Lola net moeten afgeven na verslikking...

[Lola&Zita]

Deze avond ging ik de nijnen die buiten zitten eten geven, ze vliegen er dan altijd gretig op af net alsof ze nooit wat kijgen:$. Toen ik het voer had weggezet en terug ging naar de nijnen zat Lola met haar rug naar me toen wat raar te doen, net alsof ze moest overgeven maar ja dat kunnen konijnen niet. Plots zag ik een hoop 'snot' haar neus uitstromen en het leek wel of ze moeite had met ademen. Ik had wel 4 stukken keukenrol nodig om haar neus schoon te maken en het bleef maar komen. Ik belde mee naar de dierenarts en die zei van onmiddellijk langs te komen. 5 min. later was ik daar, het zag er niet goed uit, ze bleek geen snot te hebben maar er zat een konijnenkorrel verkerd in haar keel! Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ze gaf Lola mee 2 spuiten voor wat die dienden ben ik even vergeten (zwangerschapsdementie, ik sta op punt om te bevallen ) en daarna hebben we haar een half uur met zuurstof behandeld en geprobeerd of we het brokje los konden krijgen. Dat bleek niet te lukken. Het enigste reddingsmiddel was om haar in slaap te doen en via de neus te sonderen en zo het brokje weg proberen te spoelen. Dat was gelukt en kort daarna was ze ook goed wakker uit de narcose. In eerste instantie zei de dierenarts om haar vannacht daar te houden omdat er kans op longontsteking bestond en omdat ze kort nog van adem was. Later belde de dierenarts dat ze opgeknapt was en als ik ze graag thuis had kon ik ze komen halen, had ze ook haar eigen voer en hooi. Ik kreeg ook antibiotica mee voor de volgende 4 dagen. Wat was ik blij dat ze het gehaald had mijn lolaatje, zelfs de dierenarts zei dat het erop of eronder wasen dat ze niet had gedacht toen ik hier binnenkwam dat Lola het ging halen. Thuisgekomen heb ik een binnenhok voor haar klaargemaakt, wat brokjes geweekt in water om makkelijker te kunnen eten en heb ik ze nog even op mijn schoot achter de laptop gehouden. Daar werd ze wel heel actief en sprong ze zo in mijn nek en daarna over mijn schouders de grond op. Ik dacht amai als jij zo actief bent dan zet ik je wel in je hok dan kan je je daar uitkuren. Ik nam haar op en onderweg naar haar hok kreeg ze zo precies 2 stuiptrekkingen of schokken. Ik zette haar bij haar hooi en eten maar ze ging er gewoon na weer zo'n schok langs liggen. Ik draaide haar in een handdoek en hield haar in mijn armen, inmiddels kreeg ze nog zo'n paar schokken en toen bleef ze levensloos liggen. Ik kon het niet geloven, daarnet was ze nog zo levendig en nu zou ze dood zijn? Ik liep ermee naar de living en legde haar in haar vervoersbox die daar nog stond. Ik kon niet geloven dat ze echt dood zou zijn dus haalde ik er haar weer uit, ze was op korte tijd precies al zwaarder en begon ook al lichtjes te verstijven. Inmiddels hebben we haar begraven... Ze heeft helaas amper 2 jaar oud mogen worden, nooit gedacht dat ik een konijn zou verliezen door en konijnenkorreltje!:frown:

14 september 2011 aangepast door Lola&Zita

[twietje]

Ach wat erg!:(

Veel sterkte met het verlies van Lola!

[Nicky_the]

Och.. Wat erg!! Weet je ook wat de uiteindelijke rede van overlijden was? Zuurstof tekort?

Heel veel sterkte..

[Lola&Zita]

Nee dat weet ik helaas niet, ik had haar inmiddels thuis en in eerste instantie leek het goed te gaan maar toen ik haar in het hok zette kreeg ze nog een paar keer zo van die stuiptrekkingen, in mijn armen ook, ze zuchtte nog een paar keer en toen was het over. Ik kon het niet geloven en was bang dat ik haar levend zou gaan begraven maar volgens mijn vrind was ze toch wel dood. :( Ergens hebben we er buiten nog mee staan lachen, tussen de tranen door. We stonden langs de omheining een gat te graven en ik zeg, tjonge nu begraven we Lola, ga je zien dat ik straks ook nog ga bavallen... Wat een avond. Bij de buren waren de gordijnen nog open die zullen ook wel gedacht hebben, wat zijn die daar aan het doen zo in het donker. Ik had lola in een handdoek in mijn armen liggen die dachten voor hetzelfde geld misschien wel dat ik al bevallen was...

[Polomeisje]

Jee, wat heftig!

Het begin van je post kwam exact overeen met wat ons een paar weken terug overkwam met Saar. Mijn vriend hoorde een raar geluid uit de ren komen, ging kijken, zag dat Saar aan het hoesten/proesten was. Belde mij, zei toen dat ze aan het kotsen was (uit haar neus ook) en is gelijk naar de dierenarts geweest. Die wilde haar in laten slapen, omdat ze vreselijk benauwd was. Ik had een keer eerder gezien dat ze ook zo aan het rochelen was en daar kwam ze uit, dus wilde het even aankijken.

Een half uur later was ze weer heel normaal... Nog wel antibiotica gegeven, maar niks meer aan de hand.

Wat erg vooral dat ze weer zo normaal deed en dan toch...

Ontzettend veel sterkte!

[Nicky_the]

@ TS en polomeisje: Welke biks geven jullie?

[Lola&Zita]

Ikke de konijnenkorrel 99 uit de Aveve, krijgen ze allen al van bij hun geboorte bij de kweker, nooit iets anders gehad. Aan het voer heeft het niet gelegen, de dierenarts voelde dat het eten vast zat in Lola haar keel, waarschijnlijk te snel beginnen eten. Helaas, kan er nog steeds niet aan uit dat ze zo moest eindigen...

[Crn76]

Och die arme Lola! Ik wens je heel veel sterkte met dit verlies..

[Nicky_the]

Dat is toch ook geen kleine maat biks?

Ikke de konijnenkorrel 99 uit de Aveve, krijgen ze allen al van bij hun geboorte bij de kweker, nooit iets anders gehad. Aan het voer heeft het niet gelegen, de dierenarts voelde dat het eten vast zat in Lola haar keel, waarschijnlijk te snel beginnen eten. Helaas, kan er nog steeds niet aan uit dat ze zo moest eindigen...

[Lola&Zita]

Hoe bedoel je met klein? Het ziet er normaal uit volgens mij, ik schat zo stukjes van een centimeter of kleiner als ze geboken zijn. Ze eten het al 2jaar zonder problemen.

[Nicky_the]

Ik had nu een zakje Trovet van de da gekregen, maar dat zijn kleine brokjes, lijken meer op kitten brokjes als op konijnen biks..

[Polomeisje]

Ik geef Science Selective, maar Saar heeft aan één kant bijna geen kiezen meer, kan dus waarschijnlijk niet goed genoeg kauwen.

Daarom breek ik de langste brokjes nu meestal in stukjes.

[JOEPENKOOS]

Wat naar zeg...dat verwacht je toch ook niet.

heel veel sterkte met het verlies

[Bianca]

Ik pas nog meegemaakt dat allebei mijn konijnen zich verslikte in SS brokjes, dus daar zal het niet aangelegen hebben. Het waren allebei wel hele erge schrokkers en de voedster had ook last van haakjes, dus misschien dat dat allebei de kans op verslikken kan vergroten.

Een konijn wat echt een brokje in de longen krijgt, krihjgt wel heel erg vaak longontsteking inderdaad, maar zo snel als het bij jou gegaan is, kan het dat niet geweest zijn. Het klinkt meer als een epileptische aanval door zuurstoftekort of zo. Of kan ze iets in haar ruggengraat of hersenen hebben beschadigd toen ze van je schouder op de grond sprong?

Ik zou het wel eng vinden een konijn zo snel te begraven. Stijf worden gebeurt doorgaans pas na een uur of 4 tot 6 meen ik. Heb pas nog een konijntje in mijn armen gehad zo'n 1 a 2 uur na het overlijden. Ze was nog helemaal warm maar wel super slap, dus ik moest haar kopje goed ondersteunen om haar in mijn armen te kunnen nemen.

[Polomeisje]

Ik zou morgen de DA even bellen, misschien heeft hij er wel een verklaring voor.

[Gast]

Ik pas nog meegemaakt dat allebei mijn konijnen zich verslikte in SS brokjes, dus daar zal het niet aangelegen hebben. Het waren allebei wel hele erge schrokkers en de voedster had ook last van haakjes, dus misschien dat dat allebei de kans op verslikken kan vergroten.

Een konijn wat echt een brokje in de longen krijgt, krihjgt wel heel erg vaak longontsteking inderdaad, maar zo snel als het bij jou gegaan is, kan het dat niet geweest zijn. Het klinkt meer als een epileptische aanval door zuurstoftekort of zo. Of kan ze iets in haar ruggengraat of hersenen hebben beschadigd toen ze van je schouder op de grond sprong?

Ik zou het wel eng vinden een konijn zo snel te begraven. Stijf worden gebeurt doorgaans pas na een uur of 4 tot 6 meen ik. Heb pas nog een konijntje in mijn armen gehad zo'n 1 a 2 uur na het overlijden. Ze was nog helemaal warm maar wel super slap, dus ik moest haar kopje goed ondersteunen om haar in mijn armen te kunnen nemen.

Alex was na zijn overlijden meteen stijf. Het ligt natuurlijk ook aan de oorzaak van overlijden en dit klinkt als een zelfde soort aanval als hij heeft gehad.

Wat een verhaal zeg, wat zul je geschrokken zijn. Heel veel sterkte met het verlies van Lola.

[kaatje-kim]

Heel veel sterkte.

[jrjsieben]

Nou denk je het geredt te hebben

Wat ontzettend rot voor je

Sterkte

[ceedeerom]

Ik heb ook zoiets meegemaakt, enfin, ik was er niet zelf bij, maar mijn man.

Ik was gaan werken en mijn man ging de konijnen eten geven. Hij zag dat de voedster moeilijk ademde en reed naar de DA. Die constateerde dat ze gewoon verkouden was en gaf een injectie. Toen mijn man ging afrekenen, hoorden ze een stamp, en toen lag ze dood. Ze was 7 maand, stress volgens de DA.

Leven en dood zijn onlosmakelijk verbonden, maar erg dat je zo'n trieste gebeurtenis moet meemaken vlak voor je bevalling.

[rabbitmams_miriam]

Wat een heftig verhaal zeg........heel veel sterkte met het verlies!!

[Wabbit]

Idd een heftig verhaal. Heel veel sterkte met het plotselinge verlies

[Lola&Zita]

Bedankt voor het medeleven iedereen. Ik vond ook dat ze snel 'stijf' was hoor en dat vind ik akelig. Helemaal hard was ze nog niet maar ze bleef goed in de positie waarin ik haar had gelegd. De dierenarts zie ik als het goed is dadelijk op school, ik denk niet dat ze verwacht dat ik haar ga vertellen dat Lola niet meer leeft... Het kan dat het eleptische aanvallen waren ik heb zoiets nog nooit gezien... Van de sprong is het denk ik niet geweest want toen ze op de grond terecht kwam huppelde ze 'vrolijk' door de keuken, ze is ook gewoon op haar poten terecht gekomen, ik weet niet of dat je dan iets aan je ruggegraat of hersenen kan krijgen. Maar dan merk je er toch wel iets aan of niet? Ik geloof dat Zita haar zusje wel mist, ze ligt al de hele morgen naar buiten te kijken. Binnenkort ga ik proberen om onze teddy widder die net gecastreerd is aan haar en Floortje te koppelen zodat ze hopelijk weer gezellig met zijn 3 zijn.

[rabbitmams_miriam]

Ja dat was inderdaad snel dat stijver worden van het lijfje. Bij evert was dat na enkele uren nog niet zo, verbaasde mij dat hij , na 2 uur buiten gelegen te hebben voor het afscheid ( wel op een deken) nog steeds redelijk warm aanvoelde en heel soepel aanvoelde.

Volgende dag was het een heel ander verhaal en dat voelt inderdaad heel vreemd aan...........

wel schrikbarend dat het door een gewoon brokje kan komen........

[C Cox]

O wat erg.. Als ik het verhaal lees, heb je denk ik alles gedaan wat mogelijk was voor je Lola. Snel en juist gehandeld. Soms weet je inderdaad niet wat het uiteindelijk is geweest, alleen dat je heeeeeel verdrietig bent over de afloop.. Heel veel sterkte met je verlies van Lola en voor straks succes met je bevalling.

[lufnick]

Wat vreselijk lijkt me dat om mee te maken zeg... Sterkte...