toen heeeeeeeele erge zorgen over Gijsje. Ze weigerde ook al het eten en dwangvoeding lukt niet. Heb de hele nacht niet geslapen van de stress (was eerste keer castratie voedster die ik mee maakte).
Volgende ochtend pijnstilling gevraagd bij de dierenarts en die vervolgens toegediend en toen begon ze ook in de loop van de dag weer hooi te eten. Beetje zelfde als met Guus dus. Behalve dat ik Guus geen pijnstilling had gegeven.
Beide keren maakte ik me erge zorgen, en beide keren waren de konijnen zelf heel relaxed en begonnen na een dag gewoon weer rustig hooi te eten en nog een paar uur later weer te keutelen… Voordat ze ging keutelen duurde bij mij ook beide keren ook ruim een dag! Dat zou dus betekenen dat Lizzy morgenmiddag weer gaat keutelen.
Laat maar even weten als je gaat dwangvoeren en als dit gelukt of juist niet gelukt is.
Heel veel sterkte met Lizzy! Ik duim nog steeds voor een snel herstel!
-
Oneee ik heb Lizzy overal 'Lin' genoemd in mijn bericht…….. zal wel komen door de vermoeidheid!
Kan het nou niet meer aanpassen :(
Ik zal denken aan Lizzy morgen en duimen voor een snel herstel!
-
Jaaa het is spannend, maar het is de beste oplossing!
Zo is de situatie echt niet leuk meer en de kans is zoooooo groot dat ze in korte tijd weer helemaal de oude wordt
Ik denk zelf dat je Lin wel bij Stamper kunt zetten morgen.
Je zegt dat Stamper (waarschijnlijk) niet op Lin zal gaan rijden, en voedsters komen toch wel wat zwakjes terug na zo'n ingreep dus ik denk dat Lin zelf ook niet op Stamper zal gaan rijden. Weet niet of ze meteen dezelfde dag al helemaal van haar hormonen af is. Gijsje was zo zwakjes dat dat niet te zien was. Toen Gijsje weer aansterkte was ze wel meteen weer 'de oude Gijsje' zeg maar. Dus ik heb niet kunnen zien hoe die overgang precies verliep. Voor mijn gevoel was Gijsje wel direct de oude na haar castratie. Het gedrag dat ze vertoonde door de hormonen heb ik nooit meer terug gezien.
Toch denk ik dat Lin alleen al vanwege hoe ze zich morgen zal voelen, geen zin zal hebben om op Stamper te rijden… maar je weet natuurlijk nooit!
Als dit je grootste dilemma is, zou ik even de voor en tegens afwegen als ik jou was.
Bijvoorbeeld:
De grootste reden om haar wel bij Stamper te zetten, is dat ze waarschijnlijk sneller opknapt wanneer haar vriendje in de buurt is.
Het lijkt mij dat ze dan ook weer sneller zal eten enzo en ze zal zich meteen weer 'thuis' voelen.
De grootste reden om haar niet meteen bij Stamper te zetten, zou in mijn ogen het rijden zijn.
Doe wat voor jou gevoel het beste is om te doen. Als dat is dat je Lin direct weer bij Stamper laat, zou ik goed in de gaten houden dat ze niet op elkaar gaan rijden. Als Lin toch op Stamper gaat rijden, kun je ze altijd nog apart zetten toch?
Heel veel sterkte en succes morgen!
Ik zal aan Lin denken en duimen voor haar!!!
(Wauw, ik zie zojuist dat dit mijn 250ste bericht is! Als dat geen gelukt brengt
haha!) -
Hooiruif vastzetten? Dat hebben wij hier gedaan, anders trok Guus ook de hele hooiruif eruit.
-
Hier ook zo'n hormoonbommetje in huis gehad, namelijk Gijsje. Zij veranderde ook rond de 8 maanden door haar hormonen. Gijsje was altijd heel lief, knuffelig, zindelijk maar toen ze last van haar hormonen kreeg werd haar hoknijd erger (ze begon te bijten als je haar wilde voeren), ze was niet meer zindelijk en ze liep de hele dag te zoemen door het huis en rende dan ook vaak rondjes om je heen.
Voor mij was de keuze toen ook snel gemaakt om haar te laten castreren.
Sowieso raadde onze dierenarts het aan, omdat de kans redelijk aanwezig is dat je konijntje anders baarmoederkanker zal ontwikkelen.
Ik vond het best een heftige ingreep, en toen we Gijsje terugkregen van de dierenarts was het een heel zielig hoopje. Nou bleek achteraf dat die dierenarts ook helemaal niet konijnkundig was. We kregen Gijsje mee toen ze nog helemaal niets had gegeten. De assistente zei dat ze Gijsje niet goed gedwangvoerd kregen (ze vond het een boos konijn!) en dat we het thuis maar moesten proberen. Het is welgeteld twee keer gelukt om een beetje dwangvoer bij haar naar binnen te krijgen, maar ze is daarin absoluut geen makkelijke. Ook hadden we geen pijnstilling meegekregen. Via verhalen van dit forum kwam ik erachter dat we die beter wel hadden kunnen hebben. Toen ik dat wist ben ik 's ochtends vroeg meteen naar de dierenarts terug gegaan om pijnstilling te halen (moesten hier nog extra voor betalen ook…).
Aan het eind van die middag (dus de dag na de ingreep) begon ze eindelijk uit zichzelf hooi te eten. Ik denk dat dit ook veel met de pijnstilling te maken had.
Ik vertel je dit omdat ik nog meer slechte ervaringen bij deze dierenarts heb gehad (ben overgestapt naar een wel konijnkundige dierenarts inmiddels), maar zelfs met deze onkundige dierenarts heeft Gijsje het gered! Dus bij zo'n goede dierenarts als dat jij zit, zal jouw Lizzy het toch zeker wel redden!
Het gaat naar mijn idee ook niet vaak fout, en ik zou daar ook zeker niet te veel aan denken. Ik zou zorgen dat je haar favoriete groenten in huis hebt en dat je pijnstilling meevraagt als je haar ophaalt.
Maar aangezien je al eerder een castratie bij een voedster hebt meegemaakt, denk ik dat je wel weet wat je kunt doen om haar te helpen
Gijsje is trouwens weer helemaal 'de oude' geworden na de castratie! Ze was vrijwel direct weer zindelijk, knuffelig en alles wat ze was voor ze last kreeg van haar hormonen! Ik denk ook dat we haar heel erg hebben geholpen ermee, want voor het konijn zelf is het natuurlijk ook niet fijn als het zo'n last heeft van haar hormonen.
Ze is alleen maar ten goede veranderd dus, maar ze was ook nog steeds Gijsje. Nog steeds beetje last van hoknijd en verder was haar karakter ook nog gewoon Gijsje
Als je je dus misschien zorgen maakt dat je konijn totaal veranderd (dat had ik een beetje, is mijn Gijsje nog wel Gijsje na de castratie…), daar hoef je je geen zorgen over te maken. Alleen het gedrag wat ze nu vertoont door haar homonen zal wel verdwijnen!
Maar verder was Gijsje dus nog gewoon Gijsje.
En ruim een week geleden heb ik ram Guus laten castreren, en die sproeit nu niet meer (gelukkig!) en is iets minder druk, maar verder ook nog gewoon dezelfde Guus!
Goed dat je deze beslissing hebt gemaakt! Het is natuurlijk wel spannend, maar dat zal het altijd blijven… Of je nu nog een poos afwacht of het deze week laat doen…
Heel veel sterkte alvast en het komt goed!!! Heb vertrouwen! :yes:
-
Vervelend zeg! Lukt het druppelen een beetje?
Ik heb ook een (pleeg)konijn gehad die hier erg last van had! Bij hem lag de oorzaak van de traanbuis ontsteking bij de kiezen…
Hou maar even goed in de gaten of het over gaat met druppelen!
Sterkte ermee!
-
Graag gedaan
Ik ben op dat idee gekomen omdat Gijsje zich niet gemakkelijk laat oppakken en dit haar ook veel stress geeft, maar even in een reismandje vindt ze niet zo erg! En op een keukenweegschaal oid zou Gijsje noooooooit stil blijven zitten :mdr:
Guus is wat dat betreft een stuk rustiger maar die is een beetje zwaar voor de keukenweegschaal (6kg) haha.
Dus dit is voor mij de oplossing.
Hoop dat TS 'Gekkie' inmiddels ook weet hoe haar Peentje het beste te wegen
-
Ik weeg ze in het reismandje met een kofferweger
(wel even het gewicht van het reismandje eraf trekken natuurlijk hihi)
-
Ik denk dat je het beste even langs de dierenarts kunt gaan.
Dacht net ergens in een ander topic te lezen dat je inmiddels een mailtje hebt gestuurd naar je dierenarts.
Heb je ook een afspraak gemaakt? Je kunt natuurlijk altijd vragen stellen via de mail, maar de dierenarts kan geen diagnose stellen zonder dat je even langs bent geweest met deze klachten.
Tuurlijk lust je konijn de snoepjes
Nu alleen beetje uitkijken dat je er niet te veel van gaat geven.
Ik ben geen voorstander van konijnensnoepjes, maar ook geen tegenstander!
Ik vind dat iedereen dat voor zich moet beslissen.
Toen ik klein was hadden we een konijn genaamd 'Flappie'.
Flappie kreeg iedere avond voor het slapen gaan een 'welterusten snoepje'.
We zeiden dan welterusten en dan kreeg hij een klein snoepje voor konijnen.
Hij is 13 jaar geworden en heeft nooit darmproblemen gehad.
Als je konijntje wel gevoelige darmen heeft, is het natuurlijk een ander verhaal.
Zolang je konijn gezonden keutels heeft en je geen blindedarmkeutels vindt, zou ik me geen zorgen maken
Ik hoop dat je gauw meer weet over wat er aan de hand is met Stamper!
-
Ben je langs de dierenarts geweest vandaag en weet je inmiddels meer?
Ik hoop ook het beste voor Noomy.
-
Ben je inmiddels langs de dierenarts gegaan?
Kan mijn zwangerschap invloed hebben op het gedrag van de konijnen?
in Gedrag archief
Geplaatst:
Hoe oud is Beb?
Het lijkt mij dat Beb zich voornamelijk zo gedraagt doordat ze last heeft van haar eigen hormonen namelijk.
Het komt vaker voor dat een voedster ineens erg last krijgt van haar hormonen en dat daardoor haar hele karakter verandert. Heb dit zelf ook meegemaakt. Een castratie is dan een goede oplossing. Vrijwel altijd krijg je dan je 'oude' konijntje er weer mee terug. Het sproeien en vechten zal dan ook stoppen.
Waren ze voorheen wel een stabiel koppel? Dan is de kans bijna vrijwel 100% dat ze dat na de castratie van Beb weer zullen zijn.
Zoals Aniek al zegt is het hok ook wat aan de kleine kant. Wanneer Beb geen last had van haar hormonen zul je daar misschien weinig van merken. Nu komt dat probleem er nog eens bovenop en verergeren de problemen elkaar denk ik.